५, ६. (क) पिसिड्याको एन्टिओकको सभाघरमा पावलले येशूको विषयमा के भने? (ख) पावलको भाषणले के असर पार्‌यो?

^५ सायप्रसबाट, टोली एशिया मायनरको पर्गा नाउँ भएको शहर तिर समुद्री यात्रा गर्दै गयो। पावल र बर्णाबास त्यहाँ देखि शायद उत्तर, पहाड़ी भन्ज्याङहरूको बाटो, ‘नदीहरूको जोखिम र डाँकूहरूको जोखिममा’ पर्दै, पिसिडियाको एन्टिओकमा आइ पुगे। (२ कोरिन्थी ११:२५, २६) यहाँ पावल सभाघरमा गएर बोले। (१३:१३-४१) तिनले इस्राएलसँग परमेश्‍वरले गर्नु भएको व्यवहारको पुनरावलोकन गरे र दाऊदको सन्तान येशू नै मुक्‍तिदाता हुनुहुन्छ भनेर चिनाइ दिए। यहूदी शासकहरूले येशूको मृत्युको माँग गरेको भएता पनि, परमेश्‍वरले उहाँलाई बिउताउँनु भएर, तिनीहरूको पुर्खाहरू सँग परमेश्‍वरले गर्नु भएको अगमवाणी पुरा भएको थियो। (भजन संग्रह २:७; १६:१०; यशैया ५५:३) पावलले आफ्नो स्रोताहरूलाई परमेश्‍वरले येशू द्वारा दिनु हुने मुक्‍तिको ठट्टा नगर्नू भनेर चेताउनी दिए।—हबकूक १:५, सेप्टूगेंट.

समुद्रका जोखिमहरू

१७. रोम तर्फ जाँदा पावलले सामना गर्नु परेका समुद्री जोखिमहरूको वर्णन तपाईं कसरी गर्नु हुन्छ?

^१७ रोम जाने यात्रामा, पावलले “समुद्रका जोखिमहरूको” सामना गर्न पऱ्‍यो। (२ कोरिन्थी ११:२४-२७) सिजरिया देखिन्‌ रोम सम्म समुद्र-यात्रा गरेर जाने कैदीहरूको हाकिम जुलियस थियो। (२७:१-२६) तिनीहरूको जहाज सायडनमा आइ पुगे पछि, त्यस ठाउँका विश्‍वासीहरूसँग पावलले भेट गर्ने मौका पाए र तिनीहरूले पावलको अध्यात्मिक उत्साहलाई नवजागृत पारि दिए। (३ यूहन्‍ना १४ सँग तुलना गर्नुहोस्‌) एशिया माइनरको मायरा भन्‍ने ठाउँमा, जुलियसले कैदीहरूलाई अन्‍न बोकेर इटाली जान लागेको जहाजमा चढ़ायो। जोरसँग आँधी-बेरी आएतापनि, तिनीहरू क्रेती शहर लासिआको बन्दरगाह, फेर-हेवन्समा पुगे। त्यहाँबाट फिनिक्स जाने बाटोमा, जहाज उत्तर-पूर्वीय बत्तासको फेरमा पर्‌यो। उत्तर अफ्रिकाको बलौटे धापमा फँसने डरले, नाविकहरूले “पाल तल झारिदिए।” जहाज टुक्रेर नजाओस्‌ भनेर, त्यसलाई मन्तिरबाट बाँधेका थिए। तर पनि जहाज आँधीबाट ज्यादै उचालिने र पछारिने भएको हुनाले, तिनीहरूले जहाजलाई हलुङ्‌गो पार्न, भित्र भएका मालसामान बाहिर फ्याँक्न थाले। तेस्रो दिन तिनीहरूले जगेड़ा राखेका पाल र अरू सामानहरू पनि मिल्काइदिए। बाँच्ने आशा कम हुँदै जाँदा, पावलकहाँ एउटा स्वर्गदूत देखा परेर तिनलाई भयभित न हुनु, किनभने तिनी सिजरको सामने खड़ा हुनेछन्‌ भने। सबै यात्रीहरू सुरक्षित एउटा टापूमा पाखा लाग्नेछन्‌ भनेर पावलले भन्दा सबैलाई कति ढुक्क लाग्यो होला!

१८. पावल र तिनका सह-यात्रीहरूलाई अन्तमा के भयो?

^१८ यात्रीहरू सबै नै बाँचे। (२७:२७-४४) १४ वाँ दिनमा, नाविकहरूले तिनीहरू कुनै देशको नजीक पुगेको अनुमान लगाए। र गहिराइ नापेर हेर्दा, यो अनुमान साँचो साबित भयो र जहाज चट्टानहरूमाथि बज्रनु पुग्ला भनेर, लङ्‌गरहरू खसाले। पावलले बिन्ती गरे पछि, सबै २७६ मानिसहरूले केही खाना खाए। यस पश्‍चात्‌, समुद्रमा गहुँ फालेर जहाजलाई हलुङ्‌गो तुल्याइयो। उज्यालो भएपछि, नाविकहरूले लङ्‌गरहरू खुस्काए, बहनाको बन्धन पनि फुकाइदिए र बतासका लागि अगिल्तिरको पाल उठाएर किनार तर्फ अगि बढ़ाए। दुई समुद्रको दोभान परेको ठाउँमा, जहाजको पछिल्लो हिस्सा टुक्रा-टुक्रा भयो। तथापि, सबैजना विना खतरा पाखा लागे।