Maar gokken is nooit „onschuldig en liefdadig” geweest. Het is een vorm van hebzucht, waarbij men andermans geld tracht te verkrijgen zonder ervoor te werken. De zienswijze van de bijbel is: „Laat een ieder doen zoals hij in zijn hart heeft besloten, niet met tegenzin of onder dwang, want God heeft een blijmoedige gever lief” (2 Kor. 9:7). De bijbel geeft ook de raad: „Wie steelt, stele niet meer, maar laat hij liever hard werken, door met zijn handen goed werk te doen, opdat hij iets aan de behoeftige kan uitdelen.” — Ef. 4:28.

Claudius Ptolemaeus — een bedrieger

● Hoe zeker kunnen wij zijn van de heden ten dage aanvaarde chronologie van het oude Babylonische Rijk? Vele jaren lang hebben chronologen groot vertrouwen gesteld in de koningenlijst van Claudius Ptolemaeus, een Grieks geleerde uit de tweede eeuw die vaak als de grootste sterrenkundige van de oudheid wordt beschouwd.

De aan de Johns Hopkins Universiteit verbonden natuurkundige Robert R. Newton levert in zijn nieuwe boek De misdaad van Claudius Ptolemaeus echter het bewijs dat veel van Ptolemaeus’ astronomische waarnemingen „opzettelijk verzonnen” waren om overeen te stemmen met zijn vooropgezette theorieën, „zodat hij er aanspraak op kon maken dat de waarnemingen de geldigheid van zijn theorieën bewezen”.

In zijn bespreking van Newtons boek merkt het tijdschrift Scientific American op: „Het kan zijn dat Ptolemaeus in zijn vervalsing zo ver is gegaan dat hij de lengte van de regeringen van Babylonische koningen heeft verzonnen. Aangezien de moderne reconstructie van de Babylonische chronologie grotendeels gebaseerd is op een koningenlijst die door Ptolemaeus werd gebruikt om er de datums van beweerde Babylonische waarnemingen mee vast te leggen, ’zal nu’, volgens Newton, ’de hele hierbij betrokken chronologie herzien moeten worden en zal elke afhankelijkheid van Ptolemaeus’ lijst [van koningen] eruit verwijderd moeten worden’.” — Oktober 1977, blz. 80.

Deze ontdekking illustreert waarom men zich niet kan verlaten op wereldse geschiedenis en chronologische berekeningen wanneer ze met de bijbel in strijd zijn. In tegenstelling tot wereldse geschiedkundigen hadden de bijbelschrijvers er geen voordeel bij de feiten verkeerd voor te stellen. Bovendien werd wat zij schreven deel van „de gehele Schrift”, die „door God geïnspireerd” is. — 2 Tim. 3:16.

Wat bedoelde de wijze man?

WIJSHEID kan een heilzame uitwerking hebben op degene die haar bezit. „Wie is als de wijze?”, schreef koning Salomo. „En wie kent de uitlegging van een zaak? Het is ’s mensen wijsheid die zijn aangezicht doet stralen, en zelfs de strengheid van zijn aangezicht wordt veranderd ten goede.” — Pred. 8:1.

Iemand die waarlijk wijs is, neemt in de menselijke samenleving een zeer bijzondere, onvergelijkelijke plaats in. Afgezien van een ander wijs persoon, is er niemand gelijk hem. Hij kent de „uitlegging van een zaak”, dat wil zeggen, hij bezit het vereiste inzicht om hoofdbrekende levensproblemen op te lossen.

Zelfs de gelaatsuitdrukking van de wijze mens is aangenaam. Van zijn gezicht straalt een innerlijke vreugde en voldoening uit, waardoor het, terwijl het er anders misschien streng en onaanlokkelijk zou uitzien, nu derhalve een aantrekkelijke uitdrukking aanneemt.

Hoe het hoofd te bieden aan onvolmaakte menselijke heerschappij

Als koning verkeerde Salomo in een goede positie om raad te geven over de wijze waarop men met wijsheid jegens regeerders dient te handelen. Hij zette uiteen: „Houd u aan het bevél van de koning, en dat uit eerbied voor de