De zienswijze van de bijbel
Waarom geen drugs gebruiken?
VERDOVENDE middelen, ofwel drugs die bedwelmend werken, hebben een lange en afwisselende geschiedenis achter zich. Ze zijn zelfs voor religieuze doeleinden gebruikt. Dr. Lawrence Stager, een hoogleraar in de Syrisch-Palestijnse archeologie, verbonden aan het Instituut voor Oriëntalistiek van de Universiteit van Chicago, heeft het volgende bericht:
„In Carthago vonden wij papaverzaad, hetgeen op het gebruik van opium wijst. Dat bracht ons ertoe naar meer bewijsmateriaal te zoeken. Zij ontdekten al spoedig dat drugs bij tempelriten werden gebruikt. In Libanon werd in de ruïne van een tempel een grote kruik met marihuana gevonden. Op Kreta werd een terracotta beeldje van een godin gevonden met drie grote papaverbollen die uit haar hoofd opschoten, dus het gebruik van opium was wijdverbreid.” — Popular Mechanics, mei 1978.
Velen zullen misschien verrast zijn te vernemen dat in de oudheid verdovende middelen voor religieuze doeleinden werden gebruikt. Maar wat zij zich waarschijnlijk wel zullen realiseren is dat het hedendaagse gebruik van drugs werkelijk wereldomvattend is. In feite komt het gebruik van verdovende middelen zo algemeen voor, dat sommigen misschien vragen: „Waarom zou ik geen drugs gebruiken?”
Hetzelfde als het gebruik van alcohol?
Sommigen zullen betogen dat op zijn minst het gebruik van „soft” drugs, zoals marihuana, niet verkeerd is. Zij redeneren misschien dat de Schrift het gebruik van alcohol toestaat, en zeggen dat ook dat een drug is. Don Phelps van het Internationale Instituut voor Alcoholmisbruik en Alcoholisme (in de Verenigde Staten) verklaarde: „Steeds meer [18- tot 21-jarigen] keren zich tegelijkertijd tot drugs en alcohol. . . . Dan nemen ze een overdosis van twee soorten drugs in plaats van één.” (Wij cursiveren.) Sommige verwijsbronnen plaatsen dus zowel alcohol als verdovende middelen onder „drugs”. Maar kan iemand werkelijk het gebruik van verdovende middelen rechtvaardigen door te proberen deze op één lijn te stellen met alcoholische dranken?
Aangezien verdovende middelen geen voedsel zijn, hebben ze geen voedingswaarde. Alcoholische dranken echter, zoals wijn, hebben enige waarde op het gebied van voeding. Vanuit dat standpunt bezien bestaat er dus geen overeenkomst tussen alcoholische dranken en verdovende middelen.
Drugmisbruik is schadelijk voor de gezondheid en kan zelfs de dood tot gevolg hebben. Maar een alcoholische drank zoals wijn heeft een bepaalde geneeskrachtige waarde. De christelijke apostel Paulus vertelde zijn medewerker Timótheüs: „Drink geen water meer, maar gebruik wat wijn ter wille van uw maag en uw veelvuldige ziektegevallen” (1 Tim. 5:23). In overeenstemming daarmee zei Dr. C. Raimer Smith, hoewel hij waarschuwde tegen een overmatig gebruik van wijn: „Als middel voor de maag kan wijn gebruikt worden in het geval van dyspepsie, anorexie (gebrek aan eetlust), vermoeidheid, braken, ouderdom, enz.” — The Physician Examines the Bible, blz. 138.
Hoewel de bijbel een matig gebruik van wijn of andere alcoholische dranken niet verbiedt, veroordeelt hij dronkenschap wel. De bijbel verklaart bijvoorbeeld: „Kom niet terecht onder hen die zich bedrinken aan wijn, onder hen die vraatzuchtige vleeseters zijn. Want een dronkaard en een veelvraat zullen tot armoede vervallen, en slaperigheid zal iemand met louter lompen bekleden” (Spr. 23:20, 21). Bovendien veroordeelde de apostel Paulus „drinkgelagen” als behorende tot de onchristelijke „werken van het vlees”. En hij verklaarde nadrukkelijk dat dronkaards „Gods koninkrijk niet zullen beërven”. — Gal. 5:19-21; 1 Kor. 6:9, 10.
Daar de bijbel dronkenschap veroordeelt, is het dan niet redelijk de gevolgtrekking te maken dat het in Gods ogen verkeerd zou zijn wanneer iemand „high” zou worden door het gebruik van verdovende middelen? Grote hoeveelheden alcoholische dranken te gebruiken alleen om ’zijn zorgen te verdrinken’, zou vanuit schriftuurlijk standpunt bezien duidelijk verkeerd zijn. En dit is reeds zo, ondanks het feit dat zulke dranken zowel voedings- als geneeskrachtige waarde kunnen hebben. Hoeveel te meer is het dan onjuist om te proberen in een toestand van welbehagen te geraken door het gebruik van verslavende drugs!
Een vergelijking die tot nadenken stemt
In bepaalde opzichten zijn dronkenschap en drugmisbruik aan elkaar gelijk. Iemand die zoveel drinkt dat hij dronken wordt, kan zichzelf in de ogen van anderen verlagen. Doelend op de onzekere, schadelijke en zeer onverantwoordelijke handelingen van zo iemand, zegt de bijbel: „Wie heeft wonden zonder reden? Wie heeft dofheid van ogen? Zij die lange tijd bij de wijn verblijven . . . Kijk niet naar de wijn wanneer hij een rode kleur vertoont, wanneer hij zijn flonkering in de beker afgeeft, wanneer hij vlot naar binnen glijdt [wanneer voor de drinker alles rood schijnt te zijn en de drank gemakkelijk door de keel naar binnen glijdt]. Op het laatst bijt hij net als een slang, en hij scheidt gif af net als een adder [want drankmisbruik kan iemand lichamelijk en geestelijk ziek maken en kan zelfs dodelijk zijn]. Uw eigen ogen zullen vreemde dingen zien [er kunnen zelfs hallucinaties optreden], en uw eigen hart zal verkeerde dingen spreken [wanneer verkeerde beweegredenen de overhand krijgen].” — Spr. 23:29-33.
Op een vergelijkbare wijze wordt iemand die verdovende middelen gebruikt, onzeker. Hij loopt in lichamelijk en geestelijk opzicht schade op. Verslaving aan verdovende middelen is beslist verontreinigend en daarom schriftuurlijk onjuist (2 Kor. 7:1). Bovendien zal de druggebruiker zeer waarschijnlijk onverantwoordelijk handelen, hallucinaties ondergaan en zwichten voor verkeerde beweegredenen. Zo’n persoon kan schande over zichzelf brengen. Net zoals dronkenschap dus verkeerd is in Gods ogen, is dat ook met drugmisbruik het geval.
Wat valt er over de geest te zeggen?
Langdurig gebruik van verdovende middelen kan iemands geestelijke vermogens aantasten. Op zijn minst wanneer iemand onder directe invloed van verdovende middelen staat, is zijn geest aangetast, vaak zozeer dat hij niet in staat is normaal te redeneren. Het is opmerkelijk dat voordat Jezus aan de paal werd gehangen, ’zij hem wijn vermengd met gal [en klaarblijkelijk ook mirre] te drinken gaven; maar toen hij ervan had geproefd, weigerde hij te drinken’ (Matth. 27:34; Mark. 15:23). Waarom weigerde Jezus dit soort wijn? Omdat deze een verdovend middel bevatte.
Interessant is het commentaar van Vine’s Expository Dictionary of New Testament Words: „Christus weigerde van enig verlichtend of verzachtend middel gebruik te maken; Hij wilde al zijn verstandelijke vermogens behouden ten einde de wil van zijn Vader volledig ten uitvoer te brengen.” Vlak voor zijn dood accepteerde Jezus ongekruide wijn (Joh. 19:28-30). Het feit dat hij de gekruide wijn weigerde te drinken toont aan dat hij gedurende deze laatste beproeving op zijn geloof volledig over al zijn vermogens wilde beschikken.
Op dezelfde manier zouden Christus, volgelingen ernaar moeten streven de macht over hun geestelijke vermogens te behouden zodat zij in staat zullen blijven immoreel gedrag of andere daden die hun verhouding tot Jehovah God zouden kunnen ruïneren, te vermijden. Ook moeten zij God liefhebben met geheel hun verstand (Luk. 10:27). Dit sluit de mogelijkheid uit om verdovende middelen te gebruiken met het doel hallucinaties of andere mentale reacties op te wekken louter om een aangenaam gevoel van welbehagen te ervaren.
Hoewel de voorgaande punten een juist medisch gebruik van drugs niet uitsluiten, geven ze niettemin aan dat godvruchtige personen ieder misbruik van drugs moeten vermijden. Dergelijke factoren verdienen ernstige overdenking wanneer iemand met de vraag geconfronteerd wordt: Waarom zou ik geen drugs gebruiken?