^१० मसीहीहरू सामेल भएको जीवनको दौडका दर्शकहरू चाहिं को हुन्‌ त? पावलले हिब्रू ११ अध्यायमा मसीहीपूर्व समयका यहोवाका विश्‍वासी साक्षीहरूको नाउँ उल्लेख गरिसकेपछि यसरी लेखे: “हामी पनि, यतिका गवाहीका मेघले घेरिएका हुनाले, हर किसिमको टण्टा र हामीलाई सजिलैसित अल्मल्याउने पापलाई पन्छाएर हाम्रा सामनेमा राखिदिएको दौड़ धीरजसँग दौड़ौं।” (हिब्रू १२:१) मेघको उपमा प्रयोग गर्दा पावलले निश्‍चित नाप र आकारको मेघ बुझाउने युनानी शब्द प्रयोग गरेनन्‌। वास्तवमा, कोशकार डब्लु. इ. भाइनअनुसार तिनले “आकाशै ढाक्ने मेघ बुझाउने” शब्द प्रयोग गरे। स्पष्टतया, पावलले साक्षीहरूको ठूलो जमातबारे बताउँदै थिए। तिनीहरू एकदमै धेरै भएकोले आकाशै ढाक्ने मेघझैं थिए।

११, १२. (क) मसीहीपूर्व विश्‍वासी साक्षीहरूले हामीलाई दौड दौडिरहन कसरी प्रोत्साहन दिनसक्छन्‌? (ख) हामी ‘गवाहीका मेघबाट’ कसरी अझ धेरै फाइदा उठाउनसक्छौं?

^११ के मसीहीपूर्व साक्षीहरू शाब्दिक रूपमा वर्तमान समयका दर्शकहरू हुनसक्छन्‌? अँह, सक्दैनन्‌। तिनीहरू त पुनरुत्थानको प्रतिक्षा गर्दै मृत्युको चिर निद्रामा निदाइरहेका छन्‌। तथापि, जीवित छँदा तिनीहरूले आफ्ना दौड पूरा गरेका थिए अनि तिनीहरूको उदाहरण अहिले हाम्रो समयसम्म बाइबलमा लिपिबद्ध छन्‌। धर्मशास्त्र अध्ययन गर्दा यी विश्‍वासी व्यक्‍तिहरू हाम्रो मनमा सजीव हुन्छन्‌ अनि अन्तसम्म दौड दौडिरहन हामीलाई प्रोत्साहन दिन सक्छन्‌।—रोमी १५:४.a

^१२ उदाहरणका लागि, कुनै सांसारिक कामले हामीलाई प्रलोभित गर्दा मोशाले मिस्रका महिमाहरू त्यागेको कुरा विचार गऱ्‍यौं भने दौड दौडिरहन उत्प्रेरित हुँदैनौं र? हामीले सामना गर्ने परीक्षा असाध्यै कठिन लाग्यो भने, अब्राहामलाई आफ्नो छोरा इसहाकको बलिदान चढाउन लगाइएको कठिन परीक्षा स्मरण गर्नाले अवश्‍य पनि विश्‍वासमा बलियो रहने प्रोत्साहन पाउनेछौं। हामी यी साक्षीहरूको ‘मेघलाई’ आफ्ना समझका आँखाले जति स्पष्टसित देख्छौं उति बढी मात्रामा तिनीहरूबाट प्रेरणा पाउँछौं।

१३. जीवनको दौड दौडिन हामीलाई यहोवाका वर्तमान साक्षीहरूले कसरी प्रेरित गर्छन्‌?

^१३ हामी वर्तमान समयमा पनि यहोवाका थुप्रै साक्षीहरूले घेरिएका छौं। अभिषिक्‍त मसीहीहरूका साथसाथै “ठूलो भीड़[का]” पुरुष तथा स्त्रीहरूले विश्‍वासको एकदमै राम्रो उदाहरण बसालेका छन्‌! (प्रकाश ७:९) हामी यही पत्रिका अनि वाच टावरका अन्य प्रकाशनहरूमा बेला बेलामा तिनीहरूको जीवनी पढ्‌नसक्छौं।b तिनीहरूको विश्‍वासलाई विचार गर्दा हामी अन्तसम्म धीरजी हुने प्रोत्साहन पाउँछौं। अनि विश्‍वासी भई यहोवाको सेवा गर्ने घनिष्ठ साथी र आफन्तहरूको समर्थन पाउनु कत्ति आनन्दको कुरा हो! हो, हामीलाई जीवनको दौड दौडन प्रेरणा दिने थुप्रै छन्‌।

बुद्धिमानीसाथ आफ्नो गति कायम गर्नुहोस्‌

१४, १५. (क) बुद्धिमानीसाथ आफ्नो गति कायम गर्नु किन महत्त्वपूर्ण छ? (ख) लक्ष्यहरू बनाउँदा हामी किन व्यवहारिक हुनुपर्छ?

^१४ म्याराथन जस्तो लामो दौड दौडिंदा धावकले बुद्धिमानीसाथ आफ्नो गति कायम गर्नुपर्छ। न्यु योर्क रनर पत्रिका यसो भन्छ, “सुरुमै तेज गतिमा दौडिनुभयो भने लक्ष्यसम्म पुग्न सक्नुहुन्‍न। त्यसरी दौडिनुभयो भने कि त दौड सिद्धिन केही मिटर बाँकी हुँदा स्याँस्याँ हुनुपर्छ अथवा बीचैमा थाकेर दौड छोड्‌नुपर्छ।” एक जना म्याराथन धावक यसरी सम्झन्छन्‌: “दौडको तयारी गर्दा वक्‍ताले यस्तो स्पष्ट चेताउनी दिएका थिए: ‘तेज गतिमा दौडने धावकहरूसँगसँगै दौडन नखोज्नुहोस्‌। आफ्नै गतिमा दौडिनुहोस्‌। अन्यथा तपाईं थकित हुनुहुनेछ अनि बीचैमा दौड छोड्‌नुपर्नेछ।’ यो सुझाउ पालन गरेकोले म आफ्नो लक्ष्यसम्म दौडन सकें।”

^१५ जीवनको दौडमा परमेश्‍वरका सेवकहरूले कडा परिश्रम गर्नुपर्छ। (लूका १३:२४) तथापि, चेला याकूबले यसरी लेखे: “जुन ज्ञान माथिबाट आउँछ, त्यो . . . व्यवहारिक हुन्छ।” (याकूब ३:१७; NW) हुन त हो, अरूको असल उदाहरणले हामीलाई अझ बढी गर्न प्रोत्साहित गर्छ। यद्यपि, व्यवहारिकताले हामीलाई आफ्नो योग्यता र परिस्थितिअनुसार व्यवहारिक लक्ष्य बनाउन मदत गर्नेछ। धर्मशास्त्र हामीलाई यस्तो स्मरण गराउँछ: “हरेक मानिसले आफ्नो काम जाँचेर ठहराओस्‌। तब आफ्ना छिमेकीको विषयमा ता होइन, तर आफ्नै विषयमा मात्र अहंकार गर्ने कारण हुनेछ। किनभने हरेक मानिसले आफ्नै निज भार उठाउनुपर्छ।”—गलाती ६:४, ५.

१६. नम्रताले हाम्रो गति कायम गर्न कसरी मदत गर्छ?

^१६ मीका ६:८ मा हामीलाई यस्तो गम्भीर प्रश्‍न सोधिएको छ: “परमप्रभुले तँबाट के चाहनुहुन्छ? केवल यति, कि . . . परमेश्‍वरसित नम्र भएर हिंड़नू।” नम्र हुनुमा आफ्ना सीमितताहरूप्रति सजग हुनु पनि समावेश छ। के अस्वस्थता वा ढल्कँदो उमेरले गर्दा परमेश्‍वरको सेवामा सधैंजति गर्न नसक्ने पो भएका छौं कि? त्यसो हो भने, निरुत्साहित नहोऔं। यहोवाले ‘हामीसित नभएअनुसार होइन, तर हामीसित भएअनुसार’ हाम्रो प्रयास र त्यागहरू ग्रहण गर्नुहुन्छ।—२ कोरिन्थी ८:१२; तुलना गर्नुहोस्‌ लूका २१:१-४.

अन्त नजिकिंदै जाँदा

२०. अन्त नजिकिंदै जाँदा जीवनको दौड कसरी झन्‌ कठिन हुनसक्छ?

^२० हामीले जीवनको दौडमा हाम्रो प्रमुख शत्रु, शैतान अर्थात्‌ दियाबलसँग मुकाबला गर्नुपर्छ। हामी अन्तको नजिकै पुगेकोले त्यसले हामीलाई बाधा दिन वा सुस्त बनाउन अनेक जुक्‍ति गरिरहेको छ। (प्रकाश १२:१२, १७) अनि युद्ध, अनिकाल, महामारी र “अन्तको समय” भनी चिनाउने अन्य कठिनाइहरूमाझ रहेर परमेश्‍वरको राज्यको विश्‍वासी तथा समर्पित उद्‌घोषकहरू हुन सजिलो छैन। (दानियल १२:४; मत्ती २४:३-१४; लूका २१:११; २ तिमोथी ३:१-५) यसबाहेक, हामीले दशकौं अघि यो दौड सुरु गरेका हौं भने कहिलेकाहीं आफूले आशा गरेभन्दा अन्त आउन ढिलो भए जस्तो लाग्नसक्छ। यद्यपि, अन्त आउनेछ भनी परमेश्‍वरको वचनले हामीलाई आश्‍वासन दिन्छ। त्यो ढिलो हुनेछैन भनी यहोवा भन्‍नुहुन्छ। अन्त नजिकै आइसकेको छ।—हबकूक २:३; २ पत्रुस ३:९, १०.

२१. (क) जीवनको दौड दौडिरहन हामी कुन कुराबाट बल पाउँछौं? (ख) अन्त नजिकिंदै जाँदा हाम्रो संकल्प कस्तो हुनुपर्छ?

^२१ जीवनको दौडमा सफल हुन यहोवाले मायालु ढंगमा उपलब्ध गराउनुभएको आध्यात्मिक भोजनबाट हामीले बल प्राप्त गर्नुपर्छ। हामीसँगै जीवनको दौड दौडने सँगी विश्‍वासीहरूसँग नियमित सरसंगतबाट पाइने प्रोत्साहन पनि चाहिन्छ। बाटोमा सामना गर्नुपर्ने घोर सतावट अनि समय र परिस्थितिले दौडलाई कठिन बनाए तापनि हामी अन्तसम्म धीरजी हुनसक्छौं किनकि यहोवाले हामीलाई “असामान्य शक्‍ति” दिनुहुन्छ। (२ कोरिन्थी ४:७; NW) हामीले हर्षोल्लाससाथ दौड सिद्धयाओस्‌ भन्‍ने यहोवा चाहनुहुन्छ भनेर थाह पाउनु असाध्यै आश्‍वसनदायी कुरा हो! आउनुहोस्‌, “यदि थाकेनौं भने, ठीक समयमा हामी कटनी गर्नेछौं” भन्‍ने पूर्ण भरोसा राखेर ‘हाम्रा सामनेमा राखिदिएको दौड़ धीरजसँग दौडने’ दृढ संकल्प गरौं।—हिब्रू १२:१; गलाती ६:९.