Blauwdrukken voor eeuwig leven
IN DE bloeitijd van uw leven bevat uw lichaam meer dan een biljoen nietige levende cellen. Sommige geleerden geloven dat deze cellen instructies, of informaties, bevatten die men zou kunnen ontraadselen om eeuwig te kunnen leven. De reden waarom zij dat geloven, is de verbazingwekkende blauwdruk waarover cellen beschikken om zich te vermenigvuldigen en zich te herstellen.
De vele soorten van cellen in uw lichaam zijn allemaal uit de ene cel ontstaan waardoor uw gehele „ik” werd vertegenwoordigd toen u verwekt werd. De kern van die cel bevatte de blauwdruk waardoor uw ontwikkeling zou worden geleid. Elke cel in uw lichaam die werd gemaakt, ontving een nauwkeurige kopie van de blauwdruk. Deze blauwdruk wordt desoxyribonucleïnezuur, of kortweg DNZ, genoemd.
Het verbazingwekkende DNZ
Het gen is de drager van de erfelijkheid. Er zijn tienduizenden genen in elke cel. Het voornaamste gedeelte van elk gen is de samenstelling die DNZ wordt genoemd. Deze spiraalsgewijs gewonden, op een draad gelijkende DNZ-molecule zou men met een gedraaide touwladder kunnen vergelijken.
De twee zijkanten van de ladder bestaan uit fosfaat en een suiker, desoxyribose genaamd. Deze twee zijkanten zijn verbonden door de „sporten” van de ladder, welke zijn samengesteld uit miljoenen basenparen.
Het aantal sporten, of basen, loopt in de miljoenen. Toch zijn er slechts twee soorten. Deze twee soorten zijn 1. adenine gepaard met thymine, en 2. cytosine gepaard met guanine. De volgorde waarin deze paren die de verbinding vormen tussen de twee zijkanten van de spiraalvormige ladder, zijn gerangschikt, vormt de genetische code of blauwdruk voor het leven.
Bouwen vanaf de blauwdruk
Vanaf de bevruchting verschaft de blauwdruk informaties voor duplicatie en opbouw. Het aantal cellen vermeerdert zich totdat er zich een baby heeft gevormd. Nadat de baby geboren is, blijft de celduplicatie voortduren totdat de groei tot volwassenheid voltooid is. Daarna gaat de vervanging van dode cellen in een langzamer tempo verder.
De manier waarop DNZ zich verdubbelt, is merkwaardig. De duplicatie begint wanneer de twee gekoppelde zijkanten van de ladder zich net als een ritssluiting die wordt opengetrokken, van elkaar beginnen los te maken. Elk van beide kanten bevat de helft van al de miljoenen basenparen die eraan vastzitten.
Door beide zijkanten van de ladder die zich van elkaar hebben losgemaakt, worden extra adenine, thymine, guanine en cytosine als „reserveonderdelen” aangetrokken. Elk gehalveerde paar basen dat aan weerskanten nog over was, verbindt zich nu met een passende partner-base (en geen andere) totdat er twee nieuwe stellen gekoppelde zijkanten zijn gebouwd, zodat er nu twee ’wenteltrappen’ zijn. Deze twee nieuwe stellen zijn de nauwkeurige duplicaten van de ’moedercel’. Het worden de sleutelelementen in elke kern van de twee cellen die in de plaats komen van de oorspronkelijke moedercel.
Het begrip dat de mens over dit proces heeft, is verre van volledig. Het is bijvoorbeeld bekend dat elke cel van uw lichaam dezelfde blauwdruk bevat. Toch zijn niet alle cellen identiek. Er bestaat daarentegen een wonderbaarlijke verscheidenheid van cellen. Er zijn been-, zenuw-, long-, spier- en bloedcellen, om er maar enkele te noemen. Hoe kan één blauwdruk op zoveel verschillende manieren worden gelezen? Waarom zijn niet alle cellen precies gelijk aan de oorspronkelijke cel? Dergelijke vragen blijven een raadsel voor de geleerden.
De cellen komen bovendien niet in vormeloze groeperingen voor. Ze zijn georganiseerd in structuren die verschillende functies hebben. Sommige ervan vormen uw skelet, andere het zenuwstelsel, weer andere de ogen, oren, het hart, de longen, maag en huid.
DNZ is kennelijk een verbazingwekkende blauwdruk voor de bouw van het lichaam. De vorming van nieuwe cellen, zowel voor de groei als om de plaats in te nemen van de cellen die afsterven, wordt erdoor mogelijk gemaakt. De eigenschappen van deze cellen zijn van dien aard dat een verslaggever ertoe bewogen werd te schrijven: „Het denkbeeld [van eeuwig leven] is volstrekt niet belachelijk.”
Het verouderingsproces
Celduplicatie zou theoretisch gesproken het lichaam voor altijd in leven moeten houden. Zelfs hersencellen, waarvan men vroeger zei dat ze na de tijd der kinderjaren niet meer konden worden vervangen, schijnen zich, zoals sommigen thans menen, vrijwel dagelijks te vernieuwen volgens een proces dat wordt beschreven als „levenslange snelle groei”. Een autoriteit op het gebied van hersencellen, P. A. Weiss, oppert de gedachte dat ze, ook al delen ze zich tijdens de volwassenheid wellicht niet, voortdurend „reservedelen” vervaardigen en zich aldus blijven vernieuwen.
Het lichaam kan dus de cellen en andere stoffen vervaardigen die voor constante vernieuwing ervan nodig zijn. Toch maken het stevige vlees, de zachte huid, de soepele gewrichten en de gezonde organen van de jeugd onvermijdelijk plaats voor het slappe vlees, de leerachtige huid, stijve gewrichten en degenererende organen van de gevorderde leeftijd. Waarom?
Gewichtsverlies en vermindering van capaciteiten naarmate het lichaam ouder wordt, worden aan de voortschrijdende afsterving van cellen toegeschreven. Met het verstrijken van de tijd is het lichaam niet meer bij machte om alle cellen die afsterven te vervangen, zoals het dit op een jongere leeftijd doet. Maar waarom niet? Celbiologen weten er eenvoudig geen antwoord op.
Sommigen hebben de gedachte geopperd dat de DNZ-blauwdruk in de cel net als een computer een „programma” voor het leven heeft, maar dat het programma ten slotte ten einde loopt. Andere geleerden verkondigen de theorie dat door herhaalde duplicatie van de cellen het DNZ vol „overschrijffouten” komt. Zij vergelijken dit met het voortdurend opnieuw opnemen van een mooie melodie, waardoor deze ten slotte tot een onherkenbaar geluid wordt. Sommigen denken dat de cel zichzelf met het vorderen der jaren vergiftigt. Weer een ander zegt dat het lichaam vergeet wat het moet doen en zelfmoord pleegt door zijn eigen cellen af te stoten zoals het met een getransplanteerd orgaan zou doen.
Experimenten verschaffen geen antwoord
Deze verbijsterende reeks theorieën is dikwijls het resultaat van de vele proefnemingen die met betrekking tot het verouderingsproces zijn gedaan. Tot de beroemdste onderzoekingen op dat gebied behoren die van A. Carrel. Carrel heeft, naar men veronderstelt, levende cellen van kippe-embryo’s meer dan dertig jaar lang op voedingsbodems in leven gehouden.
In een verslag van L. Hayflick in Scientific American van maart 1968 wordt aangetoond dat deze proefnemingen op onjuiste wijze werden verricht. Carrels voedingsbodems bevatten kennelijk levende kippecellen waardoor de cellen van zijn oorspronkelijke cellenkweek werden vervangen in plaats van gevoed. Zo’n cellenkweek stierf onveranderlijk uit als men ervoor zorgde ze niet met levende cellen te voeden. In elk geval hebben deze experimenten geen enkel antwoord verschaft op de vraag waarom de mens oud wordt en sterft.
Bij sommige proefnemingen werd ontdekt dat bepaalde stoffen in de cellen van oude dieren de aanmaak van eiwit remden. Cellen van jonge dieren bevatten die stoffen echter niet. Aangezien de aanmaak van eiwitten absoluut noodzakelijk is voor het leven, meende men dat deze ontdekking wellicht een aanwijzing inhield in de richting van de oorzaak van het oud-worden. Is dat echter wel zo? Waarom gebeurt dit? Wat kan eraan worden gedaan? Er zijn geen betrouwbare antwoorden op dergelijke vragen.
Bij andere proefnemingen werd muizehuid tweemaal zo lang in leven gehouden als de normale leeftijd van een muis. Op welke manier? Door de huid van een levende muis op een andere muis te transplanteren. Hierdoor scheen te worden aangetoond dat de afzonderlijke cellen in muizehuid het vermogen bezaten langer te leven dan de muis waar ze vandaan kwamen. Wordt hierdoor echter het probleem van het oud-worden opgelost? Neen; er wordt alleen maar door aangetoond dat cellen wellicht een potentieel langer leven hebben. Uiteindelijk sterven ze echter toch af. Bovendien werden deze experimenten kunstmatig uitgevoerd en wordt er niet het leven door vertegenwoordigd zoals het werkelijk is.
Men moet in gedachten houden dat cellen niet in een glazen bakje leven. Ze leven in ú. Uw lichaam, met heel zijn ingewikkelde, op elkaar inwerkende en zelfregulerende systemen, is wel heel iets anders dan een steriele schaal. Om deze reden hebben proefnemingen in kweekschaaltjes waardoor de een of andere mogelijkheid schijnt te worden aangetoond, niet zoveel betekenis als misschien wel lijkt. Zo is het ook met dierproeven. God schiep de mens onderscheiden en afzonderlijk van het dierenrijk. Resultaten van dierproeven behoeven niet noodzakelijkerwijs op mensen van toepassing te zijn.
Het feit blijft bestaan dat geen van dergelijke theorieën of experimenten zich met het wezenlijke antwoord op het probleem bezighoudt. Of er nu van „overschrijffouten” in het DNZ, van zelfvergiftiging of van een andere oorzaak sprake is, nog steeds worden wij oud en sterven wij. Welke theorieën ook worden verkondigd of welke proefnemingen ook worden gedaan, nog altijd leven de mensen niet langer dan de gemiddelde zeventig of tachtig jaren die in de bijbel worden genoemd (Ps. 90:10). Noch de natuurwetenschap noch de geneeskunde heeft er ook maar iets aan kunnen doen om deze fundamentele waarheid te veranderen.
Wat ook maar hiervan de oorzaak is, de verbazingwekkende DNZ-blauwdruk wordt thans niet geprogrammeerd om cellen in volmaakt evenwicht te houden. Op oudere leeftijd worden cellen die versleten raken en afsterven niet altijd door middel van celdeling door nieuwe vervangen. Degeneratie en de dood zijn dan het gevolg.
De Enige die het weet
Een computer kan worden veranderd of opnieuw worden geprogrammeerd. Om eeuwig te leven, moet de DNZ-blauwdruk van de mens noodzakelijkerwijs opnieuw worden geprogrammeerd. Als door een herprogrammering de vervanging en vernieuwing van cellen in het juiste evenwicht konden worden gehouden, zou de mens eeuwig kunnen leven.
Wie zou echter in staat zijn zo iets tot stand te brengen? Blijkbaar heeft geen mens, hoe intelligent hij ook mag zijn, genoeg kennis van de menselijke blauwdruk. En het is een ijdele hoop te denken dat de stervende, onvolmaakte mens op een goede dag een manier zal vinden om de dood uit te schakelen. Degene die het leven heeft geschapen en die de mensheid de DNZ-blauwdruk heeft gegeven, Hij alleen weet er genoeg van om dit DNZ voor eeuwig leven te herprogrammeren.
De Schepper van de mens, Jehovah God, kent elk detail van uw wonderbare DNZ-blauwdruk. Dat kan niet anders. Hij heeft het DNZ ontworpen en het in werking gesteld. Onder inspiratie van Gods machtige heilige geest schreef de psalmist betreffende de Schepper: „Ik zal u prijzen omdat ik op een vrees inboezemende wijze wonderbaar ben gemaakt. . . . Mijn beenderen waren voor u niet verborgen toen ik in het verborgen werd gemaakt, . . . Uw ogen zagen zelfs het embryo van mij, en in uw boek waren alle delen ervan beschreven, met betrekking tot de dagen dat ze werden gevormd.” — Ps. 139:14-16.
De Schepper neemt geen negatieve houding aan ten aanzien van de mogelijkheid om eeuwig te leven. Tientallen malen verklaart hij met stelligheid in zijn eigen Woord dat eeuwig leven zonder mankeren een realiteit zal zijn. Romeinen 6:23 zegt bijvoorbeeld: „De gave die God schenkt, is eeuwig leven.” Psalm 37:29 voorzegt: „De rechtvaardigen, díe zullen de aarde bezitten, en zij zullen er eeuwig op verblijven.”
De Maker van het DNZ heeft dus beloofd dat eens de tijd zal komen dat de mens eeuwig op aarde zal leven. Dat was Gods voornemen toen hij de mens schiep. Hij heeft het menselijk lichaam voor eeuwig leven toegerust. Wanneer de mens zijn Schepper trouw gebleven was, zou hij nu al eeuwig kunnen leven.
Maar dat was niet het geval. Het eerste mensenpaar was ongehoorzaam aan Gods wet en verloor zodoende de gelegenheid om eeuwig te leven. Zij werden onvolkomen, onvolmaakt (Deut. 32:5). Hun lichaam verloor het vermogen om in volmaaktheid cellen te blijven vernieuwen. Hoe dat precies gebeurde, welke technische omstandigheden er precies bij betrokken waren, vermeldt de bijbel niet. Vanaf het moment van hun opstand werd hun lichaam echter voor de dood en niet meer voor het eeuwige leven „geprogrammeerd”.
Al Adams afstammelingen erfden datzelfde „programma” in hun lichaam. Wij zijn allen nakomelingen van Adam. Daarom sterven wij allen. In verband hiermee vermeldt Romeinen 5:12: „Door bemiddeling van één mens [is] de zonde de wereld . . . binnengekomen en door middel van de zonde de dood, en aldus [heeft] de dood zich tot alle mensen . . . uitgebreid.” Wij hebben de dood geërfd net zoals wij bepaalde lichamelijke kenmerken erven.
Nog een blauwdruk voor het leven
Jehovah heeft ervoor gezorgd dat er voor mensen een weg openstaat om het eeuwige leven te kunnen herwinnen. Ook u kunt dat, indien u dat werkelijk wenst.
Wat is erbij betrokken? In de eerste plaats een studie van Gods Woord, de bijbel. De Heilige Schrift kan eveneens als een blauwdruk voor het leven worden beschouwd. Daarin vinden wij Gods specifieke geschreven informaties en instructies die tot eeuwig leven leiden. Als wij deze instructies nauwkeurig onderzoeken en ze dan opvolgen, kunnen wij erop vertrouwen dat Jehovah ons in zijn nieuwe ordening eeuwig leven zal schenken.
Een dergelijk vertrouwen is zeker niet misplaatst. Jehovah heeft de beperking van de levensduur die wij thans mogelijkerwijs hopen te bereiken, vastgesteld en hij kan die beperking wegnemen. De geleerden weten niet hoe zij uw lichaamsdelen eeuwig kunnen laten voortleven. Maar Jehovah weet dit wel. Al uw lichaamsdelen zijn in zijn „boek” beschreven. Voor de Schepper van het verbazingwekkende DNZ is de dood geen mysterie. Hij weet precies wat de oorzaak is van het oud-worden en de dood en weet ook precies hoe hij dat proces een halt moet toeroepen. Hij weet hoe hij de vervanging van cellen in volmaakt evenwicht moet brengen.
Jehovah heeft ons zijn garantie gegeven dat er een tijd zal komen dat de oprechte mensen eeuwig op aarde zullen leven. Het vooruitzicht op eeuwig leven is dus geen ijdele hoop. Het is geen leugen, want God zelf heeft het beloofd, en God kan niet liegen. — Tit. 1:2; Hebr. 6:18.
Van nu af aan kan de bijbel uw persoonlijke blauwdruk voor eeuwig leven zijn. Bestudeer hem. Stel uw vertrouwen in de beloften en de macht van God waarover u in de bijbel kunt lezen (Joh. 17:3; Spr. 2:1-5, 21, 22). Houd altijd in gedachten dat mensen de levende cel slechts kunnen bestuderen. Jehovah is er echter de Maker van. Alleen hij kan haar zodanige informaties geven dat wij eeuwig in zijn nieuwe ordening kunnen leven.