De hoer en „de koningen der aarde”

DE GESCHIEDENIS bevat tal van voorbeelden waaruit blijkt dat de christenheid op het terrein van de politieke macht haar invloed heeft doen gelden. Laten wij daar eens enkele van beschouwen. Karel de Grote (742-814 G.T.) was een regeerder die zag dat het voordelen had de religie op zijn hand te krijgen en de zegen van de geestelijkheid van de Katholieke Kerk te bezitten.

The New Encyclopædia Britannica zet uiteen dat Karel de Grote, zijn vader en zijn broer door de paus werden gezalfd, waardoor een nieuwe dynastie werd gesticht nadat de vroegere regerende familie ’uitgerangeerd’ was. Vervolgens wordt er gezegd: „Het politieke bondgenootschap tussen de Franken (het volk van Karel de Grote) en de paus tegen de Lombarden werd bij dezelfde gelegenheid bevestigd. . . . Karel [die Karel de Grote werd] erkende vroegtijdig het nauwe verband dat er tussen wereldlijke macht en de kerk bestond.”

In het jaar 800 G.T. „besloot” paus Leo III „Karel uit te roepen tot keizer” van het westelijke Romeinse Rijk en kroonde hem tijdens de kerstmis in de St.-Pieter te Rome.

Een hebzuchtige hoer

Maar een hoer verlangt loon. Welk loon kon Karel de Grote de vertegenwoordigster van Babylon, Rome, uitbetalen? „Karel . . . herhaalde in de St.-Pietersbasiliek de belofte van zijn vader om grote delen van Italië aan de pauselijke heerschappij over te dragen.” Dezelfde bron voegt eraan toe: „In zijn politiek getinte godsdienstigheid werden het keizerrijk en de kerk tot een institutionele en geestelijke eenheid gesmeed.”

Nog een voorbeeld van de wijze waarop religie in het verleden een machtige invloed op bestuur uitoefende, is dat van kardinaal Wolsey van Engeland (1475-1530). De Britannica zegt dat hij een „kardinaal en staatsman [was], die de regering van Engelands koning Hendrik VIII domineerde. . . . In december 1515 werd Wolsey lord-kanselier van Engeland. . . . Wolsey gebruikte zijn enorme wereldlijke en kerkelijke macht om rijkdommen te verzamelen die slechts werden overtroffen door die van de koning.” Om het in de symbolische taal van de Openbaring te zeggen: prostitutie op hoog niveau moet evenredig worden gehonoreerd.

Nog een voorbeeld van religieuze invloed in staatszaken was de kardinaal en hertog de Richelieu (1585-1642), die grote macht in Frankrijk uitoefende en eveneens rijkdommen vergaarde die „zelfs naar de maatstaven van die tijd buitensporig” waren, zegt de Britannica.

Richelieu werd opgevolgd door weer een andere kardinaal, Jules Mazarin (1602-1661), die tijdens de regering van Lodewijk XIV als eerste minister van Frankrijk werkzaam was. Hoewel hij geen priesterwijding had ontvangen, werd hij in 1641 door paus Urbanus VIII tot kardinaal benoemd. Ook kardinaal Mazarin was begerig naar rijkdom. De encyclopedie vermeldt: „Mazarins vijanden smaadden hem om zijn hebzucht. Hij had zichzelf rijkelijk officies en beneficies toebedeeld en had soms het koninklijke inkomen ten onrechte voor het zijne aangezien.”

In deze tijd vergaart valse religie nog steeds rijkdom en tracht invloed op de politieke elementen uit te oefenen en deze, indien mogelijk, zelfs te overheersen. Eén markant voorbeeld is de geheime katholieke organisatie Opus Dei (Latijn: Werk Gods), die op het ogenblik de goedkeuring van de paus geniet en zich, volgens de schrijver Lawrence Lader, „geheel gewijd heeft aan anticommunistische activiteiten en rechts georiënteerde politiek”. Ze volgt een beleid waarin ze de intellectuele room van katholieke jongeren haar middelbare scholen en universiteiten laat doorlopen waarna ze ervoor zorgt dat deze mensen hoge, invloedrijke posities in de regering, het financiewezen en de media krijgen. In Spanje maakten zij onder de katholieke fascistische dictator Franco een bloeiperiode door toen, gedurende één periode, 10 van de 19 leden van zijn kabinet medewerkers van de elitegroep Opus Dei waren.a

In de Verenigde Staten zijn tv-evangelisten beroemd om hun uiterlijk vertoon van rijkdommen en luxueuze levensstijl. Sommige protestantse geestelijken hebben trots de politieke arena betreden en hebben zelfs naar het presidentschap gedongen. Ongetwijfeld zwelgt de eeuwenoude hoer, hoewel ze in een gevallen staat verkeert, onder een of ander mom nog steeds in de pracht en praal die gepaard gaat met macht en probeert ze de baas te spelen. — Openbaring 17:4.

Maar wat valt er te zeggen over de naam van de hoer, Babylon de Grote? Hoe is dat een hulp om vast te stellen wie de symbolische vrouw uit de Openbaring is?

[Voetnoten]

[Illustraties op blz. 6]

De kardinalen Wolsey, Mazarin en Richelieu vergaarden fortuinen toen zij de staat dienden

[Verantwoording]

Foto’s: Culver Pictures