een sabbat, niet één dag uit een reeks van zeven, maar een doorlopende sabbat, de sabbat die God inging na de voltooiing van zijn scheppingswerken (Ps. 95:8-11; Hebr. 3:7 tot 4:8). Ja, „er blijft dus een sabbatsrust over voor het volk van God”, schreef Paulus; „laten wij daarom ons uiterste best doen die rust in te gaan”. Hoe? Door geloof te oefenen in Gods voorziening voor redding; door op te houden met zelfzuchtige werken en in plaats daarvan ons leven tot eer van God te gebruiken. „Wie Gods rust is ingegaan, heeft ook zelf gerust van zijn eigen werken [werken ter zelfrechtvaardiging, zelfzuchtige werken], zoals God van de zijne”, namelijk zijn scheppingswerken (Hebr. 4:9-11). Hebt u dat gedaan?

Het is leuker om mee te doen

MODERNE gemakken en veranderde werktijden verschaffen meer mensen vrije tijd dan ooit tevoren. Toch zijn er heel velen die niet ten volle van deze tijd genieten. Geldt dit ook voor u? Beleeft u plezier aan uw vrije tijd? Of voelt u zich aan het eind van een periode van ontspanning leeg en onbevredigd?

Waarom zou u uw ontspanningsactiviteiten niet eens onder de loep nemen? Besteedt u het grootste deel van uw vrije tijd aan het kijken naar de televisie, het bezoeken van bioscopen en het bijwonen van sportevenementen of concerten? Is dat de beste manier om het meeste plezier van uw vrije tijd te hebben?

Kunt u zich nog een keer herinneren dat u een actieve deelnemer aan de een of andere ontspanningsactiviteit was? Misschien was het tijdens een spelletje buiten met vrienden of op een zangavondje. Hoe voelde u zich toen het voorbij was? Praatte u er enthousiast over hoe leuk het allemaal was geweest? Hoogstwaarschijnlijk staat die ervaring nog levendig in uw geheugen gegrift.

Dit wil natuurlijk niet zeggen dat u als toeschouwer geen plezier zou kunnen hebben. Maar het is ontegenzeglijk leuker om mee te doen.

De voordelen van het meedoen

Meedoen kost meer inspanning dan passief toekijken. Maar er zijn heel wat redenen aan te voeren waarom meedoen beslist de moeite waard is. Het werpt heel wat goede vruchten af.

Denk bijvoorbeeld nog eens aan dat spelletje dat u toen buiten met uw vrienden speelde. Herinnert u zich nog hoe u voortdurend waakzaam moest zijn, ja, soms zelfs razendsnel moest handelen? Uw ogen, oren, hersenen, stem — uw hele lichaam was bij de actie betrokken. En was het geen genoegen te voelen dat u behoorlijk tegen het spel was opgewassen? O ja, misschien werden er wel een paar blunders gemaakt, maar die vergrootten alleen maar het plezier. Als u alleen maar naar dat spelletje had gekeken, waren slechts uw ogen en oren actief geweest. Maar door deel te nemen moest u veel meer zintuigen inschakelen. Het hielp u oplettend te blijven.

En vergeet ook de heilzame lichaamsbeweging niet, die u aldus ontving. Het lichaam heeft dat nodig. Dr. S. C. Colman,