De jaren ’90 — Een decennium van onzekerheid
DE DAGERAAD van de jaren ’90 heeft nieuwe hoop op wereldvrede gebracht, maar ook ongeëvenaarde onzekerheid en verwarring.
Er is bijvoorbeeld grote onzekerheid over wat er in landen zal gebeuren die afstappen van de centraal geleide economie, die heeft gefaald. Een aantal van deze landen gaat over tot het vrije-marktkapitalisme. Maar in veel landen die reeds kapitalistisch zijn, kampt men met wijdverbreide armoede en werkeloosheid, hoge inflatie en schulden. Zelfs de Verenigde Staten hebben een enorme binnenlandse schuld — zo’n drie biljoen dollar — en zijn ook het grootste debiteurland in de internationale handel.
Op één gevolg van de economische rampspoeden van de wereld wordt gewezen in een redactioneel artikel in The New York Times met de woorden: „Er zijn meer wanhopig arme mensen in de wereld dan ooit.”
Ten dele wegens de groeiende onzekerheden hebben velen zich verschanst in zelfzucht: de „ik eerst”-houding, hebzucht, de zucht naar onmiddellijke bevrediging ongeacht de gevolgen. Het hoogtij vierende druggebruik is daar een bewijs voor. Christopher Lasch, hoogleraar geschiedenis aan de University of Rochester, zei het zo: „De morele bodem is uit onze cultuur gevallen.”
De internationaal bekende econoom Arjo Klamer verklaart: „Kunstenaars, economen, zakenmensen en gezinnen hebben het geloof in modernistische zekerheden verloren. . . . Desillusie bleek een emotie te zijn die mensen in de meest uiteenlopende branches en disciplines deelden.” Aan de opmerking dat „verwarring overheerst”, voegde hij toe: „Versplintering. Leegte. Ironie. Chaos. Dat zijn enkele van de woorden die in zwang zijn. Ze kenschetsen het ingewikkelde netwerk van postmodernisme waarin moderne mensen het spoor bijster zijn.”
Het is pijnlijk duidelijk dat de politieke, economische en maatschappelijke stelsels van deze wereld geen blijvende remedie hebben voor de huidige immense problemen en onzekerheden. Juist deze situatie werd echter voorzegd in bijbelprofetieën voor onze tijd. Hier volgen enkele voorbeelden: „In de laatste dagen [zullen er] kritieke tijden . . . aanbreken, die moeilijk zijn door te komen.” „Op de aarde radeloze angst der natiën, die . . . geen uitweg weten, terwijl de mensen mat worden van vrees en verwachting omtrent de dingen die over de bewoonde aarde komen.” — 2 Timotheüs 3:1; Lukas 21:25, 26.
[Illustratieverantwoording op blz. 31]
Fotografía de Publicaciones Capriles, Caracas, Venezuela