Aangezien „het derde uur” negen uur ’s morgens is, werken degenen die op het derde, zesde, negende en elfde uur worden geroepen, respectievelijk slechts negen, zes, drie en één uur.

Pas in het najaar van 29 G.T. zond de „heer des huizes” Jezus Christus om dezen als zijn discipelen bijeen te brengen. Aldus werden zij „de laatsten” of degenen die op het elfde uur in de wijngaard begonnen te werken.

De denarius werd niet ten tijde van Jezus’ dood gegeven, maar met Pinksteren 33 G.T., toen Christus, de „opzichter”, heilige geest op zijn discipelen uitstortte. Deze discipelen van Jezus waren als „de laatsten”, of de werkers van het elfde uur.

de geestelijken van de christenheid in deze twintigste eeuw waren krachtens hun respectieve posities en verantwoordelijkheden als „eersten” in dienst genomen om in Gods symbolische wijngaard te werken. Zij beschouwden de opgedragen predikers die verbonden waren met de Watch Tower Bible and Tract Society, als „de laatsten” die een geldige toewijzing in Gods dienst hadden ontvangen.