Voedseltekorten — Een bewijs waarvan?

ALS onderdeel van „het teken” van wat in de bijbel het besluit van het samenstel van dingen heet, noemde Jezus de „voedseltekorten” die er „in de ene plaats na de andere” zouden voorkomen. Hij gaf ons echter reden tot hoop door uit te leggen dat deze voedseltekorten er een bewijs van zouden vormen dat de „bevrijding nabijkomt”. — Zie Lukas 21:7, 11, 28.

Zijn de voedseltekorten die op een ophanden zijnde bevrijding duiden, momenteel werkelijk aanwezig? Velen denken van wel. Hoe denkt u erover?

Beschouw de feiten

Oorlog is een van de voornaamste oorzaken van voedseltekorten. Het was daarom alleen maar te verwachten dat het eerste wereldomvattende conflict, de Eerste Wereldoorlog, gevolgd zou worden door ernstige voedseltekorten. Dat was ook zo. De Tweede Wereldoorlog was nog rampzaliger, en dat gold al evenzeer voor de voedseltekorten die daardoor ontstonden.

Het probleem was aan het eind van de Tweede Wereldoorlog zo ernstig dat de Verenigde Naties daarvoor in 1945 zelfs hun eerste permanente gespecialiseerde organisatie in het leven riepen, de FAO (Voedsel- en Landbouworganisatie). Gedurende haar eerste twintig jaar van activiteit heeft die organisatie, die ten doel had het hongerprobleem te verlichten, veel goeds tot stand gebracht. En toch veranderde er in wezen niets aan de situatie, zoals het Britannica Book of the Year 1966 onthulde. Wij lezen:

„De analyse die de Voedsel- en Landbouworganisatie in 1965 maakte van een groeiende wanverhouding tussen de toename van de wereldbevolking en haar waarschijnlijke vermogen om zichzelf te voeden, onthulde een situatie die door velen werd bezien als ernstig, zo niet regelrecht alarmerend. . . . Senator George McGovern van South Dakota bestempelde het voedseltekort als het ’allergrootste probleem van deze laatste 35 jaar van de 20ste eeuw’.”

In 1978, meer dan tien jaar later, was het hardnekkige probleem er nog steeds. Het werd zelfs ernstiger (zie de grafiek), en leidde ertoe dat de toenmalige Amerikaanse president Carter een uit 20 leden bestaande commissie instelde die zich moest bezighouden met het wereldvoedselvraagstuk. Haar doel: vaststellen hoe het hongerprobleem tegen het eind van de eeuw uit de weg geruimd zou kunnen zijn. Een loffelijk streven, maar is het haalbaar?

Waardoor is het probleem veroorzaakt?

Alle schuld eenvoudig op de overbevolking te schuiven zou een verkeerde voorstelling van zaken zijn. De kwestie is in werkelijkheid veel ingewikkelder. Het wetenschappelijke blad Bild der Wissenschaft geeft als commentaar: „De bepalende factor schijnt niet de snelheid van de bevolkingsgroei op zich te zijn, maar het falen van regeringen om een adequaat landbouwprogramma door te voeren.”

Wat ook niet over het hoofd gezien moet worden, zijn de zogenoemde natuurlijke oorzaken, zoals droogte en overstromingen, die er in 1981 voor zorgden dat 14 miljoen Chinezen op noodrantsoen werden gesteld. Politieke beroeringen en arbeidsonrust kunnen eveneens resulteren in voedseldistributie, zoals in datzelfde jaar in sommige Oosteuropese landen gebeurde.

Een andere oorzaak kan het best worden toegelicht door Afrika als voorbeeld te nemen. Het is zo ongeveer het hongerigste werelddeel, waarin 23 van de 29 landen zijn gelegen die de FAO momenteel classificeert als lijdend onder „abnormale voedseltekorten”. Het tijdschrift New African schrijft:

„Voordat het kolonialisme zich deed gelden, kon Afrika in zijn eigen behoefte aan voedsel voorzien. Er waren overschotten die binnen het werelddeel zelf werden verhandeld. Maar toen Europese machten Afrika opsplitsten, drong men de Afrikaanse samenleving ook de produktie van handelsgewassen op.

Deze verandering is sinds het eind van de Tweede Wereldoorlog steeds sneller verlopen. Men heeft Afrika ’ontwikkeld’ tot een producent van handelsgewassen voor de westerse wereld. . . . Luxegewassen zoals bloemen, thee, koffie en cacao, en industriële gewassen zoals rubber, katoen en sisal.”

Deze en vele andere factoren hebben ertoe bijgedragen dat voedseltekorten een wereldprobleem zijn geworden. Hoeveel miljoenen meer zijn gedoemd te sterven voordat dit probleem kan worden opgelost?

Het vooruitzicht voor de jaren ’80

De in 1980 in Arusja (Tanzania) gehouden vergadering van de Wereldvoedselraad bracht een rapport uit waarin stond dat de vooruitzichten voor de ontwikkelingslanden er nog nooit zo somber hadden uitgezien. Het voorspelde dat de jaren ’80 zich wel eens kunnen ontpoppen tot „het decennium van de voedseltekorten”. De hoofddirecteur van de Raad, Maurice Williams, werd ertoe bewogen te zeggen: „Ik wenste dat ik kon zeggen dat ik de toekomst hoopvol tegemoetzag, maar ik vrees dat wij een periode tegemoetgaan waarin er een blijvende voedselcrisis in Afrika zal zijn.”

De successen die mensen kunnen boeken in het voorkomen van de oorzaken van voedseltekorten — droogtes, oorlogen, politieke onrust, ziekten of insektenplagen, natuurlijke rampen — zijn in het gunstigste geval beperkt. En politiek eigenbelang, slecht bestuur, stagnerend transport, bureaucratische hindernissen, kortzichtigheid en hebzucht bemoeilijken de oplossing van het probleem nog meer. Gordon Taylor, de schrijver van The Doomsday Book, zegt dat er nog lang geen oplossing in zicht is, maar dat „de crisis steeds dreigender zal worden naarmate wij het eind van de eeuw naderen”.

De Amerikaanse presidentiële commissie tegen honger is tot soortgelijke conclusies gekomen. In een bericht over hun bevindingen verklaarde het tijdschrift Time: „Het hedendaagse hongerprobleem verschilt hemelsbreed van dat van het verleden, toen periodiek voorkomende hongersnoden miljoenen doodden. Nu is er jaar in jaar uit zo weinig voedsel in zo veel delen van de wereld, dat een vol kwart van de wereldbevolking honger lijdt of ondervoed is, en één op elke acht mensen te lijden heeft onder het verzwakkende effect van wanvoeding. . . . Het rapport voorspelt dat zich in de komende twintig jaar een grote hongersnood zou kunnen voordoen — met rampzalige gevolgen.” — Wij cursiveren.

Samenvattend, wat tonen deze feiten aan? Dat door de huidige voedseltekorten meer mensen worden getroffen dan in enige andere periode in de geschiedenis, dat ze niet slechts tijdelijk van aard zijn zoals in het verleden, maar veeleer een blijvend kenmerk beginnen te vormen van de hedendaagse wereld, en dat er, alle wetenschappelijke vooruitgang ten spijt, van mensen geen oplossing te verwachten valt. Deze feiten maken de voedseltekorten die wij nu zien tot iets ongekends, juist wat wij ook zouden verwachten te zien als een vervulling van Jezus’ „teken”.

Maar houd in gedachte dat Jezus zei dat de „voedseltekorten” die „in de ene plaats na de andere” zouden plaatsvinden, er een duidelijk bewijs van zouden vormen dat er een „bevrijding nabijkomt”. Jehovah’s Getuigen zullen u graag helpen meer te weten te komen over dit opwindende vooruitzicht.

[Grafiek/Illustratie op blz. 15]

(Zie publicatie voor volledig gezette tekst)

HONGER IN DE WERELD

AANTAL ONDERVOEDE MENSEN IN MILJOENEN

0 100 200 300 400 500 600 700 800 900 1000

1970 360 1977 420 1981 800

(VOLGENS CIJFERS VAN DE FAO)