Jezus toont vervolgens aan dat deze religieuze leiders niet enkel te kort schieten doordat zij nalaten God te dienen. In plaats daarvan zijn zij in werkelijkheid boosaardig en slecht. „Er was een mens, een heer des huizes,” zo vertelt Jezus, „die een wijngaard plantte en er een omheining omheen zette en er een wijnpers in groef en een toren oprichtte, en hij verhuurde hem aan wijngaardeniers en reisde naar het buitenland. Toen nu de tijd der vruchten naderde, zond hij zijn slaven naar de wijngaardeniers om zijn vruchten in ontvangst te nemen.

De „slaven” zijn de profeten die de „heer des huizes”, Jehovah God, naar „de wijngaardeniers” van zijn „wijngaard” stuurde. Deze wijngaardeniers zijn vooraanstaande vertegenwoordigers van de natie Israël, welke natie in de bijbel als Gods „wijngaard” wordt geïdentificeerd.