en aarde, woont niet in door handen gemaakte tempels en wordt ook niet door mensenhanden verzorgd, alsof hij iets nodig had, daar hij zelf aan allen leven en adem en alle dingen geeft. En hij heeft uit één mens elke natie van mensen gemaakt om op de gehele oppervlakte der aarde te wonen, en hij heeft de gezette tijden en de vastgestelde grenzen van de woonplaats der mensen verordend, opdat zij God zouden zoeken, of zij wellicht naar hem tasten en hem werkelijk vinden zouden, ofschoon hij eigenlijk niet ver is van een ieder van ons.” — Hand. 17:24-27.

Terwijl noch de filosofie van de Epicuristen noch die van de Stoïcijnen een betrouwbare hoop voor de doden kon verschaffen, was Paulus, op grond van een betrouwbaar bewijs, hiertoe wel in staat; hij zei namelijk: „[God] heeft een dag vastgesteld waarop hij voornemens is de bewoonde aarde in rechtvaardigheid te oordelen door een man die hij heeft aangesteld, en hij heeft alle mensen een waarborg verschaft doordat hij hem uit de doden heeft opgewekt” (Hand. 17:31). Op het moment dat Paulus die woorden uitsprak, waren de meesten van de ongeveer vijfhonderd personen aan wie de opgestane Heer Jezus Christus zich had vertoond, nog in leven om dit feit te bevestigen (1 Kor. 15:6). Gods verzekering met betrekking tot de opstanding en het toekomstige oordeel had dus een krachtige ondersteuning.

Sommigen van degenen die Paulus aanhoorden, onder wie een rechter van het gerechtshof van de Areópagus, kwamen tot het besef dat zowel de filosofie van de Stoïcijnen als die van de Epicuristen de mensheid niets te bieden had. Zij aanvaardden het christendom en werden gedoopt. — Hand. 17:33, 34.

Op overeenkomstige wijze zijn tienduizenden personen in deze tijd tot het besef gekomen dat de filosofie van „laat ons eten en drinken, want morgen sterven wij”, iemands leven leeg en zonder inhoud laat (1 Kor. 15:32). Zij hebben ontdekt dat de erkenning van Gods bestaan door zijn wet te gehoorzamen, aan het leven doel en richting geeft, doordat deze wet, in tegenstelling tot de filosofieën van de oude Grieken, gebaseerd is op liefde voor God en een onzelfzuchtige belangstelling en bezorgdheid voor de medemens (Rom. 13:10; 1 Kor. 10:24; 1 Joh. 5:3). Dat is de reden waarom Jehovah’s getuigen mensen overal ter wereld uitnodigen Gods Woord aan een onderzoek te onderwerpen om voor zichzelf te zien of hierin niet de beste levensweg wordt aangegeven die mensen in deze twintigste eeuw kunnen bewandelen.

Zij vonden het antwoord

HEBT u zich bij het gadeslaan van de gebeurtenissen in de wereld ooit wel eens afgevraagd waarom er zoveel leed en onrechtvaardigheid is? Wie is daarvoor verantwoordelijk? Zou u graag betrouwbare antwoorden ontvangen op deze of andere vragen die u misschien kwellen? Heden ten dage komen heel veel mensen tot de ontdekking dat een studie van de bijbel met behulp van Jehovah’s christelijke getuigen hen helpt de bevredigende antwoorden te vinden.

● Een man die nu op de Bahama’s woont, verhaalt: „Ik kwam uit een door oorlog geteisterd land. Tijdens het oorlogsconflict verloor ik mijn huis. Mijn vrouw en ik konden gelukkig de dans ontspringen. Maar wij voelden ons moe, wanhopig en verloren. Ik vroeg mijzelf af: ’Wat heb ik gedaan dat ik op deze wijze gestraft moest worden? Wie is hiervoor verantwoordelijk?’ Ik kon op deze vragen geen logisch antwoord vinden.

Toen, op een dag werd ik benaderd door een van Jehovah’s getuigen die mij zei dat God met dat alles niets van doen had; dat volgens 2 Korinthiërs hoofdstuk 4 vers 4 Satan de Duivel de god van dit samenstel van dingen is en hoofdzakelijk de verantwoordelijkheid draagt voor de goddeloosheid die er op aarde heerst. Mij werd verzekerd dat dit goddeloze samenstel door Jehovah en zijn Zoon Christus Jezus vernietigd zal worden. Daarvoor zal een nieuw samenstel van dingen in de plaats komen, waar wij vredig en gelukkig met elkaar zullen leven.

Ik begon met de Getuige te studeren; hij legde mij de profetieën uit de bijbel uit en onderwees mij de geboden van Jehovah. Zo vond ik alle antwoorden op mijn vragen.”

● Een vrouw in de Verenigde Staten was zeer bedroefd toen haar zoontje Tony was verdronken. Hoewel haar echtgenoot dit niet openlijk zei, voelde zij dat hij het aan haar weet wat er was gebeurd; dit bracht verschrikkelijke spanningen in hun huwelijk.

Op zekere dag, toen haar katholieke priester haar thuis opzocht, vroeg deze vrouw hem: ’Waarom moest mijn kleine Tony sterven?’ Het