en Farizeeën zei: „Gij gelijkt op witgekalkte graven, die van buiten weliswaar mooi schijnen, maar van binnen vol doodsbeenderen en allerlei onreinheid zijn.” — Matth. 23:27, NW.

Al het zuurdeeg in de huizen der mensen werd verzameld en vóór de aanvang van het Pascha verbrand. Van de veertiende tot en met de eenentwintigste Nisan, of Abib, werd er geen zuurdeeg genuttigd; slechts ongezuurd brood werd gebruikt. De dag na het Pascha, de 15de Nisan, werd beschouwd als het begin van het zevendaagse feest der ongezuurde broden.

Het feit dat het brood ongezuurd was, herinnerde aan de verdrukking van het volk tijdens de Egyptische slavernij en tevens aan hun haastige vertrek, toen er ook ongezuurde broden werden gegeten (Deut. 16:3). Zuurdeeg is hier een symbool van zonde en menselijk verderf. De apostel Paulus gebruikte het in die zin toen hij zei: „Doet het oude zuurdeeg weg, opdat gij een nieuw deeg moogt zijn, zoals gij ongezuurd zijt. Ja, want Christus, ons pascha, is geslacht. Laten wij het feest daarom niet met oud zuurdeeg vieren, noch met zuurdeeg van slechtheid en goddeloosheid, maar met ongezuurde broden van oprechtheid en waarheid” (1 Kor. 5:7, 8, NW). Er waren goede redenen voor Gods verbod op het eten van gezuurd brood tijdens het Pascha of de aanwezigheid van zuurdeeg ergens in een Israëlitisch huis.

Het Pascha was een vreugdevol feest waarbij een grootse gebeurtenis werd herdacht, maar tegelijkertijd wees het vooruit naar iets wat nog grootser zou zijn, namelijk het offer van het volmaakte Lam Gods, Jezus Christus. Zijn loskoopoffer bevrijdt Jehovah’s gehoorzame aanbidders uit de slavernij aan zonde en dood. Dit is een veel grotere overwinning voor zijn naam, dan de bevrijding van de Israëlieten uit de Egyptische slavernij. Het bewerkstelligt een veel grotere vrijheid dan zij destijds ontvingen.

Velen van Christus’ volgelingen, die geestelijke Israëlieten zijn geworden en met heilige geest tot geestelijke broeders van Christus zijn gezalfd, hebben deze wonderbaarlijke bevrijding reeds ondervonden. Alhoewel zij gestorven zijn, werden zij als geestelijke schepselen opgewekt tot onsterfelijk hemels leven. De grote menigten mensen die het vooruitzicht hebben eeuwig leven op aarde te ontvangen, zullen op Gods bestemde tijd van zonde en dood bevrijd worden. Zeer vele thans levende mensen zullen niet sterven voordat die tijd is aangebroken.

Christus’ dood vervulde de betekenis van het Pascha en de viering ervan werd hierdoor tot een einde gebracht. Nu moet Gods volk Christus’ dood herdenken. Deze gedachtenisviering overschaduwt het oude feest der vrijheid doordat ze herinnert aan de veel grotere vrijheid die Christus voor alle mensen mogelijk heeft gemaakt.

Een helderziende schutter

● In zijn biografie van Amerika’s beroemde Wild West-schutter Wild Bill Hickok, schreef J. W. Buel, die Hickok vrij goed kende: „De zeer weinige intieme vrienden die Bill had, waren heel goed op de hoogte van zijn eigenaardige geloof in het spiritisme. Hij beweerde helderziende te zijn, en wel in het bijzonder wanneer er gevaar dreigde, en uit de vele malen dat hij ternauwernood ontsnapte bleek op de een of andere wijze dat hij werkelijk dit spiritistische gezicht bezat. . . . Wild Bill gaf de plechtige verzekering, dat hij bij al zijn gevechten door geesten omringd was, die hem het hoofd koel lieten houden terwijl ze zijn vijanden voor de gek hielden.” — Life and Marvelous Adventures of Wild Bill.