wijkplaats, Gods christelijke organisatie, door Gods Woord de bijbel te bestuderen en de stappen te doen die volgens dit Woord móeten worden gedaan, in plaats van Babylon de Grote als een wijkplaats te beschouwen. Alleen op deze wijze zal men de verwezenlijking zien van Gods belofte: „Het heil der rechtvaardigen is van den HERE, hun schutse ten tijde der benauwdheid; de HERE helpt hen en doet hen ontkomen. Hij doet hen ontkomen aan de goddelozen en verlost hen, want zij schuilen bij Hem.” — Ps. 37:39, 40.

Vragen van lezers

● Is een christen verplicht zich aan een bloedtransfusie te onderwerpen, alleen omdat een rechtbank dit gelast? — M.C., V.S.

Een ware christen leidt zijn leven naar Gods wetten, waarbij hij alle menselijke wetten gehoorzaamt die niet in strijd zijn met die van God (Mark. 12:17). Gods wet aan het Israël uit de oudheid is van belang voor christenen: „Wees . . . vastbesloten het bloed niet te eten, want het bloed is de ziel en gij moogt niet de ziel met het vlees eten” (Deut. 12:23, NW). God verwachtte dus van de Israëlieten „vastbesloten” te zijn geen bloed te eten, zelfs als iemand zou proberen hen ertoe te dwingen het te eten. — Zie ook Genesis 9:4; Leviticus 17:11, 12, 14.

Bestaat er in dit opzicht enig verschil met de aanbidders van Jehovah in deze tijd? Neen, want de goddelijke wet betreffende bloed is niet veranderd, zoals in de christelijke Griekse Geschriften wordt uiteengezet: „Het heeft de heilige geest en ons goedgedacht ulieden geen verdere last toe te voegen dan deze noodzakelijke dingen: u te onthouden van dingen die aan afgoden ten slachtoffer zijn gebracht en van bloed en van al wat verstikt is en van hoererij” (Hand. 15:28, 29, 25). Merk op dat dit verbod om bloed als voedsel voor het menselijk lichaam te gebruiken, verbonden wordt met het verbod van alles wat met afgoderij te maken heeft. Wel, zou u een daad van afgoderij bedrijven als dit door een rechtbank bevolen werd? Zou u zich voor een afgod buigen als een rechter u gelastte dit te doen? Of zou u vastbesloten zijn Gods wet op de eerste plaats te stellen en God als regeerder meer te gehoorzamen dan mensen? (Hand. 5:29) De vroege christenen weigerden gehoor te geven aan de eis afgodische handelingen te verrichten, zelfs hoewel dit de dood in een Romeinse arena betekende.

Opgedragen christenen van tegenwoordig moeten dus even vastbesloten zijn God te dienen als de getrouwe Israëlieten en vroege christenen dit waren. Er is echter opgemerkt dat er in sommige gevallen waarin rechtbanken bloedtransfusies hebben gelast, blijkbaar geen vastberaden besluit was genomen door hen die beleden een christen te zijn. Sommigen hebben de rechtbank de aanwijzing gegeven dat, hoewel zij zelf geen toestemming voor een transfusie zouden geven, zij zich er niet tegen zouden verzetten als de rechtbank er bevel toe gaf. In één geval gaf de rechter na een dergelijke verklaring bevel tot een transfusie, waarbij hij zeer sterk de nadruk legde op het feit dat de persoon bedoeld scheen te hebben dat, zolang hij niet zelf toestemming gaf tot een bloedtransfusie, het in orde was. Is het echter in orde bij God? Is dit „vastbesloten” zijn Gods wet betreffende bloed te gehoorzamen?

Het is waar dat de rechtbank er verantwoordelijk voor is als ze bevel geeft tot bloedtransfusie; maar als een christen een rechter vertelt dat, terwijl hij niet in een transfusie zou toestemmen, hij zich er niet tegen zou verzetten als de rechtbank er bevel toe gaf, dan werkt hij in werkelijkheid met hen samen om Gods wet te overtreden. Is dat zijn wens? Als een christen vastbesloten is Gods wet betreffende bloed te gehoorzamen, kan men zich moeilijk indenken dat hij alleen maar passief tegenover de zaak staat. De mate waarin een christen in het geval van hemzelf of iemand die van hem afhankelijk is weerstand zal bieden aan de toediening van een bloedtransfusie, is iets wat die persoon zelf moet beslissen en zijn gemeente zal hier een onderzoek naar instellen.

De christen die vastbesloten is God te gehoorzamen, kan er gewoonlijk wel stappen toe ondernemen om te vermijden dat men probeert hem tot een bloedtransfusie te dwingen. Hoe dan? Door de zaak betreffende bloed met zijn dokter te bespreken voor hij als patiënt in het ziekenhuis wordt ingeschreven. Houd in gedachten dat vaak de medewerking van zowel de narcotiseur als de chirurg vereist is. Men kan ook een verklaring tekenen waarin wordt verzocht geen bloedtransfusie te geven en waarbij het ziekenhuis van alle verantwoordelijkheid wegens het niet toedienen van bloedtransfusies wordt ontslagen. Maar dat is niet alles.

In vele landen is het gebruikelijk om iemand die in een ziekenhuis moet worden opgenomen, eerst te vragen een verklaring te tekenen waardoor het ziekenhuis het recht wordt verleend „welke operatieve en medische behandelingsmethoden maar ook die noodzakelijk of aanbevelenswaardig geacht mogen worden” ten aanzien van de patiënt toe te passen. Als men instemt met een dergelijke verklaring, tekent men een algemene toestemming. Tenzij er een uitzondering in wordt opgenomen voor bloedtransfusie, kan een dergelijke algemene toestemming voor „welke operatieve en medische behandelingsmethoden maar ook die noodzakelijk . . .