zijn hem in de nacht komen stelen terwijl wij sliepen.’ En mocht dit de bestuurder ter ore komen, dan zullen wij hem overreden en maken dat gij onbezorgd kunt zijn.” — Matth. 28:11-14.

Kajafas trachtte daarna wanhopig een halt toe te roepen aan de prediking en het onderwijs van Jezus’ discipelen. In verband met de genezing van een man die van zijn geboorte af lam was, werden Petrus en Johannes gevangen gezet en de volgende dag voor Kajafas en de rest van het Sanhedrin gesleurd. Bij die gelegenheid gelastte het Sanhedrin hen ermee op te houden op basis van Jezus’ naam te spreken. Maar Petrus en Johannes waren vastbesloten de waarheid ondanks Kajafas te blijven bekendmaken (Hand. 4:1-20). Bij een andere gelegenheid ondervroeg Kajafas alle apostelen en vestigde de aandacht op het bevel van het Sanhedrin niet meer op basis van Jezus’ naam te prediken. De apostelen spraken echter hun vaste besluit uit ermee voort te gaan „God als regeerder meer [te] gehoorzamen dan mensen”. — Hand. 5:27-29.

Het was Kajafas die enige tijd later mede veroorzaakte dat Gods getrouwe dienstknecht Stéfanus doodgestenigd werd (Hand. 6:11–7:60). Hij machtigde ook Saulus (Paulus, die later een getrouwe apostel van Jezus Christus werd) Christus’ discipelen in Damaskus te grijpen en hen gebonden naar Jeruzalem te brengen om veroordeeld te worden. — Hand. 9:1, 2.

Al spoedig werd Kajafas’ carrière echter afgesneden. In 36 of 37 G.T. verwijderde Vitellius, een Romeinse functionaris, hem uit zijn ambt. Vernederd en niet in staat de smaad te dragen, pleegde hij, naar verluidt, zelfmoord.

Ja, Kajafas’ pogingen tegen de ware aanbidding hadden geen succes. Juist datgene wat hem het meeste ter harte ging — zijn positie, en de macht, autoriteit en het prestige waarmee deze gepaard ging — verloor hij. Hoewel hij een hogepriester was die zijn invloed ten goede had kunnen gebruiken, stierf hij als een strijder tegen God. — Hand. 5:39.

Kunt u zich dit herinneren?

Hebt u de laatste uitgaven van De Wachttoren zorgvuldig gelezen? Zo ja, dan zult u zich ongetwijfeld de volgende punten herinneren:

● Wanneer is de vrijwillig gekozen ongehuwde staat werkelijk lonend?

De ongehuwde staat is lonend wanneer er een geestelijke reden voor bestaat, het verlangen om over meer tijd te beschikken die gebruikt kan worden om anderen te dienen en hen te helpen de grootse beloning van eeuwig leven vast te grijpen. — Blz. 458.

● Wat wordt in Ezechiël 31:4 afgebeeld door ’de wateren die de symbolische ceder op de Libanon groot deden worden’?

In de Schrift beelden wateren ’volken, scharen en natiën’ af (Openb. 17:1, 15). De wateren beelden derhalve de volken of menselijke hulpbronnen af waaruit de symbolische ceder zijn steun put. — Blz. 493, 498.

● Hoe dient het feit dat Gods ogen altijd op ons gericht zijn, ons ten goede te beïnvloeden? (Spr. 15:3)

Het dient ons ertoe te bewegen ons te allen tijde op een wijze te gedragen die hem behaagt, in het besef dat wij in zijn tegenwoordigheid zijn. — Blz. 547, 548.

● Hoe moeten wij, aangezien Jezus Christus aan het einde van zijn duizendjarige regering het koninkrijk aan zijn Vader overdraagt, de bijbelse verwijzingen begrijpen waarin wordt gezegd dat er „geen einde” aan zijn heerschappij zal komen?

Het Messiaanse koninkrijk zal nooit op een gewelddadige wijze eindigen en de vruchten van de voortreffelijke werken ervan zullen eeuwig blijven bestaan. — Blz. 640.

● Waarom zei de profeet Habakuk dat hij voor een terechtwijzing van de zijde van Jehovah in aanmerking kwam? (Hab. 2:1)

Habakuk kon moeilijk begrijpen hoe Jehovah God de meedogenloze, afgodische Chaldeeën kon gebruiken om Zijn oordeel aan het koninkrijk Juda te voltrekken. Aangezien hij zich afvroeg waarom de Allerhoogste gebruik maakte van de Chaldeeën, die mensen louter beschouwden als vissen en kruipend gedierte — die veroverd en onderworpen moesten worden — erkende de profeet dat hij geholpen moest worden deze kwestie in het juiste perspectief te zien. Hij wachtte derhalve op een verdere openbaring van Jehovah ten einde hiervan op de hoogte gebracht te worden. — Blz. 645, 646.