Inzicht in het nieuws

Geen verdeling geestelijken-leken

● De presbyteriaanse geestelijke Thomas Gillespie in Californië schrijft in Theology Today dat het feit dat alleen de geestelijkheid wordt afgezonderd om opleiding en onderwijs te ontvangen, omdat ze een „hogere” orde zou vormen, terwijl de lekenstand een „lagere” orde wordt genoemd, „strijdig is met het theologische inzicht in wat de Schrift over leken te zeggen heeft”.

Hoewel hij niet voorbijgaat aan het feit dat de bijbel het bestaan van verschillende posities van leiderschap aantoont, verklaart Gillespie dat het hele „volk van God” gemachtigd is om Gods werk te doen. Hij zegt: „Voor zover het deze bediening ten behoeve van de volken der aarde betreft, bestaat er niet de geringste rechtvaardiging . . . voor dat onderscheid in ’niveaus’ tussen de ’gewone gelovige’ en de ’geestelijke’, tussen de ’beginneling’ en de ’professional’, welk onderscheid ons moderne gebruik van de term ’leken’ kenmerkt.”

De geestelijke zegt dat men eer moet betonen „aan de bijbelse visie van de eenheid van de ’laos’ [het volk, Grieks] van God, van de bediening van alle leden”. Hij voegt eraan toe: „Dit zal alleen verwezenlijkt worden als de ’niet-geestelijkheid’ bereid is naar voren te komen, als de ’geestelijkheid’ bereid is van haar voetstuk af te komen, en als heel Gods volk bereid is hun huis uit te komen [voor de prediking].”

Maar is een dergelijke bereidheid bij ook maar één van de grotere religies van de christenheid te zien?

„Ouderwets” streng onderricht maakt gelukkig

● Zijn al die nieuwerwetse methoden om kinderen op te voeden even goed als de ouderwetse manier? Het zeer gezaghebbende Engelse blad New Scientist berichtte onlangs over een onderzoek dat werd uitgevoerd om deze vraag te beantwoorden. Twee groepen kinderen beneden de schoolgaande leeftijd werden tijdens hun spel nauwkeurig geobserveerd. Kinderen in de „nieuwe” of „progressieve” groep kregen creatief speelgoed en mochten buiten spelen, maar het toezicht was minimaal. Kinderen in de „ouderwetse” groep moesten zich binnen met heel wat minder mogelijkheden vermaken, maar er was nauwlettend toezicht op hun gedrag. Degenen die de strenge regels van aanvaardbaar gedrag overtraden, moesten „in de hoek staan”.

Wat wees het onderzoek uit? Dat kinderen die volgens de „nieuwe” methodes konden spelen, veel agressiever waren, wat zich uitte in dreigementen met woorden maar ook in werkelijke gewelddadigheden. Onder de jongens in de „nieuwe” groep deden zich 89 agressieve incidenten voor (waarvan het bij 56 tot een handgemeen kwam), vergeleken met slechts vijf in de „ouderwetse” groep en dan ging het alleen om scheldpartijen. Onder de meisjes in de „nieuwe” groep deden zich 42 agressieve incidenten voor, terwijl de „ouderwetse” groep er geen telde.

Wat betekent dit onderzoek nu? New Scientist legde uit: „De kinderen in de ouderwetse groep waren gewoon duidelijk gelukkiger dan die in de progressieve groep. . . . Onze waarnemingen zijn beslist volledig in overeenstemming met de ouderwetse zienswijze dat kinderen gelukkiger en zekerder zijn als zij weten hoe zij zich moeten gedragen en wat de regels zijn en welke straf zij kunnen verwachten wanneer zij die overtreden, dan wanneer zij worden grootgebracht op een onconventionele wijze zonder duidelijke leiding ten aanzien van het gedrag dat van hen verwacht wordt.”

Het is duidelijk dat nieuwe methoden die in tegenspraak zijn met wat goddelijke wijsheid over het opvoeden van kinderen heeft verklaard, weinig succes zullen hebben. Degene die liefde heeft voor zijn kind, zo zegt Spreuken 13:24, „die zoekt hem werkelijk met streng onderricht”.

Radioactieve datering in twijfel getrokken

● Hoe nauwkeurig zijn de tijdschalen van miljarden jaren die in de leerboeken voor natuurwetenschappen met zoveel gezag worden gepresenteerd als het gaat om de datering van het leven op aarde? Misschien zijn ze niet zo hecht gefundeerd als men heeft doen geloven. Popular Science bericht in de uitgave van november 1979 dat de natuurkundige Robert Gentry, die verbonden is aan het Columbia Union College in de Amerikaanse staat Maryland, „gelooft dat alle tijden die zijn bepaald uit radioactief verval, fout kunnen zijn — niet alleen een paar jaar fout, maar zeer veel jaren”. Gentry beweert met zoveel woorden dat „tegenwoordig aanvaarde ouderdommen duizenden malen te hoog kunnen zijn”.

De fysicus baseert zijn conclusies op de sporen van radioactief verval in hout dat bijna in steenkool is veranderd. In afzettingen „die verondersteld worden ten minste tientallen miljoenen jaren oud te zijn”, zegt hij, „behoort de verhouding tussen uranium-238 en lood-206 laag te zijn”. Maar dat is niet het geval.

Over de draagwijdte van zijn onderzoek merkt hij op: „Ik besef dat het moeilijk te geloven is. Het zou het hele beginsel wegnemen waarop de radioactieve datering berust, namelijk dat de snelheid van het radioactief verval eeuwig onveranderlijk zou zijn — een veronderstelling die niet gecontroleerd kan worden.”

Over de voor de hand liggende conclusie dat dit de ouderdom van de mens sterk beïnvloedt, merkt Popular Science op: „In plaats dat de mens reeds 3,6 miljoen jaar op aarde heeft rondgewandeld, zou hij wel eens slechts een paar duizend jaar aanwezig kunnen zijn.” Dit stemt overeen met de chronologie van de bijbel, die de ouderdom van de mens op ongeveer 6000 jaar stelt.