-
Een onderwezen tong — „om de vermoeiden aan te moedigen”De Wachttoren 1982 | 1 september
-
-
Ja, wat kunnen wij allemaal dankbaar zijn dat onze God iemand is die blij is met onze gaven en offers ’naar hetgeen wij hebben, niet naar hetgeen wij niet hebben’. Dit is waar of wij nu geestelijke of stoffelijke offers brengen of offers op het gebied van onze fysieke kracht. — 2 Kor. 8:12.
Toch moet een depressief persoon er soms misschien bij worden geholpen verstandiger te zijn in de wijze waarop hij zijn kracht gebruikt. Een zuster die aan een ernstige depressie leed, merkte op: „Ik was onevenwichtig. Ik kon geen ’nee’ zeggen. Iedere keer wanneer iemand mij vroeg iets te doen, zei ik altijd: ’Ja hoor.’ Ik moest leren zeggen: ’Nee, het spijt me. Ik kan het echt niet. Misschien kan ik je een andere keer helpen.’ Ik moest dit leren omdat ik anders helemaal doordraaide.” Iemand die voortdurend probeert boven zijn kracht te werken, zou in een ernstige depressie kunnen geraken. De wijze man adviseerde: „Word niet al te rechtvaardig, en betoon u niet bovenmate wijs. Waarom zoudt gij verwoesting over uzelf brengen? Wees niet al te goddeloos, en word niet dwaas. Waarom zoudt gij sterven als het uw tijd niet is?” — Pred. 7:16, 17.
Het kost werkelijk moeite om vertroostend tot terneergeslagen zielen te spreken. Men moet dit leren door acht te slaan op de raad van Gods Woord. Ook moet men leren met inzicht te handelen. Maar de resultaten zijn het alleszins waard.
Stelt u zich de vreugde eens voor te zien dat iemand die gebroken is door smart — en die onder tranen zijn of haar gevoelens uit — begint te veranderen; geleidelijk aan begint een sprankje vreugde de tranen te vervangen. Een glimlach verwarmt nu het gezicht. Hoe dankbaar is zo’n persoon voor de hulp van een liefdevolle, begrijpende herder! En hoe behaagt dit bovenal onze meedogende hemelse Vader, die „de terneergeslagenen troost”. — 2 Kor. 7:6.
-
-
Waarschuwing tegen afspraakjesDe Wachttoren 1982 | 1 september
-
-
Waarschuwing tegen afspraakjes
„Verkering is al zo oud als de wereld, maar het maken van afspraakjes als maatschappelijk gebruik is een puur twintigste-eeuws verschijnsel”, zegt een artikel in de London Sunday Telegraph met de titel: „Afspraakjes maken is schadelijk.” Nog wat nauwkeuriger wijst het tijdschrift erop dat deze gewoonte „tijdens en na de Eerste Wereldoorlog in zwang raakte onder de studenten van de Ivy League universiteiten in Amerika. . . . Populair gemaakt door de film, verbreidde ze zich razendsnel”. Doordat „het essentiële motief om te trouwen dikwijls volstrekt ontbreekt”, is de moderne manier van afspraakjes maken „een vorm van misplaatste vrijetijdsbesteding” geworden, zegt het artikel. Wat zijn de ’schadelijke’ gevolgen? „Dat kunnen spanning, depressie, ziekte, geestesstoornissen, kwalen, onwettige geboorten, abortus en zelfs zelfmoordpogingen zijn. En niet te vergeten die jaarlijkse overvloedige oogst aan voortijdige huwelijken, die bij voorbaat zijn gedoemd te eindigen in de bitterheid van een echtscheiding.” Volgens het artikel draagt het te vroeg maken van afspraakjes ertoe bij iemands interessensfeer te verarmen en zijn persoonlijke ontwikkeling te vertragen.
In plaats van verstrikt te raken in dit „maatschappelijk gebruik” en deze „misplaatste vrijetijdsbesteding”, zullen christelijke jongeren er daarom goed aan doen voordeel te trekken van de vrijheid en energie die zij hebben, ten einde hun belangstelling, bekwaamheden, kennis en christelijke omgang te ontwikkelen en te verruimen. Dan leggen zij „voor zichzelf een voortreffelijk fundament voor de toekomst veilig als een schat weg . . ., opdat zij het werkelijke leven stevig mogen vastgrijpen”. — 1 Tim. 6:19.
-