Binnen drie maanden marcheert de Romeinse stadhouder van Syrië, Cestius Gallus, met 30.000 soldaten naar het zuiden om de Joodse opstand de kop in te drukken. Zijn leger arriveert tijdens het Loofhuttenfeest bij Jeruzalem en dringt al snel de buitenwijken binnen. De zeloten, die in de minderheid zijn, vluchten de tempelburcht in. Het duurt niet lang of de Romeinse soldaten beginnen de tempelmuur te ondermijnen. De Joden zijn geschokt. Stel je voor, heidense soldaten verontreinigen de heiligste plaats van het judaïsme! Maar de christenen in de stad herinneren zich Jezus’ woorden: ’Wanneer gij het walgelijke ding in een heilige plaats ziet staan, laten dan zij die in Judea zijn, naar de bergen vluchten’ (Mattheüs 24:15, 16). Zullen ze geloof tonen in Jezus’ profetische woorden en ertoe bewogen worden ernaar te handelen? Uiteindelijk zal hun leven daarvan afhangen. Maar hoe kunnen ze wegkomen?

Plotseling en ogenschijnlijk zonder reden blaast Cestius Gallus de aftocht en trekt hij zijn troepen terug naar de kust. De zeloten zetten hen achterna. Verbazingwekkend genoeg is de verdrukking over de stad verkort! De christenen laten zien dat ze in Jezus’ profetische waarschuwing geloven en vluchten uit Jeruzalem naar Pella, een neutrale stad in de bergen aan de overkant van de Jordaan. Ze weten op tijd te ontsnappen. De zeloten keren al gauw naar Jeruzalem terug en dwingen de overgebleven inwoners zich bij hun opstand aan te sluiten.a Intussen wachten de christenen, veilig in Pella, de verdere ontwikkelingen af.