In sommige gevallen wordt geschreeuw natuurlijk niet gehoord en is wegrennen onmogelijk. Niettemin kon 86 percent van de vrouwen die zowel schreeuwden als wegrenden, aan verkrachting ontkomen.

Interessant is dat in Gods wet aan het Israël uit de oudheid vermeld stond dat als een verloofd meisje overspel bedreef, beide partijen ter dood gebracht moesten worden. Had het meisje echter om hulp geschreeuwd, maar was niemand haar te hulp gekomen, dan werd dit aanvaard als bewijs van haar onschuld. In dat geval werd alleen de man ter dood gebracht, terwijl het meisje van schuld gezuiverd werd. — Deut. 22:23-27.

Polygamie aanvaardbaar?

● Met veertig tegen zes stemmen heeft de achtste provinciale synode van de Anglicaanse Kerk van Centraal-Afrika besloten dat een man die meer dan één vrouw heeft, te zamen met zijn gelovige vrouwen en kinderen als lidmaat in die religieuze organisatie opgenomen kan worden. Dit wordt „in uitzonderlijke en op zichzelf staande gevallen” toegestaan. Volgens The Christian Century waren de synodeafgevaardigden „het erover eens dat ’hoewel polygamie . . . botst met het volkomen ideaal van het christelijke huwelijk’, het soms onmogelijk is zich aan situaties te onttrekken waarin zich een dergelijke botsing voordoet”.

Oppervlakkig beschouwd kan het sommige personen toeschijnen dat dit een weloverwogen regeling is. Menselijke redenaties en maatstaven zijn in dergelijke kwesties evenwel niet van doorslaggevend belang. Monogamie (het hebben van slechts één levende huwelijkspartner) was de maatstaf die Jehovah God oorspronkelijk voor het gezin instelde. Later stond hij polygamie toe, totdat de door hem vastgestelde tijd aanbrak om die oorspronkelijke maatstaf weer te herstellen. Dit deed hij in de christelijke gemeente. Bijgevolg was het voor ouderlingen en dienaren in de bediening in de gemeente een vereiste dat zij ’mannen van slechts één vrouw’ waren (1 Tim. 3:2, 12). Bovendien stelde de apostel Paulus: ’Een getrouwde vrouw is door de wet aan haar man gebonden zolang hij leeft, zij zou een overspeelster worden genoemd indien zij bij het leven van haar man aan een andere man zou gaan toebehoren.’ — Rom. 7:2, 3.

In overeenstemming met de goddelijke vereisten, hebben personen die het verlangen koesterden hun leven aan Jehovah God op te dragen maar polygame verbintenissen waren aangegaan, een eind aan die verbintenissen gemaakt. Zulke mannen hebben juiste voorzieningen getroffen voor de kinderen die uit hun polygame huwelijken geboren waren. Maar pas nadat zij hun leven met Gods rechtvaardige vereisten in overeenstemming hadden gebracht, konden zij zich aan God opdragen en als getuigen van Jehovah gedoopt worden.

Wat bedoelde de wijze man?

’Opdat zij mogen zien dat zij beesten zijn’

Mensen kunnen prat gaan op hun bekwaamheden en kennis. Wat het einde van hun leven betreft, zijn mensen echter niet beter af dan redeloze beesten. De wijze koning Salomo vestigde hier de aandacht op toen hij zei: „Ik, ja ik, heb in mijn hart gezegd met betrekking tot de mensenzonen, dat de ware God hen zal selecteren, opdat zij mogen zien dat zij op zichzelf genomen beesten zijn. Want er is een afloop met betrekking tot de mensenzonen en een afloop met betrekking tot de beesten, en zij hebben dezelfde afloop. Zoals de één sterft, zo sterft de ander, en zij allen hebben slechts één geest, zodat er geen superioriteit is van de mens over het beest, want alles is ijdelheid. Allen gaan naar één plaats. Zij zijn allen uit het stof ontstaan, en zij keren allen tot het stof terug.” — Pred. 3:18-20.

Vlak voordat Salomo deze gedachte opperde, schreef hij: „De ware God zal zowel de rechtvaardige als de goddeloze oordelen, want er is een tijd voor elke aangelegenheid en betreffende elk werk daar” (Pred. 3:17). Wat Salomo in 3 vers 18 zei, dat God hen zal ’selecteren’ of ’ziften’, kan er dus op duiden dat wat hij hun op het gebied van gelegenheden schenkt, alsook de dingen