mens, waarbij de eerste confrontatie voor hen zal bestaan in het onder water lopen van hun huizen en hun land. Veel bewoners zullen elders moeten gaan wonen. En een uniek natuurgebied, van belang voor zowel de mensen die er wonen als voor de grotere samenhang van het ecologische systeem in de tropen, zal in de overstroomde gebieden verloren gaan. Geleerden, economen en natuurbeschermers zullen daarom grondig moeten onderzoeken hoe de geleidelijke ontwikkeling van dit gebied gewaarborgd kan worden.

Regeringsautoriteiten zien reeds uit naar de veelbelovende economische voordelen van dit project. Door benutting van de toegangswegen tot de plaatsen waar dammen zijn gebouwd, zouden in dit gebied grote houtindustrieën kunnen worden gevestigd, waar men van het direct beschikbare hardhout triplex, fineer, timmerhout en hout voor papierfabricage zou kunnen vervaardigen. De houtindustrie van Papoea-Nieuw-Guinea heeft opwindende mogelijkheden in het verschiet en staat op de drempel van een snelle groei en uitbreiding in verscheidene richtingen. De afstammelingen van de bosbewoners van het verleden ontwikkelen zich nu snel tot bekwame, geschoolde arbeiders. Ook zijn grote gebieden geschikt voor bevloeiing. Dus mag men ontwikkeling van landbouw, zuivel- en vleesindustrie verwachten. Ja, met de elektrificatie van het platteland en de ontwikkeling van hydro-elektrische energie ziet het ernaar uit dat de mogelijkheden voor industriële ontwikkeling groot zijn.

Ook de altijd aantrekkelijke toeristenindustrie mag niet vergeten worden. Met toerisme is in dit land al een goed begin gemaakt. Behalve een prachtig landschap is er de gevarieerde en interessante mogelijkheid om kennis te maken met de inheemse bevolking en het dierenleven. Een goed ontwikkelde kunstnijverheid draagt ook bij tot de unieke tropische sfeer van dit land.

In het verleden heeft de rivier de Purari zich de vriend van de bewoners van Papoea-Nieuw-Guinea betoond. En ook de weelderige bossen op hun eiland-tehuis hebben hen trouw gediend. Alleen de tijd zal nu echter leren tot in welke mate de moderne mens de rivieren en bossen van dit land tot zijn „vrienden” zal weten te maken.

Modern?

● Oog make-up is niet nieuw. Koningin Izébel van het Israël uit de oudheid „beschilderde . . . haar ogen met zwarte verf” voordat zij Jehu zou ontmoeten (2 Kon. 9:30). In ieder geval gebruikten enkele Israëlitische vrouwen ’oogverf’, wat ook gezegd kan worden van de vrouwen in andere landen van het Midden-Oosten (Jer. 4:30; Ezech. 23:40). Hoewel de bijbel er geen melding van maakt dat getrouwe vrouwen in Israël over het algemeen make-up gebruikten, heette een van Jobs dochters Kerenhappuch, welke naam betekent „hoorn van antimoon” of „hoorn van zwarte schmink”. — Job 42:14.

● Verwijzend naar het gebruik van conserveringsmiddelen in oog make-up, schrijft Susan Seliger in The National Observer: „Zelfs de oude Egyptenaren erkenden de waarde van conserveringsmiddelen. Zij zouden voor oog make-up twee blauw-groene koperen stoffen gebruikt hebben die een antibiotische uitwerking hebben.” Zij maakt dan de spitsvondige opmerking: „Wie zegt er dat wij zo modern zijn, liefje?”