’Mijn eigen religie is goed genoeg voor mij!’

HEBT u ooit op die manier gereageerd als er Jehovah’s Getuigen bij u aan de deur kwamen? Misschien hebt u er nog aan toegevoegd: ’Ze was ook goed genoeg voor mijn ouders en mijn grootouders. Dus waarom zou ik me druk maken om een andere religie?’

Natuurlijk trekken wij veel profijt van de wijsheid en ervaring van onze ouders. Maar is dat wel altijd een verstandige basis voor het aanhangen van een religie? Wij volgen beslist niet in alles wat wij doen het voorbeeld van onze ouders en grootouders. Waarom niet? Omdat er vooruitgang is geweest in kennis en begrip.

Bij wijze van illustratie: Als de mensen meer dan veertig jaar geleden ziek werden, gingen zij soms dood omdat de behandelingsmogelijkheden eenvoudig ontoereikend waren. Sedert 1943 zijn er antibiotica ter beschikking gekomen en die hebben heel wat levens gered. Weigeren wij het gebruik van antibiotica te overwegen, alleen maar omdat onze grootouders er nooit van hadden gehoord? Neen, wij blijven ontvankelijk voor nieuwe ontwikkelingen en beoordelen ze op hun waarde. Diezelfde houding is verstandig als het om religie gaat.

Verder maakt het geval van de apostel Paulus duidelijk dat de religie van onze voorouders niet altijd de ware religie is die God behaagt. Voordat Paulus zich tot het christendom bekeerde, ageerde hij uitermate gewelddadig tegen de christelijke „Weg”, want ’hij bleef de gemeente van God tot het uiterste vervolgen en verwoesten’. Maar waarom? Omdat hij ’ijverig was voor de overleveringen van zijn vaderen’. Zijn oprechte trouw aan zijn religie belette hem aanvankelijk de waarheid omtrent Jezus Christus te erkennen — en dat kan God niet hebben behaagd. — Handelingen 9:1, 2; Galáten 1:13, 14.

Uw religie — Keuze of toeval?

In de meeste gevallen is iemands religie in feite een gevolg van de omstandigheden. Hoe dat zo? Welnu, u bent misschien als katholiek, protestant, hindoe, taoïst of boeddhist geboren omdat uw ouders die religie aanhingen. Maar veronderstel dat u in een ander land of een ander gezin geboren was. Misschien was u dan nu een ijverig belijdend lid van een heel andere religie. Is het derhalve logisch ervan uit te gaan dat de religie waarin u geboren bent, automatisch de ware is?

Of u nu al dan niet in uw religie geboren bent, u kunt van mening zijn dat ze voor u goed genoeg is. Maar is de juiste religie alleen een kwestie van persoonlijke mening of smaak? Kunt u daar werkelijk veilig op afgaan?

Misschien kunnen wij dit illustreren met voedsel. Vraag eens aan een kind wat hij liever heeft — een plak cake of een bord spinazie. Tien tegen één dat hij cake kiest. Maar is dat uit een oogpunt van voedingswaarde de beste keus? Zo betekent ook het feit dat een religie bij u persoonlijk wel in de smaak valt, niet noodzakelijkerwijs dat ze voor u in geestelijk opzicht de beste is. — Vergelijk Romeinen 10:2, 3.

Religie is niet slechts een kwestie van persoonlijke opinie. Het heeft te maken met de aanbidding van God, en dus moet ze hem behagen. De belangrijke vraag is dan ook niet: Is mijn religie goed genoeg voor mij? Maar: Schept God werkelijk behagen in mijn religie?

Behaagt uw religie God werkelijk?

„GOD is geen God van wanorde, maar van vrede” (1 Korinthiërs 14:33). Dan is het toch beslist onmogelijk dat de vele religies, met hun tegenstrijdige leerstellingen, allemaal Gods goedkeuring genieten? Er kan derhalve maar één religie zijn die aan zijn vereisten voor ware aanbidding voldoet. Hoe kunnen wij die ene religie vinden die God werkelijk behaagt?

Velen zullen ongetwijfeld van mening zijn dat dit gelijkstaat met het zoeken van een speld in een hooiberg. Het zou een heel karwei zijn door die hooiberg heen te werken! Maar er is een eenvoudiger methode — een sterke magneet gebruiken. Daardoor zou de stalen speld aangetrokken en van het stro gescheiden worden. Zo kan ook de bijbel als een magneet worden gebruikt om waarheid te scheiden van dwaling. Maar hoe doet de bijbel dat? Door te definiëren wat van Gods standpunt uit bezien, aanvaardbare aanbidding is.

De apostel Paulus schreef: „De gehele Schrift is door God geïnspireerd en nuttig om te onderwijzen, terecht te wijzen, dingen recht te zetten, streng te onderrichten in rechtvaardigheid, opdat de mens Gods volkomen bekwaam zij, volledig toegerust tot ieder goed werk” (2 Timótheüs 3:16, 17). Nauwkeurige kennis van de bijbel is onmisbaar als wij de valstrik willen vermijden onze religieuze toewijding te beperken tot dat wat ons goed uitkomt of bevalt.

Bovendien verklaarde Jezus Christus, de Zoon van God: „God is een Geest, en wie hem aanbidden, moeten hem met geest en waarheid aanbidden” (Johannes 4:24). Hoe kunnen wij „met geest en waarheid aanbidden”? Door de betrouwbare richtlijnen te volgen die God in zijn Woord, de bijbel, door inspiratie heeft verschaft.

Ware aanbidders spreiden liefde tentoon

Wat mogen wij volgens Gods Woord van de ware aanbidding verwachten? Wij vinden een rechtstreekse aanwijzing in drie woorden: „God is liefde” (1 Johannes 4:16). Aanbidding die God behaagt, moet derhalve op waarachtige liefde gebaseerd zijn.

Wat betekent dat in de praktijk? Religie die God behaagt, mag geen haat jegens medemensen aankweken of gedogen. Het eenvoudige bijbelse gebod luidt: „Gij moet uw naaste liefhebben als uzelf” (Matthéüs 22:39). Dit betekent dat wij ons moeten losmaken van de haatgevoelens, vooroordelen en conflicten van deze wereld. Het betekent de oorlog niet meer te leren en de vrede na te jagen. — Jesaja 2:2-4.

Ter illustratie van dit punt: Kunnen wij ons een „Franse” apostel Paulus voorstellen, die eropuit trekt om een „Duitse” apostel Petrus te doden, alleen maar omdat hun respectieve natiën elkaar de oorlog hebben verklaard? Toch waren tijdens de Tweede Wereldoorlog de meeste religies zo diep verwikkeld in de oorlogsinspanningen van hun natiën, dat zij de legers zelfs van veldpredikers voorzagen! Terzelfder tijd baden „christelijke” geestelijken aan beide kanten tot dezelfde God om de overwinning. Maar bestaat God verdeeld? Laat hij zich meeslepen door wat professor Albert Einstein een „kinderziekte”, „de mazelen van de mensheid” noemde: het nationalisme? Natuurlijk niet! Daarom moeten aanbidders die God werkelijk behagen, neutraal blijven en waarachtige liefde beoefenen (Johannes 13:34, 35; 17:16). Zij ’voeren geen oorlog overeenkomstig datgene wat zij in het vlees zijn’. — Vergelijk 2 Korinthiërs 10:3, 4.

De ware aanbidding verhoogt Gods naam

De apostel Paulus wees op nog een kenmerk van religie die God behaagt, toen hij zei dat er onder ware aanbidders slechts „één God, de Vader,” is, hoewel er velen zijn die goden en heren worden genoemd (1 Korinthiërs 8:5, 6). Dan zullen degenen die God behagen toch beslist zijn naam kennen en gebruiken.

In de bijbel wordt in de oorspronkelijke talen de naam van God meer dan 7000 keer uitdrukkelijk vermeld. Psalm 83:18 bijvoorbeeld luidt: „Opdat men weet dat gij, wiens naam Jehovah is, gij alleen de Allerhoogste zijt over heel de aarde.” Waarom aanbidden de aanhangers van zoveel religies dan een naamloze God? En waarom laten zij zijn naam weg uit hun bijbelvertalingen? Dat is beslist niet de manier om God te behagen, want Jezus bad: „Uw naam worde geheiligd.” — Matthéüs 6:9.

De religie die God behaagt

Bestaat er een wereldomvattende religieuze groepering die voldoet aan de beide fundamentele vereisten van ware aanbidding die wij zojuist hebben besproken? Is er een religie die werkelijk de liefde die Christus leerde, in praktijk brengt? En verheerlijken deze zelfde aanbidders God werkelijk en eren zij zijn naam in deze twintigste eeuw?

Het is een algemeen bekend feit dat Jehovah’s Getuigen neutraal blijven ten aanzien van de oorlogen van de natiën. Om die reden hebben zij veel lijden ondergaan in concentratiekampen en gevangenissen. In plaats van met betrekking tot hun op de bijbel gebaseerde beginselen te schipperen, hebben zij het verkozen in navolging van de vroege christenen de weg van het martelaarschap te bewandelen. Dit standpunt is ingegeven door hun liefde voor God en voor hun medemensen. Een dergelijke liefde is een van de kenmerken van de ware aanbidding die God behaagt.

Jehovah’s Getuigen hebben in dit opzicht bij velen een voortreffelijke reputatie opgebouwd. Enkele jaren geleden bijvoorbeeld merkte de uitgever van een Zuidamerikaanse krant op dat de Getuigen „wegens gewetensbezwaren weigeren in het leger te dienen”. Hij vervolgde: ’Als kind zijn Jehovah’s Getuigen er al van doordrongen dat zij wanneer zij achttien jaar worden, een langdurige gevangenisstraf zullen moeten uitzitten wegens hun neutraliteit. Zij aanvaarden die straf als behorend bij hun geloof. Zij zijn zachtmoedig en vredelievend.’

Hoe staat het met nog een vereiste voor de religie die God behaagt? Ja, wie eren de goddelijke naam, Jehovah? Het is overduidelijk dat uitsluitend Jehovah’s Getuigen dit doen, zowel door hun prediking als door hun gedrag overal ter wereld. — Romeinen 10:13-15.

Waarom zou u niet nader kennismaken met Jehovah’s Getuigen? Op het hierbij afgedrukte overzicht staan enkele van hun geloofsovertuigingen opgesomd, vergezeld van de schriftplaatsen die er de basis voor vormen. Onderwerp de vorm van aanbidding die Jehovah’s Getuigen beoefenen eens aan de volgende eenvoudige test: Beantwoordt ze aan Gods waarheidsmaatstaven zoals die in de bijbel zijn vastgelegd? Brengt ze de vreedzame vrucht liefde voort, die deel moet uitmaken van de ware aanbidding? Eert ze Gods naam? Als u tot de slotsom komt dat ze aan al deze punten voldoet, hebt u de religie gevonden die God werkelijk behaagt.

[Kader op blz. 6]

GELOOFSOVERTUIGINGEN VAN JEHOVAH’S GETUIGEN

GELOOFSOVERTUIGING BIJBELSE BASIS

Jehovah is Gods naam Exodus 6:3; Psalm 83:18

Religieuze titels ongepast Job 32:21, 22; Matthéüs 23:8-12

[Illustraties op blz. 5]

Hoe zou u een speld in een hooiberg zoeken?

Hoe zou u de ware religie zoeken?

Religieuze opleving?

„Uit Gallup-onderzoeken blijkt dat meer Amerikanen vinden dat godsdienst belangrijk voor hen is dan bij soortgelijke enquêtes vijf jaar geleden”, bericht The New York Times. Het artikel vervolgt: „Op elk door Gallup onderzocht punt beweren Amerikanen conventionele theologische overtuigingen aan te hangen.” Het totale aantal kerklidmaten is ook toegenomen. Maar is dit werkelijk een religieuze opleving? „Hoewel wij duidelijk een religieus land zijn,” aldus George Gallup Jr., „blijkt religie in het leven van velen niet centraal te staan. Van religieuze binding is nauwelijks sprake.” Bovendien bleek er bij een vergelijking van kerklidmaten en niet-lidmaten maar weinig verschil in de persoonlijke moraliteit te zijn. „In beide groepen”, zegt de Times, „bleek men aanzienlijk af te wijken van de traditionele christelijke morele maatstaven.”

Hoewel sommige commentators toegeven dat er sprake is van een religieus ontwaken, constateren zij ernstige leemten. „Het heeft geen opleving van de ethische onwrikbaarheid of van de studie van de bijbel uit ethische overwegingen teweeggebracht”, zegt professor Timothy Smith, kerkhistoricus aan de Johns Hopkins Universiteit. „Zonder dat kunnen veel mensen menen geestelijk gezind te zijn en zich desondanks overgeven aan hun wereldse hunkering naar rijkdom, macht en succes. Zij kunnen beweren godsdienstig te zijn zonder dit van invloed te laten zijn op het ethische aspect van hun leven.” Zoals Jezus uiteenzette, ’eren zulke mensen God met hun lippen maar is hun hart ver van hem verwijderd’. Louter lippendienst behaagt de Schepper echter niet. Zulke aanbidding is, zo zegt hij, „tevergeefs” (Matthéüs 15:8, 9). Wat veeleer wordt verlangd, is dat men zijn leven aan God opdraagt en Hem met zijn hele hart, ziel, verstand en kracht liefheeft (Markus 12:30). Ja, God zoekt degenen die hem „met geest en waarheid” zullen aanbidden. — Johannes 4:23, 24.