Vragen van lezers

■ Als een man zich van zijn gelovige christelijke vrouw heeft laten scheiden, hoewel geen van beiden zich aan overspel heeft schuldig gemaakt, zou het dan schriftuurlijk juist zijn wanneer zij het huwelijksbed met hem deelt wanneer hij het gezin bezoekt?

Gods Woord geeft duidelijk te kennen dat seksuele omgang tussen een echtgenoot en zijn vrouw juist is, maar niet tussen ongehuwde personen. Daarom dient een gescheiden paar geen seksuele omgang met elkaar te hebben, want dat zou neerkomen op hoererij — die hun echter niet de vrijheid geeft te hertrouwen.

Christenen laten zich natuurlijk in de eerste plaats leiden door Gods zienswijze en richtlijnen. Zijn Woord geeft de uitdrukkelijke raad: „Het huwelijk zij eerbaar onder allen en het huwelijksbed zonder verontreiniging, want God zal hoereerders en overspelers oordelen” (Hebr. 13:4). In veel gebieden vindt men het heel gewoon dat een man en een vrouw seksuele omgang hebben zonder getrouwd te zijn. Sommigen beweren dat dit niet alleen moreel juist maar ook aanvaardbaar voor God is, mits de twee „van elkaar houden” of elkaar beloften hebben gedaan. Dat is echter niet het christelijke standpunt. In het besef dat ’God hoereerders en overspelers zal oordelen’, willen christenen zowel overspel als hoererij vermijden.

Wanneer een man en een vrouw met elkaar trouwen, verklaren zij in het openbaar dat zij voortaan als echtgenoot en echtgenote verenigd zullen zijn. Volgens de wet en in de ogen van de samenleving en van God hebben zij het recht in de voorrechten van het huwelijk te delen, waartoe ook echtelijke gemeenschap behoort. De Schrift dringt er zelfs bij huwelijkspartners op aan elkaar de huwelijksplicht niet te onthouden: „De echtgenoot moet zijn vrouw seksueel bevredigen. In dezelfde zin moet de echtgenote de seksuele behoeften van haar man bevredigen.” — 1 Kor. 7:3, Simple English Bible.

Maar als een echtpaar zich nu laat scheiden van tafel en bed, iets wat in sommige landen wettelijk mogelijk is? Daar zij wettelijk en schriftuurlijk nog man en vrouw zijn, mogen zij geen seksuele omgang hebben met iemand anders, want dan zouden zij overspel bedrijven, wat ’hun huwelijksbed zou verontreinigen’. Maar een van tafel en bed gescheiden paar heeft wel de mogelijkheid zich weer te verzoenen en weer samen te gaan wonen als het gehuwde paar dat zij toch zijn, na hun scheiding van tafel en bed wettelijk ongedaan gemaakt te hebben. — 1 Kor. 7:10, 11.

Beschouw vervolgens de situatie eens dat een van de huwelijkspartners, bijvoorbeeld de man, verder gaat dan een scheiding van tafel en bed, en het huwelijk door een echtscheiding laat ontbinden. Een gelovige christelijke echtgenote zou, als zij later vernam dat hij (voor of na de echtscheiding) moreel ontrouw was geweest, kunnen hertrouwen, omdat haar vroegere huwelijk dan zowel wettelijk als in de ogen van Jehovah God ontbonden is. Zou er daarentegen sprake zijn van een wettelijke echtscheiding zonder overspel, dan zou het huwelijk in Gods ogen niet ten einde zijn door de echtscheiding op zich, want de bijbel laat zien dat immoraliteit van de huwelijkspartner de enige geldige basis is voor een echtscheiding. — Matth. 19:6, 9.

Zo ligt de situatie in het onderhavige geval, want er wordt specifiek vermeld dat er geen immoraliteit heeft plaatsgevonden. De echtgenoot heeft zijn vrouw verlaten en zich op onschriftuurlijke gronden laten scheiden. Door die echtscheiding zijn zij geen man en vrouw meer in de volle betekenis, want hij heeft het huwelijk wettelijk laten ontbinden. Maar als hij zijn gezin nu bezoekt en zijn of haar seksuele behoeften wil bevredigen? Zouden zij seksuele omgang hebben, dan zou dit wettelijk en in de ogen van de samenleving in feite hetzelfde zijn als seksuele omgang tussen ongehuwde personen ofte wel hoererij.

In die situatie is er geen derde partij bij betrokken, wat nodig zou zijn om de wettelijke echtscheiding een schriftuurlijke grondslag te geven; in Gods ogen zou dus noch de man noch de vrouw vrij zijn om met een ander te trouwen (1 Kor. 6:16-18). Toch zou het beslist tegen Gods raad indruisen als zij seksuele omgang met elkaar zouden hebben; tot op zekere hoogte zouden zij het huwelijksbed verontreinigen omdat hun wettige huwelijk door de echtscheiding ontbonden is. Door dit gedrag zou er smaad komen op henzelf en op de christelijke gemeente waarvan de vrouw deel uitmaakt. Wil zij in de gemeente blijven, dan moet zij dus seksuele omgang vermijden totdat het huwelijk weer rechtsgeldig wordt gemaakt. Zij dient vast te houden aan het schriftuurlijke en moreel rechtschapen standpunt dat seksuele omgang slechts voorbehouden is aan wettige huwelijkspartners. Op die manier zou zij bijdragen tot de waardigheid die het huwelijk volgens de bijbel verdient.