Een generatiekloof in uw gezin voorkomen
„Leid een knaap op overeenkomstig de weg voor hem; ook als hij oud wordt, zal hij er niet van afwijken.” — Spr. 22:6.
1, 2. (a) Wie kunnen er niet aan ontkomen medeschuldig te zijn aan de generatiekloof, en waarom? (b) Welke opmerking is er over velen van de jongeren van thans gemaakt?
DE VOLWASSENEN van thans kunnen er niet aan ontkomen medeschuldig te zijn aan de generatiekloof overal ter wereld. Veel ouders hebben bijvoorbeeld een uiterst toegeeflijke houding ten aanzien van hun kinderen aan de dag gelegd, met slechte resultaten (Spr. 29:15). Dit heeft niet alleen een generatiekloof tot gevolg gehad, maar jonge mensen die „hun eigen weg zijn gegaan”, hebben vaak een ’puinhoop’ van hun leven gemaakt. Wij leven nu zelfs in wat „het Tijdperk van de Sloddervos” is genoemd. Toen T. M. Black, een lid van de raad van onderwijsinspecteurs van de staat New York, onlangs exameneisen als een maatstaf voor het afmeten van opvoedkundige prestaties besprak, uitte hij de volgende gedachte:
2 „Op zijn minst ten dele als gevolg van onze eigen nalatigheid en toegeeflijkheid blijken wij ons thans te bevinden in wat ik noodgedwongen het Tijdperk van de Sloddervos moet noemen — een tijd waarin niet alleen slonzigheid in persoonlijke hygiëne, verschijning, spraak en gewoonten aan de orde van de dag schijnen te zijn, maar waarin ook openlijk tentoongespreide immoraliteit en obsceniteit en een loom, ongeïnteresseerd afraffelen van iemands taken waarneembaar zijn, gepaard aan een enorm egocentrisme, dat zich niet slechts uit in onhoffelijkheid, maar in een lompe minachting voor de rechten van anderen en voor de omgangsvormen die kenmerkend zijn voor de menselijke betrekkingen in een werkelijk beschaafde maatschappij.” — New York Times, 24 juni 1972.
3. Wat moeten de ouders doen wil hun kind met voortreffelijke christelijke hoedanigheden opgroeien, en wanneer?
3 Ouders die om hun kinderen geven, willen niet dat zij zo opgroeien. Wil een christelijke ouder echter dat zijn kind met hoge morele maatstaven opgroeit en christelijke hoedanigheden aan de dag legt, met inbegrip van ijver, vriendelijkheid, goedheid en liefde, dan kan hij niet wachten totdat het kind oud genoeg is om naar school te gaan om hem in de juiste weg — Gods weg — op te voeden. Neen, wat raadzaam was voor de christelijke jongeman Timótheüs is ook thans raadzaam. De apostel Paulus zei over hem: „Van kindsbeen af [hebt gij] de heilige geschriften . . . gekend, die u wijs kunnen maken tot redding door middel van het geloof in verband met Christus Jezus” (2 Tim. 3:15). Het is dan ook belangrijk met de opleiding van kinderen te beginnen wanneer zij nog baby’s zijn. Kinderen worden niet met goddelijke eigenschappen geboren. In plaats daarvan is „dwaasheid . . . aan het hart van een knaap gebonden; de roede van streng onderricht is wat ze ver van hem zal verwijderen” (Spr. 22:15). Als tegenwicht van verkeerde neigingen hebben zij vanaf hun prilste jeugd een juiste opleiding en streng onderricht nodig.
4, 5. (a) Welke voortreffelijke raad wordt in Spreuken 22:6 gegeven? (b) Waarom doet het feit dat er uitzonderingen bestaan op wat in een schriftplaats wordt gezegd, de schriftplaats niet teniet?
4 Daarom geeft de bijbel de raad: „Leid een knaap op overeenkomstig de weg voor hem; ook als hij oud wordt, zal hij er niet van afwijken” (Spr. 22:6). Of, zoals de Petrus-Canisiusvertaling dat vers weergeeft: „Oefen kinderen in de weg, die ze moeten gaan, dan wijken ze ook in hun ouderdom er niet van af.”
5 Sommige ouders zullen misschien echter zeggen: „Ik ken kinderen die in de wegen van de bijbel zijn opgevoed maar die de slechte weg zijn opgegaan.” Wordt de schriftplaats door het feit dat sommige jongeren van Gods waarheid zijn afgeweken, tenietgedaan? Neen! Wat de bijbel in Spreuken 22:6 zegt, is een algemene regel. Hier bestaan uitzonderingen op, evenals er uitzonderingen zijn op wat in Spreuken 15:1 wordt verklaard: „Een zacht antwoord keert woede af, maar een woord dat smart veroorzaakt, doet toorn opkomen.” Dit is niet altijd waar; soms zal iemand kwaad blijven, hoe zacht ons antwoord ook is geweest. Maar de regel is goed en in de meeste gevallen werpt hij uitstekende resultaten af.
6, 7. Waarom is het zo belangrijk kinderen vroeg op te leiden, en met welk waarschijnlijke resultaat?
6 Als algemene regel geldt het volgende: het werpt veel nut af een jongen of meisje vanaf de babytijd in Jehovah’s wegen op te voeden. Een vroege opleiding is van het grootste belang, omdat de eerste vier of vijf jaar van het leven van een kind beslissend zijn. Gedurende deze tijd worden zijn denkpatroon en mentale vermogens gegrondvest. Dr. J. M. Hunt, van de universiteit van Illinois, merkt hierover op: „Gedurende de eerste vier of vijf levensjaren verloopt de ontwikkeling van een kind het snelst en is ze het meest aan verandering onderworpen. Gedurende deze periode verwerft een kind de vermogens waarop zijn latere vermogens gebaseerd zullen zijn. Misschien 20 percent van die fundamentele vermogens worden vóór zijn eerste verjaardag ontwikkeld, misschien de helft voordat hij de leeftijd van vier jaar heeft bereikt.”
7 Het is dus van het grootste belang er de tijd voor te nemen jonge kinderen goddelijke beginselen in te prenten. Indien een kind een goed hart heeft, zal dit tot resultaat hebben dat hij op latere leeftijd de juiste weg zal bewandelen. Het kind wordt geholpen geen slachtoffer te worden van de wijdverbreide generatiekloof. — Ef. 6:4; Deut. 6:6, 7.
HOUD HET COMMUNICATIEKANAAL OPEN
8. Wat kunnen ouders doen om ervoor te zorgen dat er tussen hen en hun kinderen communicatie tot stand komt en blijft bestaan?
8 Ouders kunnen heel wat dingen doen om ervoor te zorgen dat er tussen hen en hun kinderen communicatie tot stand komt en blijft bestaan. De gezinsbanden zijn over het algemeen sterker als ouders persoonlijk streng toezicht uitoefenen in plaats dat zij zich voornamelijk op de opvoeding van de zijde van scholen, familieleden, kindermeisjes, enzovoort, verlaten. Het is belangrijk zo vroeg mogelijk vrijuit met een kind te gaan praten. Het is even belangrijk de vragen van een kind te beantwoorden, vooral aan de hand van Gods Woord de bijbel indien dat mogelijk is (2 Tim. 3:16, 17). Dit betekent met oprechte aandacht te luisteren naar wat een kind heeft te zeggen. Als ouders moet u dus leren te luisteren. Tracht te weten te komen welke problemen uw kind heeft. Denk nooit dat zijn problemen te onbelangrijk zijn dat u zich erom zou bekommeren.
9, 10. (a) Hoe kan een kind erop worden voorbereid het leven realistisch tegemoet te treden? (b) Hoe kunnen ouders hun kinderen aanmoedigen en een ongedwongen communicatie in stand houden?
9 De communicatie wordt beter in stand gehouden wanneer ouders in gedachten houden dat kinderen niet volmaakt zijn, evenals zijzelf niet volmaakt zijn. Een kind moet zelfs op onvolmaaktheden worden voorbereid — bij zichzelf, bij zijn familieleden en bij anderen. Het is dus goed een kind bij de opvoeding te doordringen van het besef dat het fouten zal maken. Dit is in de onvolmaakte toestand waarin wij verkeren en in dit samenstel van dingen onvermijdelijk (Ps. 51:5; Rom. 3:23; Jak. 3:2). Ouders kunnen hun kind er echter toe aanmoedigen vorderingen te blijven maken en eraan te blijven werken christelijke hoedanigheden aan te kweken (Kol. 3:12-15). Prijs uw kind wanneer het dit verdient.
10 Om een vrije communicatie tussen ouders en kinderen te vergemakkelijken, is het goed wanneer het gezin de maaltijden gezamenlijk nuttigt in plaats dat de gewoonte wordt ontwikkeld afzonderlijk te eten. Een geregelde conversatie tijdens de maaltijden verbetert de gezinscommunicatie.
11. Wat kunnen ouders doen om het communicatiekanaal open te houden en te voorkomen dat kinderen egocentrisch worden?
11 Ouders dienen voortdurend liefde tot uitdrukking te brengen en tot liefde aan te sporen. Een krachtige band van liefde zal christelijke gezinnen verenigen (Ef. 5:25; Tit. 2:4). Met liefde zal het communicatiekanaal open blijven. Indien ouders voortdurend kritisch over anderen spreken, anderen omlaaghalen of slechte dingen aan de oppervlakte brengen, worden kinderen soms egocentrisch (Spr. 12:18; 16:27). Ouders die de zwakke punten en fouten van anderen echter vergoelijken en die een vriendelijke, liefdevolle houding aan de dag leggen, helpen hun kinderen liefdevol en vergevensgezind te zijn en belangstelling voor andere mensen te tonen (Ef. 4:32). Wanneer ouders zich gastvrij betonen en hun kinderen zelfs vragen: „Wat kunnen wij voor Zo-en-Zo doen?” ontwikkelen zij niet alleen de vreugde van het geven, maar houden zij ook het communicatiekanaal open, hetgeen zo belangrijk is om een generatiekloof te voorkomen. Indien ouders Gods waarheid pas leren wanneer hun kinderen reeds tieners zijn, zal een gestadige krachtsinspanning ertoe bijdragen de communicatie te herstellen.
ONGUNSTIGE VERGELIJKINGEN HEBBEN MEESTAL EEN AVERECHTSE UITWERKING
12, 13. Welke opmerkingen hebben sommige jongelui gemaakt toen zij hun problemen op het gebied van de communicatie met hun ouders bespraken?
12 Het is interessant op te merken wat jonge mensen tijdens groepsbesprekingen over hun problemen op het gebied van de communicatie met hun ouders hadden te zeggen. Eén tienermeisje onthulde: „Mijn zusje is een type die altijd aanbiedt te helpen. Eerlijk — zij houdt van huishoudelijk werk. Dan zegt mijn moeder tegen mij: ’Kijk eens hoeveel je zusje doet. Waarom kun je niet net als zij zijn?’” Dit tienermeisje vond zulke vergelijkingen ontmoedigend en was van mening dat de communicatie met haar ouders erdoor werd belemmerd.
13 Een ander meisje merkte op: „Het is niet eerlijk. Ik zet bijvoorbeeld de vuilnisbak buiten en was de vaat en maak mijn kamer netjes, maar dan zegt mijn moeder de volgende dag nog: ’Wel verdraaid, de hond doet hier nog meer dan jij.’ Andere kinderen worden nog met hun broers en zusjes vergeleken, maar mij vergelijken ze zelfs met de hond.”
14. (a) Wat zouden ouders soms kunnen vergeten wanneer zij hun kinderen proberen aan te moedigen? (b) Hoe reageren tieners op school over het algemeen op ongunstige vergelijkingen?
14 De meeste ouders weten vanzelfsprekend dat kinderen in hetzelfde gezin van elkaar verschillen wat hun sympathieën en antipathieën, hun persoonlijkheid en hun eigenschappen betreft. Toch kan het voorkomen dat ouders dit, vooral onder druk, vergeten, zodat zij proberen een jongere ertoe aan te sporen anderen, wier gedrag in een bepaald opzicht wenselijker is, na te volgen. Zulke pogingen zullen echter in de meeste gevallen een averechtse uitwerking hebben. In het boek Today’s Teen-Agers wordt opgemerkt: „Onderwijzers en leraren hebben bemerkt dat ongunstige vergelijkingen de leerlingen in het klaslokaal eerder ontmoedigen dan inspireren.”
15-18. (a) Hoe zouden ouders voordeel kunnen trekken van het voorbeeld van ouderlingen in de christelijke gemeente en van de zienswijze die Jezus tot uitdrukking bracht, zoals in Matthéüs 13:23 staat opgetekend? (b) Naar wie worden allen in de christelijke gemeente aangemoedigd als voorbeelden op te zien? (c) Hoe zullen christelijke ouders hun kinderen dus willen behandelen?
15 Ouders doen er goed aan de ouderlingen in de christelijke gemeente na te volgen, die altijd trachten bijbelse beginselen toe te passen. Deze oudere mannen weten hoe onverstandig het zou zijn de ene christen met een andere te vergelijken of iemand te vragen: „Waarom kunt u niet meer doen? Broeder Zo en Zo, die meer verantwoordelijkheden heeft dan u, doet dit en dat.” Zou een dergelijke vergelijking een christen inspireren? Of zou ze een ontmoedigende uitwerking hebben?
16 En hoe zou het zijn als zulke ongunstige vergelijkingen openlijk, binnen gehoorsafstand van anderen, werden gemaakt? Zou dit niet een dubbel ontmoedigende uitwerking hebben, waardoor het als middel om iemand aan te moedigen, absoluut ongeschikt blijkt te zijn?
17 Ouderlingen in de christelijke gemeente maken niet zulke vergelijkingen. Zij weten dat de Heer Jezus Christus gunstig sprak over de christenen die het goede nieuws van Gods Woord met anderen deelden, of zij dit nu dertigvoudig, zestigvoudig of honderdvoudig deden (Matth. 13:23). Bovendien moedigen ouderlingen in de christelijke gemeente de gemeente ertoe aan ’navolgers van God te worden, als geliefde kinderen’, navolgers van Christus te worden en medechristenen na te volgen in zoverre zij Christus navolgen (Ef. 5:1; 1 Kor. 11:1). Hieruit kunnen wij opmaken dat degenen naar wie wij dienen op te zien en wier voorbeeld wij dienen na te volgen Jehovah God en de Heer Jezus Christus dienen te zijn. Het getrouwe voorbeeld van medechristenen kan ons aanmoedigen, maar vergelijkingen met andere christenen dienen niet gebruikt te worden om ons het gevoel te geven dat wij inferieur zijn aan of beter zijn dan anderen (2 Kor. 10:12; Gal. 6:4). Wij zien naar de volmaakte voorbeelden op ten einde die na te volgen.
18 Aangezien het dus zowel in de christelijke gemeente als in wereldse schoollokalen onverstandig is gebleken ongunstige vergelijkingen te maken in plaats van allen als afzonderlijke personen te behandelen, doen christelijke ouders die een generatiekloof willen vermijden er goed aan tweemaal na te denken voordat zij zulke vergelijkingen trekken.
BRENG TIJD MET UW KINDEREN DOOR
19-21. Waarom is het voor ouders zo belangrijk liefdevolle zorg voor hun kinderen aan de dag te leggen door tijd met hen door te brengen, en wat hebben sommige autoriteiten over de gevolgen van ouderlijke veronachtzaming gezegd?
19 Ouders dienen een liefdevolle bezorgdheid voor hun kinderen aan de dag te leggen. Zij kunnen niet verwachten dat het goed met hun kinderen zal aflopen als zij zelf meer liefde hebben voor genoegens of voor rijkdom dan voor hun eigen kinderen (1 Tim. 6:9, 10). Zo wordt ons over een tiener die een slachtoffer van de generatiekloof werd en de verkeerde weg opging, verteld: „Leon was vervreemd van zijn ouders, die beiden werkten en die het te druk hadden om hem de aandacht te schenken waarnaar hij hunkerde.”
20 De huidige levenswijze, met haar vele vormen van druk en afleiding, maakt het voor ouders moeilijk tijd met hun kinderen door te brengen. Maar er móet tijd aan hen worden besteed. Professor U. Bronfenbrenner betoogt in het boek Two Worlds of Childhood: U.S. and U.S.S.R. dat te veel ouders zich uit het leven van hun kinderen hebben teruggetrokken en een moreel vacuüm hebben achtergelaten dat door hun leeftijdgenoten en de televisie wordt gevuld. Hij schrijft:
„Wij maken een ineenstorting mee in het proces menselijke wezens menselijk te maken. Er is een verandering nodig in onze levenswijze, waardoor volwassenen weer een plaats krijgen in het leven van kinderen en kinderen weer een plaats krijgen in het leven van volwassenen. . . . Indien volwassenen zich niet opnieuw met het leven van onze kinderen inlaten, liggen er moeilijkheden in het verschiet.”
21 En McCann schreef in Delinquency — Sickness or Sin?: „De registers van onze jeugdrechtbanken . . . brengen bij het ene kind na het andere een gemeenschappelijke ervaring aan het licht: ouderlijke onverschilligheid, veronachtzaming, verwerping.”
22. Wat gebeurde er met de zoons van een televisiecabaretier toen hij in gebreke bleef genoeg tijd met hen door te brengen, en hoe beschreef hij de situatie die in zijn geval en in het geval van veel vaders bestond?
22 Er rezen moeilijkheden in het leven van een welbekende vierenveertigjarige Amerikaanse televisiecabaretier wiens zoons aan de drugs verslaafd raakten. Hij legde later aan de pers uit: „De gemiddelde vader leidt weliswaar niet mijn leven, maar het komt op hetzelfde neer. Hij gaat naar zijn werk, komt thuis, zegt dat hij geen zin heeft om naar allerlei onbenullige problemen te luisteren omdat hij een zware dag op kantoor achter de rug heeft, doet de televisie aan en gaat naar bed. . . . Ik ken succesvolle mannen die de leiding hebben over een bedrijf met honderden mensen; zij weten in de zakenwereld hoe zij aan elke situatie het hoofd moeten bieden, hoe zij streng moeten optreden en moeten belonen. Het allerbelangrijkste bedrijf waarover zij de leiding hebben, is echter hun gezin, en dat kunnen zij niet aan. . . . Omdat ik al op jeugdige leeftijd succes had, dacht ik dat ik de wijsheid in pacht had. Ik wist niets.” — New York Times, 1 augustus 1972, blz. 26.
23. Wat concludeerde één onderzoeker met betrekking tot de gevolgen van ouderlijke onverschilligheid?
23 Wanneer kinderen dus aan hun lot worden overgelaten en er weinig belangstelling voor hen en hun activiteiten wordt getoond, ontstaat er een generatiekloof, hetgeen ernstige consequenties heeft. Onlangs werden de bevindingen van een in San Antonio, Texas (V.S.), woonachtige rechercheur die een veteraan is in het opsporen van narcotica, openbaar gemaakt. Na negen maanden als geheim agent inlichtingen ingewonnen te hebben, kwam hij te weten dat veel jongelui die drugs gebruikten, er helemaal geen moeite voor schenen te doen dit feit te verbergen. Deze rechercheur kwam tot de conclusie dat het gebruik van drugs door de jeugd grotendeels aan ouderlijke onverschilligheid te wijten is. Hij vertelde over jonge mensen die van hun ouders zeiden dat zij geld van hen kregen en dan op weekends alleengelaten werden om te doen waar zij zin in hadden. „Het schijnt alsof de kinderen gewoon niet konden begrijpen waarom hun ouders geen tijd met hen wilden doorbrengen”, aldus de rechercheur. — San Antonio News, 28 januari 1972.
24-26. (a) Wanneer zouden ouders er goed aan doen tijd met hun kinderen door te brengen? (b) Welk beginsel dat God in het Israël uit de oudheid vastlegde, heeft betrekking op de „kleinen” in de christelijke gezinnen van thans?
24 Hoe belangrijk is het derhalve dat ouders tijd met hun kinderen doorbrengen! Een dergelijk samenzijn maakt communicatie tot een natuurlijke zaak en helpt ouders te weten hoe het jonge volkje over allerlei dingen denkt. Het heeft bijzonder goede resultaten wanneer de vader zowel met zoons als dochters tijd doorbrengt als hij in en rondom het huis karweitjes opknapt. Door gezamenlijk werkzaamheden te verrichten en zich gezamenlijk te ontspannen worden de gezinsleden erin geoefend zich samen met anderen in dingen te verheugen en niet slechts persoonlijke belangen na te streven.
25 En vanzelfsprekend is het uiterst belangrijk gezamenlijk tijd door te brengen in persoonlijke en gemeentelijke bijbelstudie. God heeft dat beginsel in het Israël uit de oudheid vastgelegd. Hij gebood ouders hun kinderen niet alleen thuis in Gods wegen te onderwijzen, maar hen ook met zich mee te nemen wanneer zij naar de bijeenkomsten gingen die werden gehouden ten einde Jehovah te aanbidden en te loven. Het goddelijke gebod dat door bemiddeling van Mozes werd gegeven, luidde: „Verzamel het volk, de mannen en de vrouwen en de kleinen . . . opdat zij mogen luisteren en opdat zij mogen leren, daar zij Jehovah, uw God, moeten vrezen en er zorg voor moeten dragen alle woorden van deze wet te volbrengen.” De „kleinen” werden niet thuis gelaten. Zo dienen kinderen ook thans hun ouders te vergezellen wanneer dezen de vergaderingen van de christelijke gemeente bezoeken. — Deut. 31:12, 13; Neh. 12:43; Luk. 2:41-50; Matth. 19:13, 14.
26 Ouders die Gods Woord volgen, worden door goddelijke wijsheid geholpen hun kinderen op te voeden, en als zij hun kinderen opleiden in de weg die zij dienen te gaan, waarbij zij tijd met hen doorbrengen en hun leren navolgers van God en van zijn geliefde Zoon te zijn, zullen zij hier naar alle waarschijnlijkheid in slagen.
OP HUN OMGANG LETTEN
27-29. (a) Welk schriftuurlijke beginsel vermeldde de apostel Paulus met betrekking tot omgang? (b) Wat is omgang, en wanneer is deze slecht?
27 Ouders die hun kinderen ervoor willen behoeden slachtoffers van de generatiekloof te worden, met het gevolg dat zij in de afgrond van druggebruik en immoraliteit storten, dienen te beseffen hoe belangrijk het is dat zij op de omgang van de jongelui letten. De bijbel vermeldt duidelijk het beginsel voor succes: „Wordt niet misleid. Slechte omgang bederft nuttige gewoonten.” „Slechte omgang bederft goede zeden” (NBG). — 1 Kor. 15:33.
28 De apostel Paulus waarschuwde hier niet slechts voor contact met wereldse personen. Hoe dat zo? Welnu, wat is omgang? Het Griekse woord betekent „in gezelschap zijn met” of „gemeenschap hebben met”. Het Engelse woord is afgeleid van een Latijns woord dat „voegen aan, verenigd met”, „voegen bij, verbonden” betekent. Met andere woorden, u wordt een metgezel of een bondgenoot van iemand wiens gezelschap u zoekt. Het komt neer op een verbroedering, waarbij u het streven en de genoegens van degenen met wie u omgaat, tot de uwe maakt. Dit is iets slechts indien de omgang wereldse personen betreft, aangezien goede zeden en gewoonten hieronder te lijden zullen hebben.
29 Soms leren ouders door schade en schande dat toezicht uitoefenen op de omgang van hun kinderen de sleutel tot het vermijden van hartepijn vormt. Maar waarom zouden zij dit op zulk een pijnlijke wijze moeten leren? Jehovah’s Woord verschaft de leiding die ouders nodig hebben om kinderen op succesvolle wijze groot te brengen.
ZEGENINGEN ALS GEVOLG VAN EEN JUISTE OPLEIDING
30. (a) Welke beloningen ontvangen ouders die hun kinderen vanaf hun prille jeugd de juiste opleiding geven? (b) Hoe wordt dit door een ervaring op een middelbare school geïllustreerd?
30 Wat een beloningen ontvangen ouders die hun kinderen opleiden in de weg die zij dienen te gaan! Zij zullen veel vreugde ervaren en zij vermijden het verdriet, de hartepijn en de schande die onvermijdelijk zullen komen wanneer een kind het slachtoffer van de generatiekloof wordt en zijn eigen weg gaat (Spr. 17:21; 29:15). Gedurende een klassebespreking van maatschappelijke problemen op een middelbare meisjesschool, werd de kwestie van de generatiekloof ter sprake gebracht. Aangezien de bespreking eenzijdig was, werd aan de meisjes gevraagd voor de bespreking tijdens de volgende les hun ouders mee te brengen. De ouders van een leerlinge die een Getuige is, troffen er regelingen voor aanwezig te zijn. De vader zei:
„Wij waren de enige ouders die aanwezig waren. Er waren ook twee leraren aanwezig. De bespreking begon doordat de meisjes hun vinger opstaken en vragen stelden wanneer wij hen aanwezen. De meisjes hadden belangstelling voor onze houding ten aanzien van streng onderricht, straf, vrijheid, ontspanning, oorzaken van de generatiekloof, enzovoort. Onze antwoorden waren op de bijbel gebaseerd, waarnaar wij verwezen als de gelegenheid zich hiertoe leende.
Wij zetten uiteen dat wanneer een gezin overeenkomstig bijbelse beginselen leeft, er geen generatiekloof is. Dit scheen een diepe indruk op de meisjes te maken, en aan het einde van de veertig-minutenperiode vroegen zij of wij gedurende nog een lesperiode konden blijven, wat wij deden.
Het was voor de meisjes heel duidelijk dat er in ons gezin geen communicatiekloof was. Nadat wij waren weggegaan, merkten enkele meisjes tegenover onze dochter op dat zij graag met haar van ouders wilden ruilen. Velen erkenden dat zij liever in een huisgezin woonden waar streng onderricht werd gegeven en tevens liefde heerste, dan in een huisgezin waar ouders en kinderen niet met elkaar van gedachten konden wisselen.”
31. Herhaal de voortreffelijke beginselen die ouders zullen helpen een generatiekloof in hun gezin te voorkomen.
31 Ja, de verheven beginselen van de bijbel verschaffen de brug via welke het voor ouders en kinderen mogelijk is onderling contact met elkaar te onderhouden, in het besef dat zowel volwassenen als tieners kinderen zijn van een Grote Vader die weet hoe hij in liefde streng onderricht moet toedienen. Leid kinderen dus vanaf hun prilste jeugd op en doe uw best het communicatiekanaal open te houden, terwijl u hen aanmoedigt — niet door ongunstige vergelijkingen te maken, die alleen maar een averechtse uitwerking hebben, maar door op de meest verheven Voorbeelden te wijzen die wij kunnen navolgen. Breng tijd met uw kinderen door en let op hun omgang. Dan zult u de zegeningen voor zulk een juiste opleiding ervaren, want „de vader van een rechtvaardige zal zonder mankeren blij zijn; wie vader wordt van een wijze, zal zich ook over hem verheugen. Uw vader en uw moeder zullen zich verheugen, en zij die u baarde, zal blij zijn.” — Spr. 23:24, 25.
[Illustratie op blz. 460]
Breng tijd met uw kinderen door