Bouw een gelukkig gezin op

1. (a) Waarom is de gezinskring de fundamentele eenheid van de menselijke samenleving? (b) Door welke invloedrijke krachten wordt het bestaan van de gezinskring bedreigd?

HET gezin is zowel door deskundigen als leken als de fundamentele eenheid van de menselijke samenleving beschreven. Gezinnen vormen met elkaar dorpen, steden, provincies en uiteindelijk gehele naties. Er wordt algemeen erkend dat goede gezinnen een goede maatschappij betekenen, en toch staat het gezin als nooit tevoren onder druk, zowel van binnenuit als van buitenaf. Er zijn invloedrijke krachten aan het werk waardoor zelfs het bestaan van het gezinsleven wordt bedreigd. Zowel de industriële revolutie, de opkomst van het nationalisme, de roep om onafhankelijkheid als de nieuwe opvattingen over het seksuele leven en het leven zelf hebben hun tol van de gezinskring geëist. In zijn functie als fundament van de menselijke samenleving blijkt de gezinskring bijna verbroken te zijn.

2. Beschrijf de toestanden die er vroeger in de gezinskring heersten.

² In de vroege mensenmaatschappij hield men zich voornamelijk met de landbouw bezig. De vader was het hoofd en de bestuurder van zijn gezin. Stipte gehoorzaamheid vormde de eerste regel van het huis. Gezinnen groeiden met elkaar op, woonden bij elkaar, werkten met elkaar en streden met elkaar. Het huis was het centrum van religieus onderricht. Echtscheiding werd afgekeurd. Personen die zich lieten scheiden, werden als overtreders van Gods wet beschouwd. Hoewel geen van deze factoren volkomen uit het gezinsleven is verdwenen, is de gezamenlijke invloed ervan niet meer zo groot. De tijden zijn veranderd. Sommigen denken dat het met de gezinskring de verkeerde kant op gaat.

3. Welke factoren hebben, naar sommige autoriteiten geloven, tot de ondergang van vroegere beschavingen bijgedragen?

³ Vele historici zijn het er over eens dat de belangrijkste factor bij de ondergang van de Griekse en Romeinse beschaving het verval en de ineenstorting van de gezinskring was. Bovendien schreef een vermaard socioloog aan de Harvard-universiteit onlangs: „In voorbijgegane eeuwen heeft immoraliteit tot de val van menige grote natie bijgedragen. Thans worden zelfs de Verenigde Staten erdoor bedreigd . . . Vele geleerden vragen zich reeds af of er al dan niet verband bestaat tussen de wankele toestand van onze seksuele moraliteit en de stijging in het aantal gevallen van misdadigheid, zelfmoord, jeugdmisdadigheid en krankzinnigheid.” Wat is er, in het licht van deze opmerkingen, voor nodig om de gezinskring te redden en als de fundamentele eenheid van de menselijke samenleving tot zijn juiste grondslag terug te brengen? En, waar het vooral op aankomt, hoe kan men in deze fundamentele eenheid geluk verwerven? Bovendien, hoe kan men een gezin definiëren en om welke reden werd de gezinskring in het leven geroepen?

4. Hoe kan de uitdrukking „gezin” worden gedefinieerd?

⁴ Het gezin is wel beschreven als „een groep van nauw met elkaar verbonden individuen of groepen, of een groep die uit onmiddellijke verwanten bestaat, vooral de groep die door ouders en kinderen wordt gevormd”. Een andere definitie luidt: „Een formele, overeenkomstig de gewoonte en de wet ingestelde eenheid, waarbij er tussen de in de echt verbonden personen, hun kinderen krachtens geboorte en adoptie en alle andere personen in dezelfde huishouding een hechte band bestaat door algemeen erkende en opgelegde rechten en plichten.” Kinderen vormen meestal een belangrijk aspect van de gezinseenheid.

5. (a) Toon aan hoe de eerste menselijke gezinskring in het leven werd geroepen. (b) Wat is geluk, en in welk opzicht is het onontbeerlijk voor de christelijke gezinskring?

⁵ Direct al in het begin was het klaarblijkelijk het voornemen van Jehovah God dat Adam een trouw gezinshoofd zou zijn. Het Genesisverslag vermeldt: „En God zegende hen en God zeide tot hen: Weest vruchtbaar en wordt talrijk; vervult de aarde en onderwerpt haar, heerst over de vissen der zee en over het gevogelte des hemels en over al het gedierte, dat op de aarde kruipt” (Gen. 1:28). Uit dit goddelijke gebod blijkt duidelijk dat het fundamentele doel van het huwelijk het voortbrengen van kinderen en dus het in het leven roepen van de volledige gezinskring zou zijn. Daar deze uit de huwelijkseenheid geboren kinderen bovendien geleerd kon worden God te aanbidden en hem als hun Schepper te loven — iets wat hij verlangt en eist — kunnen wij begrijpen waarom het de oorspronkelijke bedoeling was dat de mens gelukkig in gezinsverband zou leven (Ex. 20:5). Wat is geluk echter? Geluk wordt gedefinieerd als een toestand van welzijn en aangename voldoening. In deze prettige sfeer zou het gezinsleven voldoening, veiligheid en lof aan God betekenen.

6. Naar welk model is de menselijke gezinskring gevormd?

⁶ Het is bovendien nuttig zich te realiseren dat er, in figuurlijke zin, over Jehovah God zelf als over een echtgenoot, het hoofd van zijn universele gezinskring, wordt gesproken. Zijn vrouw, de moeder van zijn enorm grote gezin, is de moeder van iedereen die tot deze universele organisatie behoort en de kinderen zijn zijn loyale onderdanen in deze eenheid. Jesaja zegt: „Want uw man is uw Maker, HERE der heerscharen is zijn naam; en uw losser is de Heilige Israëls, God der ganse aarde zal Hij genoemd worden” (Jes. 54:5). De menselijke gezinskring, die een dergelijke verheven en succesvolle regeling in de hemel als model heeft, kan werkelijk van geluk verzekerd zijn, indien wij slechts de door Jehovah in zijn Woord de bijbel aangegeven beginselen met betrekking tot het gezinsleven, in praktijk brengen.

7. (a) Welke tweeledige verantwoordelijkheid heeft een christelijke vader tegenover zijn gezin? (b) Hoe zal een goede vader zijn gezinskring bezien?

⁷ Daar de grote Echtgenoot en Schepper Jehovah in zijn gezin de verantwoordelijkheid draagt, is het slechts logisch dat wij een dergelijk voorbeeldig leiderschap eveneens van de menselijke vader verwachten. Wat zien wij thans echter? Dr. J. J. Kane, hoofd van de afdeling sociologie aan de Notre Dame-​universiteit, verklaarde dat thans „het beroep vader bijna net zo verouderd is als een tuigmaker of smid”. En toch vormt dit het uitgangspunt voor een gelukkige gezinskring, want de verantwoordelijkheid die de vader draagt, is tweeledig: hij dient zowel in geestelijk als in stoffelijk opzicht in de behoeften van zijn gezin te voorzien. Van deze taak zal hij zich liefdevol kwijten (1 Kor. 13:4-7). Waarom? Omdat iemand die liefdevol is, niet hardvochtig of bazig optreedt, maar toch beslist ook niet sentimenteel is. Een goed vader ziet in dat de gezinskring met een fijngevoelige machine vergeleken kan worden waarvan de onderdelen zeer nauw op elkaar zijn ingesteld. Zonder olie zou er slijtage en wrijving optreden. Daarom zal de verstandige vader de leiding nemen bij de toevoer van de olie der liefde, zodat de schokken van wanbegrip en onenigheid als door een kussen worden opgevangen en de gezinsbelangen in het juiste evenwicht blijven. Hoe wordt deze liefde echter werkelijk aan de dag gelegd? Het beste door het voorbeeld te geven, want daden zijn veelzeggender dan woorden. Misschien geeft de vader nog wel het beste voorbeeld wanneer hij er scherp op toeziet dat zijn gezin uit gelukkige lovers van God bestaat. Wat dat betreft, gelukkige gezinnen zijn geen toeval — ze worden volgens nauwkeurig opgestelde plannen opgebouwd.

8. (a) Wat blijkt volgens wetenschappelijke studiën een belangrijke factor voor een succesvol huwelijk te zijn? (b) Hoe leggen zowel Mozes als de apostel Paulus de nadruk op de ouderlijke verantwoordelijkheid in verband met het religieuze onderricht voor kinderen?

⁸ Het is interessant op te merken dat, volgens wetenschappelijke studiën, uit de feiten blijkt dat in onze cultuur de aanwezigheid van een religieus geloof over het algemeen in verband wordt gebracht met gunstiger kansen op een succesvol huwelijk. In zijn verslag over de gelukkig en ongelukkig gehuwde mannen die het onderwerp van zijn studie uitmaakten, zegt een onderzoeker: „Een ongunstige houding ten opzichte van religie was kenmerkend voor de meesten van de ongelukkige mannen. De gelukkig getrouwde mannen vormen een uitgesproken meerderheid onder degenen . . . die geloven dat het noodzakelijk is dat kinderen godsdienstonderricht ontvangen.” Voor vele ouders betekent dit echter dat zij hun kinderen naar een zondagsschool of een kerkdienst sturen, terwijl zij zelf soms thuis blijven. Is dat de leer van de bijbel? Integendeel, Jehovah’s gebod in Deuteronomium 6:6, 7 luidt: „Wat ik u heden gebied, zal in uw hart zijn, gij zult het uw kinderen inprenten en daarover spreken, wanneer gij in uw huis zit, wanneer gij onderweg zijt, wanneer gij nederligt en wanneer gij opstaat.” De ouders hebben dus het goddelijke gebod ontvangen de verantwoordelijkheid voor het religieuze onderricht uit Gods Woord op zich te nemen. De apostel Paulus onderstreept dit beginsel wanneer hij schrijft: „Kinderen, weest uw ouders gehoorzaam in den Here, want dat is recht. Eer uw vader en uw moeder — dit is immers het eerste gebod, met een belofte — opdat het u welga en gij lang leeft op aarde. En gij, vaders, verbittert uw kinderen niet, maar voedt hen op in de tucht en in de terechtwijzing des Heren.” — Ef. 6:1-4.

9. Welke goede gewoonte dienen christelijke ouders aan te kweken, en hoe kan men hierbij onderwijzen?

⁹ Het is juist wanneer christelijke ouders de goede gewoonte aankweken iedere dag een bijbeltekst te beschouwen. Jehovah’s getuigen doen dit door de voor iedere dag in het Yearbook of Jehovah’s Witnesses (of De Wachttoren) aangegeven tekst en het commentaar te lezen. Sommige ouders zijn van mening dat dit een detailkwestie is die wel achterwege gelaten kan worden; goede ouders kunnen echter, evenmin als goede architecten, details over het hoofd zien. Deugdelijke kwaliteit is afhankelijk van de aandacht voor zelfs de kleinste details, en zou u niet graag zien dat uw kinderen Jehovah de best mogelijke lof gaven? Indien het niet mogelijk is deze dagelijkse bijbelse stof ’s morgens in gezinsverband te bespreken, kan er misschien bij de avondmaaltijd wat tijd voor worden afgenomen. Moedig de kinderen aan iedere dag de tekst en het commentaar te lezen. Heb een woordenboek bij de hand en spoor hen aan onbekende woorden op te zoeken. Laat hen om de beurt eenvoudige vragen die op het onderwerp betrekking hebben, stellen. Oefen elk lid van het gezin in het geven van een kort commentaar; daarna kan vader een interessante samenvatting geven en daarin passende raad tot geestelijke opbouw van zijn gezinskring opnemen. Indien de dagelijkse bijbeltekst op deze manier wordt besproken, zal men er vol verwachting naar uitzien en zal het iedere dag een verfrissende onderwijsperiode zijn.

10. (a) Waarom is een systematische bijbelstudie reeds op zeer jeugdige leeftijd aanbevelenswaardig? (b) Uit welke illustratie blijkt waarom het nodig is kinderen reeds heel vroeg zelfvertrouwen en initiatief bij te brengen?

¹⁰ Daarnaast dient een christelijke vader, als een voornaam onderdeel van zijn verantwoordelijkheid, een vaste tijd voor een systematische bijbelstudie met zijn gezin terzijde te stellen. De kinderjaren zijn vormende jaren. Sommige ouders zullen verbaasd zijn over de vroege leeftijd waarop hun kroost zich bewust wordt van nieuwe dingen en een nieuwe omgeving. Reeds op zeer jeugdige leeftijd kan men kinderen zelfvertrouwen en initiatief bijbrengen. Vele ouders, vooral wanneer het hun eerste kind betreft, beseffen niet hoe jong een kind al van zijn drang tot onafhankelijkheid blijk kan geven. Een voorbeeld: De moeder van een baby van negen maanden had de grootste moeite om de baby in de kinderstoel te voeren. Iedere keer als zij hem het eten met een lepel naar zijn mondje bracht, sloeg hij tegen haar hand en hij slaagde er vaak in óf het eten óf de lepel op de grond te doen belanden. De moeder zei: „Ik weet niet waarom hij de laatste tijd zo stout is. Het is afschuwelijk wanneer ik hem moet voeren.” Een vriendin merkte op: „Waarom laat je het hem niet zelf doen? Misschien slaat hij wel naar de lepel omdat hij hem graag zou pakken en zichzelf wil voeren in plaats van jou hem het eten naar binnen te laten duwen.” De moeder ontdekte ondanks haar protesten al spoedig dat het kind zichzelf kon voeren zonder meer te morsen dan toen zij het had geprobeerd, en de grote voldoening dat hij in staat was zichzelf te helpen, viel gemakkelijk op te maken uit het enthousiasme waarmee hij het eten verwelkomde. Ja, reeds op zeer jeugdige leeftijd merken kinderen allerlei dingen op en kunnen hun vele nuttige en praktische dingen worden geleerd.

11. Welke voorbeelden tonen aan dat kinderen in staat zijn veel van een bijbelstudie op te steken? Met welk voordeel voor de ouders? voor de kinderen?

¹¹ Sommige ouders zullen wellicht beweren dat hun kinderen te klein zijn om veel van een bijbelstudie op te steken. Indien kinderen van vier en vijf jaar echter woord voor woord slagzinnen van de TV kunnen herhalen en pakkende zinnen uit bepaalde programma’s kunnen leren, zijn zij beslist in staat bijbelse beginselen te leren. Een kind van vier jaar kan de ruim tachtig illustraties in het door het Wachttorengenootschap gepubliceerde opvoedkundige bijbelstudiehulpmiddel Van het verloren naar het herwonnen paradijs aanwijzen en dan vertellen wat er door ieder plaatje wordt afgebeeld of welke geschiedenis er aan elke persoon is verbonden. Denk eens aan de opleiding die dit kleine kind krijgt en ook aan de voordelen die de ouders ervan plukken. Waarom? Omdat er van hun zijde een ijverige bijbelstudie voor nodig is om een opbouwende studie met hun kinderen voor te bereiden. Waar kan dit toe leiden? Houd in gedachten wat Spreuken 22:6 (NW) zegt: „Leidt een knaap op overeenkomstig de weg voor hem; wanneer hij dan oud wordt, zal hij er niet van afwijken.”

12. Waarom dienen ouders er op toe te zien dat zij wat de aanbidding betreft het juiste voorbeeld stellen?

¹² Ouders dienen er eveneens op toe te zien dat het gezin regelmatig de samenkomsten op de plaats van aanbidding waaronder het ressorteert, bezoekt. Kinderen zijn geboren imitators. Ouders, geeft u uw kinderen een navolgenswaardig voorbeeld? Of verwacht u dat uw kinderen naar de vergaderingen gaan wanneer u thuis naar de TV blijft kijken of wat karweitjes in het huis opknapt? Denkt er ook aan dat het uw verantwoordelijkheid is een goed voorbeeld te stellen wat het geven van commentaar tijdens deze vergaderingen betreft, opdat uw kinderen reeds vroeg zullen leren dat het niet alleen góed is dat te doen maar dat het ook van hen wordt verwácht. — Hebr. 10:24, 25.

13. (a) Hoe belangrijk is het voldoende zorg en aandacht aan het gezin te besteden? (b) Uit welke schriftplaatsen blijkt dat de redding van het gezin voor ouders van het allergrootste belang moet zijn?

¹³ Misschien wordt de bekwaamheid van de ouders als onderwijzers wel het meest op de proef gesteld wanneer het er op aankomt kleine kinderen op te leiden en op de weg der redding te brengen. Vele ouders zijn succesvol in het opleiden van anderen, maar welke resultaten bereikt u met uw eigen kinderen? Christelijke ouders laten zich er dikwijls zo door in beslag nemen anderen de weg der redding te wijzen, dat hun eigen gezin niet voldoende zorg en aandacht krijgt. Houdt in gedachten dat de weg der redding in de eigen gezinskring begint. Het verzorgen en opleiden van het gezin vormt een goddelijk beginsel. Paulus schreef aan Timótheüs: „Wanneer iemand de zijnen niet verzorgt, en in het bijzonder de leden van zijn huisgezin, dan heeft hij stellig het geloof verloochend en is erger dan iemand zonder geloof.” Paulus schreef verder over dit onderwerp: „Behartig deze dingen, leef er in, opdat aan allen blijke, dat gij vooruit gaat. Zie toe op uzelf en op de leer, volhard in deze dingen; want door dit te doen zult gij zowel uzelf als hen, die u horen, behouden” (1 Tim. 5:8, NW; 4:15, 16). Ouders, wilt u uw kinderen „behouden”? Kinderen die op die manier zijn opgeleid, kunnen worden geholpen anderen op te leiden, zoals Paulus ook aan Timótheüs schreef in 2 Timótheüs 2:1, 2: „Gij dan, mijn kind, wees krachtig in de genade in Christus Jezus, en wat gij van mij gehoord hebt onder vele getuigen, vertrouw dat toe aan vertrouwde mensen, die bekwaam zullen zijn om ook anderen te onderrichten.” Deze opleiding, waarmee op het gezinsniveau een begin wordt gemaakt, zal zich geregeld verder uitbreiden, waardoor er steeds meer bekwame bedienaren zullen komen om dit goede nieuws van het Koninkrijk te verbreiden. — Matth. 24:14.

14. Hoe kunnen kinderen in de fundamentele beginselen van de christelijke bediening worden opgeleid? Met welk resultaat?

¹⁴ Vele ouders weten uit ervaring dat zij hun kinderen het best in de christelijke bediening kunnen opleiden door hen met de van-huis-tot-huis-verspreiding van de tijdschriften De Wachttoren en Ontwaakt! te laten beginnen (Hand. 20:20, NW). Dit is een heilzaam werk waaraan kinderen gemakkelijk kunnen deelnemen en dat gewoonlijk goede resultaten afwerpt doordat oprechte onderzoekers erdoor in staat worden gesteld iets over Gods koninkrijk te vernemen. Ouders, helpt u uw kinderen over elk tijdschrift iets specifieks te zeggen, zodat hun aanbiedingen zowel doeltreffend als verstandig zijn? Ja, voor ouders is het onderwijzen van hun eigen kinderen een eerste verantwoordelijkheid en beide ouders dienen er een volledig aandeel aan te hebben. Door het onderricht en de opleiding die de ouders hun kinderen geven, zal het gezin tot rijpheid groeien. — Ef. 4:13, 14.

15. (a) Illustreer de ouderlijke verantwoordelijkheid in verband met de toepassing van bijbelse beginselen. (b) Hoe dient er streng onderricht gegeven te worden?

¹⁵ Het is goed enkele bijbelse beginselen te kennen, maar het komt er vooral op aan te begrijpen in welk geval en hoe ze toegepast moeten worden. Dit geldt wel zeer speciaal voor kinderen. Verstandige ouders zullen dit daarom beseffen en hun kinderen voortdurend helpen het hoe en waarom te begrijpen. Men zou bijvoorbeeld tegen een kind kunnen zeggen dat het niet mag stelen. Een klein kind dat geen idee heeft van eigendomsrechten en dat iets ziet wat het wil hebben, zegt dit echter niet veel. Daarom zal een van de ouders er voor moeten gaan zitten en heel eenvoudig verklaren wat stelen is, dat het met Satan is begonnen en dat wij, daar wij niet als hij willen zijn of hetzelfde einde als hij willen ondergaan, niet de dingen zullen doen die bij hem hun oorsprong vinden (Jes. 14:12-15). Wanneer het kind ondeugend is en er streng onderricht gegeven moet worden, dient dit in liefde en in overeenstemming met de behoeften van het betreffende kind te worden gedaan. Voor sommige kinderen is een woord al genoeg om te begrijpen wat er van hen wordt verlangd. Anderen hebben een strengere straf, een flink pak slaag, nodig. Bij weer anderen zal het resultaat het beste zijn wanneer hun iets waar zij dol op zijn, wordt onthouden. Verstandige ouders zullen ontdekken welk geneesmiddel de beste uitwerking heeft en dit dan op de juiste ogenblikken in de juiste dosis toedienen. — Spr. 23:13, 14.

16. (a) Hoe dienen ouders Paulus’ woorden in 1 Korinthiërs 15:33 (NW) te bezien? (b) Hoe kunnen christelijke ouders hun kinderen met succes door de schooljaren heen leiden?

¹⁶ Nog een punt dat het waard is overwogen te worden, is, dat wij, zoals uit de bijbel blijkt, in de tijd van het einde leven (2 Tim. 3:1-5). Daarom zullen verstandige ouders acht slaan op de raad van de apostel Paulus in 1 Korinthiërs 15:33 (NW): „Wordt niet misleid. Slechte omgang bederft nuttige gewoonten.” Ouders, beschermt uw kinderen tegen onjuiste omgang en een slechte denkwijze. Wanneer kinderen pas naar school gaan, merken vele ouders een verandering in de denkwijze en houding van hun kinderen op. Het wordt moeilijker om met sommigen om te springen, hetgeen te wijten is aan de omgeving waarin zij zich nu bevinden. Anderen worden zo door de studie in beslag genomen, dat zij nog maar weinig of geen tijd over hebben voor het bestuderen van de Schrift, voor de bediening en gezinsactiviteiten. Voor de ouders is het een tijd waarin zij evenwichtige leiding moeten geven. De schooljaren kunnen opbouwende jaren, maar terzelfdertijd — wanneer het juiste onderricht en goede leiding van de zijde van de ouders ontbreken — moeilijke jaren zijn.

17. Hoe dienen activiteiten na schooltijd door ouders en kinderen te worden beschouwd?

¹⁷ Om een voorbeeld te noemen: de meeste kinderen hebben beslist leiding nodig bij de activiteiten na schooltijd. Sport en andere bezigheden eisen soms veel tijd en maken iemands denkwijze onevenwichtig. Paulus schreef aan Timótheüs: „Oefen u in de godsvrucht. Want de oefening van het lichaam is van weinig nut, doch de godsvrucht is nuttig tot alles, daar zij een belofte inhoudt van leven, in heden en toekomst. Dit is een betrouwbaar woord en alle aanneming waard. Ja, hierom getroosten wij ons moeite en grote inspanning, omdat wij onze hoop gevestigd hebben op den levenden God, die een Heiland is voor alle mensen, inzonderheid voor de gelovigen” (1 Tim. 4:7-10). Christelijke ouders zullen hun kinderen daarom altijd helpen de school in de juiste verhouding te zien, namelijk, als een middel tot het verkrijgen van het noodzakelijke onderwijs. Van de kinderen in de Nieuwe-Wereldmaatschappij wordt een goed voorbeeld verwacht en zij dienen er naar te streven ten aanzien van hun leerprestaties aan goede, gezonde maatstaven te voldoen, want dit is reeds een aanbeveling en getuigenis op zichzelf. Ook op hun gedrag dient nauwgezet te worden toegezien, opdat er geen smaad op Jehovah’s naam en organisatie wordt gebracht.

18. Wat is ontspanning, en hoe kan er in de gezinskring een evenwichtig standpunt ten aanzien van ontspanning worden ingenomen?

¹⁸ Nu wij op dit punt gekomen zijn, is het juist het onderwerp ontspanning te bespreken. Wat is ontspanning en welke vormen kan ze aannemen? Over het algemeen wordt ontspanning gedefinieerd als een verfrissing van iemands kracht en energie na zware arbeid; verpozing of een vorm van verpozing. In de grond der zaak betekent het een verandering van tempo, en ontspanning blijkt een belangrijke factor in een evenwichtig leven te vormen. Een christen dient in overeenstemming met zijn verlichte geweten te beslissen welke vorm van ontspanning hij zal kiezen (2 Kor. 1:12). Voor sommigen zal het ontspannend zijn aan de een of andere vorm van sport te doen. Anderen zijn van mening dat lezen, wandelen, door de bossen trekken, of misschien zelfs een hobby, hun goed zouden doen. Waar het om gaat is, dat dit niet de belangrijkste factor in het leven wordt, maar, in plaats daarvan, zijn eigen plaatsje krijgt, terwijl de nadruk blijft liggen op het belangrijkste, namelijk, de prediking van dit goede nieuws van het Koninkrijk. Het is echter van groot belang dat ouders enige tijd ter zijde stellen om met hun kinderen aan ontspanning te doen; en in dit verband is de opmerking eens gemaakt: „Bijna geen enkele jongen zou een probleemkind zijn indien zijn vader zijn voet zo af en toe eens op een spa zou zetten en de jongen het blik met wormen zou laten vasthouden.” Ongeacht welke vorm de ontspanning aanneemt, zolang ze gezond is en niet in strijd is met de christelijke beginselen, zullen evenwichtige christenen de goede resultaten ervan naar waarde weten te schatten.

19. (a) Waartegen dienen ouders hun kinderen te pantseren? Geef een voorbeeld. (b) Hoe gaf Paulus te kennen dat christenen lijden zouden ondergaan?

¹⁹ Nog een factor waaraan christelijke ouders nauwlettend aandacht dienen te schenken is, dat de jongeren tegen de spotternijen van anderen moeten worden gepantserd. Kinderen stellen er nog meer dan volwassenen prijs op dat anderen gunstig over hen denken. Het is bekend dat enkele kinderen zelfs stalen ten einde genoeg geld te krijgen om zich beter te kleden en met hun groepje ergens te kunnen heengaan. Andere kinderen vinden het moeilijk weerstand te bieden aan de druk die er wegens hun standpunt ten aanzien van bepaalde punten wordt uitgeoefend. In dit verband dient hun geduldig en liefdevol uitgelegd te worden dat de christelijke levenswijze op een hoger peil staat en in overeenstemming is met de door Christus Jezus gestelde maatstaf. De apostel Paulus heeft zelf gezegd: „Allen, die in Christus Jezus godvruchtig willen leven, zullen vervolgd worden.” Het kan dus voorkomen dat christelijke kinderen te lijden hebben of dat men kwaad van hen denkt omdat zij geen woeste feestjes bijwonen, hun haar niet anders dragen, wat hun kleding betreft niet met bepaalde modes meedoen en niet in sportwagens rondrijden. Is het verkeerd om niet populair te zijn? Neen! Lof van Jehovah is meer waard dan populariteit, en deugdzaamheid is wenselijker dan verdorvenheid. — 2 Tim. 3:12.

20. Welke schriftuurlijke raad wordt er ten aanzien van het vermijden van onjuiste omgang gegeven?

²⁰ Is het verkeerd wanneer ouders hun kinderen recht op de man af maar liefdevol raad geven waarbij zij hun op de gevaren wijzen die verbonden zijn aan het uitgaan met of het anderszins in gezelschap verkeren van personen die niet van hun geloof zijn? Neen! Verstandige ouders zullen beseffen dat Jehovah in Deuteronomium 7:3 (NW) het gebod geeft: „Gij moet geen huwelijksverbintenis met hen aangaan. Gij moet uw dochter niet aan zijn zoon geven, en zijn dochter moet gij niet voor uw zoon nemen.” Ook de apostel Paulus verklaarde: ’Trouw alleen in den Here.’ (1 Kor. 7:39). Men kan dit goddelijke gebod niet over het hoofd zien en toch verwachten Jehovah’s welbehagen te hebben. Ouders, op u rust de zware verantwoordelijkheid uw kinderen, met het oog op een huwelijk dat zowel eerbaar en schriftuurlijk juist is, op het goede pad te leiden.

21. Waarom mag de christelijke gemeente terecht een goed voorbeeld van christelijke vaders verwachten?

²¹ Toen Paulus aan Timótheüs schreef, zei hij bovendien over christelijke vaders die ervoor in aanmerking zouden komen opziener en assistent-dienaar te worden: Hij moet „een goed bestierder van zijn eigen huis [zijn], die met alle waardigheid zijn kinderen onder tucht houdt; indien echter iemand zijn eigen huis niet weet te bestieren, hoe zal hij voor de gemeente Gods zorgen” (1 Tim. 3:1-7). De christelijke gemeente mag daarom terecht verwachten dat het gezin van opzieners en assistent-dienaren een goed voorbeeld vormt. Van christelijke vaders die in gebreke blijven een dergelijk voorbeeld te stellen, kan men nauwelijks verwachten dat zij in een opzienersambt gehandhaafd blijven.