Bruiloften die eerbaar zijn in de ogen van God en mensen

’Er vond te Kana een bruiloftsfeest plaats. Jezus en zijn discipelen waren eveneens tot het bruiloftsfeest uitgenodigd.’ — JOHANNES 2:1, 2.

 1. Waarop vestigt het verslag over Jezus in Kana de aandacht?

JEZUS, zijn moeder en enkelen van zijn discipelen kenden de vreugde die een eerbare bruiloft onder Gods volk kan geven. Christus maakte één bruiloft zelfs heel bijzonder door er zijn eerste opgetekende wonder te verrichten en zo tot de feestvreugde bij te dragen (Johannes 2:1-11). Misschien heb je met plezier bruiloften bijgewoond van christenen die Jehovah als een gelukkig echtpaar wilden dienen. Of misschien zie je uit naar je eigen bruiloft of ga je een mede-Getuige helpen zijn of haar bruiloft tot een succes te maken. Wat kan daartoe bijdragen?

 2. Welke inlichtingen bevat de bijbel over bruiloften?

² Christenen hebben bemerkt dat de raad in Gods geïnspireerde Woord heel nuttig is als een man en een vrouw plannen maken om te trouwen (2 Timotheüs 3:16, 17). Het is waar dat de bijbel geen gedetailleerde procedures voor een christelijke bruiloft uiteenzet. Dat is te begrijpen, want de gewoonten en zelfs de wettelijke vereisten verschillen van plaats tot plaats en zijn ook in de loop van de tijd wel veranderd. In het oude Israël bijvoorbeeld was er geen formele trouwplechtigheid. Op de trouwdag bracht de bruidegom zijn bruid naar zijn eigen huis of naar dat van zijn vader (Genesis 24:67; Jesaja 61:10; Mattheüs 1:24). Die openbare daad vormde de huwelijksvoltrekking, zonder de formele plechtigheid die tegenwoordig bij veel bruiloften plaatsvindt.

 3. Bij wat voor gelegenheid in Kana droeg Jezus tot de feestvreugde bij?

³ De Israëlieten erkenden die daad als de huwelijksvoltrekking. Daarna werd er vaak een feest gehouden, zoals het feest dat in Johannes 2:1 wordt genoemd (Mattheüs 22:2-10; 25:10; Lukas 14:8). Het verslag maakt duidelijk dat Jezus aanwezig was op een feest ter gelegenheid van een joods huwelijk en tot de vreugde ervan bijdroeg. Een belangrijk punt is echter dat wat destijds een huwelijksvoltrekking was, verschilt van wat nu de gewoonte is.

 4. Voor wat voor bruiloft kiezen sommige christenen, en waarom?

⁴ Tegenwoordig bestaan er in veel landen bepaalde wettelijke vereisten tot het aangaan van een huwelijk. Als christenen daaraan voldoen, mogen ze op elke wettelijk geoorloofde manier trouwen. Dat zou een kleine, eenvoudige plechtigheid kunnen zijn, geleid door een rechter, een burgemeester of een door de staat gemachtigde religieuze bedienaar. Sommigen kiezen voor die manier en vragen misschien een paar familieleden of christelijke vrienden om als wettige getuigen aanwezig te zijn of gewoon in de vreugde van die belangrijke gebeurtenis te delen (Jeremia 33:11; Johannes 3:29). Andere christenen willen wellicht evenmin een grote bruiloft of receptie waar veel voorbereidingen en kosten mee gemoeid zijn. In plaats daarvan treffen ze misschien regelingen voor een rustig etentje met een paar goede vrienden. Wat onze persoonlijke voorkeur in dit opzicht ook is, we moeten beseffen dat andere rijpe christenen er anders over kunnen denken dan wij. — Romeinen 14:3, 4.

 5. Waarom willen veel christenen dat er bij hun trouwen een huwelijkslezing wordt gehouden, en wat wordt daarin besproken?

⁵ De meeste christelijke bruidsparen willen dat er bij hun trouwen een bijbelse lezing wordt gehouden.a Ze beseffen dat het huwelijk door Jehovah is ingesteld en dat hij in zijn Woord wijze raad geeft voor een geslaagd, gelukkig huwelijk (Genesis 2:22-24; Markus 10:6-9; Efeziërs 5:22-33). En de meeste bruidsparen willen christelijke vrienden en familieleden in de feestvreugde laten delen. Maar hoe moeten we de enorme verscheidenheid aan wettelijke vereisten, procedures en zelfs gangbare plaatselijke gewoonten bezien? In dit artikel zullen situaties in verschillende delen van de wereld worden besproken. Sommige kunnen aanzienlijk afwijken van wat jou bekend is of van wat er in jouw omgeving gedaan wordt. Toch kun je er bepaalde algemene beginselen of aspecten in ontdekken die belangrijk zijn voor Gods dienstknechten.

Een eerbaar huwelijk dat aan de wettelijke vereisten voldoet

6, 7. Waarom moeten we in de wettelijke aspecten van een huwelijksvoltrekking geïnteresseerd zijn, en hoe zouden we dat kunnen tonen?

⁶ Hoewel Jehovah het huwelijk heeft ingesteld, hebben ook menselijke overheden iets te zeggen over de manier waarop iemand in het huwelijk treedt. En terecht. Jezus zei: „Betaalt caesar terug wat van caesar, maar God wat van God is” (Markus 12:17). De apostel Paulus gaf een vergelijkbare instructie: „Iedere ziel zij onderworpen aan de superieure autoriteiten, want er is geen autoriteit dan door God; de bestaande autoriteiten zijn door God in hun relatieve posities geplaatst.” — Romeinen 13:1; Titus 3:1.

⁷ In de meeste landen bepaalt caesar, dat wil zeggen de overheid, wie ervoor in aanmerking komen te trouwen. Wanneer twee christenen die bijbels gezien vrij zijn, met elkaar willen trouwen, zullen ze zich dus zorgvuldig aan de plaatselijke wet houden. Dat kan betekenen dat ze aangifte doen van hun voorgenomen huwelijk, gebruik maken van een door de staat gemachtigde huwelijksvoltrekker, of het voltrokken huwelijk laten registreren. Toen Caesar Augustus een „inschrijving” eiste, gaven Maria en Jozef daar gehoor aan door naar Bethlehem te reizen en „zich te laten inschrijven”. — Lukas 2:1-5.

 8. Hoe bindend is het huwelijk, en welke gedragslijn van Jehovah’s Getuigen getuigt van dat inzicht?

⁸ Als twee christenen op een wettelijk erkende manier trouwen, is dat huwelijk in Gods ogen bindend. Daarom zullen Jehovah’s Getuigen een huwelijksvoltrekking niet herhalen door meerdere wettelijke plechtigheden te houden, en ook zullen ze niet opnieuw huwelijksgeloften afleggen als een echtpaar bijvoorbeeld 25 of 50 jaar getrouwd is (Mattheüs 5:37). (In sommige kerken wordt een wettelijk goedgekeurde burgerlijke huwelijksvoltrekking niet erkend, omdat men stelt dat er pas sprake is van een geldig huwelijk als een priester of een andere geestelijke een bepaald ritueel heeft uitgevoerd of het paar tot man en vrouw heeft verklaard.) In veel landen zijn bedienaren van Jehovah’s Getuigen door de overheid gemachtigd huwelijken te voltrekken. Zo mogelijk zal dat in combinatie met een huwelijkslezing in de Koninkrijkszaal gebeuren. Dat is de lokale plaats van aanbidding en een geschikte gelegenheid voor een lezing over deze regeling, die door Jehovah God is ingesteld.

 9. (a) Wat zou een christelijk paar dat voor de burgerlijke stand gaat trouwen, kunnen verkiezen te doen? (b) Hoe zouden de ouderlingen bij de trouwplannen betrokken kunnen zijn?

⁹ In andere landen vereist de wet dat het huwelijk wordt voltrokken in een overheidsgebouw, zoals in een stadhuis, of door een ambtenaar van de burgerlijke stand. Christenen kiezen er vaak voor die wettelijke stap op dezelfde of de volgende dag te laten volgen door een huwelijkslezing in de Koninkrijkszaal. (Ze zullen geen dagen willen laten voorbijgaan tussen de burgerlijke plechtigheid en de bijbelse lezing, want ze zijn voor God en mensen, inclusief de christelijke gemeente, getrouwd.) Als een paar dat voor de burgerlijke stand gaat trouwen een lezing in een bepaalde Koninkrijkszaal wil, dienen ze van tevoren toestemming te vragen aan het dienstcomité van de gemeente. Deze opzieners zullen zich ervan vergewissen dat het paar een goede reputatie heeft, maar zullen er tevens voor zorgen dat het tijdstip waarop de huwelijkslezing plaatsvindt de geregelde vergaderingen en andere geplande bezigheden in de zaal niet in de weg staat (1 Korinthiërs 14:33, 40). Ze zullen ook bekijken welke voorbereidingen het paar in de zaal wil treffen en of er een aankondiging van de lezing gedaan zal worden.

10. Als een burgerlijk huwelijk vereist is, hoe zal dat dan op de huwelijkslezing van invloed zijn?

¹⁰ De ouderling die de huwelijkslezing houdt, zal zijn best doen om er een hartelijke, geestelijk opbouwende en waardige bespreking van te maken. Als er een burgerlijk huwelijk is gesloten, zal hij duidelijk maken dat het paar getrouwd is in overeenstemming met caesars wet. Als er tijdens de burgerlijke plechtigheid geen huwelijksgeloften zijn uitgewisseld, wil het paar dat misschien tijdens de lezing doen.b Als die burgerlijke plechtigheid wel geloften omvatte maar het pasgetrouwde paar ook tegenover Jehovah en de gemeente geloften wil afleggen, dan dienen ze dit in de voltooide tijd te doen, om te laten zien dat ze al ’onder één juk zijn samengebracht’. — Mattheüs 19:6; 22:21.

11. Hoe wordt in bepaalde landen een huwelijk voltrokken, en hoe is dat op de huwelijkslezing van invloed?

¹¹ In bepaalde landen is het misschien geen wettelijk vereiste dat een huwelijk door middel van een plechtigheid wordt voltrokken, zelfs niet door een vertegenwoordiger van de overheid. Er vindt een huwelijk plaats wanneer het paar een ondertekend huwelijksregistratieformulier aan een functionaris voorlegt. Daarop wordt het huwelijk geregistreerd. Zo wordt het paar man en vrouw, en de datum op het formulier is hun trouwdatum. Zoals al is opgemerkt, wil het paar dat op deze manier getrouwd is, die registratie wellicht meteen laten volgen door een bijbelse lezing in de Koninkrijkszaal. De geestelijk rijpe broeder die de lezing houdt, zal alle aanwezigen erover inlichten dat het paar getrouwd is krachtens de registratie die net heeft plaatsgevonden. Eventuele geloften zullen worden afgelegd in overeenstemming met wat in paragraaf 10 en de voetnoot is uiteengezet. De aanwezigen in de Koninkrijkszaal zullen zich samen met het paar verheugen en zullen voordeel trekken van de raad die op grond van Gods Woord wordt gegeven. — Hooglied 3:11.

Traditioneel huwelijk en burgerlijk huwelijk

12. Wat wordt hier bedoeld met een traditioneel huwelijk, en wat is raadzaam na zo’n huwelijk?

¹² In sommige landen gaan mensen een ’traditioneel huwelijk’ (of stamhuwelijk) aan. Hierbij gaat het niet om twee personen die gewoon samenleven. Evenmin gaat het om een samenlevingsvorm die in het verleden soms een ’huwelijk volgens gewoonterecht’c werd genoemd (welke term destijds in een bredere zin werd gebruikt) en die nu plaatselijk misschien een bepaalde status heeft maar geen volwaardig wettig huwelijk is. Een traditioneel huwelijk is een huwelijk dat in overeenstemming met de algemeen erkende gewoonte van de stam of de streek wordt aangegaan. Dat kan bijvoorbeeld betekenen dat er een volledige bruidsprijs wordt betaald en aanvaard, en daarmee is het paar dan wettelijk en schriftuurlijk getrouwd. De overheid beschouwt zo’n traditioneel huwelijk als geldig, wettig en bindend. Doorgaans is het mogelijk het huwelijk daarna te laten registreren, en meestal krijgt het echtpaar dan een officieel certificaat. Registratie van het huwelijk kan een bescherming vormen voor het echtpaar of voor de vrouw als ze weduwe wordt, en voor de eventuele kinderen die uit het huwelijk geboren worden. De christelijke gemeente zal er bij iedereen die een traditioneel huwelijk aangaat, op aandringen het zo snel mogelijk te laten registreren. In dit verband is het interessant dat onder de Mozaïsche wet huwelijken en geboorten kennelijk officieel werden geregistreerd. — Mattheüs 1:1-16.

13. Wat is passend in verband met een huwelijkslezing nadat er een traditioneel huwelijk is aangegaan?

¹³ Een man en een vrouw die in zo’n traditionele procedure wettelijk verenigd worden, vormen vanaf dat moment een echtpaar. Zoals is opgemerkt, willen christenen die zo’n wettig huwelijk aangaan wellicht dat er een huwelijkslezing wordt gehouden in de Koninkrijkszaal, waarbij ze huwelijksgeloften zullen afleggen. In die lezing zal de spreker erkennen dat het paar al getrouwd is in overeenstemming met de wetten van caesar. Er zal maar één zo’n lezing worden gehouden. Er is één huwelijksvoltrekking, in dit geval het rechtsgeldige traditionele huwelijk (stamhuwelijk), en één bijbelse lezing. Wanneer deze twee aspecten zo snel mogelijk op elkaar volgen, bij voorkeur op dezelfde dag, zal dit ertoe bijdragen dat het christelijke huwelijk in de gemeenschap eerbaar wordt geacht.

14. Wat kan een christen doen als een traditioneel huwelijk en een burgerlijk huwelijk beide mogelijk zijn?

¹⁴ In sommige landen waar het traditionele huwelijk als wettig wordt beschouwd, bestaan ook regelingen voor een burgerlijk huwelijk. Een burgerlijk huwelijk wordt gewoonlijk voltrokken door een vertegenwoordiger van de overheid, en die plechtigheid kan zowel het afleggen van huwelijksgeloften als het tekenen van een register omvatten. Sommige christelijke bruidsparen geven de voorkeur aan dit burgerlijke huwelijk boven een traditioneel huwelijk. Er is geen wettelijke noodzaak om beide procedures te volgen; elk van de twee is rechtsgeldig. Wat in paragraaf 9 en 10 over een huwelijkslezing en geloften is gezegd, is ook hier van toepassing. De hoofdzaak is dat het paar trouwt op een manier die voor God en mensen eerbaar is. — Lukas 20:25; 1 Petrus 2:13, 14.

Elkaar eer geven

15, 16. Hoe is eer bij een huwelijk betrokken?

¹⁵ Toen er in het huwelijk van een Perzische koning een probleem rees, gaf een belangrijk raadsman, Memukan genaamd, een advies dat een positieve uitwerking zou kunnen hebben, namelijk ’dat alle vrouwen hun eigenaar eer zullen geven’ (Esther 1:20). In christelijke huwelijken hoeft dat niet door een menselijke koning verordend te worden; vrouwen willen hun man eren. Evenzo willen christelijke mannen hun vrouw eer toekennen en haar prijzen (Spreuken 31:11, 30; 1 Petrus 3:7). Dat man en vrouw elkaar eer geven in het huwelijk is niet iets wat pas na vele jaren dient te komen. Het moet meteen vanaf het begin duidelijk zijn; zelfs al op de trouwdag.

¹⁶ De man en de vrouw zijn niet de enigen die elkaar op de trouwdag moeten eren. Als een ouderling een huwelijkslezing houdt, dient ook hij het bruidspaar in zijn lezing eer toe te kennen. De lezing moet tot hen gericht zijn. Uit respect voor het bruidspaar zal de spreker zijn lezing niet met grappen of volkswijsheden doorspekken. Hij dient geen al te persoonlijke opmerkingen te maken die het paar en de toehoorders in verlegenheid zouden kunnen brengen. Hij zal er eerder naar streven hartelijk en opbouwend te zijn en de nadruk te leggen op de Insteller van het huwelijk en Zijn uitstekende raad. De waardige huwelijkslezing van de ouderling zal bijdragen tot een bruiloft die Jehovah God tot eer strekt.

17. Waarom zit er een wettelijk aspect aan christelijke huwelijksvoltrekkingen?

¹⁷ Je zult in dit artikel veel wettelijke details van huwelijksvoltrekkingen hebben opgemerkt. Bepaalde aspecten zijn misschien niet direct in jouw omgeving van toepassing. Toch moeten we ons er allemaal van bewust zijn hoe belangrijk het is dat huwelijksregelingen onder Jehovah’s volk van respect getuigen voor plaatselijke wetten, voor de vereisten van caesar (Lukas 20:25). Paulus gaf de dringende raad: „Geeft aan allen wat hun toekomt: aan hem die vraagt om de belasting, de belasting; aan hem die vraagt om de schatting, de schatting; . . . aan hem die vraagt om eer, die eer” (Romeinen 13:7). Het is daarom passend dat christenen meteen vanaf de trouwdag respect tonen voor de regeling van God in deze tijd.

18. Welk mogelijke vervolg op een huwelijksvoltrekking verdient aandacht, en waar kunnen we informatie daarover vinden?

¹⁸ Veel christelijke huwelijksvoltrekkingen worden gevolgd door een gezellig samenzijn: een feest, een maaltijd of een receptie. We hebben al gelezen dat Jezus op zo’n feest aanwezig was. Hoe kan raad uit de bijbel ons helpen ervoor te zorgen dat ook die gelegenheid God tot eer zal strekken en een gunstig licht zal werpen op het bruidspaar en de christelijke gemeente? Dat zal in het volgende artikel worden besproken.d

[Voetnoten]

Overzichtsvragen

• Waarom moeten we in zowel de wettelijke als de geestelijke aspecten van huwelijksvoltrekkingen geïnteresseerd zijn?

• Als twee christenen voor de burgerlijke stand trouwen, wat kunnen ze dan kort daarop laten volgen?

• Waarom worden huwelijkslezingen in de Koninkrijkszaal gehouden?

[Illustratie op blz. 18]

In het oude Israël bracht de bruidegom zijn bruid op de trouwdag naar zijn eigen huis of naar dat van zijn vader

[Illustratie op blz. 21]

Na een traditioneel huwelijk willen christenen wellicht dat er een lezing in de Koninkrijkszaal wordt gehouden