indien hij verwaand, arrogant, aanmatigend — onbescheiden — was geweest?

Ja, sommigen zijn wellicht geneigd, misschien in alle oprechtheid, om de christelijke deugd bescheidenheid als minder belangrijk te beschouwen of zelfs tot iets belachelijks te maken. Een eerlijke beoordeling van het onderwerp brengt ons echter tot de geïnspireerde conclusie: „Waar hoogmoed komt, daar komt ook schande; wijsheid vindt men bij de bescheidenen.” — Spr. 11:2, De Katholieke Bijbel, door L. Himmelreich.

Een blik op de wereld

De hand in de schatkist van Spanje

◆ „Volgens een in januari [1979] ondertekende overeenkomst tussen Spanje en het Vaticaan”, meldt Christianity Today, „zal de jaarlijkse ondersteuning van de staat aan de Rooms-Katholieke Kerk tot en met 1982 worden gehandhaafd op bijna ƒ 2 miljard.” In de overeenkomst staat ook dat de kerk van plan is ’door haar eigen krachtsinspanningen voldoende fondsen te verwerven om na dat jaar zichzelf te kunnen bedruipen’. Maar kennelijk voor het geval dat deze pogingen er niet in slagen de pracht waaraan de kerk gewend is, in stand te houden, zegt de overeenkomst dat de regering dan „een gedeelte van de middelen die uit de inkomstenbelasting worden verkregen aan de katholieke Kerk mag toewijzen”.

Bijgeloof in Napels

◆ Begin 1978 stierven in Napels 70 kinderen bij een epidemie die in de pers de „geheimzinnige ziekte” werd genoemd. Sommige deskundigen dachten dat ze werd veroorzaakt door een niet-geïdentificeerd virus, terwijl anderen de armoede en slechte hygiëne als oorzaak beschouwden. Maar de rooms-katholieke aartsbisschop van Napels, Corrado Kardinaal Ursi, geloofde dat genezing misschien in de macht lag van de plaatselijke afgod, de beschermheilige „sint” Januarius, die bekend is om zijn halfjaarlijkse „wonder” een flesje bloed vloeibaar te maken. „Urenlang baden de kardinaal en zijn priesters om een teken van goddelijke gunst”, meldt de New York Times. „Maar de substantie in het flesje op het hoofdaltaar bleef droog en vast.” Aldus namen een ontwikkelde kardinaal en priesters de leiding in een bijgelovige afgoderij, die veel lijkt op een geval van jaren geleden toen minder ontwikkelde kerklidmaten beelden gebruikten in een poging de lava te stuiten die uit een werkende vulkaan stroomde — met soortgelijke resultaten.

„Goede raad” voor jongeren

◆ In een brief aan de New Castle News in Pennsylvania schreef een geestelijke van de Reorganised Church of Jesus Christ of Latter Day Saints (een tak van het mormoonse geloof): „Dat jongeren voor vele verleidingen en moeilijke beslissingen komen te staan, is voor de meesten van ons duidelijk. Bovendien verkeren ouders vaak in grote verwarring omtrent hun rol en ontbreekt het hun aan een inlichtingenbron die hen leidt. Ik heb net een boek gelezen met de titel ’Maak je jeugd tot een succes’, dat door de Jehovah[’s] Getuigen wordt uitgegeven en voor mensen van alle religies veel goede raad bevat. . . . Ik ’maak geen reclame’ voor de religie in haar geheel, maar wanneer zij iets goeds te bieden hebben, geloof ik dat het wijs is er ons voordeel mee te doen.”

Gratie die ’al lang verleend had moeten worden’

◆ Onlangs verleende president Carter gratie aan een van Jehovah’s Getuigen die tijdens de Tweede Wereldoorlog drie jaar gevangen had gezeten omdat hij op grond van zijn geweten militaire dienst had geweigerd. Meer dan de helft van de boete van $10.000 (ƒ 20.000) die hij in termijnen aan het betalen was, werd kwijtgescholden. De in Michigan verschijnende Macomb Daily, die verslag uitbracht over de zaak, interviewde de buurman van de Getuige, en deze „zei dat de gratie voor zijn vriend al lang verleend had moeten worden”. Zijn eigen gevoelens weergevend, merkte de buurman op: „Over vechten heb ik een andere mening dan hij. . . . maar een man moet zijn geweten volgen.” De buurman zei ook: „Als hij nu iemand was geweest die er alleen maar onderuit probeerde te komen, zoals veel van die jongens die naar Canada gaan, dan zou het heel wat anders zijn geweest. Maar hij werd zo