Mozes met horens — Een artistieke curiositeit
ALS u ooit in Italië bent geweest, hebt u waarschijnlijk Michelangelo’s beroemde standbeeld van de zittende Mozes gezien, dat zich nu in de S.-Pietro-in-Vincolikerk in Rome bevindt. Wat ziet het zestiende-eeuwse beeld er vreemd uit, doordat Mozes met horens op zijn hoofd wordt voorgesteld! Er zijn in feite verschillende kunstenaars die Mozes met horens hebben afgebeeld. Hoe komt dit? Geeft de bijbel soms een basis voor dit idee?
De Latijnse Vulgaat deelt ons mee dat Mozes’ aangezicht na zijn gesprek met God op de berg Sinaï „gehoornd” was (Exodus 34:29, 30, 35; vergelijk de Nederlandse Professorenbijbel). De Vulgaat genoot in een groot deel van de christenheid een grote populariteit en oefende aldus invloed uit op de manier waarop schriftplaatsen werden begrepen.
Het Hebreeuwse woord dat met „gehoornd” is vertaald, heeft echter ook de betekenis van „stralend zijn” of „glanzend zijn”. (Zie de voetnoot in de Belgische Professorenbijbel bij Exodus 34:29.) Volgens het Theological Wordbook of the Old Testament „duidt [het woord] veeleer op de vorm van een horen(s) in plaats van op de substantie”. Uit een picturaal oogpunt lijken lichtstralen ook werkelijk op horens.
Dat Mozes’ gezicht stralen uitzond, is verklaarbaar, omdat Jehovah’s heerlijkheid zojuist was voorbijgegaan (Exodus 33:22; 34:6, 7). Paulus bevestigt dat dit de juiste opvatting is, doordat hij over „de heerlijkheid” van Mozes’ aangezicht schrijft en niet over zijn ’horens’. — 2 Korinthiërs 3:7.
Een nauwkeurig begrip van de bijbelse terminologie leidt aldus tot een grondiger kennis van het bijbelse verslag. De horens op Michelangelo’s beroemde standbeeld van Mozes zijn dus eenvoudig een artistieke curiositeit die teruggevoerd kan worden tot een reeds lang geleden gecorrigeerde foutieve vertaling.
[Illustratieverantwoording op blz. 7]
Gebaseerd op Short History of Art