Vragen van lezers

● Waarom stond de Mozaïsche Wet de Israëlieten toe iets wat uit zich zelf was gestorven, aan de vreemdeling te geven, hoewel zij het zelf niet mochten eten? — Lezer in Californië.

De vraag heeft betrekking op Deuteronomium 14:21, waar staat: „Gij zult niet eten van iets wat uit zich zelf is gestorven; gij kunt het aan de gast geven die binnen uw poorten is, opdat hij het ete; of gij kunt het aan een vreemdeling verkopen; want gij zijt een heilig volk voor Jehova uw God” (AS). Wanneer de Israëlieten zo’n dood beest aan een vreemdeling gaven of verkochten, stelden zij de aangelegenheid niet verkeerd voor. De ontvanger of koper van dergelijke waren handelde vrijwillig. Hij was niet verplicht de waar te kopen of het als een gift te aanvaarden. Er was geen ongerechtigheid bij betrokken; het was alleen een beperking die de Israëlieten was opgelegd, een beperking die andere natiën destijds niet in acht namen. De reden waarom de Israëlieten de aangelegenheid verschillend van andere natiën moesten beschouwen, wordt aangetoond door de woorden: „Want gij zijt een heilig volk voor Jehova uw God.”

● Moeten gewijde vrouwen die aan vergaderingen der gemeente deelnemen, hun hoofd bedekt hebben? — Lezer in Californië.

Nadat Paulus heeft vermeld dat het hoofd van de vrouw de man, het hoofd van de man Christus en het hoofd van Christus God is, schrijft hij: „Iedere vrouw die bidt of profeteert zonder een sluier op haar hoofd, beschaamt hem die haar hoofd is” (1 Kor. 11:3-10, NW). Als commentaar hierop zegt het boek „Dit betekent eeuwig leven” (in het Engels): „In de dagen der apostelen, en vooral daar in de schandelijk zedeloze stad Korinthe uit de oudheid, was het de gewoonte dat achtenswaardige vrouwen gesluierd in het openbaar verschenen. Wanneer een vrouw niet aldus op openbare vergaderingen zou verschijnen, zou zij worden gebrandmerkt als een vrouw die zedelijk op een laag peil stond en een twijfelachtige reputatie had. . . . In deze tegenwoordige tijden of in landen waar het niet de gewoonte is dat vrouwen die daar wonen, als een teken van achtenswaardigheid gesluierd gaan, vereist Christelijke welvoeglijkheid niet dat de vrouw ter wille van het geloof en de organisatie, zich naar die oude gewoonte voegt. . . . Doch ongeacht de gewoonte van een volk, indien tegenwoordig een vrouw in een gemeente zou opstaan en zou bidden of profeteren voor de gelovige mannen en vrouwen die aanwezig zijn, dient zij haar hoofd te sluieren of een ’teken van gezag op haar hoofd te hebben om der engelen wil’” (Bladzijden 161, 162). Wanneer een vrouw daarom krachtens een Theocratische aanstelling op een vergadering waar de Bijbel wordt bestudeerd, moet bidden of deze vergadering moet leiden, dient zij een teken van gezag te dragen terwijl zij deze dienst verricht, om te tonen dat zij de man volgens de Theocratische regeling als het hoofd erkent en „om der engelen wil”. Zij hoeft haar hoofd echter niet te bedekken, wanneer zij aan vergaderingen deelneemt doordat zij slechts vragen beantwoordt die aan de toehoorders worden gesteld, ervaringen vertelt of aan demonstraties meedoet.

Ervaringen bij het aankondigen van Jehova’s Koninkrijk

JEUGDIG ENTHOUSIASME

„Ik zou graag een ervaring van ons zes jaar oude zoontje willen vertellen. Terwijl hij met een meisje van acht jaar speelde, vertelde hij haar aldoor wat hij over de waarheid en de nieuwe wereld wist. Zij begon vragen over de Bijbel te stellen die hij niet kon beantwoorden. Hij zei haar dat hij een brochure had waarin haar vragen werden beantwoord, en hij zou het haar geven wanneer zij haar moeder er toe kon brengen de brochure te lezen. Hij legde haar uit dat haar moeder haar vragen dan zou kunnen beantwoorden. Het meisje nam dus de brochure, liep hard naar huis en vroeg of haar moeder de brochure wilde lezen. Ongeveer dertig minuten later bracht het meisje mij een brief van haar moeder, waarin deze mij vroeg haar meer te komen vertellen. Ik bracht haar de volgende dag een bezoek. Zij nam het boek ’Laat God waarachtig zijn’ en tijdens dat eerste bezoek hadden wij een Bijbelstudie. De moeder zei dat zij de brochure nooit zou hebben gelezen wanneer haar kind niet zo enthousiast was geweest.” — Verkondiger in Washington.

KIJK IN UW BIJBEL!

Een verkondiger uit Florida bericht deze nogal vermakelijke ervaring: „Een markant geval was, dat van een man die tien jaar geleden twee dollars in zijn huis was kwijtgeraakt en zijn dienstbode wegens diefstal had ontslagen. Toen hij mij vroeg of zijn Bijbel precies zoals de mijne was en of daar hetzelfde in stond, vroeg ik of ik zijn Bijbel mocht zien. Na enig zoeken werd de Bijbel gevonden en ik opende zijn Bijbel en zie, daar waren de twee dollars die al zo lang zoek waren. Hij besteedde een van de dollars aan een abonnement op Awake! en zei: ’Als ik ooit nog de dienstbode ontdek, zend ik haar van de andere dollar een abonnement.’”