De gezinskring in deze laatste dagen

„Door bemiddeling van uw zaad zullen alle geslachten van de aardbodem zich stellig zegenen.” — Gen. 28:14, NW.

1. (a) Tot welke diepten dringen de oude-wereldcrises in de maatschappij door, en waarom? (b) Biedt de Schrift in deze laatste dagen enige hoop voor gezinnen?

DE DRIE miljard inwoners die de aarde thans telt, leven onder een grote verscheidenheid van maatschappelijke orden. Deze verschillende maatschappijvormen zijn voor hun groei en kracht alle van het menselijke geslacht afhankelijk. Nu de volkeren van de tegenwoordige oude wereld in een labyrint van moeilijkheden ronddolen zonder een uitweg te weten, maken de verschillende maatschappelijke structuren crises door, daar deze moeilijkheden helemaal tot het fundamentele gezinsniveau zijn doorgedrongen. Deze crises hebben de nationale groepen in een dikke donkerheid gehuld. Dat de mensen in deze laatste dagen in duisternis en donkerheid zouden geraken, werd nauwkeurig door de Hebreeuwse profeet Jesaja voorzegd: „Zie! duisternis zal de aarde bedekken, en diepe donkerheid de nationale groepen” (Jes. 60:2, NW). Ja, dit schijnen de slechte vruchten te zijn die worden geoogst omdat men de Grote Socioloog, Jehovah God, degene die de gezinsregeling haar naam, status en doel heeft gegeven, heeft genegeerd (Ef. 3:14, 15, NW). In genoemde profetie geeft deze zelfde profeet echter ook hoop. Wat voor hoop? Dat er in de laatste dagen een zaad of kern zou komen van een rechtvaardige, nieuwe maatschappij waarvan het waarheidslicht, de vooruitziende blik en de goddelijke gunst die er op rust, op zulk een spectaculaire wijze bij andere maatschappijen zouden afsteken, dat geslachten of gezinnen uit alle natiën zich zouden trachten te zegenen door de succesvolle gewoonten en methoden ervan te accepteren en eveneens toe te passen. — Jes. 60:3-5; Gen. 28:14, NW; Micha 4:1-4.

HET OORSPRONKELIJKE BIJBELSE STANDPUNT TEN AANZIEN VAN HET GEZIN

2. Beschrijf de bijbelse oorsprong en het bijbelse doel van de gezinsregeling.

² Wat was het oorspronkelijke bijbelse standpunt ten aanzien van de wijze waarop de gezinsregeling in de loop der tijd werkzaam zou zijn? De Formeerder van de gezinseenheid was niemand anders dan de Schepper van de mens zelf (Matth. 19:4-6). Deze Scheppende Socioloog had zich voorgenomen om de gehele aarde door middel van gezinseenheden met een rechtvaardige menselijke maatschappij van volmaakte, rijpe personen te bevolken (Gen. 1:28; Hand. 17:26). Zulk een uit een aantal personen samengestelde gezinskring was op liefdevolle wijze ontworpen en zou uit een vader, een moeder en kinderen als essentiële elementen bestaan. Deze status werd door het huwelijk tot stand gebracht en diende ook door middel van het huwelijk in stand gehouden te worden. De gezinsleden dienden derhalve een huishouding, een kleine regering, te vormen, waarin de vader het hoofd en de jegens God verantwoordelijke wetgever was en de moeder een ondergeschikte leidinggevende positie ten opzichte van de kinderen innam (1 Kor. 11:3; Rom. 7:2; 1 Tim. 2:11-15; Spr. 6:20). Sinds Jehovah God de eerste man en vrouw met elkaar heeft verbonden, is de huwelijksverbintenis derhalve de aangewezen orde voor de mensheid geworden. Ze voorzag in de mogelijkheid dat het oorspronkelijke doel van de gezinseenheid ten uitvoer gebracht kon worden, namelijk het voortbrengen van kinderen die op hun beurt ook weer op een rechtvaardige wijze tot leden van een zich uitbreidende menselijke maatschappij opgeleid moesten worden.

3, 4. (a) Waarin werd voor jeugdige personen voorzien, en welke levenswijze werd er voor hen uitgestippeld? (b) Op welke vragen moet een antwoord worden gegeven?

³ De gezinsregeling voorzag op deze wijze gedurende een lange periode van jeugdige onvolwassenheid van bijna twintig jaar, in een opleidingsgelegenheid waarbij zorg, streng onderricht, bescherming en onderricht onder de leiding van liefdevolle ouders te pas zouden komen (Spr. 4:1-9; 2 Kor. 12:14). Door middel van deze regeling zou het ook mogelijk zijn om al ’s mensen verworven talenten, kennis en wijsheid van geslacht tot geslacht aan een steeds groter wordende stroom van menselijke individuen door te geven. Gedurende de kinderjaren en de adolescentie zouden de jeugdige personen als delen van de gezinseenheid bijeengehouden moeten worden en ten volle aan de gezinsactiviteiten, -aanbidding, -werkzaamheden, -vreugden en -ontspanning moeten deelnemen (Luk. 2:51, 52). Men zou zich niet van de jongelui mogen ontdoen door hen in collectieve groepen te laten samenzijn en ook zou men hen niet van zich mogen laten afscheiden door hen aan de zorg van anderen toe te vertrouwen of aan de invloed van propaganda bloot te stellen. Bij het bereiken van de volwassen leeftijd zouden zij dan tot persoonlijkheden zijn opgegroeid die gereed waren om nieuwe gezinseenheden te vormen. De voormalige kinderen, die onder het verstandige toezicht van hun ouders met „slaven” vergeleken konden worden, waren nu dus geëmancipeerd of vrijgemaakt om zelf mensen te worden „die met de leiding zijn belast” over nieuwe gezinshuishoudingen. — Gal. 4:1, 2, NW.

⁴ In welke mate is men thans ten gevolge van de opstand tegen de Schepper waaraan de eerste mens zich in Eden schuldig heeft gemaakt, van deze oorspronkelijke ideale toestand voor de menselijke familie afgeweken? Is er met het oog op alle inlichtingen die thans in de bijbel beschikbaar zijn, ook een groep die een eerlijke poging doet om tot de oorspronkelijke bijbelse maatstaven ten aanzien van het gezinsleven en het doel van het gezin, terug te keren? Wat wordt er met deze kern van een Nieuwe-Wereldmaatschappij bedoeld? Laten wij als antwoord eens onderzoeken hoe het in verschillende maatschappijvormen die thans op aarde functioneren, met de gezinssituatie gesteld is.

HET GEZIN IN DE SOWJETMAATSCHAPPIJ

5. Beschrijf het gezin in de sowjetmaatschappij, en hoe is het daar met het eren van de ouders gesteld?

⁵ In de maatschappij van Sowjet-Rusland wordt het gezin als een „collectief lichaam”, een communistische cel, beschouwd. De autoriteit die de ouders over hun kinderen bezitten, is hun door de Staat geschonken. De plicht van de ouders ten opzichte van hun kinderen is in werkelijkheid een plicht ten opzichte van de maatschappij. Kinderen worden zelfs bewonderd wanneer zij hun eigen moeder wantrouwen en in collectieve dienstgroepen hun eigen weg trachten te vinden. Dit alles wordt door een vooraanstaande sowjetopvoedkundige, A. S. Makarenko, in zijn boek A Book for parents bevestigd, want hij schrijft hierin: „Ons [sowjet-] gezin is . . . een natuurlijk collectief lichaam. Het gezin wordt de natuurlijke oercel van de maatschappij. Verder zijn ook onze ouders niet zonder autoriteit, maar deze autoriteit is slechts een weerspiegeling van de maatschappelijke autoriteit. In ons land is de plicht van een vader ten opzichte van zijn kinderen een speciale vorm van zijn plicht ten opzichte van de maatschappij.” Later verhaalt deze zelfde auteur de geschiedenis van een jongen die na verschil van mening met zijn moeder gehad te hebben, van huis wegliep, waarover hij opmerkt: „Ik ben een grote bewonderaar van optimisme en ik zie heel graag dat jonge knapen zoveel geloof in de sowjetstaat hebben dat zij erdoor worden meegesleept en zelfs hun eigen moeder niet vertrouwen.”a Dit alles is lijnrecht in strijd met het feit dat God ouders autoriteit over hun kinderen heeft gegeven. — Ex. 20:12; Ef. 6:1-4.

6. (a) Hoe leidt de sowjetopleiding tot de ontwikkeling van de collectieve mens? (b) Hoe laten deze praktijken zich met de bijbel vergelijken?

⁶ In de sowjetmaatschappijvorm wordt het door de bijbel ingestelde verenigde gezinsleven, waarbij alle gezinsleden hecht met elkaar zijn verbonden, verder van kindsbeen af verzwakt. Er worden pogingen gedaan om sowjetkinderen van jongs af aan van huis weg te tronen ten einde hen afgezonderd van het gezin in collectief verband op te voeden. In vele gevallen worden baby’s van slechts drie maanden uitbesteed, terwijl oudere kinderen overdag in kinderbewaarplaatsen worden ondergebracht om gedurende de tijd dat hun moeder buitenshuis werkt, een uniforme, door de staat gecontroleerde opvoeding te krijgen. Jonge jongens en meisjes worden in jeugdcollectieven bijeengebracht om aan een gespecialiseerde, door de regering geïnspireerde opvoeding onderworpen te worden. Van de eerste schooldag af worden schoolkinderen erin onderwezen het gedrag van hun schoolkameraadjes te controleren. Op deze wijze wordt mensenvrees, waartegen in de Schrift zo krachtig wordt gewaarschuwd, gekweekt (Spr. 29:25). Gedurende hun schooltijd wordt hun geleerd in groepen, teams en collectieven met elkaar te wedijveren. Er worden in de schoollokalen kaarten gebruikt om uit te bazuinen „Wie de beste is”. De winnende groepen of collectieven ontvangen speciale voorrechten als beloning. Dit is in strijd met de bijbel, waarin wedijver wordt veroordeeld (Gal. 5:26, NW). Er wordt altijd de nadruk gelegd op het bieden van hulp aan andere leden van iemands collectieve groep. Op deze wijze wordt in de geest van mannen en vrouwen voortdurend een gevoel van verantwoordelijkheid en loyaliteit jegens het collectief waartoe men behoort, opgebouwd. Dit heeft tot gevolg dat het rijk begaafde individu met zijn door God geschonken uitnemende kwaliteiten op de achtergrond moet geraken ten einde in de groep te kunnen opgaan. De eer moet altijd aan de groep worden geschonken en door middel van de collectieve groep wordt de sowjetstaat eer gebracht.b In lijnrechte tegenstelling hiermee is de leefwijze die in de bijbel wordt voorgeschreven, voor de volwassen, rijpe, individuele mens, en niet voor de collectieve mens bestemd, opdat hij een monument tot Gods heerlijkheid kan zijn. — Ps. 8:5-10 4-9; 1 Kor. 11:7.

7. Vergelijk de commune-regeling van communistisch China met die van de bijbel.

⁷ Het communistische China is in zijn sinistere pogingen om de oude gezinseenheid te verbreken, nog een stapje verder gegaan. De Chinezen hebben dit trachten te bereiken door hun „communes” te organiseren. Onder deze regeling, die zich nog in een experimenteel stadium bevindt, is er voor de afzonderlijke personen praktisch geen sprake meer van een verenigd gezinsleven. Op deze wijze wordt de gemeenschap voor het leven, de verzorging en de activiteit van alle mensen binnen haar grenzen, verantwoordelijk. Grote groepen mannen en vrouwen worden samengebracht om speciale werkzaamheden te verrichten. Aan de autoriteit van de man over de vrouw is een einde gemaakt. De vrouwen mogen een vrij, onafhankelijk leven leiden, waarbij zij niet langer in overeenstemming met de regeling die God in het begin heeft getroffen, aan hun echtgenoot onderworpen behoeven te zijn (Gen. 2:24). Ook bezitten de ouders geen gezag meer ten opzichte van hun kinderen. Wanneer er kinderen worden geboren, worden de baby’s in grote staatsinstellingen door de Staat grootgebracht, hetgeen sterk doet denken aan de manier waarop eieren van kippen worden weggenomen om kunstmatig uitgebroed te worden. Op deze wijze voedt de Staat of de gemeenschap de kinderen op, waardoor de door God geordineerde plaats en taak van de ouders wederrechtelijk door anderen worden ingenomen. Bovendien is deze gehele regeling in strijd met de natuur, daar alleen de natuurlijke ouders de oprechte liefde, zorg en aandacht kunnen geven die voor de gezonde ontwikkeling van kinderen zo uiterst belangrijk zijn. Een dergelijke schending van fundamentele, door God ontworpen natuurwetten, kan alleen maar tot een oogst van verschrikkelijke consequenties leiden.c — Gal. 6:7, 8.

HET GEZIN IN WESTERSE DEMOCRATIEËN

8. Wat gebeurt er met de gezinskring in Westerse democratieën?

⁸ In de democratieën van het Westen is men in de loop der jaren ook van het bijbelse patroon afgeweken, met het gevolg dat de gezinskring in vele gevallen wordt verbroken. In deze maatschappijvorm zal vader, wanneer hij van zijn werk thuiskomt, vlug eten en zich verkleden om de avond met zijn boezemvrienden door te brengen. Verder heeft hij ook nog zijn vergadertijden van de club, zijn kegelavonden, zijn jachtpartijen, zijn broederschapsavond in de kerk, enzovoorts, waardoor de agenda van activiteiten die hij als een op zichzelf staand persoon apart van zijn gezin verricht, geheel is volgeboekt. Ook moeder heeft haar kaartclub, haar avondje in de kerk met de vrouwenvereniging en haar speciale kennissen, waardoor zij vele avonden van de week druk bezig wordt gehouden en zij steeds haar eigen weg gaat. De opgroeiende kinderen hebben elke week eveneens heel wat gebeurtenissen op hun programma staan, want zij hebben het druk met hun padvindersgroepen, hun jeugdvergaderingen van de zondagsschool, hun schoolfeestjes en hun uitgaansavond met vrienden en vriendinnen uit de omgeving. Dit alles heeft tot gevolg dat de gezinskring, in strijd met de bijbelse beginselen, wordt verdeeld. Er worden geen doeltreffende, vooruitstrevende regels en orde in het gezin gehandhaafd. Aangezien het gezin er geen gezamenlijke ondernemingen en activiteiten op nahoudt, worden er ook geen gezamenlijke prestaties geleverd. Het gezin geniet evenmin gezamenlijk van ontspanning, daar iedereen zijn eigen weg gaat, zich hierbij schikkend naar de enge gezichtspunten van degenen die tot zijn groep behoren en die van hetzelfde geslacht of dezelfde leeftijd als hij of zij zijn. — Kol. 3:18-21.

9. Hoe kan er worden gezegd dat de machinemens op de voorgrond treedt?

⁹ In de scholen en ook op alle gebieden van het latere leven, bestaat er altijd wedijver. De denkwijze van zowel studenten als volwassenen wordt door massapsychologie gevormd. Door middel van pers, radio, televisie en bioscoop worden aan alle leden van het gezin voortdurend materialistische doeleinden voor ogen gesteld. De nadruk wordt op het voordeel voor het individu gelegd, hetgeen in strijd is met de in de bijbel uiteengezette en op beginselen gebaseerde weg der liefde en van onzelfzuchtige belangstelling voor anderen. Zowel mannen als vrouwen trekken erop uit om te werken en slechts raderen in corporatieve machines te worden. Succes wordt naar geld afgemeten en niet naar de hogere levenswaarden. De waardigheid van de individuele mens, zoals God die zich had voorgenomen, raakt ook in Westerse landen op de achtergrond, terwijl de machinemens op de voorgrond treedt. — 1 Kor. 13:5; Fil. 2:4, 21, NW.

EEN NIEUWE-WERELDMAATSCHAPPIJ AANWEZIG

10, 11. (a) Welke opmerkelijke gebeurtenissen geschieden er door middel van een Nieuwe-Wereldmaatschappij? (b) Beschrijf in het kort de geschiedenis van de kern van deze nieuwe maatschappij.

¹⁰ In vervulling van de bijbelse profetieën ontwikkelt zich thans op aarde een opmerkelijke Nieuwe-Wereldmaatschappij. Door middel van haar kern van gezalfden onder het opgerichte Koninkrijk van het Zaad van Abraham trachten gezinnen of geslachten uit 185 landen zich er reeds door te zegenen (Gen. 22:17, 18, NW). Dit houdt tevens in dat zij tot de oorspronkelijke bijbelse maatstaven met betrekking tot het gezinsleven en het doel van het gezin terugkeren. Wat zijn de feiten over deze Nieuwe-Wereldmaatschappij die thans aanwezig is?

¹¹ Vanaf het voorjaar van 1919 werden de overgebleven duizenden van Jehovah’s gezalfde getuigen op aarde in de reinheid van hun aanbidding en dienst van de Allerhoogste God hersteld. Zij hadden jaren van vervolging, tegenstand en vurige beproevingen overleefd en kwamen nu als een beproefde, gereinigde, toegewijde, loyale en aan hun rechtschapenheid vasthoudende groep van dienstknechten van Jehovah te voorschijn. Reeds eerder, namelijk in 1914, waren er overvloedig veel bewijzen voor dat Jehovah’s koninkrijk in de hemelen was opgericht. Als een logisch gevolg hiervan was nu ook de tijd aangebroken dat het fundament van een „nieuwe aarde”-maatschappij gelegd zou worden (Jes. 51:16; 65:17). Dit bleek in 1919 het geval te zijn. Dit overblijfsel van gezalfden werd aldus de feitelijke kern of het centrum van een hervormde maatschappij van mensen die zich in overeenstemming met bijbelse maatstaven aan de christelijke levenswijze hadden opgedragen. — Rom. 12:2, NW.

12, 13. (a) Wat voor soort van personen zijn zich hecht met deze reine kern gaan verbinden? (b) Vermeld door welke naam deze nieuwe maatschappij wordt aangeduid en wanneer werd deze naam aangenomen? (c) Wat is het leidinggevende charter van deze maatschappij? (d) Wat wordt er in hun in 1953 aangenomen resolutie verklaard?

¹² Naarmate deze maatschappij zich uitbreidde, werd er van allen die zich ermee verbonden verwacht dat zij hun denkwijze zouden veranderen, dat zij in overeenstemming met bijbelse beginselen een nieuwe persoonlijkheid zouden ontwikkelen en dat zij vrede zouden zoeken door „hun zwaarden tot ploegscharen” om te smeden (Kol. 3:9, 10; Jes. 2:4). Zoals een vaste kern in een sneeuwbal trok deze reine kern andere liefhebbers van rechtvaardigheid aan die zich hecht met de steeds groter wordende organisatie verbonden (Zach. 8:23). Sinds 1931 heeft dan ook een „grote schare” eerlijke mannen en vrouwen zich bij deze groter geworden maatschappij aangesloten om actief met de leden ervan om te gaan. De desem der rechtvaardigheid van deze door God goedgekeurde kern van gezalfden is tot de verste uithoeken van dit nieuwe maatschappelijke schouwspel op het wereldtoneel, dat thans in 185 landen zichtbaar is, doorgedrongen (Matth. 13:33). Tijdens de „Toename der Theocratie”-vergadering van Jehovah’s getuigen, welke van 30 juli tot en met 6 augustus 1950 in het Yankee Stadion in de stad New York werd gehouden, namen zij de naam aan waarmee deze nieuwe organisatie van God zou worden aangeduid, namelijk de Nieuwe-Wereldmaatschappij van Jehovah’s getuigen. Drie jaar later, toen zij gedurende hun tweede wereldcongres in het Yankee Stadion bijeenwaren, werd de volgende (gedeeltelijk aangehaalde) resolutie met algemene stemmen aangenomen, waarbij te kennen werd gegeven dat de bijbel hun leidinggevende charter vormt:

¹³ „DAAROM grijpen wij, als getuigen van Jehovah en als leden van zijn Nieuwe-Wereld-maatschappij, op deze 20ste dag van Juli 1953, nu wij hier in het Yankee Stadion, New York city, N.Y., met tientallen duizenden uit tientallen landen op een internationale vergadering bijeen zijn, dit als een zeer passende gelegenheid aan om de volgende resolutie aan te nemen: . . . DAT wij in het openbaar erkennen Jehovah dank verschuldigd te zijn voor het visioen en de hoop die hij ons van zijn beloofde nieuwe wereld van rechtvaardigheid heeft gegeven. . . . Hij heeft ons tot een Nieuwe-Wereld-maatschappij gemaakt doordat hij overeenkomstig zijn kostbare beloften met ons heeft gehandeld. Deze Nieuwe-Wereld-maatschappij ontleent haar oorsprong dus aan geen enkele menselijke bron en ze is niet afhankelijk van aardse politieke staten, en ze wendt zich tot geen van deze om tot een lichaam te worden verenigd en voor erkenning van haar bestaan en werkzaamheden. DAT wij, als een Nieuwe-Wereld-maatschappij vasthouden aan de onverbreekbare banden die ons binden. Wij zijn één volk, zonder onderscheid van ras, kleur, taal, stam of natie. Wij hebben de ene levende en waarachtige God, Jehovah. Wij hebben een gemeenschappelijke Monarch onder God, zijn Zoon en onze Verlosser, Jezus Christus. Wij hebben een wet die op ons allen van toepassing is ongeacht waar wij wonen, Jehovah’s theocratische wet zoals die in de Bijbel wordt uiteengezet. Wij zijn uit de natiën genomen en afgescheiden van de verdoemde wereld. Wij hebben het ene land waarheen wij eensgezind optrekken, de nieuwe wereld die Gods schepping is.” — De Wachttoren van 1953, de bladzijden 339, 340.

14, 15. (a) Waarmee wordt de gezinskring vergeleken? Leg dit uit. (b) Welke voordelen biedt het wanneer het gezin een geïntegreerd geheel is?

¹⁴ Binnen deze nieuwe maatschappij kan de verenigde gezinskring met een wiel dat in evenwicht wordt gehouden, worden vergeleken. Een wiel wordt gemaakt voor het transporteren en dragen van lasten of om voort te rollen. Wanneer elk gezinslid zich op de juiste plaats bevindt, de ouders als de naaf en de kinderen als de spaken, draagt elk zijn evenredige deel en kan de gezinsorganisatie soepel verlopen. De gezinskring kan zowel over oneffen als effen terrein voortrollen; hij kan met dezelfde snelheid heuvel op en heuvel af rijden, tenminste als de velg zich met betrekking tot de naaf in de juiste positie bevindt. Zou een van de spaken echter te lang of te kort zijn, of zou de naaf zelf splitsen of niet meer het middelpunt vormen, dan hoort men gepiep en geknars als gevolg van gehobbel en gestoot. De gezinseenheid raakt onklaar, waardoor de vooruitgang wordt tegengehouden en het de reizenden weinig voldoening schenkt verder te gaan.

¹⁵ In de Nieuwe-Wereldmaatschappij vormt het gezin een geïntegreerd geheel of een eenheid waarvan de delen samenwerken. Er worden geen „spaken” afgescheiden, terwijl het ook niet mogelijk is dat slechts de helft van de naaf aanwezig is. Alle delen van het op een wiel gelijkende gezin werken, aanbidden, studeren, spelen en doen allerlei dingen juist gezamenlijk. Dit heeft tot gevolg dat het gezin door een gezonde tevredenheid, vrede en vooruitgang met betrekking tot de doeleinden van het leven wordt gekenmerkt. Geen enkel gezinslid krijgt een te zware dagtaak te dragen. De onbijbelse uitspraak „Een man kan van zonsopgang tot zonsondergang werken, maar een vrouw komt nooit met haar werk klaar”, is dan ook niet van toepassing op de theocratisch ingerichte christelijke huishouding. Doordat alle leden van het gezin zich gezamenlijk van de te verrichten taken kwijten, worden de karweitjes vlug afgehandeld, zodat er tijd vrijkomt voor andere gewenste activiteiten. — Kol. 4:5.

16. Beschrijf de verenigde gezinsaanbidding in de Nieuwe-Wereldmaatschappij.

¹⁶ Evenals in het theocratische Israël uit de oudheid, wordt verenigde gezinsaanbidding voor de gezinnen die zich thans in de Nieuwe-Wereldmaatschappij bevinden van het grootste belang geacht. De vader als hoofd is zich van de geestelijke behoeften van het gezin bewust. Zo wordt er één of meer keren per week een geregelde gezins-bijbelstudie gehouden. Alle leden van het gezin, zowel de jonge als de oude, krijgen hierbij de gelegenheid om aan de studie deel te nemen. In vele huizen nemen ’s ochtends alle leden van het gezin aan de ontbijttafel deel aan de bespreking van de dagelijkse bijbeltekst die in het Yearbook van het Genootschap en op de laatste bladzijde van De Wachttoren wordt aangetroffen. Vóór elke maaltijd wordt er een gebed tot Jehovah opgezonden waarin hij voor de dagelijkse voorziening van datgene wat wij voor ons levensonderhoud nodig hebben, wordt gedankt. In vele huisgezinnen verenigen alle leden zich aan het einde van de dag bovendien in een gezinsgebed waarin de vader voorgaat, terwijl velen dit knielend doen. In de loop van de week worden alle leden van het gezin ertoe aangemoedigd om zich op een tijd dat het hun gelegen komt, aan persoonlijke bijbelstudie te wijden. Vijf maal per week bezoekt het hele gezin drie vergaderingen van hun plaatselijke gemeente van de Nieuwe-Wereldmaatschappij. Aangezien een dergelijk gezin uit godvrezende, opgedragen predikers bestaat, wordt er elke week tijd terzijde gesteld voor de predikingsdienst van huis tot huis en voor het houden van bijbelstudiën met andere geïnteresseerde mensen. Op deze wijze worden er op de op een altaar gelijkende regeling welke God voor christenen in deze tijd heeft getroffen, offers van lof gebracht. Zelfs kleine kinderen gaan met hun ouders mee om te horen hoe zij Jehovah in de bediening van huis tot huis in het openbaar lof toebrengen. Na verloop van tijd zullen de kleine Davids of Dina’s ook hun bijdrage willen leveren aan het getuigenis dat aan de huisbewoners der wereld wordt gegeven. — Matth. 5:3; Ex. 12:26, 27; Ef. 6:18; Hebr. 10:25; 13:10, 15; Matth. 21:15, 16.

17. Wat zijn enkele factoren die bevorderlijk zijn voor een soepele verhouding in het gezin?

¹⁷ Voor een soepele verhouding in het gezin zijn liefde, samenwerking en streng onderricht nodig. De vader neemt als hoofd de leiding en bepaalt de gedragslijn voor het gezin. De vrouw is haar man onderdanig. Als helpster en medewerkster behartigt de moeder een aanvullende taak door voor de huishouding te zorgen en de orde te handhaven wanneer haar man niet thuis is. Van jongs af aan zal aan kinderen worden geleerd dat zij hun ouders moeten respecteren en gehoorzamen en dat zij zich aan hun leiding moeten onderwerpen. De ouders tonen liefde ten opzichte van elkaar en hun kinderen. Indien noodzakelijk zal de roede der terechtwijzing worden gebruikt om jeugdige dwaasheid te beteugelen. Christelijke ouders zijn zich er ten volle van bewust dat zij voor het geestelijke welzijn van hun kinderen verantwoordelijk zijn. Door hun getrouwe christelijke voorbeeld in gedrag en dienst dragen zij een indirecte heiliging op hun minderjarige kinderen over, hetgeen betekent dat zij Jehovah’s zegen en gunst zullen ontvangen. — 1 Tim. 3:4, 5; Ef. 5:22; Spr. 22:6; 1 Kor. 7:14.

18. Noem enkele voordelen op waarin een verenigd theocratisch gezin zich verheugt.

¹⁸ Een verenigd theocratisch gezin verheugt zich in vele heilzame resultaten. Het huisgezin is met inzicht en evenwichtigheid gezegend. In het verrichten van alle werkzaamheden van het gezin en in alle huiselijke betrekkingen wordt eenheid bereikt. Er is een rijke vermenging van persoonlijkheden en onderlinge betrekkingen waardoor liefde, vreugde, vrede, zelfbeheersing en lankmoedigheid worden ontwikkeld. Geldelijke aangelegenheden veroorzaken geen wrijving. Het materialisme wordt op de achtergrond gedrongen aangezien aan een geestelijke gezindheid de belangrijkste plaats wordt toegekend. De gezinsleden genieten gezamenlijk van ontspanning, hetgeen veel geluk, oprechte humor en innerlijke stabiliteit oplevert. Kinderen worden met geestelijke aspiraties begiftigd. Teenagers verwerven een opmerkelijke rijpheid, kalmte, vertrouwen en kijk op de toekomst. Nadat er bijbelse beginselen zijn besproken en begrepen, worden ze toegepast. De geestelijke gezondheid van alle gezinsleden wordt door dit alles beschermd, terwijl verkeerde verlangens worden uitgebannen. Het leven in gezinsverband werpt aldus in alle opzichten voordelen af. — Gal. 5:22, 23.

19, 20. (a) Hoe kan het enthousiasme van jeugdige personen op verstandige wijze in goede banen worden geleid, en door wie? (b) Hoe komt het, ten einde het verschil duidelijk te maken, dat de jongelui van de Nieuwe-Wereldmaatschappij zo anders zijn dan de jeugdigen in de oude-wereldmaatschappij? (c) Aan welke situatie dient nu nog aandacht besteed te worden, en wanneer?

¹⁹ Kinderen en grotere jongens en meisjes worden niet afgescheiden van het gezin naar zondagsschoolbijeenkomsten gestuurd of aan hun lot overgelaten zodat zij zich bij een vriendenschaar in de buurt aansluiten of van verschillende soorten van jeugdbewegingen lid worden. De teenagers brengen de perioden na schooltijd integendeel met andere jongelui van de Nieuwe-Wereldmaatschappij door. Zij houden zich op nuttige wijze bezig. Aan de hand van Gods intrigerende „boek der natuur” onderzoeken zij de opwindende feiten en schoonheid van de vele facetten waarin de natuur zich openbaart. Soms nemen zij ook deel aan extra predikingsactiviteiten, welke een hartroerende uitwerking op hen hebben. Waakzame theocratische ouders trachten datgene waar hun jeugdige gezinsleden zich enthousiast voor interesseren, in goede banen te leiden. Dergelijke ouders zijn zo verstandig om hun kinderen te vergezellen wanneer zij de natuur bestuderen door met hen wandeltochten in de vrije natuur te maken om te zamen met hun kinderen meer van de natuur te leren. Anderen organiseren toeristische uitstapjes wanneer zij naar theocratische congressen reizen of wanneer zij weer huiswaarts keren. Weer anderen nemen hun teenagers met zich mee naar hun wereldse werkzaamheden wanneer dit praktisch is. Het liefdevolle gezelschap van hun ouders tijdens dergelijke nuttige werkzaamheden schenkt teenagers meer voldoening dan het bezoeken van gezellige bijeenkomsten.

²⁰ De jongelui in de Nieuwe-Wereldmaatschappij bezitten reeds een geweldige voorsprong op hun tijdgenoten in de oude-wereldmaatschappij, waar jonge mensen zich veronachtzaamd en gefrustreerd voelen, seksueel overspannen worden, goklustig zijn, risico’s nemen en dermate lastig en onevenwichtig zijn dat zij in feite onvoorbereid zijn om later de verantwoordelijkheden van het rijpe, volwassen leven het hoofd te bieden. De theocratische jongelui bezitten daarentegen moed; zij zijn levendig, zij weten dat zij nodig zijn en bemind worden, zij zijn enthousiast en eerbiedig en bezitten een benijdenswaardige deugdzaamheid en seksuele zelfbeheersing. Dit alles vormt slechts het begin van de vruchten van een geïntegreerd gezinsleven. Echtscheidingen worden vermeden en huwelijken worden tot een succes gemaakt. Het gehele gezin wordt aldus met waardigheid, eer en vreugde bestuurd waardoor hun God, Jehovah, eer wordt toegebracht. Nu zou iemand echter kunnen zeggen: Dat is allemaal heel erg mooi wanneer alle leden van het gezin getuigen van Jehovah zijn. Zo iemand zou kunnen vragen: Hoe kan een christen zich in een verdeeld huisgezin gedragen en desondanks tot de Nieuwe-Wereldmaatschappij blijven behoren? Deze aangelegenheid zal in het volgende artikel voor ons worden beschouwd.

[Voetnoten]