Jonge mensen vragen . . .

Ben ik aan autorijden toe?

„EEN tiener zonder rijbewijs is gewoon geen tiener.” Ongetwijfeld delen veel jongeren de mening van deze tienerjongen. In veel landen kunnen zij, om het zachtjes uit te drukken, amper wachten om achter het stuur van een auto te kruipen.

Voor veel jongeren is een rijbewijs een statussymbool en een bewijs van volwassenheid. Zelf kunnen rijden betekent vrijheid, je losmaken van het ouderlijk toezicht. Het betekent ook bewegingsvrijheid, niet langer voor vervoer afhankelijk zijn van je ouders of oudere broers en zussen. Het is echter ook waar dat niet alle jongeren deugdelijke motieven hebben om te willen autorijden. Sommigen bijvoorbeeld willen graag autorijden omdat het romantische mogelijkheden met het andere geslacht biedt. En zoals dr. Haim G. Ginott in zijn boek Between Parent & Teenager opmerkte, vertegenwoordigt een auto voor sommige jongeren „macht, snelheid en opwinding”.

Niettemin kan een auto als er op een volwassen en verantwoorde manier mee gereden wordt, heel waardevol zijn. Veel jonge getuigen van Jehovah bijvoorbeeld maken een goed gebruik van auto’s bij hun openbare bediening. Een auto geeft een jongere ook de mogelijkheid anderen van dienst te zijn door boodschappen voor hen te doen en hen mee te nemen naar christelijke vergaderingen.

Laten wij dus aannemen dat je de wettelijke leeftijd hebt om auto te rijden.a Je hebt rijlessen gevolgd en nauwgezet de verkeersregels geleerd. Je hebt al enige rijervaring opgedaan. Misschien heb je al examen gedaan en je rijbewijs gehaald! Maar wil dit alles nu zeggen dat je aan autorijden toe bent? Dat hoeft niet per se!

Rijdende tieners: De cijfers spreken voor zich

Dr. Ginott merkte op: „Er zijn zestienjarigen die kundig en vol zelfvertrouwen met een auto omgaan; zij rijden beter dan hun ouders. Daarentegen zijn er achttienjarigen die zo onvolwassen zijn dat het onverantwoord zou zijn hen achter het stuur te laten kruipen.”

De feiten tonen hoe waar deze beschuldiging is. De Statistical Abstract of the United States 1988 laat zien dat in de Verenigde Staten rijders van 21 jaar en jonger slechts 10 procent van het totale aantal automobilisten uitmaken. Toch zorgen zij met elkaar voor een macabere 20 procent van de automobilisten die betrokken waren bij dodelijke auto-ongelukken. Bovendien zijn volgens het boek Driving High: The Hazards of Driving, Drinking, and Drugs in de Verenigde Staten auto-ongelukken de voornaamste doodsoorzaak onder jonge mensen tussen de 16 en 19 jaar! Daarnaast moeten nog eens duizenden jongeren voortaan met littekens en verminkingen door het leven.

Veel van deze verwondingen hadden voorkomen kunnen worden als deze jonge Amerikanen eenvoudig uit voorzorg hun veiligheidsgordel hadden omgedaan. Dr. David Hochberg betreurt echter het feit dat veel jongeren staan op het „recht” om te rijden zonder door levenreddende belemmeringen gehinderd te worden. Hij richt zich rechtstreeks tot jongeren als hij zegt: „Ik sta bij de brancard van de overlevende, stel vast wat je verwondingen zijn en overdenk wat eraan gedaan moet worden. Ik stel een vraag die ik al honderd keer gesteld heb: ’Hoe kwam het dat je je veiligheidsgordel niet om had . . .?’ Even steken dan het lef en de bluf de kop weer op: ’Dat is mijn goed recht, dokter.’”

Maar al te vaak echter botsen jeugdige „rechten” met de rechten van anderen op gezondheid en geluk. In een artikel gepubliceerd in het tijdschrift Car and Driver werd een onderzoek besproken waaruit bleek dat „bij de meeste door rijdende tieners veroorzaakte ongelukken niet zijzelf maar andere mensen omkwamen. Meer dan de helft van alle mensen die om het leven kwamen bij een botsing waar een tiener verantwoordelijk voor was, waren de passagiers van de tiener of de inzittenden van het ’niet-verantwoordelijke’ voertuig.” Het artikel besloot met de woorden dat „rijdende tieners, eenvoudig gezegd, met reden bezien kunnen worden als niets minder dan een bedreiging”.

Dit armzalige rijgedrag wordt geconstateerd ondanks het feit dat jonge automobilisten over snellere reflexen, een scherper gezichtsvermogen, een beter gehoor en grotere handigheid beschikken en vaak een beter begrip van autotechniek hebben dan ouderen. Klaarblijkelijk maakt het kunnen rijden op zich iemand nog niet tot een goed automobilist, evenmin als het feit dat iemand de wettelijke leeftijd heeft en over de nodige kennis beschikt om zijn rijbewijs te kunnen halen.b

Waarom veel jongeren slechte rijders zijn

The Family Handbook of Adolescence zegt: „Fysieke bekwaamheid is van betrekkelijk ondergeschikt belang bij het autorijden. . . . Bijna altijd is iemand er lichamelijk eerder toe in staat dan emotioneel.” Ja, een deel van het probleem bij jonge rijders is de jeugdigheid op zich. Salomo zei: „De luister der jongelingen is hun kracht”, wat wil zeggen dat jongeren sterkte en bekwaamheid in overvloed bezitten (Spreuken 20:29). Dikwijls hebben zij echter een bedroevend gebrek aan oordeel des onderscheids. Ja, sommige jongeren hebben door hun roekeloze rijden getoond dat er nog steeds veel dwaasheid ’aan hun hart gebonden is’. — Spreuken 22:15.

Sommigen zijn dan ook geneigd nonchalant te rijden, een auto te gebruiken voor opwinding en sensatie, de branie uit te hangen. In de handen van zulke jongeren is een auto een potentieel moordwapen en een rijbewijs een moordvergunning. Sta bijvoorbeeld eens stil bij het ongeluk dat de zeventienjarige Harvey, voetballer in het middelbare-schoolteam, veroorzaakte. De eerste avond dat Harvey alleen in een auto zat, trok hij snel op bij een oversteekplaats — en reed een moeder met kind aan.

Harveys sportcoach wees op de oorzaak van dit tragische voorval: „Als ze het mij gevraagd hadden, dan had ik hun zo wel kunnen vertellen dat Harvey emotioneel nog niet aan autorijden toe was. Hij is humeurig in de kleedruimte en jaagt andere spelers op stang. Het is een ’showbink’ die snel aangebrand is. Zijn instelling manifesteerde zich zodra hij zonder toezicht mocht rijden. De jongen moest en zou het eerste weg zijn toen het licht op groen sprong.”

Het is droevig het te moeten zeggen, maar veel jongeren met een rijbewijs zijn eveneens „emotioneel nog niet aan autorijden toe”. In zijn boek Licensed to Kill citeerde Ronald M. Weiers een onderzoek naar rijdende tieners door een grote Amerikaanse verzekeringsmaatschappij. Het onderzoek wees uit dat „de roekeloosheid, de uitbundigheid en de neiging tot uitsloven in de tienerjaren” een voorname factor waren bij veel auto-ongelukken waar rijdende tieners bij betrokken waren.

Het feit dat zo veel jongeren de auto nemen terwijl zij onder invloed van alcohol zijn, is zorgwekkend. De meest recente Amerikaanse statistieken laten zien dat automobilisten onder de 21 bijna een kwart uitmaakten van de rijders onder invloed die betrokken waren bij dodelijke ongevallen. De schrijvers van How to Survive Your Adolescent’s Adolescence verklaren: „Rijden onder invloed komt onder tieners om drie redenen vaak voor: (1) zij zijn met beide, zowel drinken als autorijden, nog onervaren en hebben zodoende nog niets waarop zij zich kunnen baseren bij het nemen van beslissingen in verband met beide activiteiten; (2) zij proberen indruk te maken op hun vrienden door zich ’volwassen’ voor te doen; en (3) zij denken dat een arrestatie wegens rijden onder invloed of een ongeluk krijgen alleen anderen kan overkomen maar hun niet. Statistieken over de afgelopen tien jaar hebben echter onmiskenbaar aangetoond dat wel 60 procent van degenen die omkomen bij ongelukken door rijden onder invloed, tieners zijn.”

’Nee! Je mag niet rijden!’

In het licht van al deze feiten is het niet verwonderlijk dat sommigen er bij regeringen op hebben aangedrongen de minimumleeftijd voor het rijbewijs te verhogen, en zelfs gevraagd hebben om een avondrijverbod. De reactie van je ouders kan voor jou echter nog meer gewicht in de schaal leggen.

Omdat de gevaren van het rijden door tieners hun bekend zijn, verbieden sommige ouders hun kinderen het rijden zelfs als zij de wettelijke leeftijd ervoor hebben bereikt. Een ouder zei: „Wij staan onze zestienjarige zoon niet toe auto te rijden. Wij lezen de krant en weten wat er allemaal kan gebeuren. Ik wil niet iedere keer dat hij met de auto weg is doodsangsten uitstaan.”

Zo’n standpunt lijkt jou misschien onrechtvaardig en onredelijk. Tenslotte kun jij best een serieuze en gewetensvolle jongere zijn die helemaal niet geneigd is risico’s te nemen met je leven of het leven van anderen. Maar het probleem is: Hoe overtuig je je ouders daarvan? In onze volgende uitgave zal deze vraag besproken worden.

[Voetnoten]

[Illustratie op blz. 12]

Een auto is een symbool van prestige, macht en opwinding

[Illustratie op blz. 13]

Door onveilig of roekeloos rijden wordt een auto een potentieel moordwapen