Wat is de zienswijze van de bijbel?

Moet uw baby gedoopt worden?

VANAF het begin is de doop een onderdeel van het christendom geweest. Jezus zelf werd gedoopt en gaf de instructie dat anderen eveneens gedoopt moesten worden.

Misschien zult u spoedig ouder zijn of bent u pas ouder geworden en hebt u zich al afgevraagd of uw kind gedoopt moet worden. Is dit voor uw kind noodzakelijk om Gods goedkeuring te genieten?

De meningen van de kerken der christenheid lopen hierover uiteen. Sommige beoefenen de kinderdoop. Andere dopen echter alleen diegenen die oud genoeg zijn om geloof in de beginselen van de door de kerk onderwezen religie tot uitdrukking te brengen.

De bijbel is de enige betrouwbare bron van informatie over de doop, want alleen de bijbel is „door God geïnspireerd” (2 Tim. 3:16). Propageert de bijbel het dopen van baby’s?

De vroegste bijbelse verwijzingen naar de doop houden verband met de activiteit van Johannes de Doper. Aangaande hem staat in Markus 1:5: „Heel het gebied van Judéa en alle inwoners van Jeruzalem [trokken] naar hem uit, en zij werden door hem gedoopt in de rivier de Jordaan, terwijl zij openlijk hun zonden beleden.” Dit laatste vereiste natuurlijk dat zij oud genoeg waren om zich van hun zondige staat bewust te zijn.

Over Jezus lezen wij: „In de loop van die dagen kwam Jezus uit Nazareth in Galiléa en werd door Johannes in de Jordaan gedoopt. En onmiddellijk toen hij uit het water opkwam, zag hij de hemelen vaneengaan” (Mark. 1:9, 10). Op dat moment was Jezus „ongeveer dertig jaar”. — Luk. 3:23.

Tijdens zijn aardse bediening doopte Jezus niet iedereen persoonlijk. Niettemin werden onder zijn leiding heel wat mensen door zijn discipelen gedoopt. Ook baby’s? Het evangelie van Johannes bericht dat „Jezus meer discipelen maakte en doopte dan Johannes” (Joh. 4:1). Jezus liet zijn volgelingen dus slechts personen dopen die reeds discipelen geworden waren.

Dit helpt ons Jezus’ gebod in Matthéüs 28:19, 20 te begrijpen, waar staat: „Gaat daarom en maakt discipelen van mensen uit alle natiën, hen dopende in de naam van de Vader en van de Zoon en van de heilige geest, en leert hun onderhouden alles wat ik u geboden heb.” Jezus bedoelde hiermee niet dat mensen, en zelfs kinderen, door middel van de doop tot discipelen gemaakt moesten worden. Zijn gebod houdt heel duidelijk in dat iemand pas de doop kan ondergaan nadat hij een discipel geworden is.

Zo was het ook na Jezus’ dood en opstanding. Zij die in 33 G.T. met Pinksteren werden gedoopt, hadden ’het woord [van de apostel Petrus] van harte aanvaard’ (Hand. 2:41). Een groep Samaritanen die werden gedoopt, bestond uit ’mannen en vrouwen’ die de christelijke boodschap „geloofden” (Hand. 8:12). De Ethiopische eunuch die door Filippus werd gedoopt, was reeds een aanbidder van Jehovah (Hand. 8:27, 38). Wat de bijeengekomenen in het huis van Cornelius betreft, op „allen die het woord hoorden” viel heilige geest en zij werden gedoopt. — Hand. 10:44.

In de dagen van Jezus en diens twaalf apostelen, werd de doop verricht door middel van een volledige onderdompeling in water en was het een symbool van iets wat reeds in het hart van de gedoopte had plaatsgevonden. Johannes’ doop werd bijvoorbeeld verricht „als een symbool van [ten teken van, The New English Bible] berouw” (Mark. 1:4). De doop zoals die volgens het bijbelse bericht na 36 G.T. plaatsvond, symboliseerde iemands persoonlijke opdracht om Jehovah’s wil te doen, hetgeen niet op kinderen van toepassing kan zijn.

Dit neemt niet weg dat het thans normaal is wanneer baby’s worden gedoopt, terwijl zelfs veel kerken door besprenkeling of begieting dopen in plaats van door volledige onderdompeling. Hoe zijn deze veranderingen gekomen?

Het ontstaan van de kinderdoop — Waarom?

De apostel Paulus voorspelde dat na de dood van de twaalf apostelen een algemene „afval” van het ware christendom zou komen (2 Thess. 2:3, 6-12). In 1 Timótheüs 4:1 schreef Paulus: „De Geest zegt uitdrukkelijk dat in latere tijden sommigen het geloof zullen opgeven door te luisteren naar dwaalgeesten.” — Nieuwe Testament in de omgangstaal.

Hoe konden die „dwaalgeesten” in verband met de doop een andere leer brengen? Dat kwam door de aanvaarding van heidense, Grieks-religieuze denkbeelden. In de Theological Dictionary of the New Testament staat over de periode na de dood van de apostelen:

„Vreemde elementen kwamen van buiten binnen. Tot dusver waren deze zorgvuldig geweerd door het filter van geprofeteerd en Nieuwtestamentisch geloof. Maar toen uitwendige overeenstemming als kanaal werd gebruikt, stroomden ze binnen. De doop werd een syncretischa mysterie.”

Bijgevolg sloop aan het begin van de tweede eeuw van onze jaartelling het heidense idee dat de doop zonden wegwast en een „wedergeboorte” bewerkstelligt, de christelijke gemeente binnen. Hiervan getuigen onder meer de commentaren van Justinus Martyr, uit de tweede eeuw, die omtrent kandidaten voor de doop opmerkte: „Zij worden door ons gebracht waar water is en ondergaan daar een wedergeboorte.” „In het water ligt voor ons de mogelijkheid kwijtschelding van voormalig bedreven zonden te verkrijgen.”

Waartoe leidde deze vermenging van heidens religieuze begrippen met de bijbelse leer over de doop? A. T. Robertson, kenner van het Grieks, antwoordt ons:

„Uit deze verdraaiing van het symbool van de doop groeide zowel de rite van de begieting als de kinderdoop. En als de doop noodzakelijk is om gered of wedergeboren te worden, dan zullen ook zieken, stervenden en kinderen moeten worden gedoopt.”

Tegen de derde eeuw G.T. was de kinderdoop een algemeen aanvaard kerkgebruik geworden. Orígenes schreef in de derde eeuw: „Omdat de doop heidense smetten wegneemt, daarom dopen wij kinderen.” Orígenes beweerde zelfs, geheel onjuist, dat het dopen van baby’s „een van de apostelen overgeleverde traditie was”.

Kinderen helpen Gods goedkeuring te genieten

Ofschoon de bijbel het dopen van baby’s niet toestaat, kunnen we er wel in lezen wat ouders moeten doen om hun kinderen te helpen Gods gunst te genieten. In Spreuken 22:6 spoort de bijbel ouders aan: „Leid een knaap op overeenkomstig de weg voor hem; ook als hij oud wordt, zal hij er niet van afwijken.”

Het belangrijkste aspect van dit opleidingsprogramma wordt door Paulus aangetipt in zijn brief aan de Efeziërs, hoofdstuk 6, vers 4, waar hij tot ouders zegt: „Irriteert uw kinderen niet, maar blijft hen in het strenge onderricht en de gezaghebbende raad van Jehovah grootbrengen.” Dit betekent dat ouders hun kinderen bekend moeten maken met de inhoud van de Heilige Schrift, waarin Jehovah’s gedachtengangen staan opgetekend. — 1 Kor. 2:16.

De kinderdoop wordt niet in de bijbel geleerd. Het is een gebruik dat stamt uit het heidense bijgeloof dat iemand bij de doop een „wedergeboorte” en reiniging zou ondergaan van in het verleden begane zonden. Volgens de bijbel is het echter niet de doop, maar ’het bloed van Jezus, zijn Zoon, dat ons reinigt van alle zonde’ (1 Joh. 1:7; Hand. 22:16). Zo is het ook niet de doop, maar „het strenge onderricht en de gezaghebbende raad van Jehovah” die een kind in een goedgekeurde verhouding tot Jehovah God zal brengen (Ef. 6:4). Zult u er zich als ouder van kwijten dat uw kind dat onderricht ontvangt?

[Voetnoten]