Waardeert u uw zegeningen?

WIJ allen genieten vele zegeningen. Staan wij er echter ooit bij stil ze te tellen? Hebben wij er waardering voor of beschouwen wij ze als een vanzelfsprekende zaak? Waardering voor de zegeningen die men geniet, kan vaak het verschil betekenen tussen een goede en een slechte gezondheid, tussen tevredenheid en ontevredenheid, tussen vrede des geestes en frustratie of tussen geluk en narigheid. Doordat veel mensen in gebreke blijven hun zegeningen te waarderen, keren zij zich tot alcoholisme, verslaving aan drugs, gokken en pornografie.

Het is waar dat in dit huidige samenstel van dingen niets volmaakt is; wij hebben allemaal met beproevingen te kampen en in het geval van niemand van ons worden al onze behoeften volledig bevredigd. Er is altijd voorspoed en tegenspoed. Welke uitwerking heeft dit echter op ons?

Een bejaarde christelijke prediker drukte het eens als volgt uit: „Sommige mensen mopperen erover dat rozenstruiken dorens hebben; anderen zijn dankbaar dat doornstruiken rozen hebben.”

Het is goed om aandacht te schenken aan de zegeningen die wij dagelijks ontvangen, omdat de mens nu eenmaal geneigd is goede ervaringen als iets vanzelfsprekends te beschouwen terwijl hij op onaangename of negatieve ervaringen blijft hameren. Zo lezen wij in de krant: „Gezinnen rijker maar gefrustreerd.” Hoewel de inkomens zijn verhoogd, dringen „de frustraties, de angsten en de zorgen van het Amerikaanse gezin . . . tot alle inkomensniveaus door”, zowel tot die van degenen die overvloed genieten als tot die van degenen die van bijstand afhankelijk zijn. Ja, „ontevredenheid over iemands werkkring viert in alle hogere bestuursfuncties van het Amerikaanse zakenleven hoogtij”. Onder fabrieksarbeiders is een veelgehoorde klacht: „Ik voel me als iemand die hard rent om alleen maar dezelfde plaats te kunnen blijven innemen.”

Is al deze ontevredenheid en frustratie gerechtvaardigd? Dat het voornamelijk een kwestie van iemands geesteshouding kan zijn, blijkt uit de wijze waarop een bepaald gezin de situatie beziet. De man werkt in een autofabriek aan de lopende band en verricht werk dat gewoonlijk wordt gekenmerkt door veel verschuivingen en afwezigheid, hetgeen volgens zeggen te wijten zou zijn aan de verveling en frustratie waarmee het werk gepaard gaat. Betekent dit echter dat zulke werkers weinig of geen zegeningen hebben die zij kunnen waarderen? De vrouw van deze man verklaart:

’Hoewel mijn man een gespecialiseerde hogere opleiding heeft ontvangen en een college-diploma bezit, geeft hij er de voorkeur aan lopende-bandwerk te verrichten en heeft hij betrekkingen met een bepaalde status afgewezen. Waarom? Tot onze zegeningen behoren de volgende: (1) een zeer goed salaris, (2) medische verzorging (het bespaarde ons $2000 toen onze baby te vroeg geboren werd), (3) zijn betrekking wordt door zijn bond beschermd, (4) zijn loon gaat omhoog als de kosten van het levensonderhoud stijgen, (5) hij krijgt een ruime uitkering voor vrije dagen en vakanties, (6) als hij zijn nachtdienst achter de rug heeft (hij geeft de voorkeur aan de nachtdienst), is hij vrij van alle zorgen, (7) als hij thuiskomt, krijgen wij de hele man, enzovoort.’

Samenvattend zegt zij: „Niet iedereen wordt door eerzucht en het najagen van een status aangedreven. . . . [Sommigen hebben] meer belangstelling voor . . . vrije tijd om te lezen, gesprekken te voeren en zich te ontspannen . . . Succes hangt af van de soort van mens die je bent, niet van de beschrijving van je baan of je banksaldo. . . . Wij genieten van de vrije tijd, de zekerheid en de vrijheid van druk en spanningen die ons als arbeidersgezin ten deel vallen.” — New York Daily News Magazine, 16 september 1973.

Bewust of onbewust volgt dit arbeidersgezin het beginsel dat door de apostel Paulus werd geuit: „Wanneer wij . . . voedsel en kleding hebben, zullen wij daarmee tevreden zijn. Zij echter die besloten zijn rijk te worden, vallen in verzoeking en een strik.” Wij dienen echter niet het feit over het hoofd te zien dat de apostel ook aantoont dat wij voor het verkrijgen van „groot gewin” „godsvrucht, gepaard met tevredenheid” nodig hebben. — 1 Tim. 6:6, 8, 9; Vertaling van prof. Brouwer.

WAARTOE GEBREK AAN WAARDERING VOOR ZEGENINGEN LEIDT

Volgens officiële schattingen lopen in de Verenigde Staten jaarlijks ongeveer één miljoen kinderen van huis weg. Hun gemiddelde leeftijd is op het ogenblik vijftien jaar en wordt lager. Het is waar dat sommigen er misschien goede redenen voor hebben weg te lopen. Het is echter duidelijk dat deze kinderen in de meeste gevallen geen waardering hebben voor de zegeningen die zij thuis wellicht hebben, vergeleken bij de toestanden die zij in de koude wereld buiten aantreffen en onder de ogen moeten zien. De kranten maken er zelfs melding van dat weggelopen meisjes worden verkracht en vermoord en dat weggelopen jongens tot de slachtoffers behoorden die door een homoseksuele bende in Houston, Texas, werden gemarteld en vermoord.

Op het ogenblik zijn er in veel landen vrouwen die klagen over de ongelijke bejegening die hun ten deel valt. In de Verenigde Staten hebben deze vrouwen de National Organization of Women (afgekort als NOW) opgericht. Hoe extreem hun standpunt is, blijkt wel uit het boek dat een van de leidsters van de groep heeft geschreven. Hierin wordt de ’manlijkheid’ van God aangevallen en bezwaar gemaakt tegen het feit dat hij „Vader” wordt genoemd. Deze zienswijze vertolkt echter niet de mening van alle vrouwen. Ten einde de NOW-propaganda te neutraliseren, hebben sommige vrouwen dan ook de HOW-organisatie (de verkorting van „Happiness of Womanhood”) opgericht. Vol waardering noemen zij enkele van hun zegeningen op — het gezinsleven, de liefde van een echtgenoot, een eigen huis, het vermogen kinderen groot te brengen en de zekerheid die hun ten deel valt doordat zij een betrouwbare echtgenoot hebben die de kost verdient. Zij beseffen ook dat hun lot weliswaar niet volmaakt is, maar dat van hun echtgenoot evenmin.

UW ZEGENINGEN WAARDEREN

Voor zover u een mate van gezondheid en kracht geniet, hebt u zegeningen waarvoor u dankbaar kunt zijn. Beschikt u over het gebruik van uw vijf zintuigen? Dit is een zegen die gewaardeerd moet worden. Door middel van het gezichtsvermogen kunt u vele prachtige dingen waarnemen — het gezicht en de gedaante van mensen, schitterende bloemen, bomen, heesters, vogels, landdieren en vissen, en prachtige valleien, meren en zonsondergangen.

Wat valt er te zeggen over de genoegens die ons door de gehoorzin ten deel vallen — de vele boeiende menselijke stemmen, met inbegrip van die van kinderen, de geluiden van de schepping, de klank van goed gespeelde verrukkelijke muziek? En beschouwt u eens alle genoegens die met de smaakzin, de reukzin en de gevoelszin gepaard gaan. Hebt u waardering voor deze zegeningen of beschouwt u ze als een vanzelfsprekende zaak? Moet u eerst een kreupele zien voordat u uw gezonde ledematen waardeert? Moet u eerst een blinde zien voordat u de zegen van het bezit van het gezichtsvermogen waardeert?

WAAROM MENSEN IN GEBREKE BLIJVEN ZEGENINGEN TE WAARDEREN

Hoe komt het dat mensen hun zegeningen negeren, ze bagatelliseren of er blind voor zijn en ze als iets vanzelfsprekends beschouwen in plaats van er waardering voor te hebben?

Hier bestaan een aantal redenen voor. Eén hiervan is eenvoudig gedachteloosheid. Sommige jonge kinderen denken bijvoorbeeld vrijwel niet aan alle tijd, energie en voorzieningen, alsook aan de consideratie, liefde en genegenheid die hun ouders aan hen geven. Zij vinden al die dingen maar vanzelfsprekend — tenzij hun ouders in hen gevoelens en een geesteshouding van waardering, dankbaarheid en tevredenheid aankweken.

In het geval van anderen kan het feit dat zij in gebreke blijven hun zegeningen te waarderen, heel goed te wijten zijn aan hebzucht of zelfzucht. Zulke mensen willen altijd meer hebben. De bijbel zegt over hen: „Wie van geld houdt, heeft dat nooit genoeg” (Pred. 5:9 [10], Katholieke Bijbel). Aangezien zulke mensen altijd meer willen hebben, zijn zij blind voor de zegeningen die zij reeds bezitten.

Weer anderen blijven in gebreke hun zegeningen te waarderen doordat zij jaloers zijn. Dat anderen meer hebben dan zij of dingen hebben die zij graag zouden willen bezitten, stemt jaloerse mensen onbehaaglijk en doet hun de zegeningen vergeten die zij reeds bezitten. De bijbel waarschuwt herhaaldelijk dat men niet datgene moet begeren of verlangen wat iemand anders misschien bezit en ook dat er geen onderlinge wedijver dient te bestaan (Fil. 2:3; Kol. 3:5). Jaloerse mensen zouden gemakkelijk in de genadeloze concurrentiestrijd van de wereld verwikkeld kunnen geraken of alles op alles kunnen zetten om „gelijke tred te houden met de Jansens”.

Een fundamentele reden waarom velen in gebreke blijven hun zegeningen te tellen en de goede dingen in het leven, de voordelen die zij bezitten, te waarderen, is dat zij de grote Weldoener, de Schepper, Jehovah God, zo’n geringe rol of helemaal geen rol in hun leven laten spelen. Dat zij God negeren, komt gewoonlijk doordat zij Gods Woord, de bijbel, negeren.

DE RAAD VAN DE BIJBEL

De eerste bladzijden van de bijbel tonen aan dat God de grootse Schepper van alle dingen is (Genesis, hfdst. 1 en 2). Wij zijn hem voor alles waarin wij ons verheugen, dank verschuldigd. Vooral in het boek Psalmen wordt op de mensheid een beroep gedaan Jehovah God te danken, terwijl hierin redenen worden opgenoemd waarom wij dit dienen te doen.

De psalmist schonk niet alleen aandacht aan stoffelijke zegeningen, maar ook aan geestelijke zegeningen: „Zegen Jehovah, o mijn ziel, . . . Hij die al uw dwaling vergeeft, . . . Want zoals de hemel hoger is dan de aarde, is zijn liefderijke goedheid superieur jegens hen die hem vrezen. Zover als de zonsopgang verwijderd is van de zonsondergang, zover heeft hij onze overtredingen van ons verwijderd. Zoals een vader barmhartigheid toont jegens zijn zonen, heeft Jehovah barmhartigheid getoond jegens hen die hem vrezen.” — Ps. 103:2, 3, 11-13.

Ook Gods dienstknechten in apostolische tijden hebben er blijk van gegeven Gods zegeningen te waarderen. Zo zei de apostel Paulus tot de heidenen in Lystra die hem wilden aanbidden: „[God] heeft [niet] nagelaten getuigenis van zichzelf te geven door goed te doen, door u regens vanuit de hemel en vruchtbare tijden te geven, door uw hart overvloedig met voedsel en vrolijkheid te vervullen” (Hand. 14:17). Dezelfde apostel blijft de nadruk leggen op de noodzaak God voor ontvangen zegeningen te danken. Typerend is zijn uitlating: „Altijd voor alle dingen in de naam van onze Heer Jezus Christus dankzeggend aan onze God en Vader.” — Ef. 5:20.

HEDENDAAGSE VOORBEELDEN

Degenen die in deze tijd Gods Woord en zijn vereisten ernstig opnemen, hebben eveneens waardering voor hun zegeningen. Dit blijkt uit het feit dat hun leven vrij is van ontsnappingsmiddelen als materialisme, alcoholisme, verslaving aan verdovende middelen, gokken en pornografie. Het blijkt zelfs nog duidelijker uit het feit dat zij zulke ordelievende en gelukkige mensen zijn.

In Vancouver, in de Canadese provincie Brits Columbia, woont bijvoorbeeld een gedeeltelijk verlamde man die ondanks het feit dat hij zijn armen en benen in het geheel niet kan gebruiken, blij is. Tot de vele zegeningen die hij telt, behoort het vermogen in zijn levensonderhoud te voorzien door te schilderen — waarbij hij het penseel met zijn mond vasthoudt. En hij voelt zich vooral bijzonder rijk met de zegen de waarheid over God en Zijn voornemen te kennen, de wonderbare Koninkrijkshoop te bezitten en met medechristenen te kunnen omgaan ten einde Jehovah te aanbidden en datgene wat hij leert, met anderen te delen.

Nog een voorbeeld van iemand die zijn zegeningen waardeert, is een man die in negen jaar tijd vijfentwintig maal was gearresteerd en vijf maal was veroordeeld. Er waren hem veertien zware misdaden ten laste gelegd en hij was in totaal tot 250 jaar gevangenisstraf veroordeeld. Toen kwam hij in contact met de bijbel en later met iemand die hem kon helpen deze te begrijpen. Wat bracht dit een verandering in hem teweeg!

„Mijn oude bekenden, de plaatselijke politieagenten, staan verbaasd over wat er met mij is gebeurd. . . . De reclasseringsambtenaar die toezicht op mij uitoefent sinds ik voorwaardelijk in vrijheid ben gesteld, ziet de wonderbaarlijke verandering in mijn leven. . . . Ik ben aan goede werkgewoonten gewend geraakt, die ik nog nooit eerder had gehad. Ik geniet meer van de dingen in het leven en heb er waardering voor. Ik dank vooral Jehovah voor de hulp die hij mij heeft gegeven. In één jaar tijds is mijn leven volledig vernieuwd. Ik heb een nieuwe persoonlijkheid aangedaan. Ik heb de waarachtigheid van de Schepper in mijn leven leren kennen en ik heb een schitterende hoop als ik naar bed ga en als ik opsta.” Er bestaat geen twijfel over of hij zijn zegeningen waardeert!

Een jongeman uit Hawaii was door een zwemongeluk aan een rolstoel gekluisterd. Zeven jaar lang voelde hij zich bedrogen in het leven, had hij medelijden met zichzelf en voelde hij zich terneergeslagen. Toen hij echter met Jehovah’s getuigen in aanraking kwam en de bijbelse hoop leerde kennen, veranderde dit allemaal: „Nu leid ik een gelukkig, zinvol en voldoening schenkend leven. Jehovah’s belofte te kennen van eeuwig leven in volmaakte gezondheid en kracht in de zo nabije nieuwe ordening, plus het feit dat ik anderen kan helpen eeuwig leven deelachtig te worden, heeft mij het grootst mogelijke geluk geschonken.”

Er bestaat geen twijfel over. In welke situatie u zich ook in het leven bevindt, of uw omstandigheden normaal zijn of zelfs zo moeilijk als die van de half verlamde, u hebt zegeningen die u kunt waarderen. U zult ze waarderen als u ze niet als een vanzelfsprekende zaak beschouwt en als u zich er niet door zelfzucht, hebzucht of jaloezie voor laat verblinden. En er bestaat geen betere manier om uw zegeningen vollediger te waarderen dan door een kennis en begrip van Gods Woord de bijbel te verkrijgen. Jehovah’s getuigen in uw omgeving zullen u hier graag bij helpen.