op neer: men is alleen maar vleiend in woord en gedrag omdat men begerig of hebzuchtig is. Paulus zegt vervolgens: „Maar wij gedroegen ons in uw midden vriendelijk, zoals een moeder haar eigen kinderen koestert.” Hij bedoelde het niet alleen goed, maar hij toonde op liefdevolle, vriendelijke wijze consideratie jegens hen. — 1 Thess. 2:5, 7.

32. Waarom zou liefde de sine qua non met betrekking tot christelijke manieren genoemd kunnen worden?

³² Aangezien degenen die aan de christelijke bediening deelnemen, dit uit liefde doen, moeten zij zich door liefde ogen en oren laten geven waarmee zij kunnen opmerken wat zij onder de gegeven omstandigheden het beste kunnen zeggen en doen. Liefde zal hen doen trachten zoveel mogelijk goed te doen en zo min mogelijk te kwetsen en zal hen derhalve voorzichtig maken. Hoewel liefde „blijde met de waarheid” is, zal ze af en toe zelfs een dubbelzinnig, ontwijkend of onduidelijk antwoord voorschrijven in plaats van er de voorkeur aan te geven dat de harde waarheid er op ontactvolle wijze wordt uitgeflapt. Liefde zou zeer terecht de sine qua non, de onmisbare factor, met betrekking tot christelijke manieren genoemd kunnen worden: „De liefde is lankmoedig, de liefde is goedertieren, . . . de liefde praalt niet, zij is niet opgeblazen, zij kwetst niemands gevoel, zij zoekt zichzelf niet, zij wordt niet verbitterd, . . . Alles bedekt zij, . . . alles verdraagt zij.” — 1 Kor. 13:4-7.

33. Welk getuigenis hebben buitenstaanders gegeven met betrekking tot de christelijke manieren die door de Nieuwe-Wereldmaatschappij aan de dag worden gelegd?

³³ Er bestaat geen twijfel over dat christelijke manieren belangrijk zijn. Iedereen wordt terdege van de waarde ervan doordrongen door de reputatie die ze voor de Nieuwe-Wereldmaatschappij van Jehovah’s getuigen hebben verworven. Typerend hiervoor is het wijdlopige rapport dat een senator van de Verenigde Staten in de United States Congressional Record liet optekenen. De strekking ervan was dat de manieren van Jehovah’s getuigen „niet van deze wereld” waren. En een journalist van de New York Herald-Tribune schreef: „Zij zien er verzorgd uit, hebben goede manieren en tonen respect voor mensen van alle leeftijden. Zij gaan sociaal op zulk een prettige wijze met elkaar om, dat men zich schaamt voor het ongemanierde optreden van de inwoners van onze vuile en koude stad.”

34. Wat zou tot besluit over de waarde van christelijke manieren gezegd kunnen worden?

³⁴ Hoe gering en onbelangrijk christelijke manieren ook mogen schijnen, ze zijn van het grootste belang: „In geen enkel opzicht geven wij enige aanleiding tot struikelen, opdat er geen aanmerkingen op onze bediening gemaakt kunnen worden.” Door middel van deze manieren zullen christenen niet alleen „gunstig bekend zijn bij de buitenstaanden”, maar zullen zij eveneens goede betrekkingen onderhouden in de gezinskring en in de christelijke gemeente, dit alles tot hun onderlinge opbouw en tot eer van Jehovah God! — 2 Kor. 6:3-7, NW; 1 Tim. 3:7.

Gesloten kerken

● De Amerikaanse predikant N. Townsend drong er bij andere geestelijken op aan „het leren omslag van de bijbel tot schoenleer te herleiden”, ten einde de 71.000.000 Amerikanen die niet bij een kerk zijn aangesloten, te bereiken. „Het is niet genoeg voor een geestelijke om zich in een ivoren toren op te sluiten en daar preken voor te bereiden”, zo zei Townsend. „Hij moet ervoor zorgen dat hij voor elk huis in zijn parochie en ook voor de andere mensen die in zijn woonplaats zonder kerk zijn, klaarstaat. Dit kan hij niet geheel alleen doen, maar hij moet anderen in zijn parochie ertoe brengen hem hierbij te helpen.” Townsend betoogde dat er in de VS 60.000 kerken zijn gesloten, terwijl 15.000 dorpen zonder een geestelijke of een functionerende kerk zijn. In het dienstjaar 1960 steeg het gemiddelde aantal getuigen van Jehovah in de VS met 5% en werd er een hoogtepunt van 250.900 actieve predikers bereikt.