Kort nadat de Israëlieten door een wonder waren bevrijd uit slavernij in Egypte, werden ze door de Amalekieten aangevallen. Op aanwijzing van Mozes gingen ze de strijd aan, aangevoerd door de moedige Jozua. Mozes ging, samen met Aäron en Hur, naar een heuvel vlakbij, vanwaar ze de strijd konden zien. Mozes had een plan dat de sleutel tot hun succes bleek te zijn. Hij hield de staf van de ware God omhoog richting de hemel. Zolang hij dat deed, gaf Jehovah de Israëlieten de kracht om de Amalekieten de baas te blijven. Maar toen Mozes moe begon te worden en zijn armen liet zakken, begonnen de Amalekieten te winnen. Aäron en Hur kwamen meteen in actie en ‘namen vervolgens een steen en legden die onder [Mozes], en hij ging erop zitten; en Aäron en Hur ondersteunden zijn handen, de een aan deze zijde en de ander aan gene zijde, zodat zijn handen onbeweeglijk bleven totdat de zon onderging’. Door de kracht van Gods hand konden de Israëlieten de strijd winnen (Ex. 17:8-13). w16.09 1:5-7

Paulus had er het volste vertrouwen in dat hij de innerlijke strijd kon winnen door op Jehovah te vertrouwen en geloof te stellen in Jezus’ loskoopoffer. En hoe zit het met ons? Ook wij kunnen de strijd winnen als we blijven vechten tegen onze zwakheden. Hoe? Door een voorbeeld aan Paulus te nemen: we moeten volledig op Jehovah vertrouwen en niet op onze eigen kracht, en we moeten geloof stellen in de losprijs. Soms laat Jehovah moeilijkheden een tijdlang toe. Dat geeft ons de gelegenheid om te laten zien hoe graag we willen dat hij ons helpt. Wat als jij of een gezinslid bijvoorbeeld ernstig ziek wordt of als je te maken krijgt met een vorm van onrecht? Laat dan zien dat je volledig op Jehovah vertrouwt; smeek hem om kracht zodat je trouw kunt blijven en je vreugde en geestelijke evenwicht niet verliest (Fil. 4:13). Zoals velen hebben ervaren, zowel in de tijd van Paulus als in onze tijd, kan het gebed nieuwe kracht geven en de moed om te blijven volharden. w16.09 2:14, 15

Terwijl de christelijke gemeente groeide, ontstond er een situatie waarbij kennelijk discriminatie betrokken was. Griekssprekende Joden klaagden erover dat hun weduwen niet eerlijk werden behandeld. Om dit op te lossen, stelden de apostelen zeven mannen aan om ervoor te zorgen dat niemand over het hoofd werd gezien. Die mannen hadden allemaal Griekse namen. Misschien wilden de apostelen op die manier spanningen wegnemen die veroorzaakt werden door de verschillende achtergronden (Hand. 6:2-6). Of we het nu beseffen of niet, we worden allemaal sterk beïnvloed door onze cultuur (Rom. 12:2). En misschien maken onze buren, collega’s of klasgenoten denigrerende opmerkingen over mensen met een andere achtergrond, nationaliteit of huidskleur. In hoeverre worden we beïnvloed door zo’n bevooroordeelde kijk? En hoe reageren we als iemand grapjes maakt over onze nationaliteit, misschien door bepaalde kenmerken van onze cultuur te overdrijven? w16.10 1:7, 8