Vragen van lezers

Veel getuigen van Jehovah vieren jaarlijks hun trouwdag. Een verjaardag, ter herdenking van de dag waarop men is geboren, is ook een jaarlijkse viering. Waarom dus wel trouwdagen vieren maar niet verjaardagen?

Eerlijk gezegd hoeft een christen ze geen van beide te vieren. Dit betekent echter niet dat beide gebeurtenissen even belangrijk zijn of dat christenen de viering van trouwdagen net zo moeten bezien als van verjaardagen.

Zoals reeds is opgemerkt, gaat het in beide gevallen om een jaarlijkse viering, een verjaardag. Het woord „verjaardag” betekent onder andere ’dag waarop iets een jaar (langer) geleden is’. Elke willekeurige gebeurtenis zou dus jaarlijks als een ’verjaardag’ herdacht kunnen worden — de dag waarop u een auto-ongeluk kreeg, een maansverduistering zag, met uw gezin ging zwemmen, enzovoort. Het is duidelijk dat christenen niet elke verjaardag als een speciale dag vieren of door middel van een feest herdenken. Men moet de aspecten van een gebeurtenis beschouwen en vaststellen wat passend is.

God gaf de Israëlieten bijvoorbeeld specifiek de opdracht jaarlijks de dag te vieren waarop zijn engel de huizen van de Israëlieten in Egypte voorbijging en de daaruit voortvloeiende uittocht van zijn volk in 1513 v.G.T. (Exodus 12:14). Toen joden, met inbegrip van Jezus, daarna de verjaardag van die gebeurtenis vierden, gebeurde dit in gehoorzaamheid aan Gods leiding, en zij deden dit niet door een feest of het geven van geschenken. De joden schonken ook speciale aandacht aan de verjaardag van de herinwijding van de tempel. Hoewel het herdenken van deze historische gebeurtenis niet in de bijbel werd voorgeschreven, kan uit Johannes 10:22, 23 worden opgemaakt dat Jezus hier niet kritisch tegenover stond. Ten slotte hebben christenen een speciale bijeenkomst op de verjaardag van Jezus’ dood. Dit gebeurt vanzelfsprekend in gehoorzaamheid aan een duidelijk gebod in Gods Woord. — Lukas 22:19, 20.

Wat te zeggen van de viering van trouwdagen, feitelijk huwelijksverjaardagen? In sommige landen zijn echtparen gewoon de dag te herdenken waarop zij in het huwelijk traden, een regeling die door God is ingesteld (Genesis 2:18-24; Mattheüs 19:4-6). De bijbel plaatst het huwelijk beslist niet in een slecht daglicht. Jezus was niet alleen aanwezig op een bruiloft, maar hij droeg ook tot de vreugde van deze gelegenheid bij. — Johannes 2:1-11.

Het zou dus niet vreemd zijn wanneer een echtpaar op hun trouwdag de tijd neemt om over de vreugde van hun huwelijksverbintenis na te denken, alsook over hun besluit om hun huwelijk tot een succes te maken. Of zij deze vreugdevolle gebeurtenis persoonlijk — als echtpaar — zullen vieren of samen met enkele familieleden of goede vrienden is iets wat zij zelf moeten beslissen. De gelegenheid dient niet louter als een excuus gebruikt te worden voor het houden van een groot feest. Christenen zullen zich bij deze gelegenheid willen laten leiden door de beginselen die op elke dag van hun leven van toepassing zijn. Of iemand zijn trouwdag al dan niet viert, is dus een persoonlijke zaak. — Romeinen 13:13, 14.

Hoe staat het echter met het schenken van speciale aandacht aan iemands verjaardag of geboortedag? Hebben wij ook aanwijzingen uit de bijbel over zo’n viering?

Welnu, in het begin van deze eeuw hebben de Bijbelonderzoekers, zoals Jehovah’s Getuigen destijds werden genoemd, inderdaad hun verjaardag gevierd. Velen van hen bezaten een boekje dat Daily Heavenly Manna werd genoemd. Hierin stond een bijbeltekst voor elke dag, en veel christenen plakten een fotootje op de bladzijden die overeenkwamen met de verjaardagen van mede-Bijbelonderzoekers. Ook stond in The Watch Tower van 15 februari 1909 dat broeder Russell, de toenmalige president van het Genootschap, op een congres in Jacksonville (Florida, VS) op het podium werd geroepen. Waarom? Hij kreeg onverwachts een verjaarscadeau, bestaande uit enkele kisten grapefruits, ananassen en sinaasappels. Dat geeft ons een idee hoe het in het verleden toeging. In dit verband is het goed ons te binnen te brengen dat de Bijbelonderzoekers in die periode ook 25 december onderhielden als de dag waarop Jezus werd geboren, ofte wel zijn verjaardag. Op het hoofdbureau in Brooklyn was het zelfs gebruikelijk een kerstdiner te hebben.

Natuurlijk is Gods volk sindsdien in veel opzichten geestelijk gegroeid. In de jaren ’20 heeft toegenomen waarheidslicht hen in staat gesteld het volgende in te zien:

Jezus werd niet op 25 december geboren, een datum die verband houdt met heidense religie. De bijbel draagt ons op de datum van Jezus’ dood te herdenken, niet de dag waarop hij of welke andere persoon maar ook is geboren. Dit stemt overeen met Prediker 7:1 en het feit dat de afloop van het leven van een getrouw persoon belangrijker is dan de dag van zijn geboorte. De bijbel bevat geen verslag waaruit blijkt dat enige getrouwe dienstknecht zijn verjaardag vierde. Gods Woord maakt alleen melding van verjaarsfeesten van heidenen en brengt deze gelegenheden in verband met wreedheden. Laten wij de achtergrond van die verjaarsfeesten eens beschouwen.

De eerste is het verjaarsfeest van de Farao in Jozefs tijd (Genesis 40:20-23). Het artikel over verjaardagen in Hastings’ Encyclopædia of Religion and Ethics begint in dit verband met te zeggen: „De gewoonte de geboortedag te herdenken, houdt qua vorm verband met het berekenen van de tijd en qua inhoud met bepaalde primitieve religieuze principes.” Later citeert de encyclopedie de egyptoloog Sir J. Gardner Wilkinson, die schreef: „Iedere Egyptenaar hechtte veel waarde aan de dag en zelfs aan het uur van zijn geboorte; en het is waarschijnlijk dat iedereen, net als in Perzië, zijn verjaardag met veel vreugdebetoon vierde en zijn vrienden op alle mogelijke maatschappelijke festiviteiten en een meer dan gebruikelijke veelheid van lekkernijen onthaalde.”

Nog een in de bijbel vermeld verjaarsfeest is dat van Herodes, tijdens welke viering Johannes de Doper werd onthoofd (Mattheüs 14:6-10). The International Standard Bible Encyclopedia (uitgave van 1979) onthult hier het volgende over: „De pre-hellenistische Grieken vierden de geboortedag [verjaardag] van goden en belangrijke mannen. Deze vieringen werden aangeduid door het Gk [Griekse] genéthlia, terwijl genésia betrekking had op een viering ter herdenking van de geboortedag van een overleden belangrijke persoon. In 2 Makk[abeeën] 6:7 wordt verwezen naar een maandelijkse genéthlia van Antiochus IV, tijdens welke de joden gedwongen werden ’aan de slachtoffers deel te nemen’. . . . Toen Herodes zijn verjaardag vierde, handelde hij overeenkomstig een hellenistisch gebruik; er zijn geen aanwijzingen voor de viering van verjaardagen in Israël in pre-hellenistische tijden.”

Toegegeven, ware christenen in deze tijd houden zich er niet intensief mee bezig de oorsprong en eventuele oude religieuze connecties van elk gebruik of elke gewoonte na te gaan, maar zij zijn ook niet geneigd duidelijke aanwijzingen die wel in Gods Woord staan, te negeren. Zo blijken de enige verjaarsfeesten die in de bijbel staan opgetekend, die van heidenen te zijn en verband te houden met wrede daden. De Schrift plaatst de viering van iemands verjaardag derhalve duidelijk in een negatief daglicht, een feit dat oprechte christenen niet negeren.

Hoewel het dus geheel en al een persoonlijke zaak is of christenen het verkiezen aandacht te schenken aan hun trouwdag, zijn er goede redenen waarom rijpe christenen niet hun verjaardag vieren.