De christelijke zienswijze omtrent verkering

Nuttige feiten die jonge mensen dienen te weten

OVERAL ter wereld is trouwen een normale zaak. Hoewel velen dit mag verbazen, is dit niet het geval met verkering. En zelfs in veel landen waar verkering gebruikelijk is, zijn de gewoonten zeer verschillend.

Voor mensen die verkering als normaal aanvaarden, is het misschien moeilijk te begrijpen dat men dit gebruik in bepaalde landen niet kent. Maar mensen die in landen leven waar verkering niet voorkomt, zouden even verbaasd kunnen zijn over enkele van de gewoonten in landen waar verkering normaal is. Zij zouden enkele van deze gewoonten zelfs wel wat aanstotelijk kunnen vinden.

In plaats van er een bekrompen zienswijze op na te houden en te denken dat de enige manier waarop moet worden gehandeld de manier is waarop bij ons wordt gehandeld, is het dus veel beter onze denkwijze te verruimen. Wordt per slot van rekening niet door de manier waarop de dingen aflopen, door de gevolgen, bepaald hoe goed of hoe slecht bepaalde gewoonten zijn? Wij lezen in de bijbel, in Prediker 7:8: „Beter is het einde naderhand van een zaak dan het begin ervan.” En wij moeten toegeven dat in veel landen waar verkering de gewoonte is, een groot percentage van de huwelijken niet goed afloopt maar in een echtscheiding eindigt.

ALGEMENE GEWOONTEN

Waar u mee te maken hebt, is in feite: Wat is de algemene gewoonte waar u woont? In sommige landen of streken ontmoeten de toekomstige bruid en bruidegom elkaar niet eerder dan op hun trouwdag. Alle regelingen voor hun huwelijk zijn door anderen getroffen — door hun respectieve ouders of misschien door een „koppelaar(ster)” of „bemiddelaar” die de ouders (of, in sommige gevallen, de toekomstige echtgenoot zelf) misschien in de arm hebben genomen. Dit regelen van een huwelijk zonder voorafgaande verkering vinden velen misschien niet verkieslijk, maar bij anderen is het de gewoonte. En wij dienen op te merken dat het een gewoonte is die wij niet als in strijd met Gods Woord de bijbel kunnen veroordelen.

Wij vinden deze gewoonte geïllustreerd in het huwelijk van Abrahams zoon Isaäk met Rebekka, hetgeen u kunt lezen in Genesis hoofdstuk 24. En over Isaäks zoon Jakob lezen wij dat deze, toen hij Labans dochter Rachel wilde trouwen niet haar, maar haar vader een huwelijksaanzoek deed, waarbij hij Laban om diens toestemming voor het huwelijk vroeg (Gen. 29:15-20). Deze huwelijken van ware aanbidders waren bovendien succesvol.

Er bestaat eigenlijk maar één reden waarom een christen bezwaar zou kunnen maken tegen een huwelijk onder een dergelijke regeling. Welke? Dat zou zijn wanneer onder deze regeling verlangd zou worden dat men met iemand trouwt die geen medegelovige in de ware God, Jehovah, en geen discipel van Gods Zoon Jezus Christus is. — Vergelijk Deuteronomium 7:3, 4; 1 Korinthiërs 7:39; 2 Korinthiërs 6:14.

Wat in het volgende artikel wordt gezegd, heeft dus niet ten doel de gewoonte van het hebben van verkering te bepleiten noch bestaande gewoonten in vele landen te negeren of de waarde ervan te kleineren. Het heeft veeleer ten doel aan de hand van Gods Woord goede raad te geven, in het bijzonder aan jonge mensen in landen waar de gewoonte van het hebben van verkering bestaat.

TIENERHUWELIJKEN

En hoewel dit volgende artikel in de eerste plaats tot jonge mensen is gericht, wil het hen niet aanmoedigen vroeg te trouwen. De harde feiten tonen aan dat tienerhuwelijken nu eenmaal niet dezelfde kans van slagen hebben als wanneer één of beide personen een rijpere leeftijd hebben bereikt. Een socioloog merkte in dit verband op: „Onderzoekingen tonen aan dat tienerhuwelijken over het algemeen worden gekenmerkt door een hoog echtscheidingscijfer of een groot aantal ongelukkige huwelijken vergeleken met op latere leeftijd gesloten huwelijken.”

Aan de andere kant is er geen schriftuurlijke grond om alle huwelijken tussen zulke jonge personen zonder meer af te keuren. Over het algemeen verlenen de wetten van het land de ouders het recht hun rijpe oordeel te gebruiken om te bepalen wat volgens hen het beste voor hun kinderen is en wat hen het gelukkigste zal maken en het gunstigst voor hen zal zijn. Zij kunnen beslissen hun zoons of dochters die onder hun jurisdictie staan toestemming te geven te trouwen of niet. De vele problemen van onze tijd en het grote percentage mislukte huwelijken dient hun stellig tot voorzichtigheid te manen. En het dient nadenkende jonge mensen eveneens tot voorzichtigheid te manen, in plaats van ’overhaast te trouwen en het hun leven lang te berouwen’. Het is dwaas om ijlings door een deur te rennen louter omdat deze openstaat, als men niet eens weet wat er zich aan de andere kant bevindt.

Bovenal dienen alle verstandige mensen, of zij nu jong zijn of oud, Gods leiding te zoeken. Ja, „wentel uw werken op Jehóvah en uw plannen zullen stevig bevestigd worden”, want „het hart van de aardse mens mag dan zijn weg uitdenken, maar Jehovah zelf leidt zijn schreden”. — Spr. 16:3, 9.