3. Wat kon Paulus dankzij zijn geloof in de opstanding, zoals blijkt uit 1 Korinthiërs 15:30-32?

³ Paulus kon dankzij zijn geloof in de opstanding verschillende beproevingen verduren. (Lees 1 Korinthiërs 15:30-32.) Hij zei tegen de Korinthiërs: ‘Dagelijks sta ik oog in oog met de dood.’ En hij schreef dat hij ‘in Efeze met wilde dieren had gevochten’. Misschien zinspeelde hij op gevechten met echte dieren in een arena in Efeze (2 Kor. 1:8; 4:10; 11:23). Het kan ook zijn dat hij doelde op tegenstand van Joden en anderen die als wilde dieren waren (Hand. 19:26-34; 1 Kor. 16:9). In elk geval kreeg hij met grote gevaren te maken.

 5. Welke gevaarlijke houding kan ons geloof in de opstanding verzwakken?

⁵ Paulus waarschuwde zijn broeders en zusters voor een gevaarlijke houding die sommigen hadden: ‘Als de doden niet worden opgewekt, “laten we dan eten en drinken, want morgen sterven we”.’ Die houding bestond eigenlijk al voor Paulus’ tijd. Mogelijk citeerde hij Jesaja 22:13, waar over de houding van de Israëlieten wordt gesproken. Zij waren totaal niet bezig met hun band met God maar leefden voor pleziertjes. De houding van die Israëlieten lijkt op hoe velen tegenwoordig ook denken: geniet maar van het leven, want het is zo voorbij. Maar we weten hoe het met Israël is afgelopen (2 Kron. 36:15-20).

 6. Welke invloed moet de opstandingshoop hebben op je keuze van vrienden?

⁶ Het besef dat Jehovah de doden gaat opwekken moet van invloed zijn op je keuze van vrienden. De broeders en zusters in Korinthe moesten voorkomen dat ze omgingen met mensen die de opstanding ontkenden. Voor ons geldt hetzelfde: steeds maar omgaan met mensen die alleen voor het nu leven, kan nooit goed aflopen. Als een ware christen dat doet, kan het zijn houding en gewoonten aantasten. Het kan zelfs leiden tot een leefstijl waarin hij doet wat God haat: zonde. Vandaar dat Paulus de dringende raad gaf: ‘Kom tot bezinning en doe wat rechtvaardig is. Beoefen geen zonde’ (1 Kor. 15:33, 34).