Wat is de zienswijze van de bijbel?

Bekommert God zich erom met wie u trouwt?

WAARSCHIJNLIJK hebt u wel opgemerkt dat een goed huwelijk iemand plezier en vreugde kan schenken. En misschien is daarom ook bij u het verlangen gerezen een huwelijk aan te gaan ten einde geluk en tevredenheid in uw leven te vinden.

Niettemin zult u ook heel wat getrouwde mensen kennen die, ronduit gezegd, een miserabel huwelijk hebben, terwijl evenmin voorbij is te gaan aan het omhoogschietende aantal huwelijken dat reeds door uiteengaan of echtscheiding verbroken is.

Een belangrijke en voor de hand liggende oorzaak is dat mensen gewoon niet de juiste partner uitzoeken. Eén krant maakte onlangs de opmerking: „Huwelijksadviseurs blijven bij het standpunt dat echtscheidingen hun begin vinden in de verkeringstijd. . . . Vaak gebruiken mensen bij het kiezen van een levenspartner minder onderscheidingsvermogen dan bij het wedden op een paard.” Problemen zijn hiervan het gevolg.

Ongetwijfeld bent u vastbesloten dit in uw leven niet te laten gebeuren, en dat is voortreffelijk; het is verstandig bezorgd te zijn over het doen van de juiste keus. Maar op welke basis gaat u een keus doen?

U kunt van vele kanten raad krijgen — van familieleden, van gehuwde vrienden en zelfs uit boeken van huwelijksadviseurs. Maar hoeveel mensen denken erover de bijbel te raadplegen voordat zij een huwelijkspartner uitzoeken?

Maar al te vaak gebeurt het dat personen die toch oprecht naar een gelukkig huwelijk verlangen, het bestaan van een Schepper die ons heeft gemaakt, negeren. Maar aangezien wij dit feit wel erkennen en aangezien hij ook de Insteller van het huwelijk is en Degene die miljoenen huwelijken heeft gadegeslagen, is het niet meer dan redelijk te concluderen dat hij uitstekend geschikt is om ons van advies te dienen. Verkeert Hij niet in de beste positie om ons over het kiezen van een huwelijkspartner en het vinden van geluk raad te geven?

In zijn Woord zet hij bijvoorbeeld uiteen wat de wenselijke eigenschappen zijn om bij de keuze van een huwelijkspartner naar uit te zien. Schenk eens aandacht aan het volgende: mannen krijgen de aansporing „hun vrouw lief te hebben als hun eigen lichaam”, niet „bitter toornig op haar” te zijn en ’haar eer toe te kennen’ (Ef. 5:28; Kol. 3:19; 1 Petr. 3:7). Vrouwen wordt verteld „hun man lief te hebben, hun kinderen lief te hebben, gezond van verstand te zijn, eerbaar te zijn, thuis te werken” (Tit. 2:4, 5). En beide huwelijkspartners worden aangemoedigd „liefde, vreugde, vrede, lankmoedigheid, vriendelijkheid, goedheid, geloof, zachtaardigheid, zelfbeheersing” ten toon te spreiden (Gal. 5:22, 23). Is dat geen goede raad? Zijn dat niet de eigenschappen die u graag in uw huwelijkspartner zou waarnemen?

U ziet dus dat God zich wat dit betreft wel degelijk bekommert om degene met wie u trouwt; doordat hij die raad in de bijbel verschaft, weet u waarnaar u bij een eventueel toekomstige huwelijkspartner moet uitzien. En gelooft u ook niet dat wanneer u een huwelijkspartner uitkiest die deze eigenschappen aan de dag legt, de kans groter is dat u een gelukkig en geslaagd huwelijk tegemoet gaat?

Neem ook in overweging hoe de Schepper over de blijvendheid van het huwelijk denkt. De bijbel waarschuwt krachtig tegen echtscheiding (Mal. 2:15, 16) en beklemtoont dat wanneer een man en een vrouw huwen, „zij niet langer twee, maar één vlees zijn” (Matth. 19:4-8). En door derhalve een partner uit te zoeken die respect heeft voor Gods raad, zult u niet gauw een man of vrouw trouwen die om het minste of geringste de huwelijksband wil verbreken. Zelfs het gekant zijn van de Schepper tegen overspel is van invloed op de kwestie wie voor u een geschikte huwelijkspartner is. Jezus verklaarde: „Ik zeg u . . . dat een ieder die zich van zijn vrouw laat scheiden, behalve wegens hoererij, haar aan overspel blootstelt, aangezien al wie een gescheiden vrouw trouwt, overspel pleegt” (Matth. 5:32). Waar duidt dit op?

Er blijkt uit dat de Schrift iemand wel toestaat van een huwelijkspartner te scheiden en te hertrouwen, maar alleen wanneer die huwelijkspartner zich schuldig heeft gemaakt aan het begaan van seksuele immoraliteit. De wijze raad van de Schepper is dus, niet met iemand te willen trouwen die gescheiden is terwijl daar geen schriftuurlijke reden voor bestond, wanneer dus de huwelijkspartner van die persoon geen seksuele immoraliteit heeft bedreven. Waarom niet? Omdat zo’n persoon, hetzij man of vrouw, in zo’n situatie niet vrij is om te hertrouwen. Blijf hier eens bij stilstaan en bedenk waarom deze raad verstandig en voor uw eigen bestwil is. Blijkt er niet uit dat de Schepper graag ziet dat u met iemand huwt die moreel rein is en een hoge achting heeft voor de duurzaamheid van een huwelijk? U wordt er dus op attent gemaakt, alvorens iemand als een potentiële huwelijkspartner te bezien, te bepalen of die persoon geschikt is om mee te trouwen.

Natuurlijk zijn er bij een huwelijk twee personen betrokken. Dus ook uw eigen zienswijze is van belang. En aangezien de Schepper de nadruk legt op de bestendigheid van het huwelijk, is dit voor zowel uzelf als uw huwelijkspartner een stimulans deze zelfde heilzame kijk te bezitten. Het betekent dat u beiden het huwelijk ingaat met het vaste besluit gehuwd te blijven. Als u beiden deze kijk hebt, zal dit ertoe bijdragen dat uw huwelijk geen voorbijgaande fase in uw leven wordt, maar een stabiele en blijvende verbintenis zal zijn.

Geeft de bijbel nog extra leiding en raad waaruit blijkt hoezeer God zich bekommert om het feit met wie u trouwt? Jazeker. In 1 Korinthiërs 7:39 staat de raad: „Een vrouw is gebonden gedurende al de tijd dat haar man leeft. Zou haar man echter ontslapen, dan is zij vrij te trouwen met wie zij wil, alleen in de Heer.” Ook dat is een bewijs van Gods liefdevolle zorg.

Ten eerste blijkt uit die woorden dat hoewel het huwelijk volgens God als een permanente regeling bezien moet worden, iemand wiens huwelijkspartner overleden is, vrij is om te hertrouwen. Zo iemand verkeert duidelijk in een andere positie dan de persoon die om de een of andere gril een echtscheiding heeft verkregen.

Vervolgens geeft dit vers het goddelijke advies „alleen in de Heer” te trouwen. Wat betekent dat, en is dat het beste?

Andere vertalingen geven deze gedachte weer met de woorden: „alleen met een christen” en „mits hij een geloovige is” (Sint-Willibrordvert.; Vert. van prof. Brouwer). Dr. A. Barnes geeft hierop als commentaar: ’Dat wil zeggen, alleen met iemand die een christen is; met een juiste achting van haar verplichting ten aanzien van Christus. De apostel veronderstelde dat dit niet mogelijk was wanneer ze met iemand van een andere religie trouwde.’

Veel mensen zijn tegenwoordig weliswaar van mening dat het weinig kwaad kan met iemand van een andere religie te trouwen, zolang beiden maar ruimdenkend zijn, doch is dat hetgeen de bijbel hier zegt? Is dat de zienswijze van uw Schepper, die in uw blijvende geluk is geïnteresseerd?

Hij weet dat eenheid ten aanzien van fundamentele geloofswaarheden en beginselen een belangrijk element in een gelukkig huwelijk vormt. Hij nam in de bijbel zelfs een aantal voorbeelden op van personen die een dergelijke raad in de wind sloegen en zichzelf ten gevolge daarvan geestelijke en emotionele schade berokkenden, om nog maar te zwijgen van de ongelukkige gevolgen voor hun nageslacht (Ezra 9:13-15; 10:44; Neh. 13:26, 27). Ja, God weet dat dit een ernstige aangelegenheid is. Dienovereenkomstig is het ook een ernstige aangelegenheid voor allen die beseffen dat zijn bezorgdheid inzake de kwestie met wie wij trouwen, voor ons bestwil is.

Hoe meer u de bijbel beschouwt, hoe meer het u duidelijk zal worden dat God zich er uit liefde om bekommert met wie u trouwt. Bent u daarom van plan te trouwen, bestudeer dan de bijbel. Prent in uw geest de eigenschappen die u dient te ontwikkelen en de eigenschappen om bij uw huwelijkspartner naar uit te zien. Dit volgen van de bijbelse raad zal vrede en geluk voor u betekenen.