Ware aanbidding — een succesvolle levenswijze

„Dit wetboek dient niet uit uw mond te wijken, en gij moet er dag en nacht met gedempte stem in lezen, opdat gij zorgvuldig moogt handelen overeenkomstig alles wat erin geschreven staat; want dan zult gij uw weg succesvol maken en dan zult gij wijs handelen.” — Joz. 1:8.

1. (a) Rondom wat voor soort van aanbidding is de meeste religie opgebouwd? (b) Vergelijk dit met ware aanbidding.

DE MEESTE religies leggen de nadruk op de ceremoniële of „sacramentele” aspecten van de aanbidding, terwijl ze weinig meer dan lippendienst verrichten wanneer het erop aankomt dat aanbidding iemands levenswijze dient te beïnvloeden. Hun religieuze programma’s zijn derhalve opgebouwd rondom periodieke, ceremonieel ontworpen „godsdienstoefeningen”, gecombineerd met een verzoek om geld ten einde de kostbare gebruiken waarmee deze soort van aanbidding gepaard gaat, te kunnen financieren. In tegenstelling hiermee legt de ware aanbidding niet de nadruk op ritualistische ceremoniën. Hoewel bij de ware aanbidding inderdaad geregelde omgang met andere aanbidders betrokken is, omvat ze ook elk andere aspect van iemands leven. Ze is een model waarnaar geleefd moet worden, een levenswijze. Daarom noemt de bijbel het ware christendom „De Weg” en „de weg der waarheid”. — Hand. 9:2; 19:9; 2 Petr. 2:2.

2. (a) Hoe gaf Jezus te kennen dat aanbidding uit meer dan ceremonie bestaat? (b) Wat betekent het „met geest” te aanbidden?

² Ook Jezus gaf te kennen dat ware aanbidding een levenswijze is toen hij tot een Samaritaanse vrouw zei: „De ware aanbidders [zullen] de Vader met geest en waarheid . . . aanbidden . . . wie hem aanbidden, moeten hem met geest en waarheid aanbidden” (Joh. 4:23, 24). Jezus legde evenveel nadruk op de ’aanbidding met geest’ als op de ’aanbidding met waarheid’, waardoor hij op nòg een belangrijke dimensie van de aanbidding wees. Wat betekent het ’met geest te aanbidden’? In de context van zijn gesprek met de Samaritaanse vrouw vergeleek Jezus deze aanbidding met de soort waarbij zichtbare dingen, zoals een berg of een stad, als hulpmiddelen worden gebruikt (4 Vers 21). In plaats van op zulke dingen te vertrouwen, die gezien of aangeraakt kunnen worden, oefent een ware aanbidder geloof en behoudt hij, ongeacht de plaats waar hij zich bevindt of de dingen die zich om hem heen bevinden, een eerbiedige, van aanbidding getuigende „geest” of aanbidt hij vol geest of in de geest van aanbidding. Aldus aanbidt hij met geest, waarbij de impulsen van zijn hart hem ertoe bewegen God in harmonie met de voortdurend aanwezige waarheid in zijn geest, waardoor alles wat hij doet wordt beheerst, te aanbidden. — 2 Kor. 5:7.

3. Hoe wilde Jehovah vanaf het begin aanbeden worden?

³ Dit komt overeen met de wijze waarop God zich voornam dat aanbidding vanaf het begin geschonken zou moeten worden. Hij schreef niet een bepaalde ceremonie of een bepaald ritueel voor waardoor de eerste volmaakte menselijke schepselen hem in aanbidding konden naderen. Zij moesten hun Schepper in de eerste plaats dienen of aanbidden door getrouw zijn wil te doen. God openbaarde deze „wil” aan hen, zodat zij hun leven in harmonie met de bestaande werkelijkheden, ofte wel de waarheid, omtrent het leven konden inrichten (Gen. 1:28, 29; 2:16, 17, 19-25; Matth. 19:4, 5). Na verloop van tijd zou God hen ongetwijfeld op de hoogte stellen van extra waarheden die noodzakelijk waren voor de juiste uitbreiding van hun aardse tehuis, hun gezin en het terrein van hun activiteiten. Door hun getrouwe gehoorzaamheid aan deze instructies zouden zij aan de belangrijkste vereisten van de ware aanbidding voldoen. Indien het eerste mensenpaar het had verkozen deze handelwijze te volgen, zouden deze waarheden een levenswijze voor hen en hun nakomelingen zijn geweest. Hun levenswijze zou succesvol zijn geweest; ze zou niet op een mislukking kunnen uitlopen, omdat ze in harmonie zou zijn met waarheid, de werkelijke stand van zaken, met inbegrip van het feit van Jehovah’s soevereine positie en zijn levenschenkende kracht.

DOOR DE ZONDE KOMEN ER TOEVOEGINGEN AAN DE AANBIDDING

4. Waarom werden bepaalde ceremoniën noodzakelijk voor de aanbidding?

⁴ Met de komst van zonde en ongehoorzaamheid nam de ware aanbidding echter noodzakelijkerwijs enkele nieuwe kenmerken aan ten einde zich aan te passen aan de nieuwe werkelijkheden waarvoor de mensheid zich nu gesteld zag. Deze nieuwe kenmerken van de aanbidding, waarvan sommige ceremonieel van aard waren, dienden een tijdelijk maar noodzakelijk illustratief doel. Er was nu een barrière gekomen tussen de onvolmaakte, gevallen mensheid en de volmaakte Schepper. Adams nakomelingen moesten zich terdege van deze nieuwe verhouding bewust gemaakt worden en de wijze waarop God de breuk zou helen, moest duidelijk gemaakt worden. Daarom werden er na verloop van tijd slachtoffers, een priesterschap en een heiligdom ingevoerd, ten einde deze „waarheden”, de werkelijke stand van zaken die er nu tussen de mens en zijn Schepper bestond, te illustreren.

5. (a) Hoe verklaart de bijbel het doel van de ceremoniën onder de Wet? (b) Wanneer en hoe kwam er een eind aan?

⁵ Al deze voorzieningen waren echter slechts „een schaduw . . . van de toekomstige goede dingen, maar niet het wezen van de dingen zelf”, schrijft de apostel Paulus (Hebr. 10:1). Het ritueel en de slachtoffers zelf vormden derhalve niet de gehele waarheid. Ze verschaften echter een basis om de waarheid te begrijpen en te aanvaarden toen de „bestemde tijd” kwam om deze door bemiddeling van Christus Jezus duidelijk te maken. „Deze tent is een illustratie voor de bestemde tijd die er thans is, en in overeenstemming daarmee worden er zowel gaven als slachtoffers gebracht. Deze kunnen echter hem die heilige dienst verricht, niet tot volmaaktheid brengen met betrekking tot zijn geweten . . . Het waren wettelijke vereisten betrekking hebbend op het vlees en opgelegd tot aan de bestemde tijd om dingen recht te zetten” (Hebr. 9:9, 10). Toen met de komst van Jezus het doel van deze „wettelijke vereisten” was verwezenlijkt, hield deze ceremoniële vorm van aanbidding dus op verdienste bij God te hebben. Ze moest plaats maken voor de werkelijkheden, „want die dingen zijn een schaduw van de toekomende dingen, maar de werkelijkheid behoort de Christus toe” (Kol. 2:16, 17). Jezus werd toen zelf „de weg en de waarheid” — Joh. 14:6; 1:17.

ONVERANDERLIJKE WAARHEDEN ALTIJD VEREIST

6. Wat is altijd een noodzakelijk onderdeel van de ware aanbidding geweest?

⁶ Hoewel deze „wettelijke vereisten” voor de Israëlieten een tijdlang noodzakelijk werden, heeft de belangrijkste nadruk in de aanbidding van Jehovah altijd gelegen op het leiden van een leven overeenkomstig de waarheden die nooit veranderen. Geloof, rechtvaardigheid, gerechtigheid, vrij zijn van bloedschuld, waarheidsgetrouwheid en gehoorzaamheid aan Gods tot uitdrukking gebrachte wil zijn altijd de belangrijkste introductiebrieven geweest om tot God te naderen. Het is altijd zo geweest dat niet degene die eenvoudig gaven aan God schonk, maar degene die „onschuldig van handen en rein van hart is” de berg van Jehovah kon bestijgen (Ps. 24:3-6; 15:1-4; Spr. 3:32). Deze fundamentele beginselen van waarheid zijn een levenswijze die vanaf het begin onveranderd is gebleven. Micha vraagt: „Waarmee zal ik Jehovah tegemoet treden? Waarmee zal ik mij buigen voor God in den hoge? Zal ik hem tegemoet treden met volledige brandoffers, met eenjarige kalveren? . . . Hij heeft u verteld, o aardse mens, wat goed is. En wat vraagt Jehovah van u terug dan gerechtigheid te oefenen en goedheid lief te hebben en bescheiden te wandelen met uw God?” — Micha 6:6-8; Hos. 6:6; 1 Sam. 15:22.

7. (a) Wat verlangt Jehovah in werkelijkheid van ons? (b) Waarom voelt men zich ’van nature’ tot Jehovah’s weg aangetrokken?

⁷ Jehovah is niet willekeurig of onredelijk in wat hij van ons verlangt. Hij vraagt van zijn schepselen alleen wat zij jegens hem en hun medemensen behoren te doen. ’Met onze God’ de weg der waarheid te ’bewandelen’, stemt overeen met de „wet” die Jehovah ’in ons hart heeft geschreven’ toen hij onze eerste voorouders schiep (Rom. 2:14, 15). Door dit geweten of innerlijke besef van goed en kwaad voelt men zich van nature tot de weg der waarheid aangetrokken. Voor de nog overgebleven sporen van het overgeërfde geweten klinkt de waarheid dus zuiver en voelt juist aan. Vandaar dat Paulus kon zeggen: „Wij hebben gebroken met de achterbakse dingen waarover men zich dient te schamen [onwaarheden, leugens], . . . maar door de waarheid openbaar te maken, bevelen wij ons aan ieder menselijk geweten aan voor het oog van God.” — 2 Kor. 4:2; 5:11; 6:4-10.

EEN SUCCESVOLLE LEVENSWIJZE

8. Wat onderscheidt waarheid van speculatie? Illustreer dit.

⁸ Degenen die het verkiezen de weg der waarheid als een levenswijze te bewandelen, worden met een waardevol voordeel beloond. De waarheid heeft in de praktijk succes. Wanneer geleerden ontdekken wat naar hun mening een wetenschappelijk beginsel is, moet het eerst de proef van de werkelijke praktijk doorstaan om als meer dan louter een theorie erkend te worden. Het moet op praktische manieren deugdelijk blijken te zijn: in het ontwerp van machinerie, in de genezing van ziekte, enzovoort. Op levensbeschouwelijk gebied zijn de intellectuelen, de filosofen en de religieuze leiders, die er veel toe hebben bijgedragen de denkwijze en het gedrag van de mensen in deze tijd te vormen, echter in gebreke gebleven deze proef te doorstaan. Wat zij zeggen en schrijven, klinkt vaak goed. Het is misschien in overredende taal gesteld en wordt door vele goed onder woorden gebrachte argumenten ondersteund. De meeste van hun theorieën over het leven kunnen echter niet de proef van de waarheid doorstaan. Hoe dat zo? Zulke theorieën gaan in de praktijk niet op! De ongelukkige gevolgen die hun filosofieën in de praktijk hebben, kunnen overal om ons heen worden waargenomen.

9. Wat bewijst dat ware aanbidding een succesvolle levenswijze tot resultaat heeft?

⁹ In tegenstelling hiermee bewijst het bijbelse verslag over het rustige, zinvolle leven dat Gods dienstknechten in het verleden leidden, alsook het leven van degenen die de waarheid thans beoefenen, dat ware aanbidding de enige werkelijk succesvolle levenswijze is. Gehoorzaamheid aan Gods geboden heeft ware aanbidders altijd van hun tijdgenoten onderscheiden. Zoals wij in het voorgaande artikel hebben beschouwd, bleek het Israël uit de oudheid in zijn tijd een superieure positie in te nemen zolang het getrouw vasthield aan ’het raamwerk der kennis en der waarheid in de Wet’ die door bemiddeling van Mozes was gegeven (Rom. 2:20; Joz. 1:8; Neh. 9:13). Het eerste-eeuwse christendom drukte ook krachtig zijn stempel op de levenswijze van degenen die het aanvaardden. De bekende geschiedschrijver John Lord merkt in zijn boek The Old Roman World op:

„De ware triomfen van het christendom traden aan het licht doordat het degenen die de leerstellingen ervan beleden tot goede mensen maakte . . . Wij hebben het bewijs van hun smetteloze leven, hun onberispelijke moraal, hun goede burgerschap en hun christelijke deugden.”

„De weg der waarheid” was voor hen succesvol, en ook thans is deze weg succesvol onder degenen die de waarheid werkelijk beoefenen. — 2 Petr. 2:2.

HOE DE WAARHEID SUCCES HEEFT

10, 11. (a) Hoe bezien veel geestelijken de morele maatstaven van de bijbel als een levenswijze? (b) Toon aan waarom hun zienswijze in de praktijk niet opgaat.

¹⁰ De meeste hedendaagse filosofen en religieuze leiders trachten de ware maatstaven van de bijbel te verzwakken door een „nieuwe moraal” voor te staan. Gods wet verklaart dat hoererij en overspel in alle gevallen slecht en verkeerd zijn (1 Kor. 6:18; 1 Thess. 4:3; Ex. 20:14). Typerend voor de klerikale denkwijze is echter wat de geestelijke adviseur van St. Mary’s Chapel van de Universiteit van Michigan in zijn campusrubriek schreef. In zijn raad aan een verloofd stel dat het huwelijk wegens een aantal „overwegingen” had uitgesteld en dat „af en toe seksuele omgang had”, zegt deze priester: „Wij zouden hen hoereerders kunnen noemen en ons op die manier gemakkelijk van hen kunnen afmaken . . . Misschien hebben zij in de strikt wettelijke betekenis van het woord de letter van de wet overtreden, maar hebben zij de waarden geweld aangedaan die plechtig in die wet verankerd zijn? Zijn zij overspelers? Beslist niet! . . . Wie onder ons heeft zich niet aan de een of andere niet volkomen juiste vorm van bevrediging overgegeven om de schrijnende eenzaamheid in zijn of haar hart te verzachten?” Ongetwijfeld heel wat personen die onder leiding van deze priester en andere geestelijken van zijn slag staan, zullen zich overgeven aan vormen van bevrediging die ’niet volkomen juist’ zijn. Maar is hun levenswijze succesvol?

¹¹ Er kan niet met de in Gods wetten tot uitdrukking gebrachte weg der waarheid gespot worden! Degenen die de leiding van zulk een door mensen ontworpen denkwijze volgen, halen een oogst binnen van echtscheidingen en uiteengevallen huisgezinnen, om zich heen grijpende geslachtsziekten en de talrijke andere problemen die eruit voortspruiten wanneer men in gebreke blijft aan een eerbaar huwelijk vast te houden (Gal. 6:7, 8; Hebr. 13:4). Een arts illustreerde één aspect van deze kwestie door in een artikel in Medical World News te waarschuwen dat bevrijding van striktere seksuele opvattingen „niet noodzakelijkerwijs tot vrijheid leidt, of, indien dit wel zo is, slechts ten koste van andere vrijheden”, zoals vrijheid van ziekte. „Moraliteit is vaak een kwestie van gezondheid”, bevestigde hij.

12, 13. Toon aan waarom de waarheid als een levenswijze succes heeft wanneer ze van toepassing wordt gebracht op (a) het gebruik van tabak, (b) bloedtransfusies.

¹² De toepassing van bijbelse beginselen om ons lichaam rein en onbezoedeld te houden, illustreert ook hoe de waarheid op een praktische wijze succes heeft. Ware aanbidders vermijden de schadelijke gevolgen van de onreinheid die tabak in het lichaamsgestel van een verslaafde brengt (2 Kor. 7:1; Rom. 12:1). Hun verlangen om God met ’geheel hun ziel’ en ’geheel hun kracht’ te dienen, weerhoudt hen ervan jaren van hun leven en kracht aan de tabaksverslaving te geven (Mark. 12:29, 30; Rom. 6:19). Dr. R. Dupont, hoofd van het Amerikaanse Nationale Instituut van Drugmisbruik, brandmerkte tabak onlangs als „waarschijnlijk de dodelijkste drug in onze samenleving . . . Mensen die sigaretten roken, hebben hetzelfde probleem als heroïnegebruikers”, en wel wegens hun moeilijk te beheersen verslaving. Het hoge risico van long-, mond-, en keelkanker alsook van ziekten van de kransslagaderen is welbekend. Recente studies hebben roken definitief in verband gebracht met maagzweren en beroerten. Baby’s van rokende moeders zijn aanmerkelijk korter, lichter van gewicht en trager in verstandelijk opzicht. De kans op aangeboren hartgebreken en op sterfte tegen de tijd van de geboorte is aanmerkelijk groter. Is „de weg der waarheid” niet veel succesvoller?

¹³ De toenemende kennis over de gevaren van bloedtransfusies en de voordelen van chirurgie zonder gebruikmaking van bloed tonen de juistheid aan van het bijbelse gebod om zich „te onthouden van . . . bloed” (Hand. 15:20, 28, 29). Het succes van zulk een chirurgie wordt bejubeld door twee chirurgen van het St. Barnabas-ziekenhuis in de stad New York, die op de voordelen wijzen:

„Het is bovendien prettig geen zorgen meer te hebben over bloedtransfusiecomplicaties als allergische of hemolytische reacties, functiestoornis van de nieren en hepatitis.” — Journal of Medicine van de staat New York.

De weg der waarheid wordt in de praktijk beslist met succes bekroond!

14, 15. Vergelijk het succes van ware en valse aanbidding met betrekking tot militaire conflicten.

¹⁴ Nog een waarheid die de proef van de werkelijke praktijk heeft doorstaan, is die welke door Jezus onder woorden wordt gebracht: „Allen die naar het zwaard grijpen, zullen door het zwaard vergaan.” Deze waarheid strookt met de verwante conclusie: „Allen [zullen] weten dat gij mijn discipelen zijt, indien gij liefde onder elkaar hebt” (Matth. 26:52; Joh. 13:35). In de New Catholic Encyclopedia (uitgave van 1967) wordt echter gezegd dat er een andere manier is, aangezien de bewering wordt geuit dat er geen essentiële „tegenstrijdigheid is tussen een rechtvaardige oorlog en Christus’ gebod dat wij onze vijanden moeten liefhebben. In een rechtvaardige oorlog wordt haat tot uitdrukking gebracht ten aanzien van de slechte daad in plaats van ten aanzien van de kwaaddoener. . . . Katholieken zijn beslist vrij hun eigen mening te vormen met betrekking tot de vraag of de toestanden welke rechtvaardiging aannemelijk maken, mogelijk wel of niet vervuld zullen worden.” Welke uitwerking heeft dit soort van leiding in de praktijk?

¹⁵ Bijna zonder uitzondering hebben katholieken en protestanten gedurende twee wereldoorlogen aan beide zijden van het conflict in strijd met de weg der waarheid inderdaad ’hun eigen (tegengestelde) meningen gevormd’. De resultaten? Het bleek in de praktijk ondeugdelijk te zijn. Zij hebben medekatholieken en -protestanten bij miljoenen afgeslacht, waardoor zij zonder enige twijfel bewezen dat zij niet Christus’ liefdevolle discipelen waren en niet in de waarheid wandelden. Toch zegt de geschiedschrijver J. S. Conway in The Nazi Persecution of the Churches:

„In tegenstelling tot de meegaandheid van de grotere kerken, hebben de Jehovah’s Getuigen tot in het fanatieke [de dood] aan hun leerstellige oppositie vastgehouden. Een dergelijke oppositie vormde een grote zeldzaamheid. . . . Hun zaak op een bijbels gebod baserend, weigerden zij de wapens op te nemen . . . Geen enkele andere sekte heeft in ook maar enig opzicht net zo’n vastberadenheid getoond en daarbij de volledige kracht van het terrorisme van de Gestapo getrotseerd.” — Blz. 196, 198, 199.

Wie alleen konden na deze twee allerafschuwelijkste wereldbranden in de geschiedenis zeggen dat zij de weg der waarheid hadden gevolgd?

16, 17. (a) Hoe wordt de bijbelse waarheid betreffende regering geïllustreerd? (b) Waarom is de Koninkrijksregering van God succesvol? Illustreer dit.

¹⁶ De bijbelse beginselen betreffende het belangrijkste geschilpunt waarvoor de mensheid zich thans gesteld ziet — wereldregering — blijken ook de waarheid te zijn. „De ene mens [heeft] over de andere mens . . . geheerst tot diens nadeel” en „het [is] niet aan de aardse mens . . . zijn weg te bepalen” zijn waarheden die lang geleden werden geuit (Pred. 8:9; Jer. 10:23). De werkelijkheden van het menselijke bestaan vereisen een regering die superieur is aan wat mensen kunnen voortbrengen. Duizenden jaren van menselijke geschiedenis hebben dit zonder enige twijfel aangetoond. Zoals in een recent nieuwsoverzicht in de New York Times klagend wordt opgemerkt „is het [thans] duidelijk dat leiders overal aan autoriteit en geloofwaardigheid inboeten. . . . allerlei regeringen, in allerlei landen, verkeren in moeilijkheden omdat ze geen vertrouwen weten in te boezemen in hun vermogen de problemen op te lossen die hun mensen de meeste zorgen baren”. — 15 mei 1974, blz. 2.

¹⁷ Toch is er thans een regering die succesvol is terwijl alle andere falen. Waarom is dit zo? Omdat deze regering niet eveneens een door mensen gemaakte regering is. Ze is Gods Koninkrijksregering, die thans het bestuur verschaft voor de weg der waarheid op aarde. Twee miljoen loyale onderdanen in meer dan 200 landen ondersteunen vrijwillig en enthousiast haar beleid, zowel in fysiek als in mentaal en materieel opzicht. Haar constitutie en wetstelsel (de bijbel) worden door plaatselijke, met steden te vergelijken gemeenten doorgevoerd, en wel op een veel doeltreffender wijze dan van welke wetten van aardse regeringen maar ook gezegd kan worden. Aldus handelt de christelijke gemeente als „een pilaar en ondersteuning van de waarheid”, door hulp te bieden bij het schenken van gehoorzaamheid of degenen te verwijderen die niet in de weg der waarheid willen blijven (1 Tim. 3:15; 1 Kor. 5:6-13). De onderdanen van die Koninkrijksregering ontvangen een weergaloze opleiding in de waarheid door middel van leerboeken die tot meer dan de helft van de tien hoogstgenoteerde bestsellers van de wereld behoren.a Deze Koninkrijksregering is succesvol en ze wordt met de dag succesvoller, omdat ze op de waarheid is gebaseerd.

DE SLEUTEL TOT SUCCES

18. Wat zijn enkele voordelen van de waarheid als een levenswijze?

¹⁸ Degenen die het verkiezen de waarheid tot hun levenswijze te maken, bezien gebeurtenissen en omstandigheden op realistische wijze. Een begrip van de waarheid over ’s mensen toestand helpt deze christenen liefde ten toon te spreiden jegens anderen, in het besef dat zij hulp nodig hebben. Hun gezinnen weerspiegelen ook welke voordelen het heeft de bijbelse waarheidsgetrouwe raad met betrekking tot de uitoefening van het gezag als hoofd in het gezin en de opvoeding van kinderen, op te volgen (1 Petr. 2:12; Ef. 5:33; 6:1-4). Dat zij aan de hand van de bijbelse profetieën de waarheid over de toekomst weten, verlost hen van frustratie met betrekking tot het heden en schenkt hun een zekere en vreugdevolle kijk op de toekomst, zonder daarbij angst te voelen. — Spr. 3:25, 26.

19, 20. (a) Wat merken anderen op over de levenswijze van ware christenen? (b) Waarom is de redenatie van degenen die Jehovah’s Getuigen prijzen maar hun leerstellingen veroordelen, zo absurd? (c) Wat dient ons gebed te zijn?

¹⁹ Het succes van deze levenswijze wordt vaak door anderen opgemerkt. Tijdens een congres van Jehovah’s Getuigen wees een in Washington, D.C., verschijnende krant in een opmerking over deze christenen op de bron:

„Hun krachtige achting voor fatsoenlijk persoonlijk gedrag is een verfrissend tonicum voor een stad . . . Zij zijn hier niet om ergens om te vragen, zo zeggen zij, maar zij zijn ’hier eenvoudig om de bijbel en de erin opgetekende beginselen voor te staan als de enige praktische oplossing om een eind te maken aan de kwalen van de mensheid’.”

Dat is de sleutel voor succes! Gods Woord, de bijbel, is „praktisch”. Het leidt in de werkelijke praktijk tot succes.

²⁰ Voordat in een artikel in de in Rochester, New York, verschijnende Democrat and Chronicle de opmerking werd gemaakt dat „de Getuigen de indruk maken dat zij hun religie dagelijks beleven”, werd in dit zelfde artikel verklaard: „Hoe oneens mensen van andere geloofsrichtingen het ook met sommige van hun interpretaties van de bijbel zijn, toch houden de Getuigen krachtig en oprecht aan hun geloofsovertuiging vast.” Is het niet absurd dat vaak dezelfde personen die Jehovah’s Getuigen wegens hun gedrag prijzen, tegelijkertijd hun „interpretaties” veroordelen? Waardoor komt het dat het gedrag van Jehovah’s Getuigen anders is? Zij zijn niet zo geboren, is het wel? Neen! Het is juist aan deze interpretaties te danken dat Jehovah’s Getuigen zijn wat zij zijn. Hun geloofsovertuiging is gebaseerd op de waarheid uit de bijbel en is een levenswijze voor hen. Hierdoor worden zij ertoe in staat gesteld succesvol te zijn terwijl anderen falen. Jehovah’s Getuigen hebben dus alle reden om evenals de psalmist vol vertrouwen te bidden: „Onderricht mij, o Jehovah, omtrent uw weg. Ik zal in uw waarheid wandelen.” „Doe mij in uw waarheid wandelen en leer mij.” Over degene die aldus wandelt, zegt de psalmist: „[Jehovah] zal hem onderrichten in de weg die hij zal kiezen. Zijn eigen ziel zal in louter goedheid vernachten, en zijn eigen nageslacht zal de aarde in bezit nemen.” — Ps. 86:11; 25:5, 12, 13.

[Voetnoten]