Inzicht in het nieuws
Heilig Jaar voor driekwart verstreken
● Ongeveer negen maanden geleden, op de vooravond van Kerstmis 1974, opende de paus een speciale deur, de „Heilige Deur” van de St.-Pieterbasiliek en kondigde hij aan dat het „Heilig Jaar” was begonnen. Sindsdien hebben honderdduizenden „pelgrims” Rome bezocht. Volgens een beschrijving in een recent rapport uit Vaticaanstad bleken zij door een „gevoel van droefheid, smart en verdriet” gekenmerkt te worden, in tegenstelling tot „het enthousiasme en de edelmoedigheid” van pelgrims in het voorgaande Heilig Jaar, 1950.
De vermelding van de verminderde edelmoedigheid van de pelgrims herinnert ons aan de voorzegging die vorig jaar door de Italiaanse krant „Corriere della Sera” werd gedaan dat pelgrims 600 tot 700 miljard lire naar Romeinse hotels en winkels en naar de Kerk zouden brengen. Ze doet ons ook denken aan een verslag in het tijdschrift „Newsweek” dat het Vaticaan „kritiek [had uitgelokt] wegens het verkopen van ’Pelgrimpakketten’” waarin zich een kaart van Rome bevond, een „Heilig Jaar”-bumpersticker en een ’pelgrimverzekeringspolis’, te zamen met vrije toegangskaartjes voor openbare museums. Zelfs voordat het Heilig Jaar was begonnen, hadden winkeliers en hoteleigenaars in Rome reeds tegen de vermeende „concurrentie” van de zijde van de Kerk geprotesteerd. Anderzijds had de paus het aan het begin van het Heilig Jaar nodig geoordeeld de Romeinen ertoe aan te sporen de pelgrims die de stad zouden binnenstromen, niet af te zetten. In een bericht van de „New York Times” wordt echter gezegd dat er duizenden stenen die zogenaamd waren gebruikt om de „Heilige Deur” vóór het begin van het Heilig Jaar af te sluiten, tegen prijzen van $40 tot $80 per stuk aan pelgrims waren verkocht. Ongeacht welke financiële winst de viering dus ook mag opleveren, ze schijnt de verontruste mensheid geen werkelijke hoop op een geestelijke verheffing te bieden.
Italië klaar voor een verandering
● In 1929 sloten de fascistische dictator Benito Mussolini en paus Pius XI een overeenkomst die bekend staat als het Lateraanse Verdrag maar gewoonlijk het „Concordaat” wordt genoemd. Nu wordt er tussen de Italiaanse regering en het Vaticaan onderhandeld om het 46-jaar-oude verdrag te herzien. Er wordt veel druk uitgeoefend om dit tot stand te brengen. Na de Tweede Wereldoorlog is hiermee begonnen en de echtscheidingskwestie heeft onlangs nieuwe kracht verleend aan de stap tot verandering. Het Concordaat schenkt de kerkelijke wet dezelfde status als de burgerlijke wet. Er bestaat thans derhalve een duidelijke tegenstrijdigheid. De Italiaanse wetgeving heeft echtscheiding onder de burgerlijke wet toegestaan, maar door de kerkelijke wet wordt ze nog altijd verboden — en toch zegt het Concordaat dat beide wetten dezelfde kracht bezitten.
Vorig jaar heeft de Kerk een grote campagne gevoerd om de echtscheidingswet van de regering af te schaffen, maar ze heeft een overweldigende nederlaag geleden. Zoals in een Reuterbericht uit Rome werd opgemerkt, „was [dit] het duidelijkste bewijs dat maar gegeven kon worden dat de bevolking klaar was voor een verandering — en dat de tijd rijp was geworden voor een herziening van het Concordaat”. De belangrijkste politieke partij van Italië, die der christelijke democraten, ondersteunde de Kerk in haar anti-echtscheidingscampagne en heeft sindsdien bij verkiezingen enige stemmen verloren. Ook zij beseffen dat er een verandering moet komen als zij weer een aantal van hun stemmen willen terugwinnen. Hun bezorgdheid wordt nog vergroot door het schrikbeeld van een groeiende communistische partij, een schrikbeeld dat steeds sterker op het Italiaanse toneel opdoemt.
De invloed van religie
● Een jaar geleden heeft het tijdschrift „U.S. News & World Report” een onderzoek ingesteld onder vooraanstaande Amerikanen ten einde te bepalen welke invloed achttien belangrijke organisaties en instellingen op nationale beslissingen en handelingen uitoefenen. In dat onderzoek kwam „de georganiseerde religie” op de laatste plaats. Dit jaar kreeg „de georganiseerde religie” de op één na laatste plaats — maar alleen omdat de lijst van instellingen die in het onderzoek werden opgenomen, van achttien tot vierentwintig was uitgebreid. In werkelijkheid daalde „de georganiseerde religie” van de achttiende tot de drieëntwintigste plaats onder Amerikaanse instellingen die invloed uitoefenen op de nationale levenswijze.
In dezelfde trant beschrijft het tijdschrift „Bunte” de manier waarop veel Duitsers het hoofd trachten te bieden aan de financiële draagwijdte van de situatie die is ontstaan als gevolg van de belastinghervorming. Grote aantallen zeggen hun lidmaatschap van de kerk op en bevrijden zich aldus van de belasting die door zulk een lidmaatschap wordt vereist. Volgens „Bunte” „verwachten de katholieke diocesen en de evangelische staatskerken in 1975 gezamenlijk 1,2 miljard DM minder te ontvangen in de vorm van kerkbelasting”.
Homoseksuele gevaren
● „De omvang van de ziektetoestanden die met homoseksuele handelingen verband houden, is inderdaad groot”, zo wordt in de uitgave van 15 april 1975 van „Modern Medicine” gezegd. Terwijl het artikel naar de meest voorkomende consequentie verwijst, wordt erin gezegd: „Er bestaat geen twijfel over dat geslachtsziekten bijzonder veel voorkomen onder homoseksueel actieve mannen. Ze komen onder homoseksueel actieve vrouwen minder veelvuldig voor, maar toch meer dan onder mannen en vrouwen die uitsluitend heteroseksuele contacten hebben.”
De lijst van kwalen die zich voordoen, is veel uitgebreider dan de gewone geslachtsziekten, zoals gonorroea en syfilis. Tot de veel voorkomende ziektesymptomen die doktoren in de geslachtsorganen aantreffen, kunnen ontsteking van de prostaat behoren, ontsteking en vernauwing van de urethra, zwelling en verzwering van de lymfweefsels en verzwering en vorming van wild vlees in de lies, zich uitbreidend tot het zitvlak en de geslachtsorganen; in de anaalstreek kan zich een verzwakking van de spierringen van de aars en een hieruit voortvloeiend gebrek aan controle op de sluitspier ontwikkelen; ook kan men last krijgen van aambeien, perforatie en verscheuring van de karteldarm, amoebendysenterie en kankerachtige tumors.
Dit alles wijst op de nauwkeurigheid van de bijbelse verklaring dat degenen die ’het natuurlijke gebruik van zichzelf veranderen in een tegennatuurlijk gebruik, in zichzelf de volledige vergelding ontvangen die hun voor hun dwaling toekomt’. — Rom. 1:26, 27.
Roken en tanden
● De medische wetenschap heeft het roken van tabak met een lange lijst van kwalen in verband gebracht — longkanker, emfyseem, hartziekten en talloze andere kwalen. Nu is er nog een kwaal aan het licht gekomen. Dr. E. R. Loftus, professor in de tandheelkunde aan de Harvard-universiteit, zegt dat „roken een van de grootste factoren vormt bij tandverlies”. Bij een onderzoek in verband met „259 rokers en 376 niet-rokers [wezen de resultaten uit] dat bij de rokers meer schade aan het tandbeen en meer losse tanden en kiezen voorkwamen”, zo zei hij. „Zij hadden ook meer last van de vorming van aanslag en tandsteen, welke zich om de tanden en kiezen ophopen en tot ziekte van het tandvlees en tandbederf bijdragen. Bij de niet-rokers kwamen al deze omstandigheden aanmerkelijk minder voor.” Dr. R. C. Graves van de Universiteit van Michigan, kwam tot dezelfde slotsom en geeft de volgende uitleg: „Roken veroorzaakt een samentrekking van de bloedvaten in de weefsels van het tandvlees, waardoor de bloedcirculatie wordt beperkt en aldus het ziekteproces wordt versneld.” Enkele jaren geleden hebben Jehovah’s getuigen die te maken hadden met de produktie en bevordering van tabak, deze bezigheden opgegeven, waarbij zij dikwijls een aanzienlijk financieel verlies leden.