Ook wij kunnen ons hart bij Jehovah uitstorten. We weten dat hij ons zal horen en ons zal helpen onze vreugde te bewaren terwijl we volharden. En als onze gebeden worden verhoord, groeit ons geloof (1 Joh. 5:14, 15). Omdat geloof een aspect van de vrucht van de geest is, moeten we ‘blijven vragen’ om Gods geest (Luk. 11:9, 13). Maar we moeten niet alleen tot Jehovah bidden als we hulp nodig hebben. We kunnen Jehovah elke dag bedanken en eren voor zijn ‘wonderwerken’ die ‘te talrijk zijn geworden om ze te kunnen verhalen’ (Ps. 40:5). Ook moeten we degenen ‘die in gevangenisboeien zijn’ niet vergeten; het moet zijn alsof we ‘met hen geboeid’ zijn. En vergeet ook niet te bidden voor onze wereldwijde broederschap, vooral voor degenen ‘die onder ons de leiding nemen’. Het raakt ons echt om te zien hoe Jehovah de gebeden die we voor elkaar opzenden, beantwoordt (Hebr. 13:3, 7). w16.10 3:8, 9

Jehovah’s aanbidders in deze tijd tonen geloof in Gods opgerichte Koninkrijk. Het resultaat hiervan is een wereldwijd geestelijk paradijs met meer dan acht miljoen inwoners. In dit paradijs is de vrucht van Gods geest volop aanwezig (Gal. 5:22, 23). Een onweerlegbaar bewijs van echt geloof en liefde! Geen mens kan hiervoor met de eer strijken. We hebben het allemaal te danken aan Jehovah. Het brengt hem eer, ‘een teken tot onbepaalde tijd dat niet afgesneden zal worden’ (Jes. 55:13). Ons geestelijke paradijs zal zich blijven uitbreiden en zal steeds mooier worden totdat de hele aarde gevuld is met volmaakte, rechtvaardige, gelukkige mensen tot eer van Jehovah. Laat dus zien dat je in Jehovah’s beloften gelooft! w16.10 4:18, 19

Het is belangrijk om de richtlijnen die we van de ouderlingen krijgen, te gehoorzamen. Neem bijvoorbeeld Paulus’ raad in verband met personen in de gemeente die ‘wanordelijk wandelden’. Sommigen ‘lieten zich in met wat hun niet aanging’. Ze hadden raad van de ouderlingen gekregen, maar daar niets mee gedaan. Hoe moest de gemeente met zo iemand omgaan? Paulus zei: ‘Houdt hem getekend, gaat niet meer met hem om.’ Maar tegelijkertijd mochten ze hem niet als een vijand behandelen (2 Thess. 3:11-15). Ook in deze tijd geven ouderlingen raad aan iemand die Bijbelse principes negeert, bijvoorbeeld als hij verkering heeft met iemand die niet in de waarheid is (1 Kor. 7:39). Als hij weigert zijn gedrag te veranderen, kunnen ouderlingen besluiten om een waarschuwende lezing te geven, waarin wordt uitgelegd hoe zulk gedrag de reputatie van de gemeente zou kunnen schaden. Stel dat er in jouw gemeente zo’n lezing gehouden wordt. Hoe reageer je dan op zulke raad? Als je van de situatie op de hoogte bent, zul je dan je sociale contacten met zo’n persoon beperken? Als je dat doet, zul je hem helpen te beseffen dat hij moet veranderen. w16.11 2:13