Weet u hoe verdriet te dragen?

WANNEER de kille hand van de dood tot in iemands gezin reikt en zijn huwelijkspartner of iemand anders van wie hij veel houdt, wegrukt, kan de schok van het verlies de gevoeligste slag zijn die hij in zijn leven te verwerken krijgt. Velen hebben hun verdriet zo moeilijk kunnen verwerken, dat zij slapeloze nachten hebben gekend, dat hun dagen leeg waren en zij niet wisten hoe zij verder moesten gaan, vooral wanneer het het verlies van de huwelijkspartner betrof. In zo’n tijd is het van het grootste belang te weten hoe men verdriet moet dragen.

Het is niet nodig het verdriet op te kroppen en het achter een stoïcijns uiterlijk te verbergen. De emotionele druk die daardoor ontstaat, kan alles nog veel moeilijker maken. Er is niets verkeerds aan die druk op te heffen door uiting te geven aan zijn verdriet en het gevoel van verlies. Door emoties op natuurlijke wijze te uiten, echter niet in die mate dat men zijn zelfbeheersing verliest, zal men zich vaak veel beter voelen.

Toen de bijbelse patriarch Abraham zijn geliefde vrouw Sara verloor, kropte hij zijn verdriet niet op. Hij gaf er uiting aan door te wenen (Gen. 23:2). Ook de Israëlitische koning David deed dit toen zijn zoon Absalom was gedood. Het bijbelse verslag vermeldt: „Toen ontroerde de koning; hij ging naar het bovenvertrek van de poort en weende. En terwijl hij heen en weer liep, sprak hij: Mijn zoon Absalom, mijn zoon, mijn zoon Absalom! Och, dat ik in uw plaats gestorven ware, Absalom, mijn zoon, mijn zoon!” (2 Sam. 18:33) Hieruit spreekt het intense verdriet van een vader om het verlies van een geliefde zoon.

David bleef echter niet treuren. Hij wist dat de levenden de doden niet opnieuw tot leven kunnen brengen, en dat zij dus hun leven zodanig moeten inrichten dat zij zonder hun dode geliefden kunnen voortgaan. Hoewel David de herinnering aan zijn zoon koesterde, zou zijn verdriet moeilijker te dragen zijn geweest indien hij de wereld om zich heen had buitengesloten en zich in een poging met zijn zoon in een denkbeeldige wereld te leven, in zichzelf had teruggetrokken.

Velen zijn gaan beseffen dat zij de wond van het verdriet openhouden indien zij trachten in een wereld van herinneringen te leven. Sommige personen doen dit door ervoor te zorgen dat een huis er vele jaren lang precies zo blijft uitzien als toen hun geliefde nog leefde. Zij die op deze wijze hun verdriet verlengen, trachten tevergeefs in het verleden te leven, terwijl zij zich niet realiseren dat veel geluk hun deel zou kunnen worden indien zij voor de toekomst zouden leven. De geliefde persoon die iemand heeft verloren, zou gewild hebben dat de achtergeblevene de nodige schikkingen zou treffen om ook verder gelukkig te zijn en een produktief leven te leiden.

De diepbedroefde persoon zal zich natuurlijk scherp bewust zijn van de leegte die het verlies van een beminde heeft achtergelaten, maar de smartelijke pijn van dit verlies kan verzacht worden door te trachten die leemte te vullen met opbouwende activiteiten. Het onzelfzuchtig doen van nuttige dingen voor andere bedroefde personen is in het geval van velen die hun huwelijkspartner hadden verloren, succesvol gebleken. Zij zijn erdoor geholpen hun gedachten te verzetten en niet langer aan zichzelf te denken. Misschien is de grootste belemmering bij het dragen van verdriet wel de neiging om stil te blijven staan bij wat men persoonlijk heeft verloren door de dood van zijn geliefde. Wanneer hij erover na gaat denken hoe eenzaam hij nu wel is en wat hij allemaal voor dingen moet doen die zijn geliefde vroeger voor hem deed, wordt het moeilijk zijn verdriet te dragen. Wanneer hij zijn gedachten echter verzet en gaat denken aan wat hij voor anderen kan doen, zal hij ontdekken dat de gevoelige wond kan genezen en dat de leegte in zijn leven langzamerhand gevuld kan worden. Iemand kan veel doen om zijn leven de moeite waard te maken, indien hij althans aan anderen denkt, en net zoveel liefde voor hen koestert als hij graag zou zien dat zij voor hem hebben.

De waarheden in Gods geschreven Woord zijn een grote bron van troost voor een diepbedroefde, want ze geven hem een doel in het leven. Ze kunnen de bezorgdheid wegnemen die hij zou kunnen voelen doordat hij niet weet wat er van zijn geliefde is geworden. Door middel van de bijbel vertelt de Schepper van het leven hem wat er met iemand gebeurt die ophoudt te leven en tevens welke hoop er bestaat dat die persoon eens het leven zal terugkrijgen.

Dank zij die prachtige hoop behoeft een christen niet het bittere verdriet te ervaren dat degenen kennen die niet weten wat de grote Levengever over de dood heeft gezegd of die door ongeloof geen vertrouwen in hem stellen. Deze betrouwbare inlichtingen dragen zeer veel tot het verzachten van de smart bij. „Doch wij willen u niet onkundig laten, broeders, wat betreft hen, die ontslapen, opdat gij niet bedroefd zijt, zoals de andere mensen, die geen hoop hebben” (1 Thess. 4:13). Evenals de apostel Paulus kan hij zijn vertrouwen stellen in „God, die de doden opwekt”. — 2 Kor. 1:9.

Voor degenen die zich een kennis hebben verworven van wat Jehovah God in zijn geschreven Woord, de Heilige Schrift, tot vertroosting van de mensheid heeft laten opnemen, kan het onzelfzuchtig dienen van anderen door hen in Gods Woord te onderrichten, een belangrijke factor zijn. Deze goede geestelijke activiteit kan bijdragen tot het vullen van de leegte die de dood in hun leven heeft achtergelaten. Hun gedachten zullen erdoor bezig worden gehouden met onzelfzuchtig en opbouwend werk. Het zal hun een gegronde reden geven voort te gaan.

Zij die treuren, kunnen bij God kracht vinden door zich in gebed tot hem te wenden. Wat iemand ook mag beweren, niet God is schuldig aan het verlies van iemand van wie men veel heeft gehouden. Wanneer een diepbedroefde persoon uit de Schrift verneemt wat de oorzaak van de dood is en welke hoop er bestaat dat de doden weer tot leven zullen komen, heeft hij reden zijn waardering jegens hem tot uitdrukking te brengen. Deze kennis neemt het angstwekkende en deprimerende gevoel weg dat er geen hoop is (Ps. 46:2 1). Wij worden er in onnoemelijk sterke mate door geholpen verdriet te dragen.

Dank zij de hoop die Gods Woord verschaft, kan een diepbedroefde persoon zijn leven gemakkelijker anders inrichten, zodat hij ook zonder zijn geliefde voort kan gaan. Hij zal er dankbaar voor zijn dat degene van wie hij zoveel heeft gehouden, het leven heeft gesmaakt en dat hij in de gelegenheid is geweest tot het geluk ervan bij te dragen. Bovendien zal hij er dankbaar voor zijn dat God liefdevol voorzieningen voor de opstanding van de doden heeft getroffen.