Grijp deze unieke gelegenheid aan!

PETER was al een flink eind gevorderd met zijn medische studie, toen hij belangstelling kreeg voor de boodschap van de bijbel. Nadat hij afgestudeerd was en als arts in een ziekenhuis was gaan werken, moedigden zijn superieuren hem voortdurend aan zich te specialiseren als neurochirurg. Dit was een kans die veel nieuwe artsen zonder aarzelen zouden aangrijpen.

Maar Petera besloot deze kans te laten lopen. Waarom? Ontbrak het hem eenvoudig aan de nodige eerzucht en motivatie? Nee, want Peter dacht wel zorgvuldig over het aanbod na. Nu hij een opgedragen en gedoopte getuige van Jehovah geworden was, wilde hij zoveel mogelijk tijd aan de verschillende aspecten van de christelijke bediening besteden. Als hij eenmaal zijn bevoegdheid als neurochirurg had verkregen, zo redeneerde hij, zou zijn beroep steeds meer van zijn tijd en energie gaan opslokken. Was het dwaas van hem dit bijzondere vooruitzicht op te geven, of was het wijs?

Sommigen zal Peters beslissing misschien dwaas hebben toegeschenen. Maar hij betrok bijbelteksten zoals Efeziërs 5:15, 16 in zijn overwegingen. Daar spoorde de apostel Paulus zijn medechristenen aan: „Ziet er . . . nauwlettend op toe hoe gij wandelt, niet als onwijzen, maar als wijzen, de gelegen tijd voor uzelf uitkopend, omdat de dagen goddeloos zijn.”

Let eens op de uitdrukking „gelegen tijd”. Het is de vertaling van een Grieks woord dat in de bijbel meestal wordt gebruikt ter aanduiding van een tijd of een periode die door bepaalde bijzonderheden wordt gekenmerkt of geschikt is voor een specifieke activiteit. Hier beklemtoonde Paulus dat christenen tijd moeten vrijmaken voor belangrijke aangelegenheden. Ja, zij dienen zich „van de belangrijker dingen [te] vergewissen” (Filippenzen 1:10). Het is een kwestie van prioriteiten stellen.

Wat is dan het goddelijke voornemen voor onze tijd? Wat is Gods wil voor degenen die hem liefhebben? Bijbelse profetieën identificeren onze tijd duidelijk als „de tijd van het einde” of „de laatste dagen” (Daniël 12:4; 2 Timotheüs 3:1). Christus Jezus liet er geen twijfel over bestaan wat voor onze tijd het allerbelangrijkste zou zijn. Hij zei specifiek dat vóór het einde van dit goddeloze samenstel van dingen ’dit goede nieuws van het koninkrijk op de gehele bewoonde aarde zou worden gepredikt tot een getuigenis voor alle natiën’. Pas dan zou het einde komen. — Mattheüs 24:3, 14.

Wij moeten daarom elke gelegenheid aangrijpen om het goede nieuws van het Koninkrijk te prediken en discipelen te maken (Mattheüs 28:19, 20). Aangezien deze activiteiten nooit meer herhaald zullen worden, is dit de laatste kans om ons volledig te geven in dit levenreddende werk. „Nu in het bijzonder is het de tijd van aanvaarding.” Ja, „nu is het de dag van redding”. — 2 Korinthiërs 6:2.

Een wijs besluit nemen

Peter — de jonge man die aan het begin werd genoemd — dacht zorgvuldig over zijn beslissing na en woog zijn keuzemogelijkheden tegen elkaar af. Hij besefte dat het niet verkeerd zou zijn als hij ging studeren met het doel neurochirurg te worden. Maar wat was voor hem het belangrijkste? Dat was zijn activiteit in de christelijke bediening, gezien de dringendheid van dit werk. Tegelijkertijd had hij verplichtingen waaraan hij moest voldoen. Hij was getrouwd en moest zijn vrouw onderhouden, die op volle-tijdbasis aan het predikingswerk deelneemt (1 Timotheüs 5:8). Peter moest ook zijn studieschuld afbetalen. Wat besloot hij dus te doen?

Peter besloot zich te specialiseren in de radiologie en zich toe te leggen op het maken van scans door middel van echografie. Dit was werk dat een normale werkdag met zich mee zou brengen. Hij zou ook zijn opleiding onder werktijd krijgen. Ja, sommigen zouden dit misschien een minder aanzienlijke positie vinden, maar het zou hem meer tijd geven om aan geestelijke belangen te besteden.

Peters besluit werd nog door een andere overweging ingegeven. Hoewel hij anderen die misschien tot een ander besluit zijn gekomen niet veroordeelt, wist hij dat het voor een christen gevaar oplevert al te zeer bij wereldse aangelegenheden betrokken te raken. Het kan hem ertoe bewegen geestelijke verantwoordelijkheden te verwaarlozen. Dit wordt geïllustreerd door een ander voorbeeld dat met werk te maken had.

Een zekere volle-tijdprediker van het Koninkrijk was kunstschilder van beroep. Hij kon in zijn onderhoud voorzien door zijn schilderijen te verkopen. Terwijl hij het grootste deel van zijn tijd aan het allerbelangrijkste, de christelijke bediening, besteedde, kon hij op die manier ruimschoots in zijn onderhoud voorzien. Maar er begon een verlangen te groeien om zijn artistieke loopbaan verder uit te bouwen. Hij liet zich meer in met het schilderen en de kunstenaarswereld, keerde de volle-tijddienst de rug toe en werd uiteindelijk geheel inactief wat de Koninkrijksprediking betreft. Na verloop van tijd liet hij zich in met onschriftuurlijk gedrag, wat uiteindelijk tot gevolg heeft gehad dat hij geen deel meer uitmaakt van de christelijke gemeente. — 1 Korinthiërs 5:11-13.

Wij leven in een uitzonderlijke tijd

Als personen die nu Jehovah dienen, willen wij hem beslist trouw blijven. Wij weten dat wij in de uitzonderlijkste tijd van de menselijke geschiedenis leven. Om God te blijven dienen en goed opgewassen te zijn tegen de huidige omstandigheden, zullen wij misschien verschillende veranderingen moeten aanbrengen. Wij kunnen dit vergelijken met de oogsttijd voor een landbouwer. Dat is een periode van bijzondere activiteit, waarin van de landarbeiders wordt verwacht dat zij zich krachtiger inspannen dan gewoonlijk en langere werkdagen maken. Waarom? Omdat de oogst binnen een beperkte tijdsperiode binnengehaald moet worden.

Er is nog maar een heel beperkte tijd over voor het huidige goddeloze samenstel van dingen. Nu meer dan ooit tevoren moet een ware christen zich krachtig inspannen om Jezus’ voorbeeld na te volgen en in zijn voetstappen te treden. Zijn levenswandel op aarde heeft duidelijk gedemonstreerd wat het belangrijkste voor hem was. Hij zei: „Wij moeten de werken doen van hem die mij gezonden heeft, zolang het dag is; de nacht komt, waarin niemand kan werken” (Johannes 9:4). Door te zeggen dat de nacht kwam, doelde Jezus op de tijd van zijn berechting, zijn terechtstelling aan de paal en zijn dood, wanneer zijn aardse bediening zou eindigen en hij de werken van zijn hemelse Vader niet meer zou kunnen doen.

Zeker, gedurende zijn drieëneenhalfjarige bediening heeft Jezus een deel van zijn tijd besteed aan het verrichten van wonderen en het genezen van zieken. Niettemin gebruikte hij het grootste deel van zijn tijd om de Koninkrijksboodschap te prediken en om „de gevangenen [van valse religie] vrijlating te prediken” (Lukas 4:18; Mattheüs 4:17). Jezus spande zich ernstig in voor zijn bediening en nam er ook de tijd voor zijn discipelen op te leiden zodat zij konden voortbouwen op het fundament dat hij had gelegd en het predikingswerk doeltreffend konden voortzetten. Jezus greep iedere gelegenheid aan om de Koninkrijksbelangen te bevorderen en wilde dat zijn discipelen hetzelfde deden. — Mattheüs 5:14-16; Johannes 8:12.

Net als Jezus moeten wij die zijn hedendaagse volgelingen zijn de situatie van de mensheid bezien zoals Jehovah God dat doet. De tijd voor dit samenstel van dingen loopt ten einde, en God wil in zijn barmhartigheid dat allen de gelegenheid krijgen redding te verwerven (2 Petrus 3:9). Zou het daarom niet wijs zijn alle andere activiteiten op de tweede plaats te zetten, na het doen van Jehovah’s wil? (Mattheüs 6:25-33) Vooral in een zo bijzondere tijd als deze, kan iets wat normaal gesproken belangrijk wordt geacht, heel goed minder belangrijk worden in ons leven als christenen.

Zal ook maar iemand van ons er ooit spijt van krijgen als hij Gods wil op de eerste plaats in zijn leven zet? Nee, beslist niet, want de christelijke loopbaan van zelfopoffering brengt schitterende beloningen met zich mee. Jezus zei bijvoorbeeld tot zijn discipelen: „Voorwaar, ik zeg ulieden: Niemand heeft huis of broers of zusters of moeder of vader of kinderen of velden ter wille van mij en ter wille van het goede nieuws verlaten, die niet nu, in deze tijdsperiode, honderdvoudig zal ontvangen, huizen en broers en zusters en moeders en kinderen en velden, mèt vervolgingen, en in het komende samenstel van dingen eeuwig leven.” — Markus 10:29, 30.

Niemand kan in geld de waarde uitdrukken van de beloningen die degenen ten deel vallen die hun tijd gebruiken om Jehovah te loven en de Koninkrijksboodschap bekend te maken. Zij genieten zoveel zegeningen! Hiertoe behoren ware vrienden, de voldoening die het geeft Gods wil te doen, Gods goedkeurende glimlach en het vooruitzicht van eeuwig leven (Openbaring 21:3, 4). En wat een zegen is het mensen in geestelijk opzicht te helpen en Jehovah’s heilige naam te eren als zijn Getuigen! Zonder enige twijfel is ’de gelegen tijd uitkopen’ een werkelijk verstandige en lonende handelwijze. Nu is het als nooit tevoren de tijd om deel te nemen aan het bekendmaken van het goede nieuws van Gods koninkrijk. Zult u deze unieke gelegenheid aangrijpen en vasthouden?

[Voetnoot]