अय्युब

 २ “हाय! मेरो मनको पीडा+ जोख्न पाए,

तीसँगै मेरो विपत्तिलाई तराजुमा राख्न पाए,

 ४ किनकि सर्वशक्‍तिमान्‌ परमेश्‍वरका काँडहरूले मलाई छेडेका छन्‌।

त्यसको विष मेरो शरीरभरि फैलिएको छ।+

परमेश्‍वरले मलाई आक्रमण गर्दै हुनुहुन्छ र म भयभीत भएको छु।

 ५ घाँस खान पाएको जङ्‌गली गधा+ कराउँछ र?

अथवा कुँडो पाएको गोरु डुक्रन्छ* र?

 ६ खल्लो खानेकुरा नुन नहाली खान सकिन्छ र?

अथवा अण्डाको सेतो भागमा कुनै स्वाद हुन्छ र?

 ८ हाय! परमेश्‍वरले मेरो बिन्ती सुनिदिनुभए हुन्थ्यो,

मेरो इच्छा पूरा गरिदिनुभए हुन्थ्यो।

 ९ उहाँले मलाई नाश गरिदिनुभए हुन्थ्यो,

आफ्नै हातले मलाई खतम पारिदिनुभए हुन्थ्यो।+

१० बरु त्यसले मलाई चैन दिने थियो,

जति नै पीडा भए पनि म खुसीले उफ्रने थिएँ।

किनकि मैले पवित्र परमेश्‍वरको+ वचनलाई इन्कार गरेको छैनँ।

१३ हाय! म आफैलाई कसरी सम्हालूँ?

मेरो सबै सहारा खोसिएको छ।

१४ आफ्नो साथीलाई दया* नदेखाउनेले+

परमेश्‍वरको के डर मान्ला र?+

१५ मेरा आफ्नै दाजुभाइले हिउँदे खोलाले जस्तै मसित छल गरेका छन्‌।+

सुकिजाने हिउँदका खोलाले जस्तै धोका दिएका छन्‌।

१६ बरफ र हिउँ पग्लँदा

ती उर्लेर आउँछन्‌।

१७ तर गर्मी याममा बिलाउँछन्‌,

घामको रापले सुक्छन्‌।

१८ जब आफ्नो बाटो बिराएर मरुभूमिमा पुग्छन्‌,

तब ती हराउँछन्‌।

१९ तेमाबाट आउने यात्रीहरू+ ती खोलाहरूको बाटो हेर्छन्‌,

सबाबाट आउने यात्रीहरू+ त्यसलाई ढुकेर बस्छन्‌।

२० तर त्यसमाथि भरोसा गरेकोले उनीहरू लज्जित हुन्छन्‌,

उनीहरूले निराशाबाहेक अरू केही पाउँदैनन्‌।

२१ तपाईँहरूले पनि ती खोलाहरूले जस्तै मलाई धोका दिनुभएको छ।+

मेरा विपत्तिहरू देखेर तपाईँहरू तर्सिनुभएको छ।+

२३ ‘मलाई शत्रुहरूको हातबाट छुटाउनुहोस्‌,

अत्याचारीहरूबाट मलाई बचाउनुहोस्‌’ भनेको छु र?

२४ मैले के गरेँ, मलाई बताउनुहोस्‌;

मेरो गल्ती देखाइदिनुहोस्‌, तब म चुपचाप बसुँला।+

२६ म त एक दुःखी मानिस हुँ,+

जसको बोली भुईँमा खस्न नपाउँदै बतासले उडाइलान्छ।

२७ तपाईँहरू त अनाथलाई समेत गोला हाल्न बेर लगाउनुहुन्‍न+

अनि आफ्नै साथीलाई बेच्न पनि पछि हट्‌नुहुन्‍न।+

२८ बिन्ती! एक चोटि मलाई हेर्नुहोस्‌।

के म तपाईँहरूसित झूट बोल्छु होला र?

२९ बिन्ती! फेरि एक चोटि विचार गर्नुहोस्‌,

मलाई व्यर्थैमा दोष नलगाउनुहोस्‌।