Houd misdadigheid buiten uw huis
KORT geleden zag men overal in de stad New York aanplakbiljetten met de slagzin: „Wanneer het gezinsleven ophoudt, begint de misdaad.” Velen die het ernstige probleem van de jeugdmisdaad bestuderen, stemmen met die conclusie in. Hun commentaar dient alle ouders te interesseren.
Vooral de bevindingen van S. en E. Glück, directeuren van het centrum voor onderzoekingen op het gebied van de criminologie aan de rechtshogeschool van Harvard, zijn interessant. Na dertig jaar lang een studie te hebben gemaakt van misdadigheid en overtredingen, zijn zij onder de indruk gekomen van „de opvallend grote rol die de omgang tussen de verschillende gezinsleden bij het ontstaan van misdadigheid speelt; van het zeer duidelijke gebrek aan nauwe omgang tussen de vaders van misdadigers en de jongens; en van de onthullingen betreffende een bijna volkomen ontbreken van enige gezinseenheid”. Dit wordt door andere onderzoekingen bevestigd.
In Buffalo, New York, bleek uit een recente studie van jeugdmisdadigers dat „er in niet één van deze gevallen van een werkelijk gezond thuis en een heilzame gezinsverhouding sprake was”. Een verslag over jeugdmisdadigheid in India zei: „Uiteindelijk zal het gezin het enige en meest hoopvolle middel blijven om de jeugdige misdadiger een moreel hoogstaande aard en respect voor orde en wet terug te geven.” Tot deze conclusie komt ook dr. H.A. Snyder: „Indien er enig geneesmiddel voor geringschatting van de wet, een gebrek aan morele waarden en het ontbreken van religieuze leiding bestaat, dan blijkt wel dat de gezinskring daarvoor in de eerste plaats in aanmerking komt.” De moeilijkheid is dat het gezinsleven niet meer is wat het vroeger was.
HET VERANDERDE GEZINSLEVEN
Ten eerste heeft het moderne gezin de samenhang die er vroeger bestond, verloren. In vroeger tijden, toen vader op het land aan het werk was en „werkende moeders” in de keuken stonden, hielden de ouders meer toezicht op de kinderen. Door het bijbel lezen van de ouders namen de kinderen krachtige morele waarden in zich op. De ouders waren streng, maar zij lieten de kinderen weten dat zij gewenst en geliefd waren. Er was geen oude auto waarin zoonlief snel aan de waakzame ogen van vader kon ontsnappen. In plaats dat men dure ontspanning zocht, bracht men zijn tijd gezellig door in de huiskamer. De familie vormde een team, „allen voor één en één voor allen”. Zelfs de kleintjes droegen de verantwoordelijkheid iets tot het welzijn van de anderen bij te dragen door geschikte karweitjes te verrichten. In die tijd genoten gezinnen onder elkaar de wisselwerking van eenheid, liefde, orde, verantwoordelijkheidsbesef en wederzijds respect, waardoor misdadigheid tot een minimum werd beperkt. Met de komst van de voorzegde „kritieke tijden . . . die moeilijk zijn door te komen” is het gezinsleven in vele huizen echter heel anders geworden. — 2 Tim. 3:1, 2, NW.
De industriële en technische vooruitgang en de wereldoorlogen hebben vaders en moeders naar de fabriek getrokken. De migratie van dorpen naar steden en van het ene land naar het andere heeft de vitale banden met stabiliserende tradities verbroken. De auto heeft de kinderen uit de huizen weggehaald, onder het ouderlijk toezicht vandaan. In het leven van velen is de morele invloed van de bijbel ondermijnd door de opleving van de evolutietheorie en de gewaagde aanvallen van „hogere critici”. Dit alles heeft de weg gebaand voor een beschamend losse moraal. Seksualiteit en gewelddadigheid zijn in nog grotere mate het thema geworden van films, tijdschriften, nieuwsbladen, radio en televisie.
In deze nieuwe atmosfeer is het huis hoe langer hoe meer een tankstation in plaats van een opvoedingscentrum geworden. De bevliegingen van de jongeren, en niet de wil van de ouders, zijn vaak bepalend voor wat er in het gezin gebeurt. In plaats van de vroegere eenheid is er nu een situatie ontstaan waarbij ieder gezinslid maar al te vaak alleen voor „nummer één, en dat ben ik” zorgt. Voor velen zijn geld en pretjes het enige waarnaar zij streven. Niet-ethische praktijken worden als „handig” en knap beschouwd. Idealistische jongeren zien vele volwassenen slechts lippendienst aan wet en moraliteit geven. Gedesillusioneerde en wereldsgezinde jongeren hebben de maatschappij der volwassenen verworpen en een eigen moraal aanvaard die past bij de maatschappij van de straat. Daar worden bij het ontbreken van het leiderschap van volwassenen en een doel dat de moeite waard is, „reputatie” en „genot” de belangrijkste dingen in het leven. Jeugdmisdadigers hebben ontdekt dat men dit kan bereiken en behouden door de opwinding van vandalisme, diefstal, vechtpartijen, ervaringen op seksueel gebied en verdovende middelen. Zelfs indien er genoeg werkgelegenheid zou zijn, dan nog zouden deze jongeren niet de voldoening leren kennen die men heeft wanneer men iets tot stand heeft gebracht. Er bestaat geen werkelijke drijfveer om te werken en te sparen voor iets wat zij kunnen stelen. Het is begrijpelijk dat de jeugdmisdadigheid is uitgegroeid tot wat de Newyorkse rechter S. Leibowitz onlangs „een probleem dat even ernstig is als een grote wereldbrand” heeft genoemd. Niettegenstaande dit kunt u, indien u dat werkelijk wenst, die brand buiten de deur houden.
OUDERS EN KINDEREN OPVOEDEN
De eerste stap die ouders dienen te nemen, is „niet langer onredelijk [te zijn], maar [te blijven] vaststellen wat Jehovah’s wil is” (Ef. 5:17, NW). Autoriteiten op dit gebied ontdekken vaak dat het moeilijker is met de ouders van jeugdige misdadigers om te gaan dan met de jongeren zelf. Ouders zijn het beste in staat misdadigheid te voorkomen wanneer zij Gods Woord zorgvuldig bestuderen en de beginselen ervan enthousiast toepassen. Dan kunnen zij hun kinderen grootbrengen „in het strenge onderricht en de gezaghebbende raad van Jehovah” (Ef. 6:4, NW). Dit geeft ouders het vertrouwen waaraan het velen schijnt te ontbreken. Het probleem: ben ik te streng of ben ik te laks, wordt erdoor opgelost, want de bijbel geeft aan dat het goed is krachtig op te treden, rechtvaardigheid met barmhartigheid te verzachten, maar iets verkeerds niet geheel en al ongestraft te laten.
Wanneer ouders zich van hun verantwoordelijkheden kwijten, kunnen zij de kinderen leren welke er op hén rusten. Wees niet bang dat uw kind daardoor een „schuldcomplex” zal krijgen. Maak hem duidelijk dat God, uzelf en de maatschappij hem zullen belonen voor goede werken en hem zullen straffen voor opzettelijke overtredingen; dat u en uw kind beiden de verantwoordelijkheid dragen zich aan Gods wet te houden; dat er één wet voor u beiden is, zonder partijdigheid. De methode die God voor u aangeeft om uw kinderen zijn wetten duidelijk te maken, staat vermeld in Deuteronomium 6:7: „Gij zult . . . daarover spreken, wanneer gij in uw huis zit, wanneer gij onderweg zijt, wanneer gij nederligt en wanneer gij opstaat.” Leg uw kinderen uit dat het Gods voornemen is gehoorzame mensen in zijn rechtvaardige nieuwe wereld te laten leven (2 Petr. 3:13). Maak het hun glashelder dat een dief, een hebzuchtig iemand of een opstandige jongen of een opstandig meisje niet in Gods koninkrijk zullen komen. — 1 Kor. 6:9, 10; Ps. 37:9; Ezech. 9:6.
Wanneer u thuis uw kind goddelijke beginselen inprent en deze zelf in acht neemt, zal het kind morele waarden in zich opnemen en een geesteshouding ontwikkelen waardoor deze goddelijke invloed wordt weerspiegeld. Ongeacht de veranderende moraal van de maatschappij en ondanks de dingen die andere jongeren doen, zal uw kind misdadigheid vlieden omdat hij weet wat in Gods ogen goed en verkeerd is. Hij zal het goede willen doen indien u nauw verband legt tussen gehoorzaamheid aan Gods wet en zijn doel in het leven.
EEN DOEL EN VERANTWOORDELIJKHEID
Het ontbreken van een doel in hun leven is er de oorzaak van dat vele jongeren in moeilijkheden komen. Zij zijn als een schip zonder bestemming. Zonder de bijbel om hen te leiden, hebben zij niet eens een roer. Aan welk beroep uw kind ook de voorkeur geeft om in zijn onderhoud te voorzien, het is aan u hem te tonen dat zijn voornaamste doel in het leven is, met God te wandelen en eeuwig leven te verwerven (Joh. 17:3). Zet uiteen hoe hij nu, ondanks onze kritieke tijd, vrede en veiligheid kan genieten indien hij zich het doen van Gods wil ten doel stelt. Wanneer hij dit doel vastberaden nastreeft, zal hij inzien dat lezen, schrijven en het bestuderen van de gewijde en wereldlijke geschiedenis middelen zijn om zijn doel te bereiken. Hij zal begrijpen dat spijbelen een verspilling is van kostbare tijd, dat studeren een verstandige belegging is en dat zelfs kleine overtredingen hem zouden kunnen beletten zijn doel in het leven te bereiken. Wanneer hij inziet wat zijn fundamentele doel in het leven is, laat hem dan merken dat zijn doel reeds nu van belang is, door hem een bepaalde verantwoordelijkheid te geven.
Het spelen van een verantwoordelijke, produktieve rol in het leven dient een belangrijk onderdeel van het levensdoel van uw kind uit te maken. Hij dient zich dit besef van verantwoordelijkheid en produktiviteit zo spoedig mogelijk eigen te maken. U kunt ermee beginnen door hem te leren zich zelf aan te kleden en zijn kleren, speelgoed en boeken op te ruimen. Indien u in een buitenwijk woont, zijn er hoogstwaarschijnlijk vele verantwoordelijkheden die u hem kunt toewijzen, zoals het maaien van het gras, het knippen van de heg, het bijeenharken van de bladeren, het schilderen van een schutting, het schoonmaken van de zolder of de kelder. Indien u in een huurhuis in de binnenstad woont, kunnen kinderen de tafel dekken, de vaat wassen en afdrogen, de kleden stofzuigen, en de vloeren in de was zetten, de meubelen afstoffen en wrijven en de kleren strijken en dan zijn er nog altijd de bedden en de boodschappen. Indien dit niet voldoende mogelijkheden biedt, is nog een plaats waar u hem verantwoordelijkheid kunt leren de vergaderzaal van de gemeente.
Moedig uw kind aan vrijwillig zijn hulp aan te bieden bij het schoonhouden van de zaal of het recht zetten van de stoelen, het vouwen van bijbelse traktaten, het sluiten van de ramen wanneer de meesten al naar huis zijn en het sneeuw ruimen. Geef het goede voorbeeld door zelf, indien dit maar enigszins mogelijk is, uw hulp aan te bieden.
Door dergelijke toewijzingen te behartigen, zal uw kind iets leren waaraan het de opvoeding van misdadige kinderen zo merkbaar ontbreekt — hoe te werken en hoe met anderen samen iets te doen. Hij zal ondervinden wat een vreugde het geeft wanneer hij iets goed heeft volbracht. Dat gevoel gaat gepaard met respect en betekent een stap op de weg naar rijpheid. Laat uw zoon deze les niet door schade en schande leren, zoals een jongen van negentien jaar. Pas nadat hij zijn straf in een rijkswerkinrichting had uitgezeten, kon hij zeggen: „Zij hebben me geleerd hoe ik moet werken, en wat een . . . genoegen het een mens kan schenken iets voor zichzelf te doen.” Wanneer u uw kind verantwoordelijkheden opdraagt, schept u tevens een mogelijkheid na te gaan of hij initiatief ontplooit en grondig en betrouwbaar is. Het is zoals Spreuken 20:11 zegt: „Reeds een knaap laat zich door zijn handelingen kennen, of zijn doen zuiver is en recht.” Er kan speciale aandacht worden besteed aan punten in zijn aard die voor verbetering vatbaar zijn. Wanneer hij zich trouw van zijn taken kwijt, is dit een goede gelegenheid voor een complimentje en extra voorrechten. In dit verband bent u in de gelegenheid hem te leren hoe hij voor dingen die hij graag heeft, moet werken en sparen. Als uw nakomeling is uw kind natuurlijk niet volmaakter dan u. Verlang geen volmaaktheid, maar laat ook geen noodzakelijk streng onderricht achterwege.
STRENG ONDERRICHT EN LIEFDE
Zeg wanneer u instructies of bevelen geeft wat u meent en meen wat u zegt. Indien u op een vitterige manier opdrachten geeft, leert u uw kind hoe hij ongehoorzaam kan zijn, want hij weet dat hij uw bevel kan negeren en dat u daarop zult reageren door het te herhalen. Hij zal echter niet dralen indien u laat zien dat u zult doen wat u zegt. Natuurlijk is het vaak verstandig een reden voor een bepaald gebod of een beperking te geven. Misschien bent u van mening dat u uw kind geen reden behoeft op te geven voor uw bevelen, maar bedenk dit eens: Wanneer uw kind begrijpt waarom iets verstandig of dwaas is, zal hij een goede reden hebben de verstandige handelwijze te kiezen wanneer u niet aanwezig bent. Let eens op hoe veelvuldig de bijbel de reden vermeldt waarom een bepaalde handelwijze goed of verkeerd is. Volg dat goede voorbeeld na. — Spr. 23:20, 21; 24:15, 16, 19, 20.
Wanneer uw kind, ondanks uw goede raad, toch de dwaze handelwijze volgt, denk dan aan Spreuken 22:15 (NW): „Dwaasheid is aan het hart van een knaap gebonden; de roede van streng onderricht zal deze ver van hem verwijderen.” Jehovah dringt er bij u op aan een jongen het strenge onderricht niet te onthouden (Spr. 23:13, 14, NW). U weet wanneer uw kind zijn boekje te buiten gaat, en hoogstwaarschijnlijk weet hij dit zelf ook. Een jonge misdadiger vertelde een journalist: „Ik heb nooit een pak slaag gehad, hoewel ik eigenlijk vaak vond dat ik het verdiende.” Irriteer uw kinderen niet door de „regels” voortdurend te veranderen of de ene dag een daad van ongehoorzaamheid te bestraffen en de volgende dag niet. Volg Jehovah na. Leef in overeenstemming met uw woorden, wees consequent en geef uit liefde streng onderricht. — Spr. 13:24; Hebr. 12:6.
In deze kritieke tijden, nu velen geen natuurlijke genegenheid koesteren, is het belangrijk dat uw kind weet dat u van hem houdt en dat hij gewenst is (2 Tim. 3:3, NW). Wanneer u redelijke beperkingen stelt ten aanzien van een goed gezelschap en de tijd waarop hij thuis moet zijn, en u streng op die bepalingen staat, toont u dat u een liefdevolle ouder bent die werkelijk iets om uw kind geeft. Het kind voelt dat u van hem houdt — hoewel hij het op het moment misschien niet erg waardeert — wanneer u erop staat dat hij altijd toestemming vraagt om ergens heen te gaan en u vertelt met wie hij meegaat. Steeds weer komt men tot de ontdekking dat wanneer kinderen op heterdaad betrapt worden, bij winkeldiefstallen bijvoorbeeld, hun ouders er geen idee van hebben waar zij zijn. Indien u werkelijk iets om uw kind geeft, zult u ervoor zorgen dat u dit weet. U zult uw kind ook leren uit de buurt te blijven van iedereen die hem, door hem uit te lachen of door dwang uit te oefenen, ertoe zou kunnen brengen tegen de wil van zijn God of zijn ouders in te gaan. Leer hem dat alleen zijn reputatie bij God werkelijk telt. Wordt uw gezin door tegenspoed getroffen, toon uw kind dan hoe hij zich om troost en leiding tot God kan wenden. Dit alles is een onderdeel van de onschatbare opvoeding van uw kind in de weg tot het eeuwige leven. — Spr. 22:6.
Indien u uw kind het Koninkrijk als zijn doel hebt gegeven, indien u hem hebt geleerd voor leiding Gods Woord op te slaan en hem erin hebt geoefend verantwoordelijkheden te dragen, dan zal hij inzien dat vandalisme, diefstal, immoraliteit en alle andere vormen van misdadigheid alle dingen zijn die hem van de weg die tot het leven leidt, kunnen afbrengen (Matth. 7:14). Houd misdadigheid buiten uw huis door uw huisgezin strikt in overeenstemming met Jehovah’s gezaghebbende raad te leiden. „Door wijsheid wordt een huis gebouwd, door verstand wordt het bevestigd.” — Spr. 24:3.