Ze zag ook dat hij tien kamelen bij zich had en dat hun drinkbak nog niet was gevuld. Ze merkte dat hij met een vriendelijke blik naar haar keek, en ze wilde zo gul mogelijk zijn. Daarom zei ze: ‘Ook voor uw kamelen zal ik water putten, totdat ze genoeg gedronken hebben’ (Genesis 24:17-19).

Rebekka bood niet alleen maar aan om de kamelen een klein beetje water te geven maar om water te putten totdat ze genoeg gedronken hadden. Een dorstige kameel kan wel 100 liter water drinken! Als alle tien kamelen erg dorstig waren geweest, had dat een hoop werk voor Rebekka betekend. In dit geval waren de kamelen waarschijnlijk niet zo dorstig.a Maar wist Rebekka dat? Nee. Ze wilde graag hard werken om de oude man gastvrijheid te tonen.