proberen te stelen. Een herder van „de kudde Gods” moet evenzo volharding en moed bezitten. Hij moet op zijn hoede zijn voor met wolven te vergelijken mannen die de kudde van het pad van rechtvaardigheid zouden willen afbrengen. — Hand. 20:28-30.

Hoewel het weiden van schapen een veeleisend werk is, is het ook een voldoening schenkend werk. Een geestelijke herder heeft in het bijzonder de voldoening de belangen te dienen van God, Degene naar wie hij vol vertrouwen als de beloner van zijn volk opziet.

Is ervaring de beste leermeester?

● Hebt u wel eens personen ontmoet die iedere raad of waarschuwing naast zich neerleggen omdat zij menen dat ’ervaring de beste leermeester is’? Een groot probleem voor mensen die er een dergelijke zienswijze op na houden is echter, zoals men geconstateerd heeft, dat zij tot vervelends toe dingen te weten komen die zij in werkelijkheid helemaal niet wilden weten. Wat is het dan een voordeel de bijbel als leidraad te hebben. Dit boek vertegenwoordigt niet alleen het oudste nauwkeurige verslag van menselijke ervaringen, maar geeft in werkelijkheid de liefdevolle leiding van een God die belangstelling voor het geluk van de mens heeft.

Vragen van lezers

● Is het mogelijk dat de huidige crisis in religie te wijten is aan het feit dat het christendom niet praktisch genoeg is? — V.S.

Wanneer wij het antwoord op deze vraag beschouwen, dienen wij te bedenken dat er een verschil bestaat tussen het christendom van de kerken der christenheid en dat van de bijbel. Hoewel de ene vorm van christendom misschien onpraktisch is, betekent dit nog niet dat de andere vorm dit ook moet zijn.

Velen zijn van mening dat een praktische beoefening van religie een betrokkenheid vereist bij actuele politieke, sociale en economische vraagstukken. Zij zijn van oordeel dat het falen van de kerk in dit opzicht aantoont dat het christendom onpraktisch is.

Maar zijn de kerken van de christenheid niet actief betrokken geweest bij de aangelegenheden van de wereld? Inderdaad! In veel landen hebben de kerken van de christenheid een aanzienlijke politieke invloed uitgeoefend, zelfs in die mate dat ze het regeringsapparaat hebben overheerst. Natuurlijk hebben de kerkstelsels door hun politieke opstelling vaak de rijken begunstigd. Niettemin beweren de kerken de armen te helpen. Kerken hebben ziekenhuizen gebouwd, liefdadigheidsacties geleid en hun leden aangemoedigd actief aan sociale hervormingen deel te nemen. Hebben zulke pogingen, hoewel er misschien wel iets goeds door tot stand is gebracht, de best mogelijke resultaten opgeleverd? Hebben deze krachtsinspanningen werkelijk het leven van de mensen veranderd en betere echtgenoten, vrouwen, vaders, moeders en kinderen voortgebracht? Het treurige feit doet zich voor dat er vaak heel weinig verschil is te zien tussen het leven van kerkleden en van mensen die geen lid van de kerk zijn. De gevangenissen zijn vol mensen die tot religieuze organisaties behoren. Wijst dit er niet op dat er iets anders nodig is dan betrokkenheid bij sociale hervormingen en dergelijke?

Wat de kerken van de christenheid hebben gedaan, is in strijd met de leringen van de stichter van het christendom. Jezus Christus zei over zijn discipelen: „Zij zijn geen deel van de wereld” (Joh. 17:16). En de apostel Johannes schreef: „Wij weten dat wij uit God voortspruiten, maar de gehele wereld ligt in de macht van de goddeloze” (1 Joh. 5:19). Dus ongeacht wat voor schijnbaar goeds er ook door tot stand mag worden gebracht, wanneer een christen actief betrokken is bij de aangelegenheden van deze wereld, betekent dit dat hij een stelsel ondersteunt dat God afkeurt. Zulk een inmenging