Nebukadnezar gelastte dat deze vier een speciale driejarige opleidingscursus in „het schrift en de taal van de Chaldeeën” zouden krijgen.

(Daniël 1:4, 5). Om verscheidene redenen schuilden hier potentiële gevaren in. Het opleidingsprogramma hield waarschijnlijk niet eenvoudig een drie jaar durende taalcursus in. Met de uitdrukking „Chaldeeën” in deze passage wordt volgens sommigen „niet de Babyloniërs als volk, maar de klasse der geleerden” bedoeld (The Soncino Books of the Bible). In zijn commentaar op Daniël zegt C. F. Keil: „Daniël en zijn metgezellen moesten opgeleid worden in de wijsheid van de Chaldeeuwse priesters en geleerden, welke wijsheid op de scholen van Babylon werd onderwezen.”

Wat hun studieprogramma betreft, door latere gebeurtenissen in het leven van alle vier de jonge Hebreeën wordt ontwijfelbaar bewezen dat hun verplichte driejarige opleiding in de Babylonische cultuur hen niet heeft doen afwijken van hun verknochtheid aan Jehovah en zijn zuivere aanbidding (Daniël hfdst. 3 en 6). Jehovah stelde hen in staat deze gedwongen drie jaar durende onderdompeling in Babylonisch hoger onderwijs ongedeerd te doorstaan. „Wat deze kinderen, die vier, betreft, hun gaf de ware God kennis en inzicht in alle schrift en wijsheid; en Daniël zelf had verstand van allerlei visioenen en dromen. En wat elke zaak van wijsheid en verstand betreft waarover de koning hen ondervroeg, hij bevond ten slotte zelfs dat zij tienmaal beter waren dan alle magie-beoefenende priesters en de bezweerders die er in heel zijn koninklijke gebied waren.” — Daniël 1:17, 20.