നിങ്ങൾക്ക്‌ ഈ പ്രതി​ബ​ന്ധ​ങ്ങളെ മറിക​ട​ക്കാൻ കഴിയും!

ഒരു ജംബോ ജറ്റു വിമാനം നൂറു കണക്കിനു യാത്ര​ക്കാ​രും ടൺ കണക്കിനു സാധന​ങ്ങ​ളു​മാ​യി പറന്നു​യർന്നേ​ക്കാം. ഭീമാ​കാ​ര​മായ ആ വിമാ​ന​ത്തിന്‌ എങ്ങനെ വായു​വി​ലേക്കു പറന്നു​യ​രാൻ കഴിയും? സംഗതി ലളിത​മാണ്‌, ഒരു ഉത്തോ​ലനം (lift) മൂലം.

വിമാനം റൺവേ​യി​ലൂ​ടെ അതി​വേഗം പായു​മ്പോൾ അതിന്റെ വക്രത​ല​മുള്ള പക്ഷങ്ങളു​ടെ മുകൾഭാ​ഗ​ത്തു​കൂ​ടെ​യും അടിഭാ​ഗ​ത്തു​കൂ​ടെ​യും വായു അതി സമ്മർദ​ശ​ക്തി​യോ​ടെ കടന്നു​പോ​കു​ന്നു. അതു മേൽപ്പോ​ട്ടുള്ള ഒരു ബലം ഉത്‌പാ​ദി​പ്പി​ക്കു​ന്നു. അതിന്‌ ഉത്തോ​ലനം എന്നു പറയുന്നു. ആവശ്യ​ത്തിന്‌ ഉത്തോ​ലനം ഉത്‌പാ​ദി​പ്പി​ക്ക​പ്പെ​ടു​മ്പോൾ വിമാ​ന​ത്തിന്‌ ഭൂഗു​രു​ത്വാ​കർഷ​ണത്തെ മറിക​ടന്നു പറന്നു​യ​രാൻ കഴിയും. എന്നാൽ തീർച്ച​യാ​യും അമിത​ഭാ​രം കയറ്റിയ വിമാ​ന​ത്തി​നു വായു​വി​ലേക്കു പറന്നു​യ​രാൻ കഴിയു​ക​യില്ല.

നാമും അമിത​ഭാ​രം പേറു​ന്ന​വ​രാ​യി​ത്തീർന്നേ​ക്കാം. നൂറ്റാ​ണ്ടു​കൾക്കു​മു​മ്പു ദാവീദ്‌ രാജാവ്‌ തന്റെ ‘അകൃത്യ​ങ്ങൾ . . . ഭാരമുള്ള ചുമടു​പോ​ലെ തനിക്ക്‌ അതിഘ​ന​മാ​യി​രി​ക്കുന്ന’തായി പറഞ്ഞു. (സങ്കീർത്തനം 38:4) സമാന​മാ​യി, ജീവി​ത​ത്തി​ന്റെ ഉത്‌ക​ണ്‌ഠ​ക​ളാൽ ഭാര​പ്പെ​ടു​ന്ന​തി​നെ​തി​രെ യേശു​ക്രി​സ്‌തു മുന്നറി​യി​പ്പു നൽകി. (ലൂക്കൊസ്‌ 21:34) “വായു​വി​ലേക്കു പറന്നു​യ​രാൻ” ബുദ്ധി​മു​ട്ടാ​ണെന്നു തോന്ന​ത്ത​ക്ക​വി​ധ​ത്തിൽ നിഷേ​ധാ​ത്മക ചിന്തക​ളും വിചാ​ര​ങ്ങ​ളും നമ്മെ ഭാര​പ്പെ​ടു​ത്തി​യേ​ക്കാം. നിങ്ങൾ ആ വിധത്തിൽ ഭാര​പ്പെ​ടു​ന്നു​ണ്ടോ? അല്ലെങ്കിൽ നിങ്ങളു​ടെ കൂടു​ത​ലായ ആത്മീയ പുരോ​ഗ​തിക്ക്‌ എന്തെങ്കി​ലും പ്രതി​ബന്ധം അനുഭ​വ​പ്പെ​ട്ടി​ട്ടു​ണ്ടോ? അങ്ങനെ​യെ​ങ്കിൽ എന്തു സഹായ​ക​മാ​കും?

നിങ്ങൾക്കു വിരസത തോന്നു​ന്നു​ണ്ടോ?

വിരസത—അത്‌ ഇന്നത്തെ ഒരു സാധാരണ പരാതി​യാണ്‌. യഹോ​വ​യു​ടെ ജനത്തിൽ ചിലർക്കു​പോ​ലും ഒരു മാനസിക പ്രതി​ബ​ന്ധ​മാ​യി​രി​ക്കാൻ അതിനു കഴിയും. തങ്ങൾക്കു വിരസ​മെന്നു തോന്നുന്ന ചില പ്രവർത്ത​നങ്ങൾ അവഗണി​ക്കാ​നുള്ള പ്രവണത ചെറു​പ്പ​ക്കാ​രിൽ പ്രത്യേ​കി​ച്ചും ഉണ്ട്‌. ക്രിസ്‌തീയ യോഗ​ങ്ങ​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചു നിങ്ങൾക്കു ചില​പ്പോൾ അപ്രകാ​രം തോന്നാ​റു​ണ്ടോ? അങ്ങനെ​യെ​ങ്കിൽ, നിങ്ങളു​ടെ യോഗങ്ങൾ പ്രോ​ത്സാ​ഹ​ജ​ന​ക​മാ​ക്കു​ന്ന​തി​നു നിങ്ങൾക്ക്‌ എന്തു ചെയ്യാ​നാ​വും?

യോഗ​ങ്ങ​ളിൽ പങ്കുപ​റ്റു​ന്ന​താ​ണു താക്കോൽ. പൗലോസ്‌ യുവാ​വാ​യി​രുന്ന തിമോ​ത്തിക്ക്‌ എഴുതി: “ദൈവ​ഭ​ക്തി​ക്കു തക്കവണ്ണം അഭ്യാസം ചെയ്‌ക. ശരീരാ​ഭ്യാ​സം അല്‌പ​പ്ര​യോ​ജ​ന​മു​ള്ള​ത​ത്രേ; ദൈവ​ഭ​ക്തി​യോ ഇപ്പോ​ഴത്തെ ജീവ​ന്റെ​യും വരുവാ​നി​രി​ക്കു​ന്ന​തി​ന്റെ​യും വാഗ്‌ദ​ത്ത​മു​ള്ള​താ​ക​യാൽ സകലത്തി​ന്നും പ്രയോ​ജ​ന​മു​ള്ള​താ​കു​ന്നു.” (1 തിമൊ​ഥെ​യൊസ്‌ 4:7, 8) കായബ​ല​ത്തെ​പ്പ​റ്റി​യുള്ള ഒരു പുസ്‌ത​ക​ത്തിൽ നിർദേ​ശി​ച്ചി​രി​ക്കുന്ന വ്യായാ​മം നാം ചെയ്യാ​ത്ത​പക്ഷം അതിന്റെ വായന വിരസത ഉളവാ​ക്കു​ക​യും അതു​കൊ​ണ്ടു പ്രയോ​ജ​ന​മി​ല്ലാ​താ​യി​ത്തീ​രു​ക​യും ചെയ്യും. ക്രിസ്‌തീയ യോഗങ്ങൾ നമ്മുടെ മനസ്സിനു പരിശീ​ലനം നൽകു​ന്ന​വി​ധ​ത്തിൽ രൂപകൽപ്പന ചെയ്‌തി​രി​ക്കു​ന്ന​താണ്‌. നാം തയ്യാറാ​വു​ക​യും പങ്കുപ​റ്റു​ക​യും ചെയ്‌താൽ മാത്രമേ അതു​കൊ​ണ്ടു പ്രയോ​ജ​ന​മു​ള്ളൂ. ഈ പങ്കുപറ്റൽ യോഗങ്ങൾ കൂടുതൽ ഫലദാ​യ​ക​വും രസകര​വു​മാ​ക്കി​ത്തീർക്കും.

ഇതി​നോ​ടു​ള്ള ബന്ധത്തിൽ മാറ എന്നു പേരുള്ള ഒരു ക്രിസ്‌തീയ യുവതി ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു: “യോഗ​ങ്ങൾക്കു തയ്യാറാ​യി​ല്ലെ​ങ്കിൽ ഞാൻ അവ ആസ്വദി​ക്കാ​റില്ല. എന്നാൽ, കാലേ​കൂ​ട്ടി തയ്യാറാ​കു​മ്പോൾ എന്റെ മനസ്സും ഹൃദയ​വും കൂടുതൽ ഗ്രഹണ​ക്ഷ​മ​ത​യു​ള്ള​താ​കു​ന്നു. യോഗങ്ങൾ കൂടുതൽ അർഥവ​ത്താ​യി​ത്തീ​രു​ന്നു​വെന്നു മാത്രമല്ല അഭി​പ്രാ​യം പറയാൻ ഞാൻ നോക്കി​പ്പാർത്തി​രി​ക്കു​ക​യും ചെയ്യുന്നു.”

ശ്രദ്ധി​ക്കാൻ പഠിക്കു​ന്ന​തും സഹായ​ക​മാണ്‌. നല്ല സംഗീതം ശ്രവി​ക്കു​ന്നതു സുകര​വും പെട്ടെന്ന്‌ ആസ്വാ​ദനം പകരു​ന്ന​തു​മാണ്‌. എങ്കിലും സകല സംതൃ​പ്‌തി​യും ഞൊടി​യി​ട​യിൽ ഉണ്ടാകു​ന്നില്ല. യോഗ​ങ്ങ​ളി​ലെ പരിപാ​ടി​ക​ളിൽ പറയുന്ന കാര്യങ്ങൾ ശ്രദ്ധാ​പൂർവം കേൾക്കു​ന്നെ​ങ്കിൽ മാത്രമേ നാം അതിൽനി​ന്നു സംതൃ​പ്‌തി​യ​ട​യു​ക​യു​ള്ളൂ. റേച്ചൽ എന്നു പേരുള്ള ഒരു ക്രിസ്‌ത്യാ​നി പറയുന്നു: “പ്രസം​ഗകൻ ഊർജ​സ്വ​ല​ന​ല്ലെ​ങ്കിൽ ശ്രദ്ധ​ചെ​ലു​ത്താൻ എനിക്കു നന്നേ പാടു​പെ​ടേണ്ടി വരുന്നു. ‘എന്റെ പ്രമാണം പ്രസംഗം എത്ര രസകര​മ​ല്ലാ​ത്ത​തോ അത്രയ​ധി​കം ശ്രദ്ധ​കേ​ന്ദ്രീ​ക​രി​ക്കണം’ എന്നതാണ്‌. . . . തിരു​വെ​ഴു​ത്തു​ക​ളിൽനി​ന്നു കഴിയു​ന്നത്ര കാര്യങ്ങൾ ഗ്രഹി​ക്കേ​ണ്ട​തി​നു ഞാൻ പ്രത്യേക ശ്രദ്ധ​ചെ​ലു​ത്തു​ന്നു.” ശ്രദ്ധ​ചെ​ലു​ത്തു​ന്ന​തി​നു​വേണ്ടി റേച്ചലി​നെ​പ്പോ​ലെ നാം സ്വയം ശിക്ഷണം നൽകേ​ണ്ട​തുണ്ട്‌. “മകനേ, . . . ജ്ഞാനത്തെ ശ്രദ്ധിച്ചു എന്റെ ബോധ​ത്തി​ന്നു ചെവി ചായിക്ക” എന്നു സദൃശ​വാ​ക്യ​ങ്ങൾ പറയുന്നു.—സദൃശ​വാ​ക്യ​ങ്ങൾ 5:1, 2.

യോഗ​ങ്ങ​ളിൽ അവതരി​പ്പി​ക്കുന്ന ചില വിവരങ്ങൾ ഏതാണ്ട്‌ ആവർത്ത​ക​മാ​ണെന്നു വരാം. അത്‌ അത്യന്താ​പേ​ക്ഷി​ത​മാണ്‌! ദൈവ​ത്തി​ന്റെ സകല ദാസൻമാർക്കും ഓർമി​പ്പി​ക്ക​ലി​ന്റെ ആവശ്യ​മുണ്ട്‌. വഴിപി​ഴച്ചു പോകു​ന്ന​തി​നുള്ള പ്രവണ​ത​യും ഓർമ​ക്കു​റ​വു​മുള്ള അപൂർണ ജഡത്തിനു ലഭ്യമായ ഏതു സഹായ​വും ആവശ്യ​മാണ്‌. അപ്പോ​സ്‌ത​ല​നായ പത്രോസ്‌ ‘സഹക്രി​സ്‌ത്യാ​നി​കൾ അറിഞ്ഞ​വ​രും ലഭിച്ച സത്യത്തിൽ ഉറെച്ചു നിൽക്കു​ന്ന​വ​രും എന്നു വരികി​ലും അത്‌ അവരെ എല്ലായ്‌പോ​ഴും ഓർപ്പി​ക്കാൻ ഒരുങ്ങി​യി​രി​ക്കു’കയായി​രു​ന്നു. (2 പത്രൊസ്‌ 1:12) “ഏതു ശാസ്‌ത്രി​യും തന്റെ നിക്ഷേ​പ​ത്തിൽനി​ന്നു പുതി​യ​തും പഴയതും എടുത്തു കൊടു​ക്കുന്ന ഒരു വീട്ടു​ട​യ​വ​നോ​ടു സദൃശ​നാ​കു​ന്നു” എന്ന്‌ യേശു​വും വിശദീ​ക​രി​ച്ചു. (മത്തായി 13:52) തൻമൂലം, നമ്മുടെ യോഗങ്ങൾ പരിച​യ​മുള്ള തിരു​വെ​ഴു​ത്തു​പ​ര​മായ ആശയങ്ങൾ അഥവാ ‘പഴയ നിക്ഷേ​പങ്ങൾ’ പുറത്തു​കൊ​ണ്ടു​വ​രു​മ്പോൾ നമ്മെ ആനന്ദി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തിന്‌ എല്ലായ്‌പോ​ഴും ചില ‘പുതിയ നിക്ഷേ​പങ്ങൾ’ ഉണ്ടാവും.

യോഗ​ങ്ങ​ളിൽനി​ന്നു മുഴു പ്രയോ​ജ​ന​വും നേടു​ന്ന​തി​നു ദൃഢനി​ശ്ചയം ചെയ്യു​ന്നത്‌ ഒരു യഥാർഥ ആത്മീയ പുരോ​ഗ​തി​യിൽ കലാശി​ക്കും. “തങ്ങളുടെ ആത്മീയ ആവശ്യ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു ബോധ​മു​ള്ളവർ [ആത്മാവി​നാ​യി യാചി​ക്കു​ന്നവർ] സന്തുഷ്ട​രാ​കു​ന്നു” എന്ന്‌ യേശു പറഞ്ഞു. (മത്തായി 5:3, NW, അടിക്കു​റിപ്പ്‌) യോഗ​ങ്ങ​ളിൽ പ്രദാ​നം​ചെ​യ്യുന്ന ആരോ​ഗ്യാ​വ​ഹ​മായ ആത്മീയ ആഹാര​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചുള്ള അത്തരം മനോ​ഭാ​വം നമ്മുടെ വിരസ​തയെ അകറ്റും.—മത്തായി 24:45-47.

ഒരു മോശ​മായ ദൃഷ്ടാ​ന്ത​ത്താൽ നിരു​ത്സാ​ഹി​ത​നോ?

നിങ്ങളു​ടെ സഭയി​ലുള്ള ഒരാളു​ടെ നടത്തയാൽ നിങ്ങൾ അസ്വസ്ഥ​നാ​ണോ? ‘ഇങ്ങനെ​യൊ​ക്കെ പെരു​മാ​റി​യി​ട്ടും ആ സഹോ​ദ​രന്‌ എങ്ങനെ സൽപ്പേരു നിലനിർത്താൻ കഴിയു​ന്നു?’ എന്നു നിങ്ങൾ ഒരുപക്ഷേ ചിന്തി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടാ​വാം. അത്തരം ചിന്താ​ഗ​തിക്ക്‌, ദൈവ​ജ​ന​വു​മാ​യി നമുക്കു​ണ്ടാ​യി​രി​ക്കാ​വുന്ന ആസ്വാ​ദ്യ​മായ സുഹൃ​ദ്‌ബ​ന്ധ​ത്തി​ന്റെ മൂല്യം വിവേ​ചി​ച്ച​റി​യാ​നാ​വാ​ത്ത​വി​ധം ഒരു മാനസിക പ്രതി​ബ​ന്ധ​മാ​യി വർത്തി​ക്കാൻ കഴിയും.—സങ്കീർത്തനം 133:1.

കൊ​ലോ​സ്യ സഭയിലെ ചില അംഗങ്ങൾക്കു സമാന​മായ പ്രശ്‌ന​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നി​രി​ക്കാൻ ഇടയുണ്ട്‌. പൗലോസ്‌ അവരെ ഇങ്ങനെ അനുശാ​സി​ച്ചു: “അന്യോ​ന്യം പൊറു​ക്ക​യും ഒരുവ​നോ​ടു ഒരുവന്നു വഴക്കു​ണ്ടാ​യാൽ തമ്മിൽ ക്ഷമിക്ക​യും ചെയ്‌വിൻ.” (കൊ​ലൊ​സ്സ്യർ 3:13) കൊ​ലോ​സ്യ​യി​ലെ ചില ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​കൾ മോശ​മാ​യി പെരു​മാ​റു​ക​യും അങ്ങനെ മറ്റുള്ള​വർക്കു പരാതി​ക്കു വകനൽകു​ക​യും ചെയ്‌തി​രി​ക്കാ​നി​ട​യു​ണ്ടെന്നു പൗലോസ്‌ തിരി​ച്ച​റി​ഞ്ഞു. അതു​കൊണ്ട്‌ നമ്മുടെ സഹോ​ദ​രീ​സ​ഹോ​ദ​ര​ന്മാ​രിൽ ഒരാൾ വല്ലപ്പോ​ഴു​മൊ​ക്കെ ചില ക്രിസ്‌തീയ ഗുണങ്ങ​ളിൽ പോരായ്‌മ കാണി​ക്കു​ന്നു​വെ​ങ്കിൽ നാം അനാവ​ശ്യ​മാ​യി വിസ്‌മ​യം​കൊ​ള്ള​രുത്‌. ഗുരു​ത​ര​മായ പ്രശ്‌നങ്ങൾ പരിഹ​രി​ക്കു​ന്ന​തി​നു യേശു നല്ല ബുദ്ധ്യു​പ​ദേശം നൽകി. (മത്തായി 5:23, 24; 18:15-17) എന്നാൽ മിക്കവാ​റും എല്ലാസ​മ​യ​ത്തും നമുക്ക്‌ നമ്മുടെ സഹവി​ശ്വാ​സി​ക​ളു​ടെ പരിമി​തി​കൾ കേവലം പൊറു​ക്കു​ക​യും ക്ഷമിക്കു​ക​യും ചെയ്യാം. (1 പത്രൊസ്‌ 4:8) വാസ്‌ത​വ​ത്തിൽ, അത്തരം സമീപനം നമ്മു​ടെ​ത​ന്നെ​യും മറ്റുള്ള​വ​രു​ടെ​യും ഗുണത്തിൽ കലാശി​ച്ചേ​ക്കാം. അതെന്തു​കൊണ്ട്‌?

“സദ്‌ബു​ദ്ധി ക്ഷിപ്ര​കോ​പത്തെ നിയ​ന്ത്രി​ക്കും; തെറ്റു പൊറു​ക്കു​ന്നത്‌ അവനു ഭൂഷണം,” എന്ന്‌ സദൃശ​വാ​ക്യ​ങ്ങൾ 19:11 (പി.ഒ.സി. ബൈബിൾ) പറയുന്നു. കോപ​വും വിദ്വേ​ഷ​വും തിങ്ങി​വി​ങ്ങാൻ അനുവ​ദി​ക്കു​ന്ന​തി​നെ​ക്കാൾ എത്രയോ ഭേദമാ​ണു ക്ഷമിക്കു​ന്നത്‌! സ്‌നേ​ഹ​നിർഭ​ര​മായ സ്വഭാ​വ​ത്തി​നു പേരു​കേട്ട സാൽവ​ഡോർ എന്നു പേരുള്ള ഒരു മൂപ്പൻ ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു: “ഒരു സഹോ​ദരൻ എന്നോടു മോശ​മാ​യി പെരു​മാ​റു​ക​യോ നിർദ​യ​മാ​യി എന്തെങ്കി​ലും സംസാ​രി​ക്കു​ക​യോ ചെയ്യു​മ്പോൾ ഞാൻ സ്വയം ചോദി​ക്കും: ‘എന്റെ സഹോ​ദ​രനെ എനി​ക്കെ​ങ്ങനെ സഹായി​ക്കാ​നാ​വും? അദ്ദേഹ​വു​മാ​യുള്ള എന്റെ വില​യേ​റിയ ബന്ധം എനി​ക്കെ​ങ്ങനെ നഷ്ടപ്പെ​ടു​ത്താ​തി​രി​ക്കാൻ കഴിയും?’ തെറ്റായ സംഗതി പറയുക എത്ര എളുപ്പ​മാ​ണെന്ന കാര്യ​ത്തിൽ ഞാൻ എപ്പോ​ഴും ബോധ​വാ​നാണ്‌. ഒരാൾ വീണ്ടു​വി​ചാ​ര​മി​ല്ലാ​തെ സംസാ​രി​ക്കു​ന്നു​വെ​ങ്കിൽ ഉത്തമ പരിഹാ​ര​മാർഗം അയാൾ താൻ പറഞ്ഞകാ​ര്യം തിരി​ച്ചെ​ടുത്ത്‌ ഒരു പുതിയ തുടക്കം കുറി​ക്കു​ക​യാണ്‌. എന്നാൽ അതു നടപ്പുള്ള കാര്യമല്ല. അതു​കൊണ്ട്‌ ഞാൻ അടുത്ത മികച്ച പടി സ്വീക​രി​ക്കു​ക​യും ആ അഭി​പ്രാ​യം അവഗണി​ക്കു​ക​യും ചെയ്യുന്നു. അത്‌ എന്റെ സഹോ​ദ​രന്റെ യഥാർഥ വ്യക്തി​ത്വ​ത്തി​ന്റെ പ്രതി​ഫ​ല​ന​മാ​ണെന്നു ധരിക്കു​ന്ന​തി​നു പകരം അപൂർണ ജഡത്തിന്റെ ഒരു പൊട്ടി​ത്തെ​റി​ക്കൽ മാത്ര​മാ​യി ഞാൻ അതിനെ കാണുന്നു.”

പറയാ​നെ​ളു​പ്പ​മാണ്‌, പക്ഷേ ചെയ്യാ​നാ​ണു പ്രയാസം എന്നു നിങ്ങൾക്കു തോന്നി​യേ​ക്കാം. എങ്കിലും അധിക​വും നമ്മുടെ ചിന്താ​ഗ​തി​യെ ആശ്രയി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു. “പ്രിയ​ങ്ക​ര​മായ ഏതു കാര്യ​ങ്ങ​ളും . . . പരിചി​ന്തി​ക്കു​ന്ന​തിൽ തുടരുക” എന്നു പൗലോസ്‌ ബുദ്ധ്യു​പ​ദേ​ശി​ച്ചു. (ഫിലി​പ്യർ 4:8, NW) “പ്രിയങ്കര”മെന്നതി​ന്റെ അക്ഷരീയ അർഥം “പ്രിയം ജനിപ്പി​ക്കുന്ന” എന്നാണ്‌. നാം ആളുക​ളി​ലുള്ള നന്മ പരിഗ​ണി​ക്കു​ക​യും വിദ്വേ​ഷ​ത്തി​നു പകരം സ്‌നേഹം ജനിപ്പി​ക്കുന്ന സ്വഭാ​വ​ഗു​ണ​ങ്ങ​ളിൽ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീ​ക​രി​ക്കു​ക​യും ചെയ്യണ​മെ​ന്നാ​ണു യഹോവ ആഗ്രഹി​ക്കു​ന്നത്‌. ഇക്കാര്യ​ത്തിൽ ഏറ്റവും ശ്രേഷ്‌ഠ​മായ മാതൃക അവൻ തന്നെ നമുക്കു നൽകുന്നു. ഇതേപ്പറ്റി സങ്കീർത്ത​ന​ക്കാ​രൻ ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു​കൊ​ണ്ടു നമ്മെ ഓർമി​പ്പി​ക്കു​ന്നു: “യഹോവേ, നീ അകൃത്യ​ങ്ങളെ ഓർമ്മ​വെ​ച്ചാൽ കർത്താവേ, ആർ നിലനി​ല്‌ക്കും?”—സങ്കീർത്തനം 103:12; 130:3.

ചില​പ്പോൾ ഒരു സഹോ​ദ​രന്റെ നടത്ത നിരാ​ശാ​ജ​ന​ക​മാ​യി​രി​ക്കാം എന്നതു ശരിതന്നെ. എങ്കിലും, നമ്മുടെ സഹ ആരാധ​ക​രു​ടെ വലിയ പങ്കും ക്രിസ്‌തീയ ജീവി​ത​ത്തി​ന്റെ ജ്വലി​ക്കുന്ന മാതൃ​ക​ക​ളാണ്‌. നാം ഇത്‌ ഓർത്തിരിക്കു​ന്നു​വെ​ങ്കിൽ ദാവീ​ദി​നെ​പ്പോ​ലെ നാമും ‘യഹോ​വയെ അത്യന്തം സ്‌തു​തി​ക്കും; പുരു​ഷാ​ര​ത്തി​ന്റെ നടുവിൽ അവനെ പുകഴ്‌ത്തു’ന്നതിൽ സന്തോ​ഷ​മു​ള്ള​വ​രു​മാ​യി​രി​ക്കും.—സങ്കീർത്തനം 109:30.

ഒരു സാക്ഷി​യാ​യി​രി​ക്കു​ന്നത്‌ അത്യന്തം ബുദ്ധി​മു​ട്ടാ​യി തോന്നു​ന്നു​വോ?

ദുഃഖ​ക​ര​മെന്നു പറയട്ടെ, മറ്റൊരു മാനസിക പ്രതി​ബന്ധം നിമിത്തം അനേകർ ഇതുവരെ യഹോ​വയെ സ്‌തു​തി​ക്കാൻ തുടങ്ങി​യി​ട്ടില്ല. യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷി​ക​ള​ല്ലാത്ത ചില പുരു​ഷൻമാർ തങ്ങളുടെ കുടും​ബ​ങ്ങൾക്കു​വേണ്ടി ഉത്തരവാ​ദി​ത്വ​പൂർവം കരുതു​ക​യും ക്രിസ്‌തീയ ശുശ്രൂ​ഷ​യിൽ ഭാര്യ​മാ​രെ പിന്തു​ണ​യ്‌ക്കു​ക​യും​പോ​ലും ചെയ്യുന്നു. അവർ സൗഹൃ​ദ​രാണ്‌, സഭയുടെ കാര്യ​ത്തിൽ താത്‌പ​ര്യ​മെ​ടു​ത്തു​വെ​ന്നും വരാം. എന്നാൽ ദൈവ​ത്തി​ന്റെ സമർപ്പിത ദാസൻമാ​രാ​യി​രി​ക്കു​ന്ന​തിൽനിന്ന്‌ അവർ പിൻമാ​റി​നിൽക്കു​ന്നു. അവരെ തടഞ്ഞു​നിർത്തു​ന്നത്‌ എന്താണ്‌?

ഈ ഭർത്താ​ക്കൻമാർ ഭാര്യ​മാ​രു​ടെ തിരക്കു​പി​ടിച്ച ദിവ്യാ​ധി​പത്യ പ്രവർത്തനം നിരീ​ക്ഷി​ക്കു​ക​യും ഒരു സാക്ഷി​യാ​യി​രി​ക്കുക എന്നതു വളരെ ഭാരിച്ച സംഗതി​യാ​ണെന്നു ചിന്തി​ക്കു​ക​യും ചെയ്യു​ന്ന​താ​യി​രി​ക്കാം ഒരു പ്രശ്‌നം. അല്ലെങ്കിൽ, വീടു​തോ​റു​മുള്ള പ്രസം​ഗ​വേ​ല​യിൽ തങ്ങൾക്ക്‌ ഒരിക്ക​ലും ഏർപ്പെ​ടാൻ കഴിയു​ക​യി​ല്ലെന്ന്‌ അവർ ഭയപ്പെ​ടു​ന്നു. അവരുടെ വീക്ഷണ​ത്തിൽ അനു​ഗ്ര​ഹ​ങ്ങ​ളെ​ക്കാ​ള​ധി​ക​മാണ്‌ ഉത്തരവാ​ദി​ത്വ​ങ്ങൾ. ഈ മാനസിക പ്രതി​ബന്ധം എന്തു​കൊ​ണ്ടാണ്‌? മിക്ക ബൈബിൾ വിദ്യാർഥി​ക​ളും ക്രമേ​ണ​യാ​ണു സത്യം പഠിച്ചു ബാധക​മാ​ക്കു​ന്നത്‌. എന്നാൽ അവിശ്വാ​സി​ക​ളായ ഭർത്താ​ക്കൻമാർ മിക്ക​പ്പോ​ഴും സകല ക്രിസ്‌തീയ ഉത്തരവാ​ദി​ത്വ​ങ്ങളെ സംബന്ധി​ച്ചും അവ സ്വീക​രി​ക്കാ​നുള്ള പ്രേരണ വളർത്തി​യെ​ടു​ക്കു​ന്ന​തി​നു മുമ്പു​തന്നെ വളരെ​യ​ധി​കം അറിവു​ള്ള​വ​രാണ്‌.

ഈ സാഹച​ര്യ​ത്തി​ലാ​യി​രുന്ന മാനുവൽ വിശദീ​ക​രി​ക്കു​ന്നു: “പത്തു വർഷ​ത്തോ​ളം ഞാൻ ഭാര്യ​യോ​ടൊ​പ്പം സമ്മേള​ന​ങ്ങൾക്കും യോഗ​ങ്ങൾക്കും പോയി​രു​ന്നു. വാസ്‌തവം പറഞ്ഞാൽ ലോക​ക്കാ​രായ ആളുക​ളെ​ക്കാൾ സാക്ഷി​ക​ളു​മാ​യുള്ള കൂട്ടു​കെ​ട്ടാ​യി​രു​ന്നു ഞാൻ കൂടുതൽ ഇഷ്ടപ്പെ​ട്ടത്‌. എന്നാലാ​കു​ന്ന​പോ​ലെ അവരെ സഹായി​ക്കു​ന്ന​തിൽ എനിക്കു സന്തോ​ഷമേ ഉണ്ടായി​രു​ന്നു​ള്ളൂ. അവരുടെ ഇടയിൽ നിലനിന്ന സ്‌നേ​ഹ​ത്തിൽ എനിക്കു മതിപ്പു​ള​വാ​യി. എന്നാൽ വീടു​തോ​റും പോവുക എന്ന സംഗതി എന്നെ സംബന്ധി​ച്ചി​ട​ത്തോ​ളം ഒരു വലിയ പ്രതി​ബന്ധം തന്നെയാ​യി​രു​ന്നു. സഹപ്ര​വർത്തകർ എന്നെ പരിഹ​സി​ക്കു​മെന്ന ഭയവും എനിക്കു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു.

“എന്റെ ഭാര്യ എന്നോടു വളരെ ക്ഷമയോ​ടെ ഇടപെട്ടു. മാത്രമല്ല, ബൈബിൾ പഠിക്കാൻ അവൾ ഒരിക്ക​ലും എന്റെമേൽ നിർബന്ധം ചെലു​ത്തി​യു​മില്ല. അവളും കുട്ടി​ക​ളും മുഖ്യ​മാ​യും തങ്ങളുടെ നല്ല മാതൃ​ക​യി​ലൂ​ടെ​യാ​ണു ‘പ്രസം​ഗി​ച്ചത്‌’. സഭയിലെ മൂപ്പനാ​യി​രുന്ന ഹോസേ എന്നിൽ പ്രത്യേ​കം താത്‌പ​ര്യ​മെ​ടു​ത്തു. ഗൗരവ​മാ​യി അധ്യയനം തുടങ്ങു​ന്ന​തിന്‌ ഒടുവിൽ ഇടയാ​ക്കി​യത്‌ അദ്ദേഹ​ത്തി​ന്റെ പ്രോ​ത്സാ​ഹ​ന​മാ​യി​രു​ന്നു​വെന്ന്‌ എനിക്കു തോന്നു​ന്നു. സ്‌നാ​പ​ന​മേ​റ്റ​ശേഷം എനിക്കു കാര്യം പിടി​കി​ട്ടി, മറ്റെന്തി​നെ​ക്കാ​ളും വലുത്‌ മാനസിക പ്രതി​ബ​ന്ധ​മാ​യി​രു​ന്നു. യഹോ​വയെ സേവി​ക്കാൻ തീരു​മാ​നി​ച്ച​തോ​ടെ എന്റെ ഭയാശ​ങ്കകൾ തരണം ചെയ്യു​ന്ന​തിൽ ഞാൻ അവന്റെ സഹായം അനുഭ​വി​ച്ച​റി​ഞ്ഞു.”

ഭാര്യ​മാർക്കും ക്രിസ്‌തീയ മൂപ്പൻമാർക്കും മാനസിക പ്രതി​ബ​ന്ധങ്ങൾ തരണം​ചെ​യ്യു​ന്ന​തി​നു മാനു​വ​ലി​നെ​പ്പോ​ലുള്ള ഭർത്താ​ക്കൻമാ​രെ എങ്ങനെ സഹായി​ക്കാൻ കഴിയും? ഒരു ബൈബി​ള​ധ്യ​യനം വിലമ​തി​പ്പും ദൈവ​ഹി​തം ചെയ്യാ​നുള്ള ആഗ്രഹ​വും നട്ടുവ​ളർത്തി​യേ​ക്കാം. തിരു​വെ​ഴു​ത്തു സംബന്ധി​ച്ചുള്ള ഒരു ആകമാന അറിവാ​ണു വിശ്വാ​സം പ്രകടി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തി​നും മുന്നി​ലുള്ള പ്രത്യാ​ശ​യിൽ ദൃഢവി​ശ്വാ​സ​മു​ണ്ടാ​യി​രി​ക്കു​ന്ന​തി​നു​മുള്ള അടിസ്ഥാ​നം.—റോമർ 15:13.

ഒരു ബൈബി​ള​ധ്യ​യ​ന​ത്തി​നു സമ്മതം മൂളാൻ അത്തരം ഭർത്താ​ക്കൻമാ​രെ പ്രോ​ത്സാ​ഹി​പ്പി​ക്കു​ന്നത്‌ എന്താണ്‌? സഭയിലെ സഹാനു​ഭൂ​തി​യുള്ള ഒരു സഹോ​ദ​ര​നു​മാ​യുള്ള സുഹൃ​ദ്‌ബന്ധം ഒരു പ്രധാന സംഗതി​യാ​യി​രി​ക്കാം. ഒരുപക്ഷേ ഒരു മൂപ്പനോ അനുഭ​വ​പ​രി​ച​യ​മുള്ള മറ്റൊരു സഹോ​ദ​ര​നോ ഭർത്താ​വി​നെ അടുത്ത​റി​യാൻ ശ്രമി​ക്കാ​വു​ന്ന​താണ്‌. ഒരു നല്ല സൗഹൃദം സ്ഥാപിച്ചു കഴിഞ്ഞാൽ പിന്നെ ആവശ്യ​മാ​യി​രി​ക്കുന്ന ഏക സംഗതി ആരെങ്കി​ലും അദ്ദേഹ​ത്തോ​ടൊ​പ്പം അധ്യയനം നടത്താൻ വാഗ്‌ദാ​നം ചെയ്യുക മാത്ര​മാ​യി​രി​ക്കും. (1 കൊരി​ന്ത്യർ 9:19-23) അതിനി​ട​യിൽ, തന്റെ അവിശ്വാ​സി​യായ ഭർത്താ​വു​മാ​യി വിവേ​ച​ന​യുള്ള ക്രിസ്‌തീയ ഭാര്യക്ക്‌ ആത്മീയ നുറു​ങ്ങു​കൾ പങ്കുവ​യ്‌ക്കാ​വു​ന്ന​താണ്‌, അദ്ദേഹം സമ്മർദ​ത്തി​നു വഴങ്ങു​ക​യി​ല്ലെന്നു തിരി​ച്ച​റി​ഞ്ഞു​കൊ​ണ്ടു​തന്നെ.—സദൃശ​വാ​ക്യ​ങ്ങൾ 19:14.

ഒരു വ്യക്തി ആത്മീയ​മാ​യി ബലം പ്രാപി​ച്ചു കഴിയു​മ്പോൾ മലപോ​ലുള്ള പ്രതി​ബ​ന്ധങ്ങൾ ഏതാണ്ട്‌ മൺകൂ​ന​പോ​ലെ ആയിത്തീ​രും, അതാണു മാനുവൽ അനുഭ​വ​ത്തിൽനി​ന്നു പഠിച്ചത്‌. തന്നെ സേവി​ക്കാ​നാ​ഗ്ര​ഹി​ക്കു​ന്ന​വരെ യഹോവ ബലപ്പെ​ടു​ത്തു​ന്നു. (യെശയ്യാ​വു 40:29-31) ദൈവ​ബ​ല​ത്താ​ലും പക്വമ​തി​ക​ളായ സാക്ഷി​ക​ളു​ടെ പിന്തു​ണ​യാ​ലും പ്രതി​ബ​ന്ധങ്ങൾ നീക്കാ​വു​ന്ന​താണ്‌. അപ്പോൾ വീടു​തോ​റു​മുള്ള വേല​യെ​ക്കു​റി​ച്ചുള്ള ആകുല​ത​യും സഹപ്ര​വർത്ത​ക​രു​ടെ അധൈ​ര്യ​പ്പെ​ടു​ത്ത​ലും ഏതുമ​ല്ലാ​താ​യി​ത്തീ​രു​മെന്നു മാത്രമല്ല മുഴു ദേഹി​യോ​ടെ​യുള്ള സേവനം ആസ്വാ​ദ്യ​മാ​യി​ത്തീ​രു​ക​യും ചെയ്യും.—യെശയ്യാ​വു 51:12; റോമർ 10:10.

ഗതി​വേഗം നിലനിർത്തൽ

പ്രതി​ബ​ന്ധങ്ങൾ മറിക​ട​ക്കാൻ കഴിയും, അതിൽ മൂന്നെണ്ണം നാം പരിചി​ന്തി​ച്ചു. ഒരു വിമാനം നിലത്തു​നിന്ന്‌ ഉയരു​മ്പോൾ എൻജിന്റെ പരമാ​വധി ശക്തിയും വിമാ​ന​ത്തി​ലെ ജോലി​ക്കാ​രു​ടെ അവിഭാ​ജ്യ​മായ ശ്രദ്ധയും സാധാ​ര​ണ​ഗ​തി​യിൽ ആവശ്യ​മാണ്‌. നിലത്തു​നി​ന്നു പൊങ്ങു​മ്പോ​ഴാ​ണു യാത്ര​യി​ലെ മറ്റേ​തൊ​രു സമയ​ത്തെ​ക്കാ​ളും ഗണ്യമായ അളവിൽ എൻജിൻ അധികം ഇന്ധനം കത്തിച്ചു തീർക്കു​ന്നത്‌. സമാന​മാ​യി, നിഷേ​ധാ​ത്മ​ക​മായ ചിന്തക​ളെ​യും വിചാ​ര​ങ്ങ​ളെ​യും മറിക​ട​ക്കു​ന്ന​തി​നു പരമാ​വധി ശ്രമവും ഏകാ​ഗ്ര​ത​യും ആവശ്യ​മാണ്‌. തുടക്ക​മി​ടുക എന്നതാ​യി​രി​ക്കാം ഏറ്റവും പ്രയാ​സ​ക​ര​മായ ഘട്ടം, എന്നാൽ ഒരിക്കൽ ഗതി​വേഗം നേടി​ക്ക​ഴി​ഞ്ഞാൽ പുരോ​ഗതി ശീഘ്ര​ഗ​തി​യി​ലാ​കും.—താരത​മ്യം ചെയ്യുക: 2 പത്രൊസ്‌ 1:10.

തിരു​വെ​ഴു​ത്തു​പ​ര​മായ പ്രോ​ത്സാ​ഹ​ന​ത്തി​നു സത്വരം ശ്രദ്ധ​ചെ​ലു​ത്തി​ക്കൊ​ണ്ടു തുടർന്നുള്ള പുരോ​ഗതി നിലനിർത്താ​വു​ന്ന​താണ്‌. (സങ്കീർത്തനം 119:60) സഭ സഹായി​ക്കാൻ സന്നദ്ധമാ​ണെന്ന കാര്യ​ത്തിൽ നമുക്ക്‌ ഉറപ്പു​ണ്ടാ​യി​രി​ക്കാ​വു​ന്ന​താണ്‌. (ഗലാത്യർ 6:2) എന്നിരു​ന്നാ​ലും, യഹോ​വ​യിൽനി​ന്നുള്ള പിന്തു​ണ​യാ​ണു സകലത്തി​ലും പ്രധാ​ന​മാ​യി​രി​ക്കു​ന്നത്‌. ദാവീദ്‌ പറഞ്ഞ​പ്ര​കാ​രം, “നാൾതോ​റും നമ്മുടെ ഭാരങ്ങളെ ചുമക്കുന്ന കർത്താവു [“യഹോവ,” NW] വാഴ്‌ത്ത​പ്പെ​ടു​മാ​റാ​കട്ടെ.” (സങ്കീർത്തനം 68:19) നാം പ്രാർഥ​ന​യിൽ നമ്മുടെ ഭാരമി​റ​ക്കു​മ്പോൾ നമ്മുടെ ചുമടു ലഘുവാ​യി​ത്തീ​രു​ന്നു.

ചില​പ്പോ​ഴെ​ല്ലാം, മഴയും കാർമേ​ഘ​വു​മുള്ള കാലാ​വ​സ്ഥ​യിൽ പറന്നു​യ​രുന്ന വിമാനം മേഘപ​ട​ല​ത്തി​ലൂ​ടെ തുളച്ചു​ക​യറി നല്ല തെളിഞ്ഞ സൂര്യ​പ്ര​കാ​ശ​മുള്ള ആകാശ​ത്തേക്കു പറക്കുന്നു. നമുക്കും നിഷേ​ധാ​ത്മക ചിന്തകൾ പിന്നി​ലു​പേ​ക്ഷി​ക്കാം. ദിവ്യ​സ​ഹാ​യ​ത്താൽ, പ്രതീ​കാ​ത്മക അർഥത്തിൽ, കട്ടിയുള്ള മേഘപ​ട​ല​ത്തി​ലൂ​ടെ തുളച്ചു​ക​യ​റു​ന്ന​തി​നും യഹോ​വ​യു​ടെ ലോക​വ്യാ​പ​ക​മായ ആരാധ​ക​രു​ടെ കുടും​ബ​ത്തി​ലെ തെളിഞ്ഞ, സന്തുഷ്ട​ക​ര​മായ അന്തരീ​ക്ഷ​ത്തിൽ പ്രമോ​ദി​ക്കു​ന്ന​തി​നും നമുക്കു കഴിയും.

[23-ാം പേജിലെ ചിത്രം]

യഹോവയുടെ സഹായ​ത്തോ​ടെ നമുക്കു മാനസിക പ്രതി​ബ​ന്ധ​ങ്ങളെ മറിക​ട​ക്കാ​നാ​വും