Seksueel misbruik van kinderen — De nachtmerrie van elke moeder

VOOR de jonge moeder was een nachtmerrie werkelijkheid geworden. Toen haar vierjarige dochtertje klaagde over pijn in haar onderbuik, ging zij met haar naar de dokter. Na een grondig onderzoek deelde de dokter de moeder op ernstige toon mee dat haar kind het slachtoffer was geworden van seksueel misbruik. Zij was verkracht. De moeder deed aangifte bij de autoriteiten van de stad New York, die al snel vaststelden dat de aanranding had plaatsgevonden in een kinderdagverblijf in het Newyorkse stadsdeel de Bronx.

Het onderzoek in het dagverblijf bracht gruwelijke dingen aan het licht. Eerst kwam één kind, daarna nog een en toen nog een met de onthulling dat ook zij waren aangerand. Minstens dertig kinderen in datzelfde dagverblijf beweerden uiteindelijk dat zij misbruikt waren. Een van hen had gonorroe. Toen doken er berichten op dat in een ander dagverblijf kinderen waren aangerand. En in nog een ander. Uiteindelijk moest er alleen al in de stad New York in zeven kinderdagverblijven een onderzoek worden ingesteld.

Toen er telkens een nieuw geval in de publiciteit kwam, begonnen er berichten over seksueel misbruik van kinderen binnen te komen uit andere delen van het land. Het schandaal breidde zich uit. Ouders vroegen elkaar: „Wat is er toch aan de hand?” Dat was inderdaad de grote vraag. Was dit slechts een bizarre uitbarsting van op zich incidentele gevallen van seksueel misbruik? Of was het iets dat op zeer grote schaal gebeurde maar nu pas aan de oppervlakte kwam?

Een wijdverbreid probleem

De feiten zijn dat seksueel misbruik van kinderen al heel lang gaande is en in deze tijd werkelijk wijdverbreid is. In 1983 meldde het hoofd van het advieslichaam voor verkrachtingszaken van de stad New York ’een dramatische toename in het aantal jonge kinderen die het slachtoffer zijn van verkrachting, incest en andere vormen van seksueel misbruik’. Dr. David Finkelhor, hoofd van een onderzoeksproject ’Geweld in het gezin’ van de University of New Hampshire heeft hier op grote schaal onderzoek naar gedaan. Hij stelde vast dat 9 procent van de kinderen van de geïnterviewde ouders seksueel misbruikt waren. Vijftien procent van de vrouwen en 6 procent van de mannen waren zelf als kind seksueel misbruikt!

Het is moeilijk om aan nauwkeurige gegevens te komen. Volgens de dossiers van een Amerikaanse instantie die kindermishandeling en -verwaarlozing in de Verenigde Staten registreert, werden in één jaar 55.399 kinderen seksueel misbruikt. Maar dat betrof alleen incest. Door de gevallen van seksueel misbruik van kinderen door vrienden, buren, onderwijzers, enzovoort — en door vreemden — zou dat cijfer nog aanzienlijk hoger moeten liggen. En een zegsman van de Amerikaanse kinderbescherming vertelde Ontwaakt! dat „de cijfers die wij hebben, slechts het topje van de ijsberg zijn”.

Een bericht in het tijdschrift Ladies Home Journal schat: „Seksueel misbruik van jonge meisjes komt viermaal zo vaak voor als verkrachting van volwassen vrouwen. Eén op de vier meisjes in de leeftijd tussen vijf en dertien wordt het slachtoffer van de een of andere vorm van seksueel misbruik door volwassenen — hetzij exhibitionisme, ongeoorloofd betasten, verkrachting of incest. Hoewel de meeste jeugdige slachtoffers tot het vrouwelijke geslacht behoren, zijn 20 tot 25 procent van de aangerande kinderen jongetjes.”

Artsen zijn overtuigd van de langdurige schadelijke gevolgen die dit soort misbruik heeft. Ouders vragen zich dan ook af: ’Lopen mijn kinderen gevaar? Welke maatregelen kan ik nemen om hen te beschermen? Wat voor personen zouden proberen zich aan hen te vergrijpen?’