-
Een zekere hoop voor de dodenWanneer iemand die u dierbaar is, sterft
-
-
a Het Griekse woord dat met „zuchtte” is weergegeven, komt van een werkwoord (em·bri·maʹo·mai) dat pijnlijk of diep geroerd betekent. Een bijbelgeleerde merkt op: „Hier kan het alleen betekenen dat Jezus door zo’n diepe emotie werd aangegrepen dat een onwillekeurige zucht uit Zijn hart opwelde.” De uitdrukking die met „verontrust” is vertaald, komt van een Grieks woord (ta·rasʹso) dat op opwinding duidt. Volgens een taalgeleerde betekent het „iemand innerlijk in beroering brengen, . . . veel pijn of verdriet veroorzaken”. De uitdrukking die weergegeven is met „liet zijn tranen de vrije loop”, komt van een Grieks werkwoord (daʹkru·o) dat „tranen vergieten, in stilte wenen” betekent.
-
-
Een zekere hoop voor de dodenWanneer iemand die u dierbaar is, sterft
-
-
Jezus’ reactie op Lazarus’ dood onthult een bijzonder gevoelige kant van de Zoon van God. Zijn innige gevoelens bij deze gelegenheid geven duidelijk te kennen dat hij er intens naar verlangt de doden op te wekken. Wij lezen: „Toen Maria . . . op de plaats aankwam waar Jezus zich bevond, viel zij zodra zij hem zag, aan zijn voeten neer en zei tot hem: ’Heer, indien gij hier waart geweest, zou mijn broer niet gestorven zijn.’ Toen Jezus haar dan zag wenen en de joden die met haar waren meegekomen, zag wenen, zuchtte hij in de geest en werd verontrust; en hij zei: ’Waar hebt gij hem gelegd?’ Zij zeiden tot hem: ’Heer, kom en zie.’ Jezus liet zijn tranen de vrije loop. Toen zeiden de joden: ’Zie eens wat een genegenheid hij voor hem had!’” — Johannes 11:32-36.
Jezus’ innige mededogen wordt hier te kennen gegeven door drie uitdrukkingen: „zuchtte”, „werd verontrust” en „liet zijn tranen de vrije loop”. De woorden die in de oorspronkelijke taal gebruikt werden om dit ontroerende tafereel op te tekenen, geven te kennen dat Jezus zo diep bewogen was door de dood van zijn geliefde vriend Lazarus en de aanblik van Lazarus’ wenende zuster, dat zijn ogen volschoten met tranen.a
Het opmerkelijke feit doet zich voor dat Jezus voordien twee anderen uit de doden had opgewekt. En hij was beslist van plan hetzelfde te doen met Lazarus (Johannes 11:11, 23, 25). Toch ’liet hij zijn tranen de vrije loop’. Mensen weer levend maken, is dus niet louter een routinekwestie voor Jezus. De tedere en innige gevoelens waarvan hij bij deze gelegenheid blijk gaf, maken duidelijk dat hij het intense verlangen heeft alle door de dood aangerichte schade teniet te doen.
-