woensdag 20 mei
Jehovah weet heel goed hoe we zijn gevormd, hij vergeet niet dat we stof zijn. — Ps. 103:14.
De Bijbel laat zien hoe Jehovah rekening hield met zijn aanbidders. Let bijvoorbeeld eens op de attente manier waarop Jehovah de jonge Samuël hielp een oordeelsboodschap aan hogepriester Eli over te brengen, zoals beschreven staat in 1 Samuël 3:1-18. Volgens Jehovah’s wet moesten kinderen respect tonen voor ouderen, vooral voor een leider (Ex. 22:28; Lev. 19:32). Dus zie je al voor je dat die kleine jongen de volgende ochtend dapper op Eli afstapt om hem Gods vernietigende oordeelsboodschap te vertellen? Nee, natuurlijk niet. Het verslag zegt dat Samuël ‘bang was om Eli over het visioen te vertellen’. Maar God maakte Eli duidelijk dat Hij Samuël riep. Daarom nam Eli het heft in handen en zei hij dat Samuël niet één woord achter mocht houden van alles wat God had gezegd. Gehoorzaam ‘vertelde Samuël hem alles’, en wat hij zei klopte met een eerdere boodschap (1 Sam. 2:27-36). Dit verslag over Samuël en Eli laat zien hoe attent en wijs Jehovah is. w18.09 23 ¶2; 24 ¶4, 5
donderdag 21 mei
Jehovah, wie mag gast zijn in uw tent? Hij die de waarheid spreekt in zijn hart. — Ps. 15:1, 2.
Liegen is in de samenleving heel gewoon geworden. In het artikel ‘Iedereen liegt’ zegt Yudhijit Bhattacharjee: ‘Het vermogen om te liegen blijkt diep geworteld te zijn in de menselijke natuur.’ Mensen liegen vaak uit zelfbescherming en voor eigen gewin. Ze liegen om een foutje of overtreding te verdoezelen of om economisch en persoonlijk voordeel te behalen. Het artikel zegt: ‘Met het grootste gemak gooien we er een leugentje om bestwil uit tegenover onbekenden, collega’s, vrienden en dierbaren.’ Wat is het gevolg van al dat liegen? Beschaamd vertrouwen en verstoorde relaties. David bad tot Jehovah: ‘Waarheid in iemands binnenste geeft u vreugde’ (Ps. 51:6). David wist dat de waarheid spreken uit je binnenste komt, uit je hart. Ware christenen ‘spreken de waarheid tegen elkaar’ — op elk terrein van het leven (Zach. 8:16). w18.10 7 ¶4; 8 ¶9, 10; 10 ¶19
vrijdag 22 mei
Hij leidde hen veilig, ze voelden geen angst. — Ps. 78:53.
Toen de Israëlieten in 1513 v.Chr. Egypte verlieten, waren ze misschien wel met meer dan drie miljoen. Er zaten kinderen en ouderen bij, en waarschijnlijk ook personen die ziek of gehandicapt waren. Zo’n enorme menigte had een begripvolle en zorgzame Leider nodig. Jehovah was dat toen hij ze via Mozes uit Egypte leidde. Hierdoor voelden de Israëlieten zich veilig toen ze het enige thuis verlieten dat ze ooit hadden gekend (Ps. 78:52). Hoe zorgde Jehovah ervoor dat zijn volk zich veilig voelde? Om te beginnen liet hij ze in een ordelijke ‘gevechtsformatie’ uit Egypte wegtrekken (Ex. 13:18). Die organisatie gaf de Israëlieten de zekerheid dat hun God alles onder controle had. Verder maakte hij zijn aanwezigheid duidelijk zichtbaar, ‘overdag (...) met een wolk en de hele nacht met het licht van een vuur’ (Ps. 78:14). Jehovah zei daarmee eigenlijk: ‘Wees niet bang. Ik ben met jullie om jullie te leiden en te beschermen.’ w18.09 26 ¶11, 12